Ja zeker sorry ik ben me zoveel mogelijk aan het inlezen en heb even alles goed de tijd moeten geven iK ga zeker nog reageren
Wauw veel reacties ben erg dankbaar dank jullie wel. diagnose tussen aanhalingstekens schrijf ik zo omdat de gedragswetenschapper die door school ingeschakeld is zelf liever niet van diagnose spreekt omdat deze bij een jong kind maar een jaar blijft staan , wel verwezen ze me eventueel door naar iets dat pietje bel genoemd word. Ik reageer binnenkort hier weer ik ga ook gesprek met mijn huisarts aan en ga me goed proberen in te lezen , iemand daar nog tips over ? Of hoe ik het mijn zoon uitleg ?
Hoe je het uitlegt.... ehm niet? (In ons geval dan). Ik heb gezegd pietje heeft een bril en jantje heeft aangepaste schoenen (in zijn klas), zodat de bril en de schoenen ze helpen. En jij krijgt een pilletje want dat helpt jou. Ik heb met opzet nog nooit het woord DRUK laten vallen. Ook bijt ik de kop er af van de eerste die hem het gevoel geeft dat er iets MIS met hem zou zijn. Verder gebruik ik "wij" (jij en mama, zodat hij zich niet apart voelt) zijn heel slim en grappig, en papa en mama slikken ook pilletjes (wat anders maar dat maakt niet uit). Papa en je broertje zijn heel goed met geduldig wachten en stil blijven zitten, dat vinden ze makkelijk, en wij moeten daar wat meer ons best voor doen. Zo is iedereen goed in wat anders. Hij krijgt de pilletjes overigens met wat vla, dan blijft het ook een feestje. Maar als je naar een instantie gaat voor hulp en een evt diagnose, dan is pillen voorschrijven de laatste optie, dus dat is sowieso niet met een paar maanden geregeld. Je kan sowieso beginnen met genoeg slaap (en goede voeding), voorspelbaarheid en picto's. Ookal is hij bijv verbaal sterk, vaak helpen pictos alsnog. Fidget toys, bijtkettingen, sensorische dingen. Maak een lijstje waar zijn interesses liggen, bijv buiten spelen, in bad, zandbak, magnetisch speelgoed, vingerverf, met water spelen, tuinieren, glitterbol/snowdome, wasknijpers etc (wij hebben verder een zitzak, fleece dekentjes, tangles, popits, een time timer, en zou eigenlijk nog een bijtketting moeten bestellen). Onbereikbaar? Raak hem aan als je tegen hem praat. Over zijn toeren druk? Neem hem apart op een positieve manier, doe samen iets rustigs (in bad, op de zitzak, rustig plekje etc). Verstorend in een groep? Geef hem een speciale opdracht (speurtocht, JIJ mag de tas vasthouden bijv). Blokkade of geen goede reactie op een vraag? Dan is waarschijnlijk de vraag te groot. -hoe was het op school? ->specifieker vragen "was je blij, had je een verjaardag, heb je gegymd etc" -ruim je speelgoed op -> "kan jij eerst alle legoblokjes opruimen" (en pas als hij daarmee klaar is het volgende zeggen). -we gaan, doe je jas en je schoenen aan -> pak je schoenen uit de gang, pas na voltooiing opdracht zeggen dat ze aan moeten etc. Wij hebben heel lang ook problemen gehad met intrinsieke motivatie (moeilijk uit te leggen) dat lijkt minder ontwikkelt hier. Geen noodzaak om z'n schoenen aan te trekken etc. Negatief benaderen helpt niet. Maar er een wedstrijdje van maken werkt perfect Blijf complimenten geven sowieso. Om een kind gelukkig te laten zijn moet je 5 positieve dingen zetten tegenover 1 negatief iets (ik lees ook 2:1 voor op school overigens, maar zo jong zeker 5:1). Bij storend gedrag, blijf je bedenken dat het geen onWIL is, maar onKUNDE. Dat hij het niet met opzet doet