Na geboorte zusje helemaal van slag

Het moet natuurlijk bij je passen, maar ik zou mijn zoontje dan in bed nemen bij me, het is ook niet echt eerlijk dat de baby wel aldoor op de arm/bij je in bed mag en hij niet? En dan terug in zijn eigen bedje laten tillen door je man/partner als hij slaapt?
Het is ongetwijfeld een fase maar erg vervelend natuurlijk! Ik ben benieuwd hoe de mijne reageert

 

Misschien 's middags niet of veel korter laten slapen zodat hij 's avonds echt moe is (dan slaapt hij uiteindelijk net zoveel als nu).
Vanaf dat onze 2e is geboren heeft de 1e geen middagslaapje meer gedaan en ze heeft ongeveer 2 weken moeten wennen, daarna kan je altijd weer middagslaapjes doen.

Hij moet toch ergens iets uitten,het is zo'n verandering een zusje, het is vervelend maar het hoort er wel bij.

 

ik herken het maar al te goed. ben 6 weken beallen van mijn zoontje. mijn dochter van dik anderhalf was ook helemaal van slag, wou niets van me weten en was echt constant hysterisch. de eerste week was t heftisgt, wat heb ik me schuldig gevoeld. ben die eerste week veel met haar alleen op pad geweest. veel indivuduele aandacht. dat werkte wel redelijk. de 2e week ging het al wat beter en nu mijn zoontje kan lachen vind ze hem ineens geweldig. je kan er neit heel veel aan doen. wachten tot het weer overgaat en je oudste aan de situatie gewent is.heel veel succes

 

en als je even bij hem op de kamer blijft zitten tot hij slaapt? tja moeilijk ik weet het ook niet. die van mij was savonds zo moe van alle indrukken en overdag hysterisch doen dat ze savonds wel sliep gelukkig

 

Je hebt het vast al geprobeerd, maar betrekken bij de baby? Meehelpen in badje doen? Samen de fles klaarmaken of kussens klaarleggen als je bv geeft? Samen de kleertjes in de kast leggen, misschien straks samen de wagen duwen?
Ook jongens vinden een babypop leuk trouwens, weet niet of je man daar dan moeite mee heeft? Dan kunnen ze je nadoen, tis toch maar tijdelijk.

 

Phoe, moeilijk zeg. Ik moet nog even afwachten hoe het hier gaat (uitgerekend van de tweede op 21 september), maar het eerste (en enige...) dat in me opkomt en wat ik misschien zou doen is mijn man vragen of hij misschien naast Joey wil slapen of eventueel bij hem te blijven tot hij slaapt?? Weet alleen niet of dit kan werken voor een periode van een week of hooguit twee of dat je zoon daarna alsnog hysterisch gaat doen als papa hiermee stopt??

 

Er is natuurlijk een hele verandering in je zoontjes leven en ookal is hij niet jaloers heeft hij waarschijnlijk wel het gevoel dat hij vervangen wordt.Dit is natuurlijk niet het geval maar wel heel begrijpelijk.k zou hem zeker niet uit bed halen maar die methode proberen van de supernanny.In zijn kamer blijven tot hij slaapt.Geen contact maken maar hem wel laten zien dat je er bent en dat bouw je uit.Meestal duurt het een goede week voordat ze door hebben dat het niks oplevert.En overdag idd betrekken bij zijn zusje en ook dingen afzondelijk met hem ondernemen en wss ben jij nog niet helemaal fit dus laat papa echt een op een met hem iets ondernemen.Hier ging papa met hem een dagje naar de dierentuin en zo hadden we een win win situatie mama en de baby uitgerust en papa en de grote broer helemaal happy.
Heel veel succes ik weet uit ervaring dat laten huilen niet makkelijk is zeg maar voor mij bijna onmogelijk.

 

de kraamzorg misschien? toen de kraamzuster bij ons wegging was ze direct een stuk rustiger. wel hebben we haar in die tijd een stuk eerder dan normaal op bed gedaan omdat ze juist zo ontzettend moe was. misschien is ie te moe om in slaap te vallen?

