als je goed leest, lees je ook dat ik de middelen daar er niet voor heb,..! ik ben 19 woon nog bij mijn ouders, moet nog een studie afronden.. tuurlijk de aanpassingen heb ik pas later nodig als het groter is.. als ik ouder was geweest en geld had.. en een HUIS waar IK in woon..! dan was het kind ook niet weg gegooit (Zoals jij dat bedoelt, of niet ) groetjes
ik wil mijn standpunt nog wel eenmaal proberen uit te leggen, waar ik moeite mee heb is dat ik uit jouw woorden begrijp dat als je een kindje met het syndroom van down bij je zou dragen, jij het in jouw situatie geoorloofd zou vinden om het na de 20 weken echo nog te mogen aborteren, omdat je de middelen niet zou hebben. Ik denk dat er heel veel mensen daar de middelen niet voor hebben, maar dat we daarvoor o.a. verzekerd zijn.... Of denk je dat alle ouders met het syndroom van down rijke stinkerds zijn? Ik hoop dat je nu begrijpt wat ik bedoel.
Ik begrijp het wel het is nou eenmaal een grote verantwoordelijkheid om een kindje op de wereld te zetten met het syndroom van down voor het kindje zelf is het niet zon enorme afwijking en kan het voor zijn doen nog wel normaal functioneren maar voor de ouders is het een heel ander verhaal je word totaal uit je leven gerukt je moet alles aanpassen je levenstijl je gedachtengang je systeem alles en ja veel mensen zouden dit niet als probleem zien aangezien die heel graag zwanger zouden worden al werd het kindje pimpelpaars met een goud randje en witte stippen maar ik snap best dat als je van te voren weet dat je gewoonweg niet een goede basis kan bieden voor het kindje dat abortus een uitweg kan zijn ik bdoel een kindje met downsyndroom heeft het ook wel door als het eerder een last is dan een lust omdat de ouders gewoon niet met de psychiesche en mentale last kunnen kampen dan zou ik zelfs persoonlijk als ik het was liever gehad hebben om geaborteerd te worden
Moesje 78, ik vind dat je helemaal gelijk heb. Mischien denk ik raar maar je kind bijv van 2 jaar kan onder een auto komen en ernstig gehandicapt raken, dan zeg je toch ook niet van: die hoef ik niet meer, die is niet gezond dus weg ermee. je vecht toch voor je kind of het nu geboren is of nog niet. groetjes.
DAt is toch heel wat anders! Ik begrijp het wel hoor. Je zet een kind toch op de wereld om het een gedegen leven te kunnen bieden? Sommige mensen fokken maar door en door (cru gezegd natuurlijk) terwijl ze net aan voor de eerste paar kids kunnen zorgen. Nee dat is eerlijk voor de volgende.... Och ja geef die anders maar op voor adoptie, terwijl je broers en zussen wel opvoed. Begrijp me niet verkeerd ik ben niet mega-pro-abortus hoor, maar ook niet falikant er tegen.
ik vind als je zo volwassen bent geweest om een kindje te maken dat je ook je verantwoordelijkheid moet nemen als het niet helemaal zo gaat als dat je gewenst had. En natuurlijk zijn er gevallen bekend waarbij op de 20 weken echo te zien is dat het kindje geen tot weinig levenskansen heeft, kijk dan wordt het verhaal heel anders. Maar kom op zeg, syndroom van down....is natuurlijk verschrikkelijk maar toch niet zo erg dat het kindje geen levenskansen heeft? we hebben het hier over een leven.
