Ik zelf heb 2x een miskraam gehad nadat ik een gedwongen abortus heb gehad. Mijn buik is hard ik ben misselijk en sinds dien ook erg sagerijnig. We doen het altijd zonde en na die 2x miskraam ben ik niet meer zwanger geraakt. Dit is nu al een jaar zo. mijn buik is dikker en harder als normaal. Ik weet niet wat het is en de dokter kunnen het pas onderzoeken als ik in staat ben voor een inwendige echo. Dit kan ik nu nog niet aan. Heeft iemand dit mee gemaakt of weet iemand wat dit kan zijn? graag hoor ik het dan! Sorry me berichtje is misschien wat verwarrend maar ben redelijk overstuur nu
Heb je 2x een abortus gehad? En je doet "het"nog steeds zonder de pil? Waarom als ik vragen mag? Tja, en waarom je buik harder als normaal is en dikker....ik kan je daar helaas geen antwoord op geven. heb ooit een vrouwtje gekend die zoiets ook heeft gehad en zij bleek een vleesboom te hebben in haar baarmoeder. Resultaat dat haar baarmoeder verwijdert moest worden. Maar dit is wel een extreem verhaal hoor. Ik dek dat er toch niets anders op zit dan een inwendig onderzoek. Die onzekerheid lijkt me helemaal niets. Succes
Je leest het denk ik fout. Ik heb een abortus gehad toen ik net 17 was. Me ouders vonden me te jong en dwongen me er toen op aan. Ik heb nog steeds met die zelfde vriend en na een half jaar wouden we toch graag een kindje. De eerste keer was ik 5 weken zwanger en kreeg ik een miskraam en 2 maanden erop was ik weer zwanger en kreeg ik met 7 weken een miskraam. Toen hebben we het een hele tijd laten rusten en ongeveer jaar geleden besloten toch weer opnieuw te proberen. Al die tijd is mijn buik al hard maar de laatste tijd (we hebben dus sex zonder condoom en pil) ben ik ook misselijk en heb ik last van de ene keer heel blij de andere keer voel ik me heel rot. Ik ben niet zwanger dat is zeker. Een inwendig onderzoek kan ik tot op de dag van vandaag nog steeds niet aan. Ik heb traumas aan die abortus overgehouden waar ik nog steeds elke nacht wakker van lig. Ik vind het al heel moeilijk om het hier te typen en ik ben bang dat als ik een inwendig onderzoek doe dat ik het echt niet aan kan en ben bang voor een hele erge terugval. Hopelijk kan iemand me helpen!
Een bezoekje aan de doktor brengen, aangeven dat je geen inwendig onderzoek wilt..en misschien kan hij een echo maken van je buik ofzo.. Of wellicht kan hij wat bloedonderzoekjes doen.. Maar meis, als jij zwanger wilt raken...en je raakt weer zwanger..dan zul je toch een inwendig onderzoek krijgen hoor..iniedergeval wanneer je op het punt van bevalling staat..je kindje gaat er (als alles goed gaat en alles normaal verloopt) toch echt daar uit..
meid inwendig onderzoek voel je niks van hoor! stelt niet veel voor dus gewoon laten doen joh! sterkte en succes
Dank je wel voor je uitleg, nu snap ik het ook beter. Tja, ik kan je helaas nog steeds niet helpen. Het is heel belangerijk om toch met je arts over deze angst te praten. Ik weet dat het heel makkelijk gezegt is nu, maar op een bepaald punt zal je je toch even over di angst heen moeten zetten. Als je idd wel weer zwanger zou raken zou je daar ook door heen moeten. Denk dat je in gedachten moet houden dat je bezig bent voor een mooi broertje of zusje voor je verloren vlindertjes. En dat het dus niet voor niets is zo'n onderzoek. Meis, ik wensje veel succes! Je kan het best!
