Hay ladies, nou... komt mijn verhaal... Ik was net geen 10 jaar samen met mijn (ex) vriend.tot hij 12 februari te kennen gaf net meer voor mij te voelen wat hij hoort te voelen..Dit kwam bij mij aan als een schok! Hij is altijd zwaar idolaat van me geweest en heeft helemaal niet laten weten dat hij twijfelde.. ik heb niets aan zien komen. Vanaf september waren we gestopt met de pil,wilde dolgraag een kindje.. Ik heb het vanaf februari zwaar moeilijk gehad.. telkens zei hij dat hij achter zijn beslissing stond maar niet zeker wist of het de juiste beslissing zat.. ik ben weken lang verdrietig,boos, hopeloos, radeloos geweest.. woensdag avond gaf hij te kennen voorlopig helemaal geen contact meer met me te willen. Telkens als hij naar huis kwam (hij zit bij vrienden) was het hier drama, trof hij me aan als 1 hoopje ellende. werd ik kwaad of verdrietig. In de tussentijd hebben we wel gewoon sex gehad en ik slikte nog steeds de pil niet. 17 april moest ik ongi worden...niets... afgelopen donderdag getest.. heel vaag streepje.. vrijdagmorgen huisarts geweest.. nog een test gedaan.. positief.. ik ben zwanger! wat nu? hier heb je vanaf september naar toe geleefd en nu komt het terwijl alles stuk is.. heb hem vandaag gesproken... hij staat achter me welke beslissing ik ook neem.. maar ik weet het echt niet... ik wil het dolgraag maar niet alleen.. en dat voel voor mij als chanteren naar hem.. daarnaast denk ik dat hij dan alleen terugkomt voor de baby en dat is op lange termijn toch gedoemd om te mislukken.. hij zegt wel dat hij gaat nadenken en dat als hij terugkomt hij ook voor mij terugkomt.. maar dat moet je maar geloven... daarnaast heb ik de afgelopen 8 weken geleefd op sigaretten en cola, ben 12 kilo afgevallen, ben zobang dat als ik het hou , het kindje niet gezond is.. heb vandaag ook beetje zeurderig pijn in mn onderbuik, net alsof ik ongesteld moet worden en alles een foutje is geweest.. wat moet ik nu? : :
tja meid, je zit inderdaad in een lastige positie... ik kan je denk ik geen raad geven, maar alleen mijn mening. het blijft lastig zodra er een kind in het spel is. hij verteld dat als hij terug komt hij ook voor jou gaat, wat moet je daar inderdaad van geloven en misschien komt hij er nu achter dat het fout was van hem om er een punt achter te zetten. ik weet natuurlijk niet wat het totaalplaatje van jullie relatie is, maar ik zou het nog een keer een kans geven desnoods een relatie deskunige bezoeken? maar hier komt het volgende, wat als hij toch besluit om niet met jou verder te gaan, zet je de zwangerschap dan door? nou meid, en van het roken en de 12 kilo die je bent verloren kan in het begin niet zo veel kwaad, maar gaat van af nu wel goed je vitamientjes innemen en zorgen dat je kind een kans hebt op deze wereld. veel succes met de beslissing die jullie nemen...
Jeetje wat een vervelende situatie. Het is mooi dat hij achter iedere beslissing van jou staat, waarschijnlijk betekend dit ook dat als je de baby houd, hij niet bij je terug zal komen ( dan doe je het alleen voor de baby,en dat werkt ook niet ) maar ook als gescheiden ouders kan je heel goed samen een kind opvoeden. Als jullie allebei graag voor de kleine willen gaan moet je het doen ! Praat er iig wel goed samen over zodat er later geen twijfels en verwijten boven water komen. Succes met je ( jullie ) beslissing.
gefeliciteerd met je zwangerschap. ik kan me voorstellen dat je geschokt bent. ik hoop dat je samen een goede oplossing kan vinden om het kind op te voeden. Probeer niet al te veel zorgen te maken, zolang jullie samen door een deur kunnen, komt het denk ik wel goed. papa's en mama's wonen nou eenmaal niet altijd samen. maar ik enk dat dat beter is dan dat ze wel samenwonen en ze de hele dag ruziemaken of dat er geen liefde is.
hallo gefeliciteerd met je zwangerschap, hoop dat je er een beetje van kan genieten. Maar zal zeker goed nadenken over wat jij nu wilt want als hij terug komt bij jou en jij hebt alleen het gevoel dat hij voor de baby bij je is dan voel je ook zeer elendig, omdat je altijd onzeker zal blijven of hij nog wel genoeg van je houd! Ik denk dat je een keus vor je zelf moet maken wat je wil en dat je het niet op je ex moet wachten! Jullie waren bijna tien jaar bij elkaar en liefde is er zeker. Als ik jou was zal ik proberen sterk te zijn en hem een beetje vrij laten dan weet hij wat hij mist! En laat hem ook mee gaan na de verloskundig dat zijn ook zeer speciale dingen! Hoop dat alles goed komt, en probeer er toch van genieten! mama05
Lieve Chantje, Wat een rotsituatie voor je. Heb zelf een aantal jaar geleden ook meegemaakt dat ik door mijn grote liefde in de steek werd gelaten. Bij ons was het wel wat anders: hij had het een aantal jaar daarvoor ook al uitgemaakt en deze tweede en definitieve keer twijfelde hij ook al een jaar. Achteraf gezien sla ik me voor mijn kop dat ik me zolang emotioneel afhankelijk van hem heb gemaakt. Meid, ik voel met je mee. Een goede vriendin zei toen ook tegen mij: het is graag of heel niet. Jouw (ex)vriend moet graag bij je willen zijn. Zo niet, dan ben je toch beter af zonder hem, hoeveel je ook van hem houdt. Je kan hem het beste loslaten en je eigen beslissingen nemen. Wie weet komt hij dan later echt voor jou terug en anders kom je vast iemand anders tegen over een tijdje. In elk geval heb ik zelf nu wel een superfijne relatie, dus uiteindelijk werd ik er ook beter van. Ik wens je veel rust en wijsheid toe. Maar ga NIET voor een vent die niet (meer) bij je wil zijn... Veel liefs noppie
Dank jullie wel voor al jullie reacties! het is moeilijk! maar aan de andere kant groeit er wel iets heel moois in me. is alleen nog zo onwerkelijk, heb steeds het geoel dat het er niet is (al kots ik iedere dag wel een keertje pf) en dat als ik naar de wc ga dat ik dan gewoon ongesteld geworden ben.. nou slaap lekker iedereen dikke knuffel chatje
Hey, ik hoop voor jullie dat alles weer goed komt. deze situatie is al moeilijk zonder zwangerschap (10 jaar is niet niks) en met zwangerschap word deze alleen maar moeilijker. praat met je vriend. vraag wat precies de rede was (na 10jaar lijkt het mij vreemd dat zomaar ineens de liefde weg is) voor deze breuk moet een oorzaak zijn... dat het nu nog onwerkelijk is kan ik heeel erg goed begrijpen. zelfs voor mij is het nog onwerkelijk. als ik naar de wc ga kijk ik ook altijd stiekum even in mijn slipje of dat er niets geks zit... dit blijf je denk ik nog wel een tijdje houden. gefeliciteerd en geniet van dat wondertje in je buik!