vanaf wanneer kan je je baby "verwennen"?

Ik ga hier nu al niet meer bij iedere kik naar hem toe. Wel als hij echt gaat huilen. Maar bij jengelen laat ik hem even, want 9 van de 10 keer slaapt hij binnen 5 minuten!

Vorige week huilde hij even, loopt mijn moeder naar boven, ze klopt een keer op zijn deur en hij was meteen stil...
Vanmiddag begon hij te huilen, loop ik zijn kamertje binnen, begint meneer breeduit te lachen naar me en stopt direct met huilen. Ik vraag me dan ook wel eens af of hij iets begrijpt! En hij is pas 8 weken oud!

maar ze zeggen dat je een kindje de eerste 3 maanden niet kunt verwennen, tenminste dat hoor ik vaak...

 

Ze zeggen vanaf de 4 mnd

 

Mijn ervaring is toch je gevoel volgen en ik ben pas met 1 jaar een beetje strenger geworden, omdat je merkt dat ze dan echt dingen gaan begrijpen. Volgens mij kun je voor het eerste jaar nog echt niet teveel verwennen. Ze hebben liefde en geborgenheid nodig.

Alleen 's nachts hebben wij wel vanaf 6 maanden met de sprongetjes af en toe daarna laten door huilen. Met het sprongetje id het zielig vind ik en heeft hij je echt nodig, maar op een gegeven moment krijg je het gevoel dat het weer een gewoonte is en dan moet de gewoonte weer doorbroken worden. Even laten huilen een nacht en daarna ging het weer goed.

Overdag ga ik vaak nog steeds naar hem toe gelijk, maar er is nu veel meer verschil in huilen dus kan het goed onderscheiden.
Die van ons is nu in de dramfase dus dan moet je hem soms laten, maar dat merk je snel genoeg. Wanneer het drammen is of huilen.

Lekker op eigen gevoel doen. Lekker liefde geven, dat is altijd nog het beste. Naarmate ze ouder worden ga je vanzelf merken en leren wat te doen.

 

Ik heb geregeld gelezen vanaf de 9 maanden. Of dat klopt geen idee maar ik weet wel dat je ze (veel) eerder iets aan kunt wennen.

Hier merk ik bijvoorbeeld dat als ze ziekjes is geweest en ze een aantal keer een nachtvoeding/late avondvoeding gehad heeft dat ze die daarna vrolijk door blijft vragen. Dat past haar wel, nog even lekker met mama keuvelen . Als ik echter dat ritme dan weer 1 keer doorbreek (door papa het verdrietige meisje te laten troosten snachts en er niet aan toe te geven) is het weer als ervoor, zonder boe of bah doorslapen.

Hier wordt ze dus al lang niet meer bij een jengeltje opgepakt en rondgedragen. Dat betekend dus zéker niet dat ik haar laat huilen maar ik vlieg ook niet meer. Of het aan het karakter ligt of aan mijn handelen; mijn dochter kan zichzelf meerdere keren per dag zeker een half uur vermaken zonder dat ze zich verveelt. En juist dan is het heerlijk om erbij te gaan zitten en samen te spelen/knuffelen.

 

In een wippertje bij jou op de badkamer? En dan bij voorkeur net na een flesje ofzo, dan is het het geduld vaak het grootste doordat ze al lekker verzadigd is!

 

Hm, ik ben eerlijk gezegd van mening dat je een baby niet kan verwennen. Ongeacht welke leeftijd ze hebben. Ik liet en laat mijn kinderen nooit huilen met de gedachte dat ik als ik naar ze toe ga ze vast verwen. De enige reden dat ze hier wel eens huilen en ik niet gelijk bij ze ben is dat ik óf op de wc zit , óf dat ik net even met het ene kindje bezig ben en de andere dus heel even moet wachten.

 

Mijn dochter zit wel in de wipstoel te kijken als ik douche, razend interessant die waterstraal, liedje er bij zingen en kind is vermaakt!

Ik denk dat je na verloop van tijd je kind gewoon kent, en weet waarom en wanneer hij/zij jengeld of echt iets wil. Je past je reactie hier dan ook op aan!

 

Ik douche meestal al Lucas op bed ligt

 

Ik ga nog steeds kijken bij Tycho als hij huilt of niet tevreden is. Ik luister naar hoe hij huilt en of hij me echt wel nodig heeft. Zoals nu vanavond bijvoorbeeld: Tycho heeft ongelooflijk rode billen en hij heeft er echt last van (hangerig/huilerig enz) ik leg hem in bed dat gaat goed, maar ik loop weg en het is mis. Ik laat hem dan heel even gaan maar uiteindelijk (na 10-15min bij jengelen, 5-8min bij echt overstuur) ga ik er toch heen. Dan haal ik hem uit zn bed en laat ik hem bij mij op schoot in slaap vallen.
Normaal gesproken gaat hij altijd gewoon zelf slapen als ik hem in bed leg. Dan hoor ik hem niet meer. Omdat ik dat weet, ga ik erheen. Dan weet ik gewoon dat hij echt niet kan slapen en zich niet prettig voelt.
Maar de tijd dat ik bij elke kick aan zn bed stond is voorbij, al heeft dat wel heeeel lang geduurd hahaha. Tja je wilt toch niet dat je pasgeboren kleintje zich rot voelt toch?

xx

 

Ik laat mijn mannetje ook vaak even mopperen, ga er niet gelijk naar toe. Meestal gaat dat mopperen naar echt huilen en dan probeer ik hem af te lijden door een ander speeltje te geven of even ergens anders neer te zetten/leggen.

Mijn mannetje heeft het vaak na 5 a 10 minuten wel gezien en dan moet ik met nieuws komen of hem ergens anders neer zetten of liggen. Als ik bij hem ga zitten dan houd hij het wel veel langer vol.

En douchen als de kleine wakker is, dat is mij nog niet gelukt.
Ik weet zeker dat het ook niet zal werken want zodra hij mij niet ziet dan is het brullen. Opruimen en schoonmaken doe ik wel gewoon, en ja soms moet hij dan even wachten.

Ik doe eigenlijk het meeste als hij slaapt. Dan kan ik rustig het eten voorbereiden, even wat schoonmaken of douchen.

 

Dit ervaar ik ook zo. Althans toen ze inderdaad nog echt een baby was.

Maar ons meisje huilde ook eigenlijk alleen als ze iets nodig had, en knuffels en kusjes vielen daar ook onder.

Als je goed naar je kindje luistert, merk je echt het verschil tussen huilen, jammeren en drammen. Onze meid "snapt" zelf het onderscheid sinds ze ongeveer een jaar is. Nu kan ze af en toe dikke tranen huilen, terwijl er niks aan de hand is.

 

Nee joh, gewoon bij je pakken! Volg je gevoel.

 

probeer hem eens voor de wasmachine te zetten als hij aanstaat! Dat werkte hier als een trein als ik even iets moest doen op zolder als was opvouwen/strijken/ophangen enz enz!