Jeetje meid, 't is niet niks zeg wat jij hebt mee gemaakt... Zulke dingen zou je echt zelf moeten overwinnen! Het is vast een moeilijke tijd voor je geweest, vooral omdat je niet achter de abortus stond.. En dan ook nog 2 miskramen, geestelijk kan dat je echt wel schaden, maar ben je er nu wel aan toe dan, aan een kindje? Misschien is het goed om eens hulp te zoeken, zodat ze je misschien geestelijk een beetje op weg helpen, en als JIJ je weer helemaal goed voelt kan je weer beginnen... En als jij nu zeker weet dat je niet zwanger bent maar wel een harde opgezette buik hebt, zou je toch even langs de ha. moeten ! Dan vertel je erbij dat je moeite hebt met de binnenwaartse onderzoeken! Dan houden ze daar vast rekening mee... Heel veel sterkte en succes ! -xxx-
Nou ik vroeg me dus af of iemand ook zoiets heeft mee gemaakt en wat daarbij is vastgesteld. Helaas niet dus... Huisarts ben ik momenteel nog niet aan toe. Het is nog te moeilijk. Daarnaast heeft me ex het net uitgemaakt er komt dus voorlopig toch geen kindje. Tnx voor jullie reactie
Lalia, waarom ga je niet op zoek naar een aardige vrouwelijke gyn ofzo, leg je probleem voor en leg je geschiedenis uit, ze behandelen je dan voorzichtiger met inwendige onderzoeken als normaal. laat je buik toch eventjes nakijken ook al komt er voorlopig geen kindje, misschien is je baarmoeder niet goed leeg geraakt na de miskraam?
Als je blijkbaar geen stabiele relatie had is het sowiezo niet slim om aan kindjes te beginnen..ik zou als ik jou was snel weer een anti conceptie middel gaan gebruiken en eerst zorgen dat je aan jezelf werkt en jezelf lekker voelt.. Een kindje komt nog wel..je bent nog jong..en deze man is blijkbaar niet de goede man voor jou
Nou ja blijkbaar niet dus nu t uit is? Verschrikkelijk wat je mee hebt moeten maken! Maar denk nu idd eerst maar eens aan je zelf..
Nou hij heeft het plotseling uit gemaakt echt uit het niks eigelijk. Ik weet ook niet wat er aan de hand is. De situatie maakt hem denk ik gek en hij kan het volgensmij niet meer aan anders zal ik het niet weten. Toch denk ik dat ik zwanger ben. De laatste dagen wordt ik misselijk wakker heb een opgezette buik en voel me erg raar. Ga van de week toch maar een testje doen. Tnx voor jullie reacties!
tja meid, ten eerste wil ik je zeggen als je het niet aankan een inwendig onderzoek aan te kunnen waardoor kun je het wel aan zwanger te raken, en daar ook bewust mee bezig te zijn, je weet dat als je zwanger bent je onderzoeken gaat krijgen om het verloop van de zwangerschap te volgen. Denk dat jij eerst maar eens moet gaan zorgen voor anticonceptie en het verwerken van je abortus voor je gaat denken aan bewust een kindje. Je hebt nog teveel dingen die in je hoofd rond spoken en zoals je al aangeeft is je relatie nou ook niet je van het... zorg eerst dat je dat soort dingen op een rijtje hebt alvorens vader en moedertje te gaan spelen... en wat wil je nu? je wilt van ons adviezen maar onze adviesen zijn datgene wat jij niet wilt (naar de dokter gaan)... dus zoek dat eerst eens uit meid, wat wil je nu allemaal precies, en wat is het verschil tussen nu je 18e en je 17e toen je ouders een abortus aandrongen? ga eerst op eigen benen staan, verwerk de dingen die je moet verwerken zorg voor een stabiele relatie - onderkomen.... succes
ik had me leven op een rijtje staan. Me ouders vonden het persee nodig om me toen te dwingen maar mijn vriend en ik wouden heel graag dat kindje. Daarna hebben we het ook verschillende keren geprobeerd. We woonden al anderhalf jaar samen we waren echt gelukkig. Waarom het nu allemaal stuk loopt is mij ook een raadsel. Wel weet ik dat ik ver genoeg ben met het verwerken om een kindje te krijgen. Inwendige onderzoeken zijn daarbij niet nodig. Bij de bevalling wel dat snap ik ook aangezien het daar uit moet maar je hebt dan 9 maanden om je er na toe te leven en je krijgt er iets prachtigs voor terug. Het probleem is dat ik nu toch denk na alles dat ik zwanger ben. Ik ga van de week dus een test doen. mocht die postief zijn ga ik dit kindje alleen opvoeden. Ik heb bijna een eigen huis en heb het geld er wel voor om het te onderhouden.