We hebben hem al diverse tuinbladen gegeven, maar hij is niet echt geïnteresseerd. Hij lijkt apatisch te worden. Geen interesse meer, maar hele dagen in bed liggen. Hij heeft ook wel wat depressieve momenten gekend de afgelopen maanden. En daar is een maatschappelijk werkster voor geweest. Maar die heeft hij ook weer afgeserveerd. Hij heeft geen zin om te praten.
Misschien vinden jij en je vader het een leuk idee om een herinneringboek of levensboek te maken ? Ik ben leerling VIG en nu ook bezig meet een bewoner om dit te doen , samen met hem , zijn partner en kinderen hebben we nu al een heel mooie map/ boek met tastbare , zichtbare herinneringen. Mijn bewoner is wel dementerd maar je kan het ook gebruiken als je dat niet bent natuurlijk . wil het met mijn oma en opa gaan doen en als ik weer de mogelijkheid heb wil ik ook de opleiding voor AB-er gaan doen
Alle linkjes die gedeeld werden, erg lief. Maar vanwege die bacterie mag hij dus niet in gemeenschappelijke ruimtes komen.
Leuk idee zeg. En dan kan je het vragen onder hem mom van dat de kinderen dat erg leuk zouden vinden of jijzelf voor je verjaardag of zoiets en dat hij daar nu toch tijd voor heeft. Je hebt ook bestaande boeken, "pap/opa, vertel eens"... daar staan vragen in die hij kan invullen.
Mijn dochter (12 jaar) heeft toevallig zo'n herinneringsboek gemaakt. Nog lang niet af, maar dat heeft ze bewust gedaan. "Zo kunnen er nog heel veel nieuwe herinneringen gemaakt worden die in het boek kunnen". Maar hij heeft hem nog niet gezien. Mijn moeder is bang dat hij hier erg emotioneel van gaat worden. Ik zal morgen eens aan de verpleging vragen of zij iets kunnen doen met de activiteiten begeleider. Bedankt voor het meedenken.
ja het doel van mijn boek is om gesprekken te voeren met mijn bewoner , we hebben bijvoorbeeld zijn oue rijbewijs , foto's een doosje van pijpentabak , daarbij hebben we oneliners geschreven , bijvoorbeeld bij het doosje tabak , de geur ..... dan komen er wel verhalen , hoe en waneer hij het rookte. een levensboek is een invulboek inderdaad hierbij kan je foto;s plaatsen is ook erg leuk heb er een van mijn vader , ope en oma ingevuld gekregen is me heel dierbaar ook al heb ik alle 3 nog om me heen Over activiteiten .... klinkt misschien gek maar waarschijnlijk is je vader zo verveeld dat hij misschien wel open staat voor een puzzel of spel ? ik zou het zeker navragen bij de activiteiten begeleider
Kan hij niet behandeld worden tegen die bacterie? En wordt nog wel regelmatig getest of hij de bacterie nog heeft? En mag hij niet overgeplaatst worden naar een streekziekenhuis in de buurt? Misschien kan hij wat kleine plantjes gaan kweken. Ik kan me trouwens goed voorstellen dat je na een half jaar ziekenhuis helemaal afgestompt bent. Mag hij ook in de weekenden niet naar huis?
Vandaar dat ik ook zei, vraag anders of zij die in de maatschappelijke ruimtes werken bij je vader langs kunnen gaan. Zal mij niets verbazen als je de situatie uitlegt dat ze best bij je vader langs kunnen komen.
Ik heb geen suggesties, maar dit vind ik wel weer een schrijnend voorbeeld van het hokjesdenken in ziekenhuizen. ZES MAANDEN in het ziekenhuis, alleen in een kamer, is echt gruwelijk lang. Hij is waarschijnlijk totaal geïnstitutionaliseerd. Dat medici daar geen oog voor hebben, heel erg. En vergis je niet: de overgang naar huis zal misschien ook niet vlekkeloos verlopen. Enige begeleiding daarbij is waarschijnlijk ook geen overbodige luxe. Heel veel sterkte allemaal!
Dat was ook mijn idee, en eerlijk gezegd verbaasd het me ook wel een beetje dat de verpleegkundigen in het ziekenhuis nog niet op het idee gekomen zijn om te kijken wat ze voor hem kunnen doen. Op deze manier is het geen wonder dat je vader het niet meer ziet zitten. Mag je vader naar buiten? Dan zou ik lekker een stukje gaan lopen met hem. Frisse lucht en zonlicht doen wonderen voor je humeur. (edit: En dan niet vrageb"wil je even wandelen?" Nee, je kondigt gewoon aan: "We gaan even naar buiten" Geen keus geven, zogegzegd. Zorg dat hij kleding heeft liggen waar hij buiten ook in gezien wil worden, charter eventueel een rolstoel en gaan...
We zijn gisteren even lekker naar buiten gegaan. We hebben een rolstoel geregeld waar alle toeters en bellen op konden. Heerlijk een half uurtje in het zonnetje gezeten. Heel veel langer kan hij ook niet uit bed. Doordat hij al een half jaar bedlegerig is, is zijn conditie prut. Met een rollator loopt hij 3x per dag een klein rondje rond de verpleegstersunit, maar dan is hij ook total loss. Vanmiddag nogmaals met hem over gehad of er niet iets is dat hij zou willen doen. Maar nee. Geen films/dvd kijken, geen boek of tijdschrift, geen puzzelboekje. Vind het zo erg dat hij de hele dag maar voor zich uit ligt te staren. Deze week zal het uur van de waarheid zijn. Dan krijgt hij de endoscopie om te zien hoe ver het gaatje al dicht gegaan is. Hopelijk is hij al een goed eind op weg. Anders weet ik niet hoe ik hem nog kan motiveren om door te zetten en vol te houden. Dan lijkt alles voor niets te zijn geweest...
En krijgt hij geen fysio om zijn lichaam in soepel en op kracht te houden? Erg slecht zeg. Ik zou dit echt aankaarten. En anders een fysio van buiten gaan regelen via de huisarts. Dit kan toch zo niet. Pfffff....
De fysio kwam in het begin wel regelmatig. Om hem mobiel te houden in bed. Maar na verloop van tijd verwaterde dat. Ik heb het al diverse malen aangehaald bij de verpleging. Ook over zijn stijve handen en armen. En dan komt er weer een weekje fysio en dan haken ze weer af...
Tja, het is triest hoe er met dit soort mensen omgegaan wordt. Vanochtend was er weer de zaalarts geweest, de gebruikelijke metingen zoals bloeddruk, zuurstof etc. gedaan. Alle waardes waren super volgens de zaalarts, alleen jammer dat zijn conditie zo slecht is... Doe er dan iets aan zou ik zeggen... Weet je, als je daar al een half jaar iedere dag komt, dan zie je pas hoeveel dingen er mis gaan. Waar wij allemaal zelf aan moeten denken. Hij had allang thuis kunnen zijn als er niet zulke grove nalatigheden waren geweest. En dat maakt het zo bitter. Klachten indienen heeft totaal geen zin. Er zijn dingen gebeurd die echt niet konden, en als je daar dan over in gesprek gaat ,dan staat er niets in het dossier geschreven. Ze houden elkaar allemaal de hand boven het hoofd. Ze vinden je al snel een zeur als je je ergens mee bemoeit of als je te veel doorvraagt.