Ik vraag me zo eens af... Of ik misschien wat verkeerds of fout oid doe. (ik weet dat ik er niet naar mag luisteren) Maar ik hoor in mijn omgeving dat ik Sasha nu al teveel verwen. Ik weet dat ze nog zooo klein is, maar toch maar even voorleggen. Ze valt dus nergens anders in slaap dan bij mama op d'r arm. In de box, wieg of kinderwagenbak kan ze dus niet in slaap vallen. Eerst gaat ze in de rondte (? hoe schrijf je dit ) zitten kijken, dan begint ze te pruttelen en als je haar dan even laat liggen, dan begint ze vanzelf met huilen. Ik vind dat echt vreselijk, aangezien ze eigenlijk nooit huilt. Ik kan het ook niet aan, om d'r te laten huilen. Pas eigenlijk wanneer ze goed in slaap is en ik leg haar 'weg' dan slaapt ze wel gewoon verder. Is ze niet goed in slaap, word ze vanzelf wakker. Verwen ik haar dan echt zo?
Is hier ook wel ja... Soms als ik haar in de kinderwagenbak leg of in d'r bedje dan gaat het even goed en dan begint de te mopperen en dan te huilen en dan te krijsen. Na een minuutje of 5, 10 ga ik dan kijken en zodra ik 'r oppak is het stil. Nog effe een 'snif' voor de vorm... Doe ik dat niet dan blijft ze jenken... Dan ben ik haar misschien wel iets aan het aanwennen volgens sommige mensen maar sta echt niet met elke kik naast 'r ofzo... Maar kan zo'n kleine baby toch niet laten huilen Meestal wil ze dan nog effe bij mij zitten of een klein beetje eten en dan valt ze alsnog in slaap. Vind het zielig om maar te wachten tot ze zichzelf in slaap huilt ofzo... Plus ze zijn zo klein en hebben zo veel meegemaakt, heel die bevalling, vreemde wereld opeens om ze heen, snap best dat ze graag lekker veilig bij hun mama willen zijn. Zie het dus ook echt niet als verwennen maar gewoon zorgen dat babietje zich lekker voelt...
Lekker bij je nemen hoor als je dat wilt! Ze zijn nog zo klein. Misschien als je ze in de wieg hebt gelegd erbij blijven en dan met hand op het lijfje sussen en troosten tot ze slaapt. Gewoon doen wat volgens jou nodig is, maar niet laten huilen. Heb ik hier ook nooit gedaan. Wij hebben ons dochtertje op een gegeven moment ingebakerd omdat ze niet goed zelf kon inslapen, maar nooit laten huilen. Ook ingebakerd haalde ik ze uit bed om ze te troosten. Bovendien kun je een kindje van twee weken echt niet verwennen!
Je kan zo'n kleintje echt niet verwennen hoor. Ik denk altijd maar zo, een baby huilt niet voor niets.
Die opmerking is vreselijk ouderwets! Vroeger zetten ze babies achter in de tuin om het gehuil maar niet te horen want als je ze zou oppakken zou je ze verwennen. Geloof me, dat is echt onzin! Je baby heeft 9 maanden in je buik gezeten en moet behoorlijk wennnen aan de grote boze wereld. Lekker bij je pakken dus! Mijn dochter heeft in het begin veel gehuild en sliep alleen bij mij, dus ik had haar 's nachts op mijn buik en overdag aan me vastgeknupt met een draagdoek. Nou wil ze niet anders dan slapen in haar eigen bedje. Komt echt wel goed hoor, nogmaals je kan ze niet verwennen! Knuffelen, knuffelen en nog een knuffelen!
In ieder geval alvast bedankt voor jullie reacties! Jullie hebben dus dezelfde instelling als mij, ik pak haar ook dan op, zodra ze begint met krijsen. Kan het echt niet over mijn hart verkrijgen. Mijn man zei het ook al, dat ze 9 maanden bij me had gezeten. Dit is ook echt niet cool meer, ben normaal iemand die echt niet op d'r mondje gevallen is. Maar nu, ben zo onzeker. Nadat ik dit topic had geschreven, zat ik nog even met die kleine op mn arm op de bank, lekker even te huilen (ik dan) Echt over van alles, heeft ze het niet te warm of te koud, heeft ze een vieze luier (ok das makkelijk te checken) zou ze honger hebben? Heeft ze krampjes? Is ze moe? Is de box of kinderwagenbak misschien te hard om te liggen? Is het te stil of juist te rumoerig om d'r heen. Pff je zou jezelf zo een prosnatale depressie aanpraten. @maja.. toch wel fijn om jou verhaal ook te lezen, dat ze nu wel in dr bedje graag ligt. Ik heb dan ook zoiets, met welke leeftijd is dan het omschakelpunt zeg maar. Ik ben bang dat ze straks (ook dat word me aangepraat) met d'r 4e levensjaar nog tussen papa en mama inligt.
De eerste weken heeft Eva vooral bij ons geslapen, pas toen ze ongeveer 8 weken was probeerden we haar zelf in slaap te laten vallen. Maar we hebben haar nooit laten huilen. Verwennen kan je ze nog niet en zo klein als je meisje is, kun je haar ook nog niets aanwennen hoor. Ze heeft jouw (jullie) warmte gewoon nog heel erg nodig.
Sinds je moeder bent . Ik had het ook hoor, nog steeds trouwens, maar na een tijdje leer je je meisje goed kennen en is het een stuk makkelijker. Nog niet altijd makkelijk, want er is altijd wel wat, maar niet meer die allesomvattende onzekerheid die je (ik) de, zeg, eerste 2-3 maanden hebt. Ik weet niet of het toeval is, maar Eva is nog steeds een best moeilijke slaper, vanaf het begin al geweest dus. Ze is ook altijd erg druk geweest, ook in mijn buik. Maar ontwikkelt zich, volgens mij ook daardoor, razendsnel. Ik denk dat de slaap 'problemen' daar wel mee samenhangen. Maar het went en ik vind het juist helemaal geweldig, dat temperament!
Ik weet niet zo goed meer wanneer het omschakelpunt was. Op een gegeven moment, heel geleidelijk ging het gewoon wat beter. Ik ben ook zo vreselijk onzeker en huilerig geweest, nog steeds wel soms maar je leert idd je kindje steeds beter kennen. Lune krijste in het begin alleen maar en was ik helemaal van slag. Nu kan ze jengelen, zeuren, mopperen en echt huilen. Dat scheelt een hoop want dan weet je een beetje wat ze wil en of het 'serieus' is zeg maar. Ik zou je kleintje lekker veel bij je pakken, als ze 18 is wil ze echt niet meer tussen jullie in liggen hoor 8) Ze zal vanzelf wel aangeven wanneer ze er aan toe is om alleen te slapen, moet je maar es opletten En wat betreft commentaar, heb ik ook veel gehad. Vooral van mijn eigen oma's, ik zou Lune ook verwennen. Ik zei constant als mijn oma zei 'wij deden het zus of zo vroeger': 'Ik niet'. That's it. Of: 'Gelukkig ben ik de moeder'. Irritant die 'adviezen', maar als je er mee om leert gaan en er wat van durft te zeggen voel je je heel stoer en steeds zekerder
Hihi, nee als ze 18 is, mag ze kiezen. Of tussen papa en mama in of een kuisheidsgordel tot d'r 35e. Wil d'r natuurlijk wel in de gaten blijven houden. Vind het ook best wel moeilijk om te weten wat ze eigenlijk wilt. Heb d'r huiltjes en pruttelen enz nog niet echt door. (zoals je schreef)
Kan me alleen maar bij de anderen aansluiten: lekker bij je nemen. Moet jeje voorstellen: eerst lekker 9 maanden in mama's warme buik en dan ineens alleen in een bedje.. Ze wil nog lekker veilig bij je zijn, en geef dr es ongelijk. Lars viel ook altijd in mn armen in slaap en liet hem echt niet huilen. Hij is inmiddels een jaar oud en nog nooit heeft hij zichzelf in slaap moeten huilen. Hij slaapt ook niet meer op schoot, want dat is veel te gezellig, maar als hij in bed huilt, haal ik hem eruit. Hij huilt nu nooit meer als hij op bed gaat, en slaapt meteen.
Hahaha, mijn vriend roept ook al steeds dat hij hoopt dat Lune lesbisch is. Ziet het niet zitten dat er 'straks' pukkelige pubertjes vol hormonen op de stoep staan voor Lune De huiltjes is ook wel heel lastig hoor om nu al te herkennen. Ik hoorde ook wel eens van moeders die precies wisten wel huiltje waarbij hoorde. Ik hoorde alleen maar gekrijs Pas sinds een week of wat hoor ik echt verschil, maar dat komt omdat Lune nu echt duidelijk verschillende geluiden maakt en haar stem heeft ontdekt.
Ik heb de huiltjes nooit kunnen onderscheiden hoor. Nu weet ik eindelijk wat er is als hij huilt, omdat ie dan gevallen is, want anders huilt ie nooit
O ja, mijn dochter sliep de eerste weken van haar leventje vooral in mijn armen, behalve 's nachts. Nu ligt ze heerlijk in haar bedje te slapen.
Je kunt een baby niet verwennen, maar wel iets aanwennen. Dat betekent echt niet dat je haar in haar bed moet laten huilen als ze zo klein is. Je moet vooral doen wat jij denkt dat goed is en wat bij jullie past. Als het bij jou past, dan ben jij het meest ontspannen. Dat is het belangrijkste. Succes! Groetjes, Sonja
Had net m'n moeder aan de lijn. Stom van mij om dit ook tegen haar te vertellen, dat ik hiermee zit. Zegt ze, tja dat heb je hé tegenwoordig met die vrije opvoedingen. (hoe bedoel je?) Ja, bij ieder kikje kindje oppakken. (ma, ga d'r echt niet laten huilen hoor) Is goed voor d'r longetjes en dan moet je het zelf maar weten, als jij zou moeten kiezen tussen een loud bed of je warme moeder, kies je ook voor je moeder. Heb er maar overheen gegrapt, dat ik nu toch liever tegen Kris (m'n man) aanlig, als tegen m'n moeder.
Whaaah, nog zo'n opmerking uit het jaar nul 'is goed voor de longetjes'.. Laat je niet onzeker maken door je mama hoor, doen waar jij je goed bij voelt! Wel een fantastische opmerking trouwens dat je nou toch echt liever tegen je man aanligt