Toch echt even moet stofzuigen, aankleden, opmaken, you name it.. Wat laten jullie hen dan doen en hoe gaan jullie er mee om als ze niet willen maar je toch echt even moet en t nie kan laten wachten omdat je bijv echt de deur uit moet? Kijk sommige kiezen er dan voor om bijv niet opgemaakt weg te gaan, en ander stofzuigt Miss een x niet.. Maar is t erg als je soms even moet laten wachten terwijl ze niet willen? Dat hoort toch wel een beetje bij t leven? Vaker wel dan niet vermaakt ie zich tijdens deze momenten uitstekend met een speelgoed, of even voor de buis.. Maar zijn momenten dat ie even niks wilt en gwn wilt dat ik wat met hen doet terwijl t dus eigenlijk even niet kan.. Of wel als ik t bijv allemaal maar laat doen.. Op een of andere manier voel ik me dan bij beiden opties niet goed Want laat m'n huis toch wel graag schoon achter en ga graag verzorgd de deur uit ( n geloof me besteed er al heel veel minder tijd aan als voor de kids hihi) Herkennen jullie dit? En t schuldgevoel waar t soms mee gepaard gaat? Ti's soms zo schipperen tussen je eigen behoeftes en die van kids maar vaak lijdt t wachten er alleen maar toe dat we iets leuks gaan doen Gaan eigenlijk elke dag wel wandelen of ergens naar toe Benieuwd naar jullie ervaringen en evt tips ed
Mja, ik schipper een beetje. Ik zal in zo'n situatie wat minder uitgebreid opmaken / poetsen / whatever. Maar ik ga het inderdaad ook niet helemaal skippen. Vaak kijk ik even om me heen of ik niet toevallig iets zie liggen waarmee het betreffende kind even afgeleid kan worden. De jongste is op dit moment gefascineerd door de stofzuiger. (Die truc werkt dus alleen als stofzuigen niet nèt hetgeen is wat je wilde doen.) De stofzuiger staat bij ons in een kast naast de badkamer. Dus ik trek die er gewoon even uit, verder geen stekker in het stopcontact ofzo, en laat hem zijn gang gaan terwijl hij er vol verwondering en bewondering omhebt kruipt en probeert overheen te klimmen. Allebei blij. Soms heb ik niks bij de hand. Bijvoorbeeld als ik moet koken. Sta ik nu gewoon tomaten te wassen en te snijden ofzo, terwijl hij huilend aan mijn been hangt, dan probeer ik toch even over te gaan op de negeerstand. Als ik iets ga doen met hete dingen, zet ik hem even in zijn kinderstoel. Soms leid ik hem af door vast een halve soepstengel te geven. Andere keren komt het toch weer uit op huilen & negeren. Voor alle duidelijkheid: ik negeer onze zoon zelf niet hoor! Hij krijgt een aai over zijn bol, ik klets wat tegen hem of zing we liedje ofzo. Maar ik negeer het gehuil wel.
Ja doe t eigenlijk precies net zo zoeken naar waar ik m mee kan vermaken oo dat moment en dan ondertussen f snel dit dat en er ook zoveel mogelijk bij betrekken waar dat kan wat dus idd niet altijd lukt Bedankt voor je reactie Kan me er vaak achteraf zo rot over voelen maar soms kan t bijna gwn nie anders
Ik heb eigenlijk op elke verdieping wel speelgoed. Aankleden, douchen, opmaken dan scharrelen de kinderen gewoon boven rond. Stofzuigen dan gaan ze altijd samen op de bank zitten ( In de gaten houden of ik geen speelgoedjes op zuig! ) koken spelen ze ook gewoon hun eigen gang. Maar mn zoon staat ook weleens op de gang te roepen of te huilen als ik even mn behoeften op 't toilet moet doen hoor! Of als ik even snel dingen klaar wil maken voor we weg gaan.
Ik heb ook op iedere verdieping speelgoed . Op de zolder komen we alleen op maandag als ik ga strijken. Dan is het helemaal speciaal om daar met de fisher price garage te spelen. Als ik ga koken en het is eind van de dag en iedereen in moe, dan zet ik de tv gewoon aan. Of in de kinderstoel met een stuk komkommer.
Heb ik ook idd maar soms zijn t beenhangers en willen ze niks gelukkig is t herkenbaar Doe t best goed dus opluchting
Hm ik heb hier geen schuldgevoel over, we moeten allemaal weleens een keertje wachten. We zijn hier vrij vroeg begonnen met heel even wachten meis, aangegeven wat ik echt nog even moest doen, en op een gegeven moment komt daar ook het wachten op bezoek bij, wachten op een pakketje of cadeautje. Ze heeft hier ook nooit een drama van gemaakt, zolang ik maar zeg waarom ze nog even moet wachten, ze zoekt dan zelf iets om de tijd mee op te vullen.
