Iemand ervaring met een overspannen kleuter? Hoe ga je hiermee om? Natuurlijk krijg ik wel Hulp enzo en zijn we bezig met een andere school (sbo).. maar de bureaucratie. Ondertussen speelt zoonlief dat hij dood gaat want dan is het rustig in zijn hoofd. Naar hem toe probeer ik rust te creëren en onderhoud ik nauw contact met school e.d. Mijn vraag is meer hoe je hier als ouder mee om gaat. Het is zo zielig allemaal en dit is emotioneel zwaar. Ondertussen gaat het gezinsleven ook gewoon door...
Oef erg heftig. Is het iets om hem wat korter naar school te doen dus bijvoorbeeld alleen 's morgens ... ik weet niet of dat zou kunnen helpen maar ... Wat geeft school aan wat goed voor hem zou zijn?
Misschien kun je zelf eens met iemand gaan praten. De meeste huisartsenpraktijken hebben tegenwoordig iemand in dienst die je kan ondersteunen bij emotioneel zware periodes. Gewoon om ook even aan jezelf te denken, want wat je meemaakt lijkt me zwaar.
Qua schooltijden is er idd actie ondernomen. En komende week dus ook nog een gesprek over hoe mijn zoon op school zelf geholpen kan worden. Dat loopt dus gelukkig allemaal wel. Ik krijg ondersteuning vanuit ambulante begeleiding en ik heb gisteren uitgebreid met de orthopedagoog gesproken. Dit was voor mijzelf erg fijn en waardevol. Het is meer dat ik nu soms ff niet weet wat voor houding ik naar mijn zoon toe aan moet nemen. Dus ik doe maar gewoon normaal. Thuis doe ik vooral rustig aan. Dus hij mag lekker op de bank liggen en tv kijken, als hij wil spelen dan kan/mag dat en ik probeer hem af en toe ook wel te activeren. Ik ga niet helemaal mee in zijn vermoeidheid. Ook de grenzen richting zijn zusje blijven zoals die zijn want anders speelt mijn zoon eigen rechter. Ik vind dit alles emotioneel zwaar en vermoeiend. Ik probeer richting kinderen niet teveel te laten merken want zij kunnen er niks mee. Misschien weet ik ook niet zo goed wat ik met dit topic wil maar het is prettig om het van me af te schrijven.
Ik zie dat je zoontje asperger heeft, net als de mijne. Word je niet begeleid door een kinderpsychiater? Want mijn ervaring is dat die toch meer expertise hebben op dit gebied en die kan je evt ook adviseren over tijdelijke medicatie ter ondersteuning. (niet leuk, ik weet het) Of heb je een heel gespecialiseerde orthopedagoog? Ambulant is door een hbo-er denk ik? Wij worden begeleid door ggz, dus dan heb je een heel team tot je beschikking, kan je dat echt aanraden. veel sterkte, echt rot zeg
Nee de ggz heeft het overgedragen aan yorneo /mkd. Mkd is inmiddels afgerond maar de ambulante begeleiding en pmt loopt nog. De orthopedagoog is wel tevens gz-psycholoog
Komt me bekend voor van mijn nichtje, ze is nu bijna 10 maar vorig jaar wilde ze echt dood. Ze eet nu sinds ruim een half jaar geen gluten meer en ze heeft veel meer rust in haar hoofd. Ze heeft ook asperger trouwens en een dwang en angststoornis. Ze wil zelf ook echt geen gluten omdat ze zich er echt ellendig door gaat voelen. Verder geen tips maar wilde dit wel delen omdat het haar zo geholpen heeft. Ze heeft nu wel zin in het leven en heeft voor het eerst vriendinnen. Voorheen lukte dat niet ivm de 'regels' en onrust in haar hoofd.
Erik heeft het gehad. We gingen schooltijden aanpassen ( smiddags thuisblijven ) Toen hij 5 jaar werd kreeg hij gedeeltelijke leerplichtontheffing. Gelukkig stond hij nog onder behandeling van Accare ( kinder-jeugdpsychiatrie ) Die zorgden ervoor dat ie met spoed op het mkd werd geplaatst ( toen was het nog dat je dan stopte met school en hele dagen naar het mkd ging ) En van mkd ging hij na 1 jaar door naar het sbo. Het mkd was echt zijn redding! Toen hij overspannen was stopte hij totaal met eten en drinken en bleef maar afvallen. Vandaar misschien ook dat alles best wel snel is gegaan. Succes/sterkte!!
Wat heftig. Heb geen ervaring, maar misschien kan je de 'rust in zijn hoofd' wel stimuleren. 's Middags een lange wandeling maken b.v.? Kost wel tijd, maar is ook ontspannend voor jezelf.
Ik zou denk ik toch eerst met een kinder- en jeugdpsycholoog willen praten om een wat specifiekere diagnose te krijgen. "Overspannen" zijn is één ding, maar het is in het geval van een jong kind toch wel heel erg nuttig om te weten waarom het dan overspannen is, zodat je hier dan gericht aan kunt werken. Dit betekent helemaal niet dat je zoontje een bepaalde stoornis moet hebben, waar een label op geplakt moet worden, maar gewoon dat het zinvol is om te zien welke vaardigheden/coping skills je hem het beste kunt aanleren. Dit gezegd hebbende denk ik dat meer rust sowieso geen kwaad kan - al is het maar symptoom bestrijding. Af en toe thuishouden lijkt me een goede oplossing. Verder lijkt het me ook sowieso nuttig om je zoonte te leren hoe hij zichzelf weer tot rust kan brengen. Jij moet dan natuurlijk eerst, samen met je zoontje, uitzoeken wat goed werkt, maar hopelijk vinden jullie iets dat relatief makkelijk toepasbaar is. Een wandeling maken is voor nu misschien even een fijne "oplossing", maar op de lange termijn zijn strategieen die werkbaar zijn in het klaslokaal denk ik handiger. Misschien kan hij zich even terugtrekken in een hoekje, met een boekje dat hem tot rust brengt. Als jullie thuis een boek hebben dat hij erg fijn vindt, zou je desnoods kunnen overwegen om in overleg dat boekje mee naar school te nemen.