 

Ja ging ik ook zeggen, mss vind ie dat verdacht en raar dat er iemand komt helpen. Kan die persoon je zoontje ook bij haar werk betrekken? beetje laten helpen, soort vertrouwensband opbouwen?
Ik weet niet of je 2 kindjes samen slapen maar mss is dit ook een beetje zijn probleem 's avonds? Waar is mijn zusje? Je zegt dat het 's middags goed gaat maar overdag is het klaarder dan 's nachts hé. mss beetje angsten?
gr en succes

 

oh wow, dit is zo herkenbaar!
ik ben 3 maanden geleden bevallen en mijn oudste was toen pas 13 maanden, maar reageerde er ook zo heftig op!
De kraamhulp was ook wel verbaasd, omdat ze nog zo jong is, dat zag ze niet vaak.

Hetzelfde als bij jou, overdag gewoon slapen en savonds hele drama's , uren kon ze het volhouden, huilen huilen huilen. Natuurlijk gingen we haar wel contstant troosten maar het was zo verdrietig je voelt je zo machteloos.

Bij haar kwam er ook opeens verlatingsangst bij, overdag mocht vooral papa geen stap uit haar buurt zetten, want dan was het gillen. Ik herkende haar niet meer en ik voelde me ook zo vreselijk rot en schuldig

Wij dachten ook dat het kwam door alle verandering, vreemde mensen, kraamhulp enz. enz. maargoed, wat doe je eraan? Wij hebben ook nog eens de 'fout' gemaakt dat de kraamhulp de 1e dag een stukje met haar ging fietsen daarna moest ze daar dus niets meer van weten en zodra de kraamhulp er was hing ze aan je been, bang om meegenomen te worden, arm ding
Gelukkig voelde ik me na de bevalling vrij goed, en ben ik ook ieder dag lekker met haar alleen gaan wandelen enzo, of gewoon lekker spelen /boekje lezen , even de volle aandacht. Daar genoot ze ook echt dubbel van!
Nadat de kraamhulp weg was, en we met zijn 4tjes waren, ging het al een stuk beter, en na 2 weken werd ze weer aardig zichzelf en ging ze ook weer slapen gelukkig. Maar ze heeft echt flink moeten wennen!

Gelukkig was ze ook niet jaloers en dus wel helemaal gek op haar zusje, maar het was gewoon de hele verandering waardoor ze zo van slag was.

Verder dus niet echt tips, behalve lekker momentjes met zijn 2en nemen,even de volle aandacht. veel praten, alles uitleggen als je met de baby bezig bent. En in je achterhoofd houden dat het waarschijnlijk snel weer beter gaat, hoe moeilijk het ook is.
Sterkte want ik weet nog precies hoe het voelt, je word echt verscheurd van binnen knuffel!

 

Oh wat leef ik met je mee! Ons meisje was net 2 toen haar broertje geboren werd en dat was ook drama...
We hebben haar overal bij betrokken, maar ze moest niets van de baby en ook niets van mij hebben toen ie net geboren was. Daarnaast was het net als bij jullie krijsen en was ze helemaal hystericsch ´s avonds! Om gek van te worden. Je volet je inderdaad machteloos en niks lijkt te helpen. Mijn man is toen een paar avonden op een matras naast haar gaan liggen. Na een week of 2 ging het beter, accepteerde ze de baby en ging het slapen ook langzaam weer beter.

Ik hoop dat de rust bij jullie ook snel weer terugkeert! Probeer in ieder geval ook heel bewust te genieten van je 2e kindje. De tijd gaat zo snel en natuurlijk heeft je 1e alle aandacht nodig, maar je kraamtijd krijg je nooit meer terug!

 

Oh jee, ik moet nog bevallen en mijn dochter wordt bijna 2 jaar!

Hopelijk gaat het goed. Ik ga haar ook overal bij betrekken en misschien wat dingen met haar alleen doen, maar de 1e paar weken zal dat ook niet gaan denk ik.

