Dag dames, ja, waar moet ik beginnen? Ik loop vast, telkens weer. Met werk, met de kinderen, met ritmes. En ik begrijp nou niet waarom het gewoon niet wil. Enkele jaren terug doorverwezen naar PsyQ, Die gaven aan dat er toch best wat kenmerken van AD(H)D bij mij zitten. Maar ik heb dat traject toen gestopt, want ja … afmaken hè, Nu loop ik weer vast, baal ik van mezelf en sta ik op de wachtlijst bij een andere psycholoog. Mijn vraag aan jullie is eigenlijk. Waarmee zijn jullie gediagnosticeerd, wat zijn jullie ‘klachten’ en hoe kom je ermee het leven door?
In maart diagnose ADD gehad. Ik herkende me heel erg in die al video's op sociale media over vrouwen met AD(H)D. Slecht kunnen concentreren, uitstelgedrag, moeilijk op je beurt kunnen wachten (in een gesprek), veel te veel praten. Fases hebben waarin je denkt je passie te hebben gevonden en je daar 2 weken lang volledig op storten en dan ineens geen zin meer in hebben. ADD, geen ADHD omdat ik niet hyper ben. Diagnose gedaan dmv een intakegesprek over mijn klachten, vragenlijst invullen, hoe ik nu ben en als kind was, IQ test gedaan, ze hebben mijn moeder gesproken over hoe ik was als kind.
Ik sta zelf nog op de wachtlijst voor onderzoek, maar weten jullie of een diagnose ook kan zonder gesprek met ouders? Mijn ouders geloven niet echt in ADHD, vinden het maar een hype en onzin - jongste dochter heeft de diagnose en gebruikt medicatie, maar dat vinden zij dus onbegrijpelijk en ik heb geen zin in discussies erover. Ik wil dus zelf niet dat zij deel uitmaken van zo’n traject, maar ik denk ook niet dat zij zelf open staan voor zo’n gesprek. Ik herken mezelf enorm in mijn dochter, maar ik was in gedrag niet druk en aanwezig (zij wel, waardoor ze opviel in de klas), ik was vooral heel dromerig en stil. Super snel afgeleid, enorme uitsteller, gediagnosticeerd met een angststoornis, inderdaad ook de vele hobby’s, veel moeite met iets starten en afronden, maar ook bekend met echt die hyperfocus. In gesprekken ga ik vaak van de hak op de tak, dochter had dat ook en ik kon haar vaak goed volgen waardoor het me eigenlijk pas opviel toen haar juf daar iets over zei. Mijn man heeft ook adhd en die is vooral heel ‘verstrooid’, snel dingen kwijt, vergeten wat hij moest doen, tijd uit het oog verliezen. Ik merk dat ik vooral veel bezig ben - soms echt krampachtig - om dingen vooral niet kwijt te raken, de tijd absoluut niet uit het oog te verliezen (dus afspraak om 13 uur betekent dat ik tot die tijd bijna niks gedaan krijg, ik zit dan ‘vast’) etc. Daarin vul ik hem dus goed aan, want ik denk ook aan bv zijn sleutels, ov-kaart, tas, koptelefoon etc etc. Maar inmiddels breekt het me op, het is al met al gewoon te veel en ik zit meer ‘vast’ dan niet, daarom dus gevraagd voor een doorverwijzing naar PsyQ.
Ja dat kan. Het is aangeraden om een persoon mee te nemen die jou als kind heeft meegemaakt omdat je zo een completer beeld kan krijgen van een persoon. Het hoeft geen ouder te zijn, het kan ook een tante zijn, of een familievriend. maar als deze er niet is dan is dat zo. Dan moet de psych maar meer vragen en graven je kan misschien ook iets van oude schoolrapporten meenemen, daarin staan vaak opmerkingen van leraren? Bij adhd’ers toch vaak typische dingen als gebrek aan focus, kletst teveel, wisselende schoolresulaten, werk niet op orde / slordig / afraffelen, komt te laat, enthousiast maar snel afgeleid, enz. Een opmerking die ik wel hoorde was ‘het zit er wel in maar het komt er niet uit’. Naast alles wat ik hierboven noem…
Geloof dat ik dan ook nog wel een test mag gaan doen. Weet niet hoe jouw studiekeuze was, maar ik kon niks vinden wat lang genoeg boeide om er een studie van te volgen. Ja belastingen dat wisselt wel aardig en je kan nog deepdiven in jurisprudentie en internationaal. Carrierepaadje is helemaal een chaos geworden. Geeft wel leuke gesprekken als je je cv gaat toelichten.
Dankje voor je reactie. Heb je lang op je diagnose moeten wachten? En hoe gaat hij het nu bij je in het dagelijkse leven?
2 weken erna max. Weet niet meer goed. Dagelijks leven niet veel verschil maar heb er ook weinig last van. Ik ben nu de behandeling aan het afronden dus heb wat tools gehad. Ze raadde me ook medicatie aan maar dat wil ik liever niet.
Bij mij hadden ze mijn moeder gebeld met mijn toestemming omdat ik me niet goed kon herinneren altijd hoe ik als kind was. Ik heb trouwens ook een angststoornis (OCD). En jouw symptomen heb ik ook. Mij is ook verteld dat AD(H)D voor 75% erfelijk is. Dus je moet het van 1 van jouw ouders hebben.
Het zit zeker in de familie aan mijn vaderskant, ik weet van een aantal neven en nichten dat zij ook de diagnose hebben (en een aantal heeft adhd + autisme als diagnose kregen op volwassen leeftijd). Mijn vader werd als kind enorm onderschat op school, dat heeft hem ook echt getekend (in die tijd kreeg je gewoon een harde mep met een liniaal als je zat te dromen, en hij werd dagelijks door de hele klas op initiatief van de meester uitgelachen omdat hij z’n werk niet af had bv, en hij moest regelmatig de klas uit omdat hij zat te wiebelen, uiteindelijk met 11 jaar gewoon gestopt met naar school te gaan). Ik zie bij hem veel kenmerken van adhd die ik zelf ook ervaar.