Ten eerste is het syndroom van down niet te zien op de 20 weken echo. Het is alleen tot 13 weken te meten via een nekplooimeting, dan weet je nog niks alleen of er een verhoogde kans is en dan moet er een vlokkentest of vruchtwaterpunctie gedaan worden. Via een echo kan je er niet achter komen of je kind down syndroom heeft. Sinds 1 januari 2006 doen ze de nekplooimeting, dat is idd voornamelijk voor syndroom van down(ze sporen ook andere chromosoomafwijkingen mee op) het is dus toch zo dat heel veel ouders syndroom van down een reden vinden om te aborteren(anders was de nekplooimeting nooit in het leven geroepen). Ik vind syndroom van down geen reden om te aborteren, ook omdat ik een neefje hebt die dat heeft en hij is echt het leukste kind wat bestaat en meer kosten dat een gewoon kind is onzin, uiteraard zijn er medisch ook afwijkingen bij hem astma, hartproblemen en hij is doof, maar de operaties en ziektekosten worden vergoed. IK heb ervoor gekozen geen nekplooimeting te doen ook omdat ik weet dat dat soort kinderen heel veel plezier nog in hun leven kunnen hebben, maar heel veel mensen weten dat niet. Was ik met de 20 weken echo erachter gekomen dat mijn kind bijv vlak na de geboorte zou overlijden of als een kasplantje zou leven, dan denk ik dat ik toch voor abortus had gekozen. Als je dan toch afscheid van je kind moet nemen is het misschien makkelijker om het niet geboren te laten worden. Zeg ik nu maar gelukkig heb ik niet voor die keuze gestaan. Denk dat Ranjeewha vooral uit ontwetendheid praat anders zou ze niet denken dat het down syndroom op een echo te zien is. Aangezien zij ook denkt dat een kind met down meer kost dan een "normaal" kind denk ik dat ze het gewoon niet weet en daar hoeft ze niet op aangevallen te worden. Ranjeewha google op syndroom van down en leer er meer over, want wat jij nu erover zegt klopt echt van geen kant. Als je vragen hebt mag je me altijd een pb sturen.
Het krijgen van een kind moet iets moois en niet gedwongen/ongewenst etc etc.....als ouder zijnde wil je je kind naar de volwassenheid begeleiden met als doel dat ze zelfstandig door het leven gaan uiteindelijk, een kind met een handicap is de kans kleiner(en dan heb je nog verschillende gradaties in een handicap) dat hij/zij helemaal zelfstandig worden. Het is triest dat er mensen moeilijk zwanger kunnen raken of zelfs ongewenst kinderloos blijven maar dat heeft niets te maken met de keus van een ander echtpaar(of vrouw) in geval wel/geen abortus. Ik ben ongewenst op de wereld gezet door een vrouw die dacht dat mannen wel bij haar bleven als ze zwanger zou worden nou, man weg....zij kon/wilde niet zorgen voor mij(ze heeft in totaal 7 kinderen waarvan 5 weggegeven), vroeger in de pubertijd vond ik het verschrikkelijk de wetenschap dat ik ongewenst was(en ben), nu is het nog steeds niet leuk om te weten maar ik ben volwassen geworden. Het leven is niet zwart/wit.....ik vind ongewenste kinderen veel erger dan een vrouw die een kind absoluut niet wil het laat weghalen. Het kind moet geboren worden in geborgenheid en liefde. Het is een wonder wat je schept maar wel een met heel veel veranwoording.
om mijn lange verhaal korter te maken: dit is precies wat ik ook bedoelde... (volgens mij is het neusbotje kleiner of soms zelfs afwezig, en daar wordt wel naar gekeken op de 20 weken echo, hebben ze bij mij wel gezegd bij de echo )
Nee dat is niet zo, het is zo dat tot een zwangerschap van 13 weken de nekplooi verdikt is en daarna is er helemaal geen mogelijkheid het te zien. Nu is het wel zo dat als de nekplooi verdikt is, het alsnog een gezond kindje kan zijn en een goede uitslag van de nekplooimeting betekent niet dat het kindje geen syndroom van down heeft. Alleen een punctie geeft zekerheid. Sommige denken idd het te kunnen zien op een echo maar dat is nooit met zekerheid, het is een chromosoom afwijking dus alleen als dat getest wordt heb je zekerheid. Nu zijn er wel heel veel ouders die syndroom van down een reden vinden om te aborteren, anders zou de nekplooimeting nooit in het leven zijn geroepen. Helaas weten mensen weinig van kindjes met down af en geloof me ik weet hoe mensen naar mijn neefje kijken en dat is vol met afschuw.
amanthis =D> daar ben ik het dus ook mee eens. als iemand kiest voor abortus na constatering afwijkingen, moesten ze allemaal zelf weten. als ze het wel zouden willen maar niet zouden doen om wat een ander er van vind dan word het kind niet geboren uit liefde maar uit principe kwestie. ik zelf zou het waarschijnlijk ook niet doen in geval van down syndroom, maar ik heb wel gekozen voor onderbreking zwangerschap na constatering open ruggetje, open schedel dakje.
