Kyra is nu bijna 13 maanden en doet sinds 3 weken het volgende: Als ze 's avonds naar bed moet zet ze het op een krijsen als ik haar erin leg, en houdt echt niet op(een echte volhouder). Meestal na een uurtje of 2 valt ze uiteindelijk in slaap. Maar ze wordt dan 's nachts ook weer wakker en begint dan heel hard te huilen, dus ga ik haar troosten(laat haar gewoon in bed liggen maar ga er even bij zitten). Als ik dan wegloop begint het weer van voor af aan.... We hebben het licht ook al aangelaten maar dat is het ook niet... Laten huilen hebben we 2 nachten geprobeerd maar toen werd het alleen maar erger... Sorry voor het lange verhaal, maar heeft er iemand tips of dit ook meegemaakt.
Jup, wij zitten er weer voor de 2e keer in bij onze zoon. Wij blijven bij hem tot hij slaapt. Hij is duidelijk bang als we weggaan dus dat doen we dan niet. We houden hem bij ons als hij overstuur is en als hij weer rustig is leggen we hem in bedje, blijven bij hem tot hij dan slaapt en gaan dan weer weg. De vorige keer is het na een paar weken ook weer over gegaan dus dat zal nu ook wel weer gebeuren denk ik.
Ja... gelukkig heeft zoonlief het nu aan het begin van de avonden. Ben je alleen je avond kwijt maar verder geen gebroken nachten. De vorige ronde zaten we er dan inderdaad van 3 tot 6 ofzo. Op het laatst kon je me echt opvegen zeg. Verder heb ik nog geen oplossing gevonden dus ik hoop dat iemand anders meer weet...
bedje bij jullie op kamer? bedje verzetten? er kunnen namelijk water aren onder het huis doorlopen op de plek waar het bedje staat.... sommige mensen kunnnen dit voelen... uhm tja verder weet ik het ook niet... nabijheid bieden lijkt me belangrijk maar bovena lles lijkt het me mega frustrerend! misschien afwisselen met je man in troosten?
Sam heeft het niet in bed, maar alleen als hij wakker is. Kan hem niet in de box leggen of in de wipstoel. Nergens eigelijk. Bij een vreemde op schoot is helemaal uit den boze. Wel een beetje vermoeiend..
Het gaat sinds een dag of 3 wat beter met kyra, soms krijst ze nog heel erg als ik haar in bed leg, maar vaak is dat na 5 minuten over. We hebben nu continu het grote licht aan op haar kamer. als ze nu 's nachts wakker wordt, draait ze zich om en slaapt vaak zelf weer in...
Hier zitten we duidelijk ook in zo fase...op de dag en nacht...ik kan mijn kont niet keren en ze zet op het krijsen alleen maar heel dicht bij me zijn,maar ja soms moet het wel anders kom ik nergens aan toe...ik kan alleen niet zo goed tegen dat echte krijsen,vannacht was het ook weer raan om 15.30 krijsen krijsen als ik bij haar ben is ze stil maar zodra ik weggaat is het feest,gelukkig heeft het krijsen maar eenhalf uur geduurt en is ze weer in slaap gevallen tot 08.30! Heeft iemand een idee hoelang dit duurt? Groetjes,
Bij ons duurde het ongeveer 2 weken..... Ook flink huilen snachts en alleen bij mama en soms papa gewiegd worden tot ze sliep. soms verschillende keren per nacht. Ze slaapt nu sinds een paar dagen beter, wel met nachtlampje aan. Maar gisteravond maar 1 keer wat geluid omdat ze zichzelf in der deken had gerold en niet terug kon. Terug gedraaid en ze sliep weer. Das te doen. Veel succes meisjes
Wij hadden het vannacht.. pff vermoeiend. Ze hield echt niet op met huilen! Gewoon volhouden deed ze.. mee naar ons bed genomen maarja daar ging ze spelen maar trug in eigen bed werkte al helemaal niet! Heb dus erg weinig slaap gehad vannacht haha..
Ik heb net even op google gekeken naar verlatingsangst maar ik vind het een beetje lastig ik kan niks vinden over even een tijdje laten huilen s'nachts of dat nu goed is of niet..als ik er bij gaat zitten vind ze het zo gezellig en gaat zitten klieren...maar ik wil haar ook niet onnodig lang laten huilen maar ik ben bang dat ze er anders een spellentje van gaat maken...lastig...
Mijn mening: Als ik jullie was zou ik niet bij het bedje blijven of het kindje meenemen naar je eigen bed. Klinkt mss hard, maar hierdoor maak je het voor het kindje nog moeilijker te begrijpen dat je na het weggaan gewoon weer terug komt. Ook maak je het voor jezelf moeilijker en voed je haar/zijn angst, door er aan toe te geven. Ik denk dat het beste is dat je om de tien minuten terug gaat als het huilen aan blijft houden. Niks zeggen, over het hoofdje aaien, speentje geven of een slokje water en weer weggaan. Hierdoor leren ze beter dat je echt weg moet omdat ze moeten slapen en dat je gewoon weer terug komt.
iK heb net een artikel gelezen dat psychologen alleen laten huilen ernstig afraden dus nee daar begin ik niet aan. Hoe zwaar het ook is, ik of mijn man blijven bij hem tot hij lekker slaapt. Ik zie niet in hoe ik zijn angst voedt door er voor hem te zijn.
Mijn oudste dochter heeft dit ook gehad. Laten huilen hielp absuluut niet het werd alleen maar erger. Ik heb maanden naast haar geslapen of naast haar gezeten totdat ze in slaap viel. Verlatingsangst is een fase die, gelukkkig, weer over gaat. Ik kan me niet voorstellen dat je je kind laat huilen juist het steeds erheen gaan en weer weg gaan gaf bij Sterre enorme stress. Ze snapte werkelijk niet waarom we nu al weer weg gingen. Ik blijf dus lekker bij ze als dat nodig is.
Punt is dat hij in paniek raakt op het moment dat we wegzijn. Hij begrijpt niet dat we weer terugkomen. Dus zijn we er voor hem. Net als bij Nynkes dochter is het voor mijn zoontje veel verwarrender dat steeds weer komen en gaan. Nu weet hij dat we er zijn. De vorige keer (aantal maanden terug) is het ook weer overgegaan, dus nu zal het ook wel weer goedkomen. Tot die tijd is het even doorbijten denk ik. Het wordt al weer minder, overdag gaat het weer zonder problemen...