Hallo allemaal, Ik heb al eerder een topic geopend omdat mijn vriend niet tegen het gehuil van de baby kan. Maar nu is de situatie echt verschrikkelijk. Ik ben nu bijna 2 maanden weer aan het werk. Mijn vriend moest de eerste 6 weken daarvan heel veel werken, dus heeft mijn schoonzusje opgepast de avonden dat ik moest werken. De baby was een flesweigeraar. Nu heeft mijn schoonzusje een manier gevonden dat de baby de fles wel pakt (in haar bedje, wisselen met speen). Afijn. Nu is mijn vriend gewoon thuis de avonden dat ik werk. Maar het is dra-ma. Baby slaapt en drinkt niet. Ze huilt ook niet, ze krijst. En we weten het gewoon niet meer. Hij kan er ook absoluut niet tegen. Ik ben net terug van het werk en hij is nu in de regen een rondje aan het lopen om bij te komen. Wat kunnen we hier aan doen? Hij heeft al elke ochtend voordat hij gaat werken en als hij thuis komt even een op een tijd met haar. En hij gaat om de dag samen met haar in bad. Hij denkt namelijk dat ze is gehecht aan mij en zijn zus omdat hij zoveel heeft gewerkt de eerste maanden. (Baby is nu 4 maanden trouwens)
Is ze dan bij jou meteen stil? Ik denk overigens niet dat het met hechting te maken heeft. Mijn jongste is bijna vier maanden en krijst ineens ook wat af. Fase? Ook denk ik dat baby’s het aanvoelen als je niet weet wat je moet doen en dan meer huilen. Dus als je vriend er niet goed tegen kan kan dat wel mee spelen. Verder heb ik geen tips ofzo.
Ja bij mij en mijn schoonzusje is ze meteen stil. Ook drinkt ze bij haar wel uit de fles, bij mijn vriend ook niet. Fase? Zal vast, maar hij heeft haar nog nooit kunnen troosten omdat hij haar altijd aan mij gaf omdat hij "niet tegen het gehuil kan". Ik denk inderdaad dat ze zijn stress aanvoelt.
Wat fijn dat hij in ieder geval zijn momentjes heeft met haar. Waarschijnlijk weet hij echt niet wat hij kan doen als ze zo huilt, heeft hij ook totaal geen vertrouwen dat het hem gaat lukken, schiet hij in de stress en voelt ze dat aan. Hij zal zoveel mogelijk met haar moeten doen. Ook als jij er bent zal hij zoveel mogelijk met haar moeten doen. Zodat hij postieve momenten ervaart met troosten. Niet overnemen. Alleen het voeden dan zelf doen. Dat hij weer vertrouwen krijgt dat hij dat ook gewoon kan. Wat het drinken uit het flesje betreft zou ik schoonzus vragen te helpen. Hij moet zien wat ze nou precies doet en dat ook proberen. Desnoods dat hij eerst kijkt, het daarna overneemt. Later ook het zelf doet terwijl ze er vlakbij is etc. Flesweigeren is een lastig iets en blijkbaar is het haar gelukt om trucjes te ontdekken die wél lukken. Die trucjes kan hij absoluut eigen maken. Maar hij zal daarin rust moeten vinden. Dat het hem absoluut gaat lukken als hij maar rustig blijft. En van postieve momenten zal hij vertrouwen krijgen en ook vindingrijk worden met manieren om haar te troosten en te voeden. Stap 1 is denk ik wel dat hij dit moet willen. Strijdlustig worden dat hem dit ook gaat lukken. Dat hij het huilen kan accepteren en kan doorzetten.
Heeft hij iets fysieks aan z'n oren waardoor het geluid te heftig is? Ik weet nl van een kennis dat haar man met tinnitus echt heel overgevoelig is voor hard geluid en het daardoor fysiek niet trok als hun kindje huilde. Als dat niet zo is, denk ik dat hij toch echt gewoon moet leren om het te doen, door vertrouwen te kweken. Want door haar steeds weg te geven krijgt hij niet het vertrouwen dat hij het ook zelf op kan lossen. Ik zou hem dus vooral zijn rol laten houden en het hem toch echt proberen zelf te laten oplossen. Dat gaat met vallen en opstaan. Maar het moet wel verantwoord zijn uiteraard, het moet hem niet te veel worden en dat er dan iets geks gebeurd..