Ik be meestal eerder op dan mijn dochter, dus dan ben ik al verzorgd en opgemaakt. Als ik vrij heb, dan zit mijn dochter met haar badspeelgoed te spelen of op haar slaapkamer (ligt naast de badkamer) en kijk dan af en toe wat ze aan het doen is. Stofzuigen doe ik als ze in bed ligt,( ze slaapt nog tussen de middag) of als mijn man thuis is dan houd hij haar bezig of andersom. Strijken idem, of samen ( heb een klein kinder strijkplank en ijzer voor haar, zij doet dan mama helpen met de slabbetjes strijken ) Maar het is soms lastig, en werkt dit ook allemaal niet hoor.. En dan moet ze indd ook ff wachten..
Ik heb daar toch ook veel moeite mee. Mijn dochter kan zich al sinds het begin heel slecht alleen bezighouden. We oefenen er wel op, en soms moet ze ook echt wachten. Maar het gaat hier nooit van harte, en dat vind ik zo jammer. Ben wel een beetje jaloers op ouders met kindjes die graag alleen spelen...
Eh tja, ze kunnen toch best even zelf spelen? Sommige dingen moeten gewoon even.. Mijn dochter vindt het vaak leuk om te 'helpen' daar word ik dan zelf niet zo blij van, maar ok, zij ook iets in de wasmachine stoppen of zij ook even de stofzuigerslang vasthouden.. Maar ik ga niet de was laten liggen omdat mevrouw dat eist,.. Ik zorg wel dat ik afwissel, dus even tijd voor haar, dan even zelf wat doen, dan even naar buiten bijvoorbeeld en dan weer wat anders. Ze hoeft dan nooit heel lang alleen te spelen, maar ik vind dat ze best even kan wachten op mij als ik de was nog even op wil vouwen en dan daarna een spelletje met haar doen ofzo. Soms gaat het hier ook wel even met strijd, maarja das ook een beetje het peutergebeuren natuurlijk. Dochter: ik wil kleien Ik: dat mag, moet je even wachten tot ik de was klaar heb dan pak ik het voor je Dochter: ik wil NU kleien! Ik: je moet toch echt even wachten Dochter: whathdndkunskuwniybajybsyjbaiuan!!! Ik: .........
Wahahaha juist Nou zo doe ik t idd ook Afwisselen van zelf spelen/wachten, betrekken waar t kan and so on Ze moeten toch geduld ontwikkelen Was vooral benieuwd naar hoe jullie t doen n dat komt aardig overeen Idd een goeie, er vroeg mee beginnen, bij beiden kindjes zo gedaan n bij de tweede nog wat eerder
Eh nooit zo bij stil gestaan, ik doe gewoon m'n ding en hij speelt of kijkt tv of gaat bij me staan of helpt me...
Hier moet ze ook af en toe gewoon wachten hoor, en dan gaat ook altijd niet heel goed... soms heeft ze ook momenten dat ze echt niets anders wilt als dat ik haar vast houd en dat zijn dan ook momenten dat ik juist iets aan het schoonmaken ben of mezelf aankleden klaar maken etc.. dan is het hier dus niet echt gezellig!
ik heb daar geen schuldgevoel over. Ik weet dat het allemaal nuttige dingen zijn die ik doe en dat ik hen niet voor mijn plezier laat wachten. En wat moet dat moet. Dat leren ze maar. Van baby af aan al in kleine stapjes gedaan.
Tuurlijk, wachten hoort erbij en moet geleerd worden. Voor een kind is het wel fijn om duidelijk te krijgen hoelang ze moeten wachten. Aangezien de tijd ze nog niks zegt, moet je het concreet maken. Bijvoorbeeld: ik stofzuig de keuken nog en dan ruim ik hem op en gaan we spelen.
soms moet je gewoon je ding doen met kind er bij. Snel geleerd dat ik op dat soort momenten niet met ze speelde. Koken ect ect. Dan is het gewoon van hier in de kinderenstoel of wipper wat dan ook toen ze kleiner waren nu zeg ik. alle bij de keuken uit De oudste wil mee koken de jongste ook. ...... soms levens gevaarlijk hier in de keuken. Puber van 14 dochter van bijna 5 Ramen zemen doe ik ook met de kinderen doekje er bij en gaf ze dan een ander raam om schoon te maken met trekker stofzuigen ach die gebruikten ze alle bij als paard haha hoppa er boven op. En mama trekt wel haha. Dweilen dan zetten ik ze verplicht op de bank..
Mijn dochter 'helpt' mee als ik klusjes doe, speelt of kijkt tv. Meestal gaan we samen douchen, maar een paar dagen per maand vind ik dat niet prettig. Ze mag dan op de iPad in de badkamer. Lekker op een grote handdoek en een kussen. Voel ik mij niet schuldig over. Soms zit ik te lang op internet, waar ze bij is, daar voel ik mij dan wel schuldig over.