Wat ik me afvraag? als het dan toch niet uitmaakt of je een kindje met down krijgt waarom laten dan zoveel mensen een nekplooimeting doen, heeft weinig zin om die te doen als je niet weet wat je met het resultaat doet, right? Een kindje met down vergt VEEL MEER van je als een "normaal" kindje, dat moet je ook maar lichamlijk en mentaal aankunnen (niet iedereen is zo sterk) een kindje met down blijft vaak een hele zorg (ook op een veel latere leeftijd) Ik denk dat mensen niet zo snel moeten oordelen wie wat met zijn of haar ongeboren kind wil doen, voor de ene maakt het niets uit de ander kan het niet aan, tuurlijk is dat hartverscheurend voor mensen die graag zwanger willen worden en het niet uitmaakt, maar het is ook JOUW leven en als jij er niet mee kan leven moet iemand dat zelf weten. Ik weet niet wat ik zelf zou doen maar ik weet wel dat de ene mens de andere niet is....en dat niemand voor elkaar kan beslissen wat iemand anders met de rest van zijn of haar leven doet (want vaak houd een kindje met down met de rest van je leven zorgen in) Eigenlijk ben ik het dus met Amanthis eens.... (ik las pas later HAAR post)
@Ponyville ik ben het volledig met je eens. Geloof dat ik nu ene beetje verkeerd begrepen wordt. Ik heb geen nekplooimeting laten doen, want hier is een down kindje welkom(ook omdat ik er meer af weet dan de gemiddelde mens) maar ik blijf erbij dat elke vrouw baas in eigen buik is. En als iemand besluit een kindje met syndroom van down weg te halen, ja ik zal 2 keer moeten slikken, maar het blijft de keus van de moeder/ouders. Iedereen weet wat ze aankunnen en ik kan moelijk zeggen, jij kan een kindje met down aan het is geweldig, terwijl die persoon het geestelijk niet aan kan. Iedereen kent zichzelf toch het beste. Wel vindt ik dat er meer voorlichting gegeven moet worden over de nekplooimeting en syndroom van down. Ik merk dat een hoop die een nekploometing doen die een slecht resultaat krijgen niet weten wat ze verder aan onderzoeken moeten doen. En mensen die een goede uitslag van de nekplooimeting krijgen denken dat ze geen kindje met down kunnen krijgen en dat is onzin het is slechts een kansberekening. Ook denken de meeste mensen dat down alleen voor komt als de moeder boven een bepaalde leeftijd is of als het in de familie voorkomt, dat is niet waar de meeste down kindjes worden geboren uit jonge moeders en zonder dat het in de familie voorkomt. Gewoon een chromosoom foutje dus. Ik denk dus dat er meer voorlichting gegeven moet worden, want nu maken ouders keuzes zonder echt alles ervan te weten. Maar als ouders wel alles ervan weten en beslissen een kindje met down niet aan te kunnen, dan blijft dat de keus van de ouders. En ik vindt dat dat gerespecteert moet worden.
voorlichting is zoiezo belangrijk (zeker in een onzekere tijd zoals een zwangerschap) Ik had het trouwens niet over jouw sanny toen ik het had over een nekplooimeting maar meer in het algemeen (veel vrouwen die ik spreek die WEL een nekplooimeting doen maar toch tegen het weghalen zijn van een kindje met down) Ik denk ook erg dat hoemeer je van down afweet hoe beter je voorbereid bent en misschien wat beter mee om kan gaan, als jij die ervaring al hebt sanny scheelt dat enorm, heel veel mensen weten niet beter en hebben daardoor angsten denk ik (angst komt toch meestal voor bij onwetenheid?)