hallo allemaal. Gister heeft mijn vriend mij gezegd het allemaal niet meer te kunnen. Dat het allemaal op is voor hem. We hebben een turbulente relatie (gehad) heeeeel veel tegenslagen. Maar ik blijf bij mij punt dat we eruit zullen komen. Hij zit het niet meer zitten. Ik ben 21 weken zwanger (ongepland) en we wonen samen. Ik heb geen baan door toedoen van veel mensen die mij enorm gekwetst hebben in mijn leven waardoor ik niet meer durf te werken, klintk misschien heel stom maar oke. Ik hou echt met alles wat ik heb van hem, kan hem voor geen goud missen. Vanacht kwam het hoge woord eruit en is hij naar zijn ouder gegaan. Vandaag zou hij nog langskomen om er rustig over te praten en ik hoop dat dit ook nog wel echt gebeurd. Het alternatief is weer bij mijn ouders wonen maar dit kan ook niet zo goed aangezien het de tweede keer is dat is terug kom en me band door de jaren heen door al die toestanden er niet beter op is geworden. Als zou ik overigens wel weer gewoon welkom zijn. Ik kan dit niet aan ik ben bang dat ik kapot ga van binnen dat ik stik. Naja,sorrie jongens voor het lange zemel verhaal.
Hoi, Wat is het kut voor je zeg maar je moet het ook aan de positieve kant zien, hoeveel vrouwen hebben het kind in dr eentje opgevoed en is gewoon goed gegaan! je moet wel in jezelf blijven geloven!
Lieve draak86, Ik weet zo goed wat je doormaakt nu. Ik weet ook dat je helemaal niet wilt horen dat het uiteindelijk goed komt met je, dat je het even de tijd moet gunnen en dat je er uiteindelijk sterker uitkomt. Je wilt gewoon dat alles blijft zoals het is, dat ie zn ogen opent en dat ie tegen je zegt dat het allemaal een vergissing was en dat ie nog steeds heel veel van je houdt. Maar toch zal je wel moeten, voor jou en je kindje, hoe moeilijk dat ook is. Ik ga niet tegen je liegen, je zult het heel zwaar krijgen, er zullen dagen zijn dat jet het allemaal niet ziet zitten meer en het liefst ergens in een donker hoekje wilt kruipen. Je gaat idd kapot van binnen, je zult met 1001 vragen zitten, verdriet, woede, stress, hoop. Het gevoel dat je er helemaal alleen voor staat, dat je keel wordt dichtgeknepen en helemaal geen uitweg meer ziet. Tis voor mij al wat langer geleden en ik kan je zeggen dat er uiteindelijk ook echt wel wat betere dagen zullen komen. Dan betrap je jezelf erop dat je eventjes niet aan hem hebt gedacht maar bijvoorbeeld aan je kindje en wat voor leuke dingen je straks samen met hem/haar zult gaan doen en zo krijg je beetje bij beetje weer wat vertrouwen in de toekomst. Er zullen ook zeker dagen zijn dat je opeens in een donker gat valt wanneer je het helemaal niet verwacht. Voor mij was dit gisteren. Ik heb nog steeds contact met de vader van mn kindje en moet zeggen dat het de laatste tijd weer erg goed ging. Tot een week geleden. Hij liet nix van zich horen, negeerde mn smsjes, afspraken in het ziekenhuis, totaal geen belangstelling. Dus ik ben voor de zoveelste keer op mn bek gegaan terwijl ik dacht dat ik het redelijk onder controle had. Maar wat ze zeggen is echt waar, liefde maakt blind en als je zoveel van iemand houdt dan zie je niet hoe je er eigenlijk aan onderdoor gaat maar slik je alle lieve dingen dat ie tegen je zegt als zoete broodjes. Dus zo ben ik als een wanhopige muts die 35 weken zwanger is gisterenavond laat op pad gegaan om mn antwoorden te halen maar dan sta je voor iemand die totaal geen emoties vertoont. Wat ik hiermee wil zeggen is dat je de komende tijd zult worstelen met angst, woede, verdriet en frustraties en dat je nog een hele lange weg hebt te gaan. Ik wil je echt geen naar gevoel aanpraten maar wil je alleen voorbereiden op wat er komen gaat. Er zullen genoeg mensen zijn die zullen zeggen dat je beter af bent zonder hem als ie niet voor jullie wil gaan en dat het allemaal best zal lukken. Allemaal goed en lief bedoeld maar dat is niet zoals jij je voelt op dit moment, zo zie jij het niet..althans, dat is mijn ervaring. Ik hoop dat jullie een heel goed gesprek zullen hebben en ik hoop echt van harte dat het misschien angst is wat hij voelt, angst voor wat er komen gaat en dat ie gewoon even de tijd nodig heeft. Ik wens je heeeeeel veel sterkte! Liefs Jessy
lieve draak, lieve jessy. jullie verhaal grijpt me aan. al heb ik dit niet meegemaakt, en is het waarschijnlijk de nachtmerrie voor iedereen hier op dit forum. de kracht die jessy beschrijft als het donkerste donker is opgetrokken, wens ik jou ook, draak. geloof in jezelf, dat moet! voor je kleine kindje in je buik. zorg in elk geval goed voor jezelf, wees lief voor jezelf, en probeer dingen waar je van in de stress raakt niet op te zoeken. ik hoop heel erg dat je nog een goed gesprek hebt (gehad) met hem, en dat jullie in elk geval afspraken kunnen maken voor jullie kindje. zijn er mensen in je omgeving bij wie je terecht kunt, met wie je ook kan praten? zoek anders hulp. er zijn instanties die voor (ongewenst) alleenstaande moeders klaar staan. veel liefs, klingel.
