Moet dit echt even kwijt..... Voel me de laatste tijd zo anders, huilbuien, woede-aanvallen... En waar ze vandaan komen??? GEEN IDEE ik snap mezelf niet meer en samen met mij mensen om mij heen ook niet... Dit zorgt voor veel onrust en irritaties, ook tussen mij en mijn vriend. Midden in de nacht Kan ik ineens opspringen lichten aan doen, tv aan doen en dan mijn vriend is even flink duidelijk maken hoe het voelt om midden in de nacht wakker te zijn en dat mijn geduld inmiddels op is met de zwangerschap. Om vervolgens weer in tranen uit te barsten en te zeggen hoeveel spijt ik heb van mijn belachelijke gedrag!!!! HELP! Meer dames die dit herkennen?? Ben mezelf echt kwijt
hahaha zijn gewoon de hormonen en alles bij elkaar, komt echt wel weer goed als die kleine er is. tot dan mogen je familie en je vriend maar even doorbijten.... zwanger zijn is heus niet altijd leuk toch?? liefs
Ik heb ook last van wisselende buien.. Maar niet zo extreem dat ik s nachts lampen etc aan ga doen.. Ik zou zeggen: het zijn hormonen maar als je er veel last van hebt is het misschien een idee om er met iemand over te praten? Vk, ha ofzi?
Even doorbijten voor je familie. Je mag best aangeven dat je het af en toe helemaal zat bent. En zolang je zelf daarna beseft dat je het niet helemaal slim deed en sorry zegt is het naar mijn idee goed. Ik heb een vriendin die op het laatst ook zo uit haar dak kon gaan maar heb het haar nooit kwalijk genomen .
Wel herkenbaar hoor! Ook vervelend. Ik heb dat bij mezelf ook vaak gedacht; ben mezelf niet meer. Gelukkig nu iets minder geworden. Maar soms.........
Morgen 31 weken zwanger van nummer 3 en heb ook dit soort buien.Niet dat ik 's nachts de lichten ga aandoen haha maar ik ben mezelf soms ook helemaal kwijt. Ik voel me moe en heb weinig energie en ben of overgevoelig of een keiharde bitch(schaam). Heb ook soms weinig geduld met de kinderen en 's avonds is mijn accu gewoon helemaal leeg.Ik slaap ook enorm slecht.Ben zeker 3x per nacht wakker om te plassen of de baby ligt me beurs te schoppen.Ik heb krampen in mijn kuiten en noem maar op.Die slechte nachtrust dragen ook niet echt bij tot een gezellig humeur. Ik hoop echt dat wanneer de baby er straks is ik weer een beetje mezelf ga worden.Heb ook continue opvliegers.Het zweet staat dan op mijn voorhoofd en wordt je ook niet vrolijker van.Nog 2 weken werken en dan ieder geval verlof want het werken breekt me ook op.Ben na een dag werken gewoon helemaal kapot en wil en kan eingelijk niets meer.Ook heel frustrerend moet ik zeggen. Het is doorbijten en heel herkenbaar!!
Gelukkig herkennen jullie dit en zijn het waarschijnlijk idd de lieftallige homoontjes.....grrrrr Mijn vriend is ook echt te lief en iedereen zegt ook dat ik aardiger tegen hem moet doen, maar HALLO! Ik loop al bijna 32 weken met een kind in mijn buik, met de dag wordt het zwaarder en hij gaat ff simpel zitten doen..... Om het minste geringste ben ik al op de kast.... Nou je snapt, dat niet alleen ikzelf maar ook de rest nu al niet meer kan wachten om wachten tot de kleine prins geboren wordt en ik mezelf weer ben. Nou moet ik me alleen bij de bevalling nog gedragen tegen de mensen die mij erdoorheen slepen....(ik zeg alvast sorry voor mijn gedrag!)
Aww. dikke knuf voor jou! Ik herken het hoor haha ik heb dat ook. Kan soms in janken uitbarsten en de hele wereld is dan heeel erg stom. Daarna denk ik pff doe normaal joh hahaha...
Nee, ik ook niet. Al voor de derde keer niet. Had gehoopt dat het toch misschien een keer anders zou zijn, maar ook deze zwangerschap hebben de hormonen de overhand en ben ik gewoon bij vlagen een monster. Ik weet het, ik kan wel zeggen dat ik me daarbij neergelegd heb, maar dat is niet zo. Ik baal af en toe gigantisch van mezelf. Mijn man heeft zoiets van dat hoort bij de zwangerschap, dus die neemt de boel al wat meer met een korreltje zout (wat soms ook vreselijk irriteert trouwens, maar dat terzijde). Ik merk aan mezelf dat het erger wordt als ik moe ben, dus las ik voor mezelf vaker een pauze in. Ennuh, niet om je een depressie aan te praten, maar ga er niet vanuit dat het meteen na de bevalling over is. Maar echt, het gaat weer weg...