Hallo allemaal, Op 6 december ben ik uitgerekend. Nou is het zo dat we al een hele mooie naam voor ons meisje hebben. De achternaam blijft alleen een punt van discussie. Vriendlief wil dolgraag dat ze zijn achternaam krijgt. Hij vindt dat ook eigenlijk niet meer dan normaal. Het is immers ook zijn kind. Ik vind het alleen een heel naar idee dat ik dan een andere achternaam zou hebben als mijn meisje. Voor mijn gevoel is het dan net alsof ze niet mijn dochter is. Ook al weet ik natuurlijk wel beter. Nou is het zo dat wij begin oktober van plan zijn om te trouwen. Ik zou dan mijn vriend zijn achternaam aan kunnen nemen zodat we dan alle 3 dezelfde achternaam hebben. Zijn achternaam past alleen totaal niet bij mijn voornaam. Bovendien heb ik gelezen dat je voor de wet/ instanties altijd je eigen achternaam blijft houden. Ik blijf zodoende twijfelen wat ik moet doen. Zijn er toevallig meer mensen die tegen hetzelfde aan zijn gelopen? Waar zouden jullie voor kiezen en waarom?
Ik vind het ook niet meer als normaal eigenlijk dat het kind in gezonde toestand gewoon de naam van de vader krijgt. Vind het dan ook onzin dat het een raar idee is als ze niet jou achternaam krijgt. Je gaat trouwen dus je krijgt zijn achternaam,lekker boeiend of die naam bij jou voornaam past jullie worden een gezin dat is toch veel belangrijker?!
ik ben niet getrouwd. en ik zie ons ook niet zo 1..2..3.. trouwen. het kindje krijgt wel mijn vriend zijn achternaam. ik heb er eigenlijk ook geen problemen mee. maar als je toch gaat trouwen zou ik gewoon zijn achternaam nemen. kan voor de wet dan misschien niet zo zijn ma jij kunt die naam dan wel gebruiken. (als ik ergens een naam door moet geven dan doe ik het vaak wel op de naam van mijn vriend)
Welke achternaam het krijgt moeten jullie zelf uitkomen. Het is behoorlijk ouderwets dat het die van de vader zou moeten zijn, van de moeder kan ook. Hier wel gekozen voor zijn achternaam. Dat het minder als jouw kind zou voelen vind ik dan weer onzin. Mijn moeder heeff ook altijd haar eigen achternaam gehouden en ik heb die van mn vader. Er is nooit ook maar iemand geweest die daarmee de echtheid van mijn moeder, of mij als kind, in twijfel trok hoor :') En dat was jaren geleden al zo, tegenwoordig is het helemaal normaal om je eigen achternaam te houden.
Hier geen twijfel, achternaam vriend.. Ben in dat soort dingen echt van de oude stempel. Hoop op een dag ook zijn achternaam te mogen krijgen. Heeft een naam te maken met het gevoel of ze wel of niet jou dochter is? Ik mag toch hopen van niet . Als jullie gaan trouwen en jij neemt zijn achternaam (vb. de vries) aan, dan zal je je toch ook voorstellen als Veertje de vries bij bijvoorbeeld de dokter etc. In je paspoort zal altijd je meisjes naam staan, maar ook de naam van je man als ik het goed heb. Je moet wel doen waar je je goed bij voelt, maar kan me je vriend ook wel voorstellen.. Het is voor een man al heel anders. Wij hebben vanaf het begin al een gevoel bij het kindje in de buik, voor een man is dit pas na de geboorte. Praat er nog eens samen over, maar laat je niet tegen houden door het feit dat je denkt dat je dan het gevoel hebt dat ze jou dochter niet is (ps. dat gevoel heeft je vriend dan misschien net zo..). Succes!