De sleutel is om veel tijd samen door te brengen. Je man en jullie dochtertje. En ik denk dat je man heel veel complimenten nodig heeft. Hij zal zich een slechte vader voelen omdat hij zijn dochtertje niet kan troosten en haar gehuil niet aan kan horen. Gaan jullie de weekenden samen op stap? Laat hem dan vooral de verzorging doen en complimenteer hem de hemel in (op een volwassen manier natuurlijk he, hij is geen kleuter die applaus verdient ) Stap niet meteen in als je dochter een kik geeft, leg je vertrouwen in papa. De hechting is nog vol aan de gang, daar is ze echt nog niet klaar mee. Jij hebt een voorsprong want jij bent de moeder, maar het is echt nog geen verloren zaak voor je man hoor Hoe ging het met jullie 2 andere kinderen? De hechting gebeurt door veel tijd samen door te brengen. De baby verzorgen, voeden en veel knuffelen. Als je man gek wordt binnen, dan kan hij naar buiten gaan met de baby. Baby in de draagzak, of in de wagen. Wandelen maar Andere tips: - praat met/tegen de baby met een zachte stem. Het onderwerp maakt niet uit, baby begrijpt de woorden toch niet. Wel begrijpt de baby de emotie. - vertel de baby je gedachte en emoties op dat moment. Op een zachte toon: "Wat is er toch?" "Wat heb je nodig?" "Papa is hier, kom maar bij papa" "ik probeer erachter te komen wat je nodig hebt maar ik weet het ook niet meisje. Wil drinken? Spelen? Dansen? Knuffelen?" "Ik voel me verdrietig/gefrustreert/slechte ouder." "Ik wil het zo graag goed doen." - zing met de baby. Liedje maakt niet uit, mag ook een rap zijn, lol. - speentje, flesje, speeltje. Maak er een momentje van. Niet de fles duwen, maar zachtjes introduceren. Als de baby zich veilig voelt (bij papa) dan zal het drinken misschien ook beter gaan. - je man moet zichzelf de tijd geven , en jij moet je man de tijd geven. Het komt echt wel goed. De huil van een newborn gaat door merg en been. Het is speciaal ontworpen om ons direct stress te bezorgen. Een baby heeft namelijk enkel behoeftes en hij heeft maar 1 manier om deze kenbaar te maken.. gillen!
Wat ik niet goed begrijp. Dit is jullie 3e kind zoals ik lees. Bij een 1e kind zou ik dit begrijpen. Maar dit is toch een ervaren vader. Die zou moeten weten hoe re handelen en dat dit soort dingen een fase zijn. Of zijn de andere kinderen niet van hem? Hou in gedachten dat heel veel mannen niets met baby's hebben en het pas echt leuk gaan vinden als ze ouder zijn. Tot die tijd gebruik bovenstaande tips en zit het uit. Het gaat vanzelf beter. En af en toe een rondje buiten om stoom af te blazen.
Klopt. Onze eerste is heel makkelijk, van baby af aan al. Ons zoontje was ook geen fan van de fles, maar dronk net genoeg om geen honger te hebben en sliep gewoon in de draagzak. Maar onze derde baby is echt heel pittig. Ze laat zich alleen troosten (en voeden) Door mijn schoonzusje en mijzelf..
Ik zou als ik hem was oordoppen in doen als hij er niet tegen kan. Heb ik ook wel eens gedaan. Want anders ging ik he-le-maal in de overprikkel stand. Verder zoveel mogelijk succes momentjes creeëren, afstand houden en je vertrouwen uitspreken.
Ik zat hier 6 weken met een huilbaby, die gilde 18-21 uur op een dag alles bij elkaar vanaf de eerste dag af aan. Had ook wel een reden ze kon niet goed tegen nutrilon maar even zo goed zoek je je rot en probeer je alles om maar een beetje "sane" te blijven. Ik kon wiegen, wandelen, dansen, masseren,zingen en gekke bekken trekken met dr maar ze werd alleen maar bozer en bozer tot t pisnijdige aan toe dus helaas, afleiden lukte hier niet. Alleen als ze ene fles dronk was t 20 minuten aaneengesloten "stil". Enige methode dat we wij niet hardstikke koekoek werden van dr terwijl we alles uit t arsenaal al geprobeerd hadden was muziek in onze oren. Ik was mamamatras want iets anders zat er niet in dan werd t gegil nog harder en ik had gelijktijdig metalmuziek in mn oren. Pak iets wat m enigzins kan afleiden wat zn smaak is. Die uk hoor je dr toch wel tussendoor en is t even wat stiller zet je m.weer uit of zachter. Maar dat getetter in je oren...pfffffff En ja ze voelen als een of andere radar aan dat jij gespannen bent. Daarom heb ik maanden lang mn dochter NIET naar bed gebracht voor de nacht en heeft mn man dat gedaan. Ik had even iets te veel gegil gehoord en elke kik die ze gaf zat ik in de gordijnen of t plafond zo van "gaaaan we weer!"