Wat zwaar lijkt me dit zeg, voor hem en voor jou. Wat je zegt over dat hij speelt dat hij dood gaat omdat het dan rustig is lijkt een beetje op meditatie. Je zou dat met hem kunnen proberen. Wij gebruiken thuis dit boek: Nachtlichtjes, David Fontana - 9789000312740 - E-book (ePub) - Onbekend om in de avond rustig te worden. Er staan ook tips en manieren in om met kinderen te mediteren en visualiseren. Wellicht is hij er nog wat jong voor, maar kinderen kunnen op hun niveau meestal wel mee doen. En het klinkt alsof hij het zelf al doet, al heeft hij er nog niet de goede woorden voor.
TS heeft al hulp. Ze schreef: "Mijn vraag is meer hoe je hier als ouder mee om gaat. Het is zo zielig allemaal en dit is emotioneel zwaar. Ondertussen gaat het gezinsleven ook gewoon door..." Mijn wandeltip ging hierover, en was niet bedoeld als 'oplossing'. Hoewel wandelen ook heel therapeutisch kan zijn. Je bent er iig even uit en kunt samen naar neutrale dingen kijken zoals eendjes of overvliegende vogels.
Heftig he.. ik vind het moeilijk om aan te zien. L.iam zoekt heel erg mijn nabijheid, ik ben zijn veiligheid. Schooltijden zijn nu idd aangepast. Hij heeft al een half jaar mkd gehad, twee dagen per week. Maar na een half jaar is het helaas gewoon afgelopen. Wij lopen nu wel bij Yorneo omdat Accare ons daar naartoe had verwezen. Eten doet hij idd amper, hij is nu 9 maanden lang amper gegroeid, ik heb geen idee of hij is afgevallen. Hij komt nauwelijks tot spelen. Arm kind, heb het enorm met hem te doen.
Hij heeft Asperger, en is nu door school overprikkeld. Hij is afgelopen week eindelijk aangemeld voor het sbo (ik en mijn ambulante begeleiding dachten dat dit voor de zomer al gebeurd was). Tot die tijd een aangepast rooster (4 halve dagen), hij mag zijn knuffel nu mee naar school en die heeft ook een eigen stoel, en komende week ook een gesprek over hoe we het in de klas beter kunnen laten gaan. Mijn idee is idd af en toe apart zitten, buiten het lokaal. Wandelen doen we idd ook, ff frisse lucht, de zinnen verzetten, gezond voor iedereen
Hij is toch nog niet leerplichtig? Is het geen optie om hem thuis te houden en hem als je moet werken (weet niet of je dat doet?) naar een (m)kdv te brengen? Dat lijkt me veel rustiger dan een school. Heeft hij al een koptelefoon? En misschien wat vertrouwd speelgoed meenemen waar hij thuis helemaal in op kan gaan? Een zitzak in een hoekje buiten de klas waar hij zich even terug kan trekken?
nee thuishouden vindt ik niet handig. Schooltijden zijn nu aangepast, maar school an sich is wel goed voor zijn structuur. Hij vindt het ook wel leuk op school maar het is veel te druk voor hem. Mkd heeft hij al gehad (zie eerdere post). Ik werk niet dus kdv is geen optie, maar anders zou ik hem dat ook niet aandoen. We zijn in afwachting van het sbo, hem tussendoor weer in een nieuwe groep doen lijkt me niet handig. De tips voor school zijn idd goed!
Wat verdrietig dat je kindje zich zo voelt! Ik weet hoe verscheurd je dan kunt voelen als ouder . Mijn zoon is afgelopen half jaar ook overspannen geweest (door overvraging op school) en na eindeloze gesprekken op school ben ik hem 2 dagen per week thuis gaan houden en dan mocht hij zijn 'ziek' programma doen (op matrasje in de kamer liggen, hele dag filmpjes kijken etc.). Daarnaast heb ik zo veel mogelijk rust geboden en hem wat dat betreft ook als 'ziek' behandeld. Veel thuis gebleven (hem niet meegenomen naar bijv verjaardag, winkel, visite), geen speelafspraakjes (van zus) over de vloer, (zeer) lage eisen aan hem gesteld (hoefde zich bijvoorbeeld niet meer zelf aan te kleden, wat hij normaal gesproken wel kan), etc. Inmiddels is hij opgeknapt hierdoor, gelukkig! Want hij was echt zichzelf niet meer en ik lag echt nachten wakker van de zorgen, hij was zoooo ongelukkig en verdrietig! En leek ook af en toe zijn greep op de realiteit echt te verliezen, letterlijk doordraaien. Maar maandag gaat school weer beginnen . Bedoeling is nu dat hij naar ZMLK/cluster 3 gaat, maar in afwachting tot dit geregeld is, moet hij nog naar zijn oude school. Wij hebben besloten om hem nog steeds 2 (rust)dagen per week thuis te houden. School en leerplichtambtenaar weten dit. Ik wens je veel sterkte!