Wel gaat mijn man nog naar het zwemmen met haar. Ik ging altijd babyzwemmen en toen peuterzwemmen, nu is het vakantie. Maar na de vakantie kan ik nog 3 x gaan en dan gaat mijn man met haar! Dat vind ze denk ik wel leuk.

Ben wel bang dat ze misschien boos doet tegen mij. Ach ja we zullen wel zien.

Hopelijk gaat het bij jullie snel goed!

 

Jeetje, hoop ook echt dat het bij ons goed zal gaan.
Mn dochtertje hangt heel erg aan mij, dus zal ehct wel even flink wennen zijn voor dr.

Ik hoop dat ik me gelijk weer goed voel en ook lekker gewoon tijd met haar (alleen) kan doorbrengen.
Ik kies dit x wel bewust voor een kraamfeest, juist voor Lisa dat ze niet elke x met voor haar toch vaak vreemde mensen opgescheept zit, en wij hebben maar 3 uur per dag kraamhulp gelukkig, maar zelfs dat zal ze al raar vinden.

Ik hoop dat het bij jullie snel beter gaat, succes voor vanavond!

 

Hoi mama van Youri,

Mijn dochtertje had exact hetzelfde toen we terug waren van vakantie. Ze heeft het ongeveer twee weken vol gehouden.
Wij hebben haar in bed laten liggen. De eerste paar avonden er bij blijven zitten. Daarna de deur open gelaten en boven een beetje gaan rommelen. Daarna de deur dicht, en als ze dan ging huilen door de deur heen zeggen dat mama in de buurt was. Op een gegeven moment lag ze zelfs weer te kletsen in bed.
Ik denk dat je hem het beste in bed kunt laten liggen, maar je moet natuurlijk doen wat voor jullie het beste voelt.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt.

Onze dochter was van slag van de vakantie, heel begrijpelijk. Jouw zoontje is van slag van de geboorte van je dochter en alles was daar omheen gebeurt, ook heel begrijpelijk.
Hij moet weer even wennen aan de situatie. Als straks de rust is weder gekeerd zal het hopelijk snel beter worden.

Sterkte ermee!!

 

Hoi meid,

Hier hetzelfde, troost je, het komt heeeel vaak voor.
Bij ons begon het toen ik 30 weken zwanger was(ons 2de zoontje is nu ruim 3 weken oud)en het wordt nu pas ietsje minder.
Wat wij allemaal wel niet geprobeerd hebben....ppfff, werd er gek van en oververmoeid!
Wat bij ons over het algemeen erg goed werkt is de methode van "supernanny", hier al eerder genoemd zag ik.
De 1ste 2 keren breng je hem/haar terug naar bed en zeg je weltrusten, een kus, nachtlampje aan en klaar.
Komt hij/zij na die 2de keer er weer uit, dan resoluut terug leggen zonder oogcontact en zonder wat te zeggen.
Hier moet je heeeeel consequent in zijn, het kan uren duren en je moet echt volhouden, ook midden in de nacht.
En dan heb je al na 2 nachten(soms al na 1!!)resultaat.
Je oudste vraagt namelijk "negatieve aandacht", logisch want hij moet jullie nu delen.

Zorg er wel voor dat de oudste genoeg aandacht overdag krijgt, betrek hem bij de baby maar forceer niks.
Zo lang je zelf weet dat je oudste aan aandacht niks te kort komt kan je 's nachts resoluut nee zeggen voor je gevoel.
Het is dan gewoon slaaptijd en dat zal hij "opnieuw"moeten leren.
Geloof me, je krijgt er een ander kind voor terug, want hij is ook weer uitgerust hierdoor en jullie ook!
Win, win situatie.
Toen wij het toepaste heb ik ook aardig op mijn kiezen moeten bijten hoor, want mijn oudste haalde alles uit de kast om maar uit bed te kunnen, maar toch volgehouden en hij heeft nu al 2 nachten van 20.00 tot 7.30 geslapen zonder eruit te komen!!!!
Ik heb het boek toen bij de bruna gekocht, echt een aanrader

Heeeel veel suc6, tis ff doorbijten deze methode maar je kunt het!