Als je tegenwoordig trouwt kun je kiezen, maar die keuze kun je niet ongedaan maken. Ook je kind kun je nu kiezen, maar dan maak je direct ook de keuze voor de rest van de kinderen. (Toekomst ) kids uit tzelfde gezin, dus zelfde pap en mam moeten dezelfde naam hebben. Als jullie gaan trouwen lijkt t me logisch dat jij zijn naam aanneemt en ook de kinderen. Of hij jou naam en dan de kinderen ook! En wbt passen bij, alle namen zijn kwestie van wennen. Toen ik trouwde en mn naam zei vielen ook wat monden open, nu is iedereen gewend. En instanties, tsja ziekenhuis neemt idd je meisjesnaam. Maar verder staat vrijwel overal mn getrouwde en meisjesnaam. Geen probleem dus. Paspoort en id inderdaad ook, maar dan staat erin vermeld echtgenoot van -achternaam man -
Wij zijn niet getrouwd en in België is het ook na trouwen niet de gewoonte om de naam van de man over te nemen, zou dan ook niet weten waarom ik zijn naam zou over nemen. Ik voel me ook zonder zijn naam, zonder ring, zonder trouwboekje verbonden met hem. Hij is nl. de man die iedere nacht naast me in bed lig en (voorlopig nog want binnenkort moet hij delen) de belangrijkste persoon in mijn leven! Ons kindje krijgt straks ook gewoon zijn naam. Ook al is mijn familienaam echt op sterven na dood. Ik ben van de laatste generatie en heb slechts één neefje. Maar 't kan mij niet schelen. Het is ook zijn kind en ik vind het gewoon een heel mooi gebaar dat het kindje zijn naam krijgt. Als wij op restaurant gaan of onze naam moeten opgeven spreken we over familie *...* met zijn achternaam, zou niet weten waarom ik me uitgesloten zou moeten voelen omdat ik niet officieel zijn naam draag
InLove, Waarom is dat logisch? Wat een onzin. Wij zijn geregistreerd partner (in principe hetzelfde als trouwen) maar ik hou mijn eigen naam. Waarom zou mn naam moeten veranderen omdat ik bij de gemeente een handtekening zet onder een verbintenis?! Dat je het wil, oke, maar dat het 'logisch' zou zijn om dat te doen vind ik echt onzin. Mn moeder was 35 jaar geleden al geemancipeerder dan dat
Ik wilde ook erg graag dezelfde achternaam als mijn kind en mede om die reden dus getrouwd vind het trouwen zelf niet zo heel veel meerwaarde hebben maar dat is voor iedereen anders. Wel ben ik erg blij dat ik straks dezelfde achternaam heb als mijn kind. Bij bepaalde instanties houd je, je eigen achternaam maar dat maakt toch niks uit? En ik zou me ook niet druk maken over dat zijn achternaam niet bij jouw voornaam past eerlijk gezegd!
Zo de toon is weer gezet, sorry dat ik t woord logisch gebruik. Of ik t geëmancipeerd vind is weer t volgende. Je hebt idd 3 keuzes. Je eigen naam ieder houden, zijn naam of jou naam. Wat ik met logisch bedoel is t "probleem" van ts qua naam. Dat los je nl niet op door je eigen naam te houden en je kids de naam van man te geven. Je zou dan "moeten" kiezen voor allemaal mans naam of allemaal vrouws naam. Dat is wat ik bedoel.
Ik ben zelf getrouwd (je kan dan kiezen voor zijn achternaam, zijn achternaam-je eigen achternaam, je eigen achternaam- zijn achternaam, je eigen achternaam) Hij krijgt dezelfde keuze dus je zou er ook nog voor kunnen kiezen dat jullie allemaal jouw naam aannemen Ik heb zelf gekozen voor zijn achternaam - mijn achternaam. Vanuit de correspondentie van de overheid krijg ik nu altijd brieven met die combinatie (belastingdienst, uwv, gemeente) de rest heb ik zelf moeten aanpassen. (of niet op mijn werk gebruikte ik nog mijn meisjesnaam) Ik gebruik over het algemeen nu gewoon zijn achternaam. Het is even wennen (zit ik bij de huisarts mevrouw ..... Geen reactie. oh verrek dat ben ik!!) maar ach. In officiële documenten blijft inderdaad je meisjesnaam staan. Op vliegtickets etc moet je die ook gebruiken. Eventueel kan er e/v (echtgenote van) worden toegevoegd op je rijbewijs of paspoort. En tja, het is eerder een gevoel dat jij hebt dat het dan niet als ''jouw kind'' voelt maar als je jouw achternaam aanneemt heeft je man dat misschien weer. Dat de naam niet past bij je voornaam is gewoon wennen denk ik. Dat komt meestal wel goed. Gewoon doen waar jullie je goed bij voelen! Succes!
