Herkenbaar. Wij zijn verhuisd met het werk, in het begin stond ik steeds voor het oude pand. 1 keer was wel echt een actie, moest semen inleveren voor IUI, reed die route zo vaak. Potje tussen de voorgevel, want je moet het warm houden, muziek, wegdromen, afslag gemist. Maar je moet het na ejaculatie binnen zoveel tijd inleveren.. File, te laat, maar gelukkig volgens de afdeling kon het nog net, anders was de boel niet door gegaan.
We hadden hier over lompe acties… Ik hield een bekertje koffie vast in de bouwmarkt. En toen zat het opeens overal behalve in het bekertje. Zucht.
Ohjeetje ja wat herkenbaar allemaal. Ook dat route rijden! Ik zei toenstraks tegen mijn dochter dat ik haar een lekker siroopje met water en ijsblokjes zou maken. … 2 hours later…. mama waar is mijn siroop? ik was het echt helemaal vergeten. Totaal afgeleid door alle andere dingen die ik tegen kwam Ik ben wel heel erg benieuwd wat er bij uit gaat komen uiteindelijk. Iemand overigens enig idee hoelang zoiets allemaal kan duren? Pas nu intake gehad. Dus over 3 weken volgende gesprek. Volgens mij kan het allemaal wel even duren en heb al zo weinig geduld…
Ik vergeet echt alles. Soms is het zo erg dat ik dingen tegen mijn 5 jarige vertel "als we zo naar de auto gaan neem jij dan dit mee/zeg dan tegen me dat ik dit moet meenemen" of "herinner me eraan dat je zusje iedere dag vitamine d druppels moet na het eten". Die onthoudt dan weer alles. Dat is wel heel handig
Ik lees ook mee, herken zoveel van wat jullie schrijven. Ik heb geen diagnose, maar wil het wel laten testen.
Ja heel erg! Ik krijg alles stuk. Val struikel ' ja nu nog' loop dingen om.... En idd overal blauwe plekken. Want heb totaal niet door dat ik ergens langs/tegen loop. Wij zijn nu onderweg naar de beeskebergen vanwegen man zijn werk. Gisteren twee verjaardagen en nu dus al zo overprikkeld als ik groot ben. De oudste vind het fantastisch maar de jongste heeft ook een flinke overload prikkels van gisteren. Wie er uit moeten. Trok al zijn kleding uit want wilde korte broek. En ga zo maar door.. uren later als gepland maar we gaan. Ben blij dat ik rij. Kan dan namelijk helemaal in een bubbel gaan en even ontprikkelen.
Vorige week zaten we met allen in restaurant. We krijgen ons drinken. 5 min later gooide ik al mijn eigen flesje om… tot ergernis van de rest altijd en gister wilde ik in een ander restaurant water in mijn glas schenken vanuit een kan. En ook dit lukte niet en ik goot er dus veel te veel in en alles vloog over de tafel…..
Ik weet dat ik niet manische