Hi meiden, Even een intro voor ik met mijn vraag kom. Vorig jaar februari hadden wij net een pauze ingelast van de ICSI en kreeg ik last van contactbloedingen en tussentijds bloedverlies bij bijvoorbeeld een stuk lopen. Ik vertrouwde het niet en ben bij mijn behandelend arts langs gegaan. Die maakte een uitstrijkje en deed wat kweekjes op soa's. Hij belde me na een week en vertelde dat mijn uitstrijkje (dat anderhalf jaar daarvoor Pap1 was tijdens het bevolkingsonderzoek) nu Pap3a was. Opzicht geen reden voor paniek maar vanwege het bloedverlies toch doorverwezen naar een gynaecoloog. Die keek (eendenbek...) en zei dat ik mocht kiezen tussen half jaar wachten of colposcopie. Ik koos voor de colposcopie. Weer een andere arts. Die gaf aan dat hij misschien CIN1 verwachtten, hoogstens CIN2. Anderhalve week later belde hij. Helaas was het CIN3, voorstadium baarmoederhals kanker. De arts vond dat het snel was gegaan aangezien anderhalf jaar ervoor ik een Pap1 score had en ook voor mijn leeftijd (toen 32) was het toch verder dan het zou mogen zijn. Binnen 2 weken moest de ingreep (Lisexcisie) gepland worden. Er is aardig was weggehaald, gelukkig geen kankercellen aangetroffen maar alles was wel CIN3. Men kon niet vertellen of de snijranden schoon waren, deze waren hiervoor te ver verschroeid (zucht). Eerste controle was in oktober, tot die tijd mochten we geen terugplaatsingen. In oktober kwam de uitslag Pap1. Prima en we mochten weer door met terugplaatsingen. Deze maand mocht ik me opnieuw melden voor de halfjaarlijkse controle. Mijn arts belde 2 weken terug met de uitslag....Pap2. Ik weet dat Pap2 licht afwijkende cellen zijn en je lichaam het in sommige gevallen nog zelf kan opruimen maar door hoe het vorige x gelopen is (waarbij 2 van de 3 artsen riepen dat het wel los zou lopen en dat ik zelfs mocht kiezen of ik anders geen half jaar zou willen wachten) sta ik er sceptisch in. Daarnaast zou je denken/hopen/heel graag willen dat, nu de foute bedoeling is weg gehaald, het nu ook gewoon Pap1 zou moeten blijven, zeker als het eerste controle uitstrijkje wel Pap1 was. Ongewild maak ik me hier toch best druk om. Ik mag nu wel gewoon terugplaatsingen maar in juni krijg ik weer een herhaling van het uitstrijkje en al ben ik van nature geen doemdenker, ik zie het niet gebeuren dat het dan ineens weer goed is allemaal (al hoop ik natuurlijk ongelijk te hebben). Daarnaast heb ik meer verlies van afscheiding (had ik toen ook) en van het weekend weer heel lichte contactbloeding. Dat werkt ook niet mee. En dan nu mijn vraag, wie heeft dit ook meegemaakt? Zou graag ervaringen lezen. Alvast bedankt!
Ze kunnen zien welke variant van het HPV virus het is. Er zijn (dacht ik) honderden varianten, waarvan er maar een paar de 'gevaarlijke' vorm is. Ik ben zelf begonnen met pap3a, en de ingrepen die jij ook hebt gehad, met als uitslag CIN III. Hierna ben ik terecht gekomen in een PAP 2, daar werd niet moeilijk over gedaan. Na een zwangerschap had ik weer een PAP 2 (niks gedaan) en na een half jaar weer een PAP 2. De laatste keer heeft de gyn uitgelegd dat ik niet 1 van de 'gevaarlijke' varianten van het virus had. Geen reden voor paniek en nu ga ik in het reguliere traject verder (over anderhalf jaar weer). Wellicht kun je dit navragen bij de gyn?
Dank je wel Clivia voor je reactie. Dat HPV hebben ze bij mij gewoon niet onderzocht. Ik ga vragen of ze dit meenemen in mijn volgende uitstrijkje, ben daar inderdaad ook benieuwd naar. Wel heel fijn dat je nu weer het normale traject in mag. Hier zeiden ze (LUMC) dat als het straks weer 2 is dat ze opnieuw een colposcopie gaan doen. Maar dat dan misschien ook omdat ze de HPV variant niet weten.
Ja, als je daar 'toch ligt' kunnen ze dat meteen meenemen. Dat geeft toch meer geruststelling. Mijn moeder heeft baarmoederhalskanker gehad, ongeveer een jaar na mijn geboorte. Dus het is voor mij, ondanks dat het niet erfelijk is, wel zeker iets om rekening mee te houden. Pap2 is niet een slechte uitslag. Het is een "we weten het niet zeker" uitslag. Tenminste, dat zei mijn gyn. Sterkte!
Ja dat geeft wel extra druk inderdaad, al is het niet erfelijk je houdt het toch in je achterhoofd. Nogmaals dank je wel voor je reactie!