Hey, je weet dat we nu in België ook gewoon onze familienaam kunnen geven é, ik weet niet hoe het dan juist op het paspoort staat enzo maar ik wou dat eerst ook doen, maar mijn hubby is wat tradioneel op dat gebied en wil enkel zijn naam. Maar ik mag ons boontje wel meerdere namen geven, want hij heeft maar enkel zijn voornaam en achternaam terwijl ik heb verschillende voornamen, en zie dat als iets raars dat hij dat niet heeft Dus we krijgen elk wat we willen, ongeveer toch. Wou toch mijn familienaam maar ja, we kunnen niet alles krijgen é. En wij zijn getrouwd, en ik heb nog altijd mijn naam. En om op het onderwerp te reageren... Je draagt uw kind 9 maanden, hoe kan je dan het gevoel hebben dat het het uwe niet zou zijn? Je zal er zoveel van in terug met tijd, uw manier van doen, of uw neus ofzo Ik denk dat mensen die via ivf of eiceldonatie heb nog een streepje moeilijker hebben, en toch voelen dat het hun kind is, als je snapt wat ik bedoel. Gr
Ik ben wel getrouwd dus heb al de naam van mijn vriend maar hoeft niet per definitie ook de achternaam van de kleine te worden. Nu vind ik het niet meer dan normaal dat je als gezin de achternaam van de man aanneemt. Is misschien ouderwets maar als iedereen maar zelf gaat kiezen welke achternaam je wilt dan wordt het wel een rommeltje in de stamboom. Wat betreft de naam voor instanties, enige waar ik het nu ben tegen gekomen dat mijnmeisjes naam gebruikt werd was bij het verlengen van mijn rijbewijs. Daar staat mijn meisjesnaam op en wordt ik ook zo op het aanvraag formulier genoemd. Er staat wel op dat ik echtgenoot ben van ...... Dit verlengen doe je bij de gemeente maar daar sta ik verder bekend zoals ik getrouwd bent dus mansnaam - meisjesnaam. Dus instanties gebruiken de naam zoals je getrouwd bent. En je kan zelf aangeven hoe dat moet zijn.
Ik ben ook 6 dec uitgerekend ! Wij zijn wel getrouwd.. Ook mede doordat we dan straks allemaal dezelfde achternaam hebben, dat vind ik als gezin zijnde erg mooi. Qua naam en achternaam is het een kwestie van wennen denk ik?
Wij woonden samen en hadden nog geen samenlevingscontract ofzo.. En dat moet natuurlijk wel! Wij hebben toen besloten om te gaan trouwen, dan kon ik mijn man zijn achter naam ook krijgen. Ik vond het namelijk ook niet een leuk idee dat ons kindje (kinderen) de achternaam van mijn man zouden hebben en dat ik een andere achternaam heb. Nu hebben we straks allemaal dezelfde achternaam, en dat vindt ik gewoon leuk! Een echt gezin! En als de achternaam van mijn man niet bij mijn voornaam paste, lekker boeiend! Daar wen je wel aan!
Bedankt voor jullie reacties! Mijn vriend is absoluut niet van plan om mijn achternaam aan te nemen dus die optie valt helaas af. Het word dan of mijn eigen naam houden of zijn naam aan nemen. Misschien maakt het inderdaad wel niks uit of zijn achternaam bij mijn voornaam past of niet. Ik ben alleen altijd erg blij geweest met mijn eigen achternaam en weet niet of ik wel aan zijn achternaam zou kunnen wennen. Dezelfde achternaam als mijn dochtertje willen hebben weegt alleen zwaarder. Tuurlijk weet ik dat ze hoe dan ook mijn dochtertje zal zijn, dezelfde achternaam of niet. Toch voelt het op de een of andere manier voor mij niet goed als zij een andere achternaam heeft. Vriendlief heeft dat alleen net zo. Je zou dus denken dat er niks anders op zit dan mijn vriend zijn achternaam aannemen en dan ons dochtertje dezelfde achternaam geven. Misschien is het wel gewoon een kwestie van wennen. Je draagt toch je hele leven al een bepaalde naam en dan veranderd dat ineens.
Je kan ook eerst je eigen naam houden met zijn achternaam daarachter.. Bv.. De boer- jansma ipv dat je eerst zijn achternaam doet en daarachter je eigen naam, wat natuurlijk ook kan.. Ben je toch niet helemaal je achternaam kwijt. Ik heb na het streepje ook gewoon nog mijn eigen achternaam staan.
Ik was een alleenstaande moeder toen onze zoon geboren werd, dus hij kreeg uiteraard mijn naam. Ik wil daarom dat de baby ook mijn naam krijgt. Wij lossen het op door voor die tijd te trouwen en mijn man mijn achternaam aan te laten nemen. Dan hebben we straks alle vier dezelfde achternaam Als hij mijn achternaam niet aan had willen nemen, zou de baby nog steeds mijn naam gekregen hebben. Ik hecht ook veel waarde aan m'n achternaam, omdat ik die jaren terug heb laten veranderen in de achternaam van m'n moeder (met 'goedkeuring van de koningin', die de formulieren natuurlijk niet echt onder ogen krijgt, maar waar je wel een berg geld voor betaalt ).
Mijn zoontje kreeg gewoon de naam van zijn vader ik vond dat normaal,al was het in het begin wel gek omdat ik een andere naam droeg alsof ik er niet bij hoorde ( wat onzin was natuurlijk) wij zijn inmiddels getrouwd,maar dan nog zou ik toch altijd voor de vaders achternaam kiezen maar dat is ieders eigen keuze hopelijk komen jullie er snel uit.
InLove, ik bedoelde het niet lullig hoor, excuses. Ik type vaak wat krommer dan dat ik het bedoel, oeps!