Nou voor diegene die het volgde; We hebben idd gepraat, en hij zei erg met zichzelf in de knoop te ziiten. Maar de grootste fout die hij heeft gemaakt is eraan te denken dit allemaal weg te gooien. Ik voel me nu een stuk beter, alhoewel nu 'gewoon' weer verder te gaan en vergeten moeilijk is. Het is allemaal ook niet zo raar, het zit ons behoorlijk tegen sinds wij een relatie hebben. Nu is het probleem dat we het van 1 loontje moeten doen ivm mijn angst voor contacten ed, en een nieuwe woning wil ook niet vlotten. We zitten nu in een appartementje met maar 1 slaapkamer, en een krappe woonkamer. Dit werkt ook niet mee. Hij werkt bij een bedrijf waar hij al een tijd niet lekker naar zijn zin zit. Dit zijn even een paar voorbeelden van onze levenstijl momenteel. Ondanks alles houd ik veel van hem en hij van mij, en hij heeft ook echt met tranen in zijn ogen gezegd dat ie erg dom is geweest om voor zijn problemen weg te lopen door mij te willen verlaten, en dat ie dacht dat ie het alleen wel af kon... Hij zei ik kan niet zonder je, nu niet nooit niet. En samen staan we sterk. Dus voor nu laten we achter ons wat er gebeurd is en gaan we weer verder. Dank voor de goede berichten van jullie ik hoop hier nog wat verder over te kunnen praten...
Hoi draak86, Wat ben ik blij voor je! Blijf praten met elkaar, luister naar elkaar en dan komt het vast goed! Heerlijk zo'n bericht! Liefs Jessy
Heej Jessy, Jouw eerste antwoord had me al veel goed gedaan, en veel wijze woorden. Leuk dat je nog even gekeken hebt hoe het is afgelopen. Ik hoop dat het jouw nu ook ben beetje goed vergaat... En voor de rest we aan gewoon verder, de ene heeft veel geluk en de andere zal altijd moeten knokken en daar zijn wij er 1 van.. Liefs terug
draak! fijn dat jullie gepraat hebben en dat hij een beetje terug is gekomen van zijn radicale besluit. het zal voor hem oo wel niet makkelijk zijn; mannen willen dan wel een vluchten... ik wens jullie heel veel succes en wees sterk samen, voor elkaar.. en voor die kleine van jullie in jouw buik. liefs, klingel.
hoi draak, ik wil even zeggen dat ik wel blij ben dat jullie terug "samen" zijn.. dit is niet alleen goed voor jezelf maar waarschijnlijk ook goed voor het kindje... wel wil ik even zeggen dat de problemen waarschijnlijk niet zomaar weg zullen gaan als je je problemen niet aanpakt (hiermee bedoel ik het feit dat je bang bent voor contacten ed) ik zelf zou je aanraden om hier wel hulp voor te zoeken... het is mss een moeilijk stap maar het kan je relatie verbeteren en mss wel redden. een psychologe kan je zeker helpen. dit is alleen maar goed voor de toekomst. zo kan je mss wel aan werk geraken, en na een tijdje mss toch een huisje kopen of desnoods een groter appartement huren. ik weet uit ervaring, dat als je je probleem ontloopt het niet beter word.. maar net erger! suc6... vat dit niet op als kritiek maar als hulp. groetjes, Sharon
Hoi Zou thuiswerk geen optie zijn voor je?Hoef je niet de deur uit en heb niks te maken met collega's. gr.monique