hoi meiden, ik wist niet zo goed waar mijn verhaal thuis hoorde maar ik vrees over aantal dagen/weken hier. Om te beginnen heb ik 4,5 jaar een relatie we wonen een jaar samen en alles gaat goed. een aantal maanden geleden is een vriendin van mij zwanger geraakt maar door omstandigheden heeft ze een abortus gedaan. hierdoor is de discusie tussen mij en mijn vriend destijds gekomen, ik vind een abortus voor mijzelf niet mogelijk, misschien raden jullie het al voor mij vriend is het voor de komende jaren iets wat hij direct zou willen mocht het bij ons zover komen. we zijn toen tot de conclusie gekomen dat we dan uit elkaar zouden gaan. niets aan de hand verder slikte gewoon echt netjes me pil dat was iets wat bij mij op nummer 1 stond. 3 weken geleden voelde ik ineens een enorme kramp in me buik was op dat moment bij me moeder en volgens haar was het mijn eisprong. had het nooit eerder gevoeld maar slikte de pil dus niks aan het handje dacht ik. vorige week moest ik ongesteld worden...en er kwam maar niks...ik heb nu al 3 testen gedaan (alleen) eerste negatief tweede en derde positief. nu zit ik met me handen in het haar en wordt langzaam gek. ik durf het me vriend gewoon niet te vertellen omdat ik dan weet dan we lijnrecht tegen over elkaar komen te staan en dat we dan uit elkaar gaan. zwangerschap is niet mijn wens op dit moment maar ik wil er voor gaan. me hoofd zit helemaal vol en ik hoop dat iemand misschien een tip heeft of hetzelfde heeft meegemaakt. liefs
Hey meid, Pff dit is idd erg balen en moet teogeven dat ik blij ben nooit in zo een situatie te hebben gezeten. Tja wat moet je doen. Jij zegt je wilt voor het kindje gaan nou doe dat dan maar ik zou het je vriend wel zsm zeggen zodat hij het weet. Als jullie idd uit elkaar gaan zal het natuurlijk veel stress met zich mee brengen probeer daar goed mee om te gaan stress is niet bepaald goed voor een zwangerschap. Praat met je ouders en vertel hun hoe de situatie is zeg hen dat je het kindje wilt houden en kijk of zij achter je staan zodat je weet dat je niet alleen ervoor staat. Verder kan ik je helaas niet veel tips geven heb "gelukkig" nooit in zo een situatie gezeten. Groetjes Nadine
Je moet goed nagaan bij jezelf wat ik wil... Ik zati n precies dezelfde situatie als jij, en ik en mijn ex zijn dus ook niet meer bij elkaar.. Brengt een hele hoop stress met zich mee, maar je moet aan jezelf en je kleine denken.. alles komt wel goed!
het is echt heel moeilijk. waar we nu wonen kan ik zeker niet alleen betalen en zie maar eens 1..2..3 een woning te krijgen. plus zit al me geld erin. me ouders zijn kleiner gaan wonen dus dat schiet ook al niet op. maar een abortus is voor mij geen optie dus ik zal oplossingen moeten gaan zoeken. zit er over te denken om het met mijn ouders erbij te vertellen dan voel ik mezelf al een stuk veiliger. mijn ouders weten het al wel en die zeggen misschien is hij wel blij nu het zo is...maar die kans is voor mij 0,1%. het stelt me ook wel gerust dat alleenstaande mama's het vaak ook goed redden en de verhalen op het forum maken me wat rustiger. maar zodra ik weer alleen bent begin ik weer te malen. bedankt voor de berichtjes liefs
Hey Loesje, Heel herkenbaar hoor.. ook ik maal nog elke dag over wat nu goed is en wat niet.. OF het allemaal wel goedkomt.. zooo onzeker!
Jeetje wat een lastige situatie. Het lijkt me idd een goed idee om sowieso 1 van je ouders erbij te houden als je het verteld.. En je hebt grote kans dat hij misschien dingen gaat roepen die hij in eerste instantie niet meent. Geef hem dus even de tijd om tot rust te komen en aan het idee te wennen. Sta je nog ingeschreven bij de woningstichting? Dat maakt je kans op een huisje voor jezelf natuurlijk een stuk groter. En misschien kun je er blijven wonen als je partime werkt, kinderbijslag hebt en alimentatie van de vader. Succes en sterkte
Ik ben sinds een week ook uit elkaar met mijn "ex" vriend omdat hij het niet wil en ik juist wel. Als je geen abortus wil doen en hij wilt geen kind, dan zal je dus uiteindelijk uit elkaar gaan. Maar over 9 maanden (ongeveer dan he ) Dan heb jij iets heel moois wat hij dan misschien (ligt aan zijn verdere keuze) moet missen... Ik woonde ook een jaar samen toen ik dus zwanger raakte (vandaag ben ik 7 weken) Maar hoe dan ook zal je het redden. Ik studeer nog en woon op mezelf. Het zal in het begin moeizaam zijn, en misschien elk dubbeltje om moeten draaien. Maar nogmaals je krijgt er zoiets moois voor terug....