Oh ik vind dit zo herkenbaar. Mijn dochter liet zich ook alleen door mij troosten in de eerste maanden. Ik vond het zwaar dat het hem niet lukte. En ging zeggen hoe hij het moest doen. 'Je moet wel zingen! Je moet ook een beetje bewegen en wandelen! Je moet er meer gevoel in stoppen!' (vreselijk als ik daar aan terug denk. Ik wilde zó graag dat het hem ook zou lukken). Maar hij vond het nog veel erger dan ik. Ooit hem huilend op de bank aangetroffen toen ik een keer een avondje uit eten ging. Het voelde voor hem als falen. Nu (1 jaar) is ze hartstikke fan van papa . Het was bij ons niet zo dat mijn vriend perse iets anders ging doen, maar zij veranderde gewoon in een makkelijker meisje....
@Gember ligt niet aan je man hoor, mijn dochter had inderdaad PRECIES hetzelfde. En uiteindelijk: eerste woordje "papa" mama volgde pas maaaaaanden later, als ze loopt te babbelen in bed dan valt t woord "papa" geregeld en wordt "papa" geroepen voor de leuke dingen en "mama" als de ellende uitgebroken is en ik thuis ben. Er werd door mama ook wel heel druk geoefend op "papa" hoor maar dat zeggen we niet hij had t echt nodig. Hij was ook verschrikkelijk onzeker.
op en top herkenbaar!!! In alles gewoon! Haha! Hier zegt ze ook de hele dag papa en zelfs Robert (zijn naam) en loopt daar vrolijk bij rond. En alleen als ze verdriet heeft dan is het mamaaa! Hahah heerlijk ding. De papa is nu ook zoooo gek op haar. Ik geef hem geen ongelijk .
Erg vervelend, misschien toch oordopjes om het volume te minderen. Samen dingen blijven doen en hij zal toch echt het vertrouwen moeten krijgen dat het lukt. Misschien niet op de manier zoals jij of je schoonzus het zou doen maar als het werkt is het ook goed. Onze zoon huilde dag en nacht (verborgen reflux) ondanks zijn vroeggeboorte weten we 1 ding zeker er mankeerde niks aan zijn longen. Hij schreeuwde zo hard dat ik zijn hoofd moest volgen tijdens het lopen anders deed het mij fysiek pijn in de oren. Het enige wat bij ons echt hielp was communiceren, wanneer we het even niet meet aankonden zeiden we ik vind het even niet meet zo leuk en dan nam de ander het oven. Meestal deed ik dan de was of even een boodschap. Vermoeidheid speelt als je kleine nog zo jong is een grote rol dus neem ik tikd voor voldoende slaap, succes!
Ik denk dat je heel pragmatisch een plan moet maken voor de komende 3,4 maanden. Als jullie die door zijn zal het beter gaan, de baby kan dan wat meer en zal ook wat vast voedsel eten zodat ze niet meer voor elke calorie afhankelijk is van de fles. Dus als ze die dan weigert zal ze toch iets binnen hebben. Het huilen van een heel jonge baby snijdt inderdaad door je ziel, ook dat wordt minder als ze ouder is . Het is heel goed dat je man tijd met haar doorbrengt zodat hij ook een band kan opbouwen . Maar daar moet je op korte termijn denk ik geen verwachtingen van hebben in de zin dat jij ontlast wordt , of dat hij de avonden redt alleen . Kan je schoonzus nog bijspringen om hem te helpen als jij weg bent?
Bedankt allemaal voor de tips! Oordopjes doet hij ook in. Wat hij nu doet is het zo prikkelbaar arm mogelijk te maken. Dus lampen en tv uit. Wel zacht muziekje wat ik ook overdag aan zet als ze gaat slapen. En hij loopt zo dus uren(!) Rond met haar, terwijl hij zelf oordoppen in heeft. Hij is ook echt mentaal gesloopt als ik thuis kom. Ik heb inderdaad ook gezegd dat hij het een keer samen moet doen met zijn zus, dat hij dan ziet wat haar routine is. Toen kreeg ik een snauw dat ik denk dat hij alles verkeerd doe Vanavond is ze er toevallig als ik werk. Ik vind het ook zo frappant. Bij haar drinkt ze altijd de fles wel vaak maar 60 à 80 ml, maar oke. Maar bij mijn vriend weigert ze pertinent.