Bij de 20 weken echo was te zien dat de placenta een klein stukje voor de baarmoedermond lag. Omdat het maar een stukje was, was de kans groot dat hij met de groei van de baarmoeder mee omhoog getrokken zou worden. Bij 31 weken een controle echo. Het leek er op dat de placenta net goed lag en ik zou dus thuis mogen bevallen (wat ik erg graag wilde). Bij 31 weken en 3 dagen kreeg ik een enorme bloeding en een paar uur later ook weeen. Na 10 dagen ziekenhuis en 3x48 uur weeenremmer, mocht ik weer naar huis. Vanaf het moment van opname tot nu toe, hebben we 5x een uitgebreide echo gehad en zo'n 10 artsen gezien en gesproken. Nu zeggen ze het allemaal net even anders, varierend van "een gewone bevalling is waarschijnlijk net mogelijk" tot "ik weet niet of dat risico genomen moet worden". Het maakt mij erg onzeker en angstig. Het is dus nog steeds niet duidelijk of ik via de gewone weg kan en mag bevallen of dat het sowieso een keizersnede wordt. Mijn angst is nu ook een beetje dat het thuis allemaal erg snel gaat (mijn eerste was een super snelle bevalling, waarbij ik pas ontsluitings weeen kreeg toen ze bij 5 cm de vliezen braken, tot die tijd heb ik niets gemerkt), en dat er dan toch een bloeding ontstaat en we niet snel genoeg in het ziekenhuis zijn (het kan zijn dat er een bloeding is zonder dat je bloed verliest, omdat het kindje mogelijk al wel de uitgang "blokkeert") Bij 36 weken krijgen we opnieuw een echo door weer een andere arts....benieuwd wat daar weer uit gaat komen..... Zijn er mensen met ervaring hiermee of die in het zelfde "schuitje" zitten?
Ik heb het ook, mijn placenta zit er helemaal voor. Als het met 33 weken (dan moet ik weer voor een echo), niet verschoven is, krijg ik een keizersnede. Als ik jou was, zou ik zowieso voor een keizersnede gaan. Het lijkt me een heel stressige situatie anders...
Ja, enigszins. Ik krijg in iedergeval ook allemaal dubbele informatie. Vandaag ben ik bij de gyneacoloog geweest en hij stelde vast dat de placenta nog ong. 2 cm (de helft) voor de baarmoedermond zit. Nu lees, en hoor zik van andere gyneacologen, dat de placenta in zo'n geval echt nog minstens 4(?) centimeter moet opschuiven en na de 32 weken het echt nog een kwestie is van millimeters verschuiving...Maar deze gyneacoloog ziet nog wel een reeele kans dat het nog goed komt :S Daar snap ik echt niets van. Ik ben sinds de 28e week al bijna 3 weken in het ziekenhuis geweest met bloedingen, vorige week zelfs van het plaatselijke ziekenhuis naar het AMC overgebracht door het vele bloedverlies, enge situatie > 32 weken. Nu ben ik alweer een week 'bloedingsvrij' maar het blijft dag voor dag, uur voor uur kijken. Ik vind al dat bloed, van te voren niet te voorspellen hoeveel, en het feit dat het plotsklaps gebeurt zonder enige waarschuwing echt reden om geen risico te nemen. Ik zou echt zeggen, hoe jammer het ook is, gewoon in iedergeval je richten op een ziekenhuisbevalling. De veiligheid gaat toch uiteindelijk voor alles denk ik maar.
Hoi! Word je ook zo moe van al die verschillende artsen, meningen en adviezen! Ik heb toevallig vandaag een echo gehad omdat ook mijn placenta laag en aan de voorkant ligt. Ik heb bij mijn vorige zwangerschap een KS gehad. Nu moet bij mij de placenta boven dat litteken blijven anders wordt het weer een KS. Daarom snap ik niet zo goed dat ze het nog over gewoon bevallen hebben bij jou. Laat je niet gek maken, want ze zijn bijna allemaal voorstanders van een normale bevalling. Maar als je spoed KS hebt omdat gewoon bevallen niet lukt, dan ben jij degene die er last van heeft en hun niet! Ik wil je niet al te veel beinvloeden, want je moet echt zelf een keuze maken. Mijn ervaring is alleen dat ze je soms erg kunnen pushen tot een normale bevalling. Succes!
2 juni heb ik s ochtends dit topic geopend, smiddags kreeg ik een bloeding..... ik werd ter observatie opgenomen en in de loop van de middag ging mijn buik wat rommelen. s Avonds kreeg ik weeen en werd ik naar de verloskamer gebracht. In het begin van de nacht begon ik heel er te bloeden. Mn kindje deed het gelukkig nog goed. Ze besloten onmiddelijk om tot een keizersnede over te gaan en binnen een half uur werd ons zoontje geboren. Hij is bij precies 35 weken geboren en heeft het de eerste dagen rg zwaar gehad. Vandaag is hij een week oud en gaat goed vooruit. Ik ben sins gister weer thuis, maar on ventje moet nog wel even blijven.
Hey hey Wat een verhaal idd.In iedergeval gefeliciteerd met je ventje. Hier ligt de placenta tegen de baarmoedermond aan.Als ie daar blijft liggen is dat geen probleem. Krijg met 30 weken een echo om te kijken of ie is blijven liggen of er niet toch voor is gaan liggen.
Jeetje, dat is ook snel gegaan. Helaas blijft het een bizar iets zo'n placenta previa. Ik ben inmiddels vandaag ook weer thuis gekomen van 9 dagen ziekenhuis. 34 weken 2 dagen nu, het begint op te schieten. Hopelijk haal ik het tot de geplande keizersnede, maar de meningen in het ziekenhuis zijn erover verdeeld. Jammer dat je 'm nog niet bij je kan houden, maar gelukkig heb je een gezond kindje. Ik kan niet wachten tot deze onzekere tijd voorbij is.
Hoi, Bij mij was op de 20 weken echo ook te zien dat de placenta een stukje voor de opening ligt.. Hou nu , na het lezen van je stukje, mn hart vast... XxX
Pff ben blij dat t bij mij niet zo is. Mijn placenta ligt voor en redelijk laag. Maar niet voor de uitgang gelukkig. Wil jullie allemaal heel veel sterkte wensen. Lijkt me een ERG onzekere tijd. Vooral als de artsen dan ook nog allemaal n ander verhaal op hangen
weer even een berichtje: voor iedereen die nog zwanger is en n "raar" liggende placenta heeft, gelukkig gaat het meestal goed! Ik heb de pech gehad tot de groep te behoren waarbij de placenta niet voldoende is opgetrokken en waarbij een bloeding uiteindelijk enorm is geworden.......Toen ik het net wist vd placenta (20wk echo) heb ik ook veel gelezen van wat er allemaal fout kan gaan. Daar wordt je niet vrolijk van....helaas lees/ hoor je ook meestal alleen de verhalen waarbij het niet vlekkeloos is verlopen. Ik heb toen geprobeerd om mij er niet te druk om te maken, je kan er toch helemaal niets aan veranderen. Maar na de eerste bloeding werd ik toch wel een beetje bang en helaas heb ik dus inderdaad de pech gehad dat alles zo verlopen is.Ik werd vooral onzeker doordat er door de artsen ook helemaal geen voorspelling over gedaan kon worden (waardoor ze dus allemaal iets anders zeiden). Gelukkig doet ons kleine mannetje het nu, na een zeer moeilijke eerste week, erg goed. Inmiddels kunnen we wat van hem gaan genieten en de kans is groot dat hij over 1 tot 2 weken eindelijk bij ons thuis is. Hopelijk houdt hij er in de toekomst niets aan over......
@ mel. Ja daar heb je echt wel gelijk in, je hoord/leest vaak alleen de verhalen waarbij het fout is gegaan. Hoop dat je heel snel thuis met je kleintje kan gaan bijkomen. [-o< XxX