Ik word er gek van! (vader)

In hoeverre zijn jullie financieel afhankelijk van je vader?

Zelf heb ik ook een vader met een schizo-affectieve stoornis, en na jarenlang stress van hem te hebben ondervonden, uiteindelijk de beslissing genomen om definitief het contact te verbreken. Ook hier maakte het niet uit hoe vaak ik vroeg dingen niet te vertellen, hij bleef doorgaan. Als ik m'n telefoon niet opnam, of niet direct terug smste, gelijk een berichtje met 'wat is er aan de hand, waarom reageer je niet, ik maak me zorgen'. Uiteindelijk bleef hij zo veel energie uit me zuigen, bleef maar in het verleden hangen, obsessief gedrag en dingen niet los kunnen laten en ga zo maar door. En hoe hard het ook klinkt, het geeft zo veel rust nu hij niet meer in mijn leven is. Ik vind het jammer dat hij nooit zal weten dat hij een kleinzoon heeft, maar het is niet anders. Mijn zus heeft nog wel contact met hem, die heeft wel een manier gevonden om met hem om te gaan (contact is overigens alleen via mail/sms en heel weinig).

Ik denk dat dat ook een keuze is die je voor jezelf moet maken; kan ik een manier vinden om met hem om te gaan, of blijf ik het me te veel aantrekken en is hij alleen een stressfactor in mijn leven?

Makkelijk is het niet, zeker omdat sommige dingen ook aan zijn ziekte zijn te verwijten, maak maak een beslissing waar jij rust in kan vinden en waar jij je goed bij voelt.

 

Is je vader nergens in behandeling?

Lijkt me vrij heftig allemaal.
Weet nog een ander topic van je inderdaad met die vrouw die hij hierheen wilde laten komen.

 

Ja schoonouders zijn toch anders.
Maar in ieder geval wel fijn dat je daar geen problemen mee hebt.

Misschien kan je je zorgen bij de huisarts neerleggen?

 

Wat een moeilijke situatie voor jou zeg!

Hier is de broer van mijn man schizofreen plus nog een aantal stoornissen en verslavingsgevoelig. Wij hebben nauwelijks contact met hem, vooral sinds we een kind hebben. Je weet nooit wat hij allemaal bedenkt of van plan is door zijn ziekte en we willen onze kinderen daar niet aan bloot stellen.

De financiele afhankelijkheid maakt het een hele lastige situatie... Hadden jullie het geld geleend en de auto aangenomen toen hij zich al problematisch gedroeg? Dan is het helemaal lastig als je nu ineens het contact zou willen minderen of verbreken..." je hebt immers wel zijn geld aangenomen, daar was ie goed genoeg voor" zou hij dan kunnen gaan denken.

Is er een vaste afbetalingsregeling voor de schuld en de auto? Zou je het geld bij een ander kunnen lenen en hem terug betalen?

Lijkt mij namelijk zaak zo snel mogelijk compleet onafhankelijk van hem te worden. Want ik zou persoonlijk een dergelijke stressfactor niet in het leven van mijn gezin willen. Hoe moeilijk het ook is.

Heb je een goede band met je schoonouders? Misschien eens met hen praten over het gevoel een ouder te missen? Dat kan misschien opluchten en de band nog meer versterken. Misschien heb je wel een hele leuke schoonmoeder die ook met jou alleen eens wat quality time wil doorbrengen. Zal uiteraard nooit vervanging zijn, maar misschien wel een fijn gevoel geven.

 

Jeetje, wat heftig zeg. Kan me voorstellen dat dit je veel stress oplevert! Is het misschien een optie om voor de onverhoopte kosten een betalingsregeling te treffen met het betreffende bedrijf/instantie? En ondertussen je vader het geleende bedrag te blijven afbetalen?

Dan zou je e.v, mocht dit je keuze zijn, het contact drastisch verminderen of verbreken en hoef je je niet schuldig te voelen dat je dat geld hebt moeten lenen. En die auto, tsja ik ben van mening dat hij je gegeven is en dat heeft niks te maken met hoe hij zich opdringt in jouw leven (terwijl jij aangeeft dat je deze manier van contact niet prettig vind).

Ik begrijp dat hij psychische problemen heeft, heb zelf geen ervaring met schizofrenie (wel met manische depressie) in mijn familie/omgeving maar als dit jou op deze manier zoveel stress oplevert mag dit geen reden zijn om hem in je leven te laten zijn. Vooral nu je zwanger bent lijkt me dat extra zwaar en zeker niet goed voor je (overigens is stress dat natuurlijk nooit).

Kun je misschien ook zijn behandelend arts bereiken? Hij/zij zou je eventueel misschien ook tips kunnen geven hoe je met hem om kunt gaan of hem dingen duidelijk kunt maken. De manier waarop je zus met hem omgaat, is dat geen optie voor jou of werkt dat in de relatie met je vader/jou niet?

Ik wens je heel veel sterkte!

 

Ik begrijp dus dat jij contact verbreken of drastisch minderen niet als optie ziet sowieso?

 

misschien hem gewoon iedere maand betalen maar geen contact meer opnemen?
ik snap best dat dat heel frustrerend is meid, maar aan de andere kant, hij is volwassen en maakt zelf keuzes al zijn ze oerdom..

 

oei ja dat maakt het lastig,

 

Ik snap niet zo goed wat het probleem is? Waar heb je nou precies het meeste last van? Is het het vele contact, of dat hij blijkbaar elke keer een nieuwe 'vriendin' heeft, of dat hij zich elke keer laat belazeren? Of dat hij jou daar elke keer mee confronteert?

Jij bent namelijk financieel van hem afhankelijk en niet andersom. Voor de rest mag hij toch zelf weten hoe hij zijn geld uitgeeft?! Daar heb jij voor de rest toch niet zoveel mee te maken? Het enige wat je kan doen is hem adviseren, maar als hij daar vervolgens niet naar luistert, dan houdt het op.

Ik zou hem een aantal websites laten doorlezen, er staan genoeg van dit soort verhalen op internet (ook van mensen die niet schizofreen zijn en er keer op keer intuinen). Maar als hij zich daar niets van aan trekt, dan houdt het op. Of je moet hem onder curatele laten stellen en zijn zaakwaarnemer worden.

 

Dan zou ik, als ik jou was, heel duidelijk mijn grenzen aangeven en wat regels opstellen. Zodanig dat jij er mee kan leven. Zoals:

- maximaal één of twee keer per week telefonisch contact
- maximaal één keer per maand of per week komen eten, maar dan moet hij zijn telefoon thuis laten

De rest daar heb je twee oren voor gekregen. Ene oor in, andere weer uit. En als je het contact beperkt, hoef je ook niet constant dezelfde verhalen aan te horen. Gewoon zodanig beperken tot je er zelf niet meer knettergek van wordt en je die paar uur op een avond rustig ja en amen kan knikken.

Mijn oma is ook een gek mens en mijn moeder heeft toch een tijdlang met haar afgesproken, maar wel op haar eigen voorwaarden. Familie heb je helaas niet voor het uitkiezen, maar je mag best een beetje egoïstisch zijn. Je moet er absoluut niet zelf aan onderdoor gaan.

Oh en stoppen met zorgen maken, want dat wordt dus blijkbaar niet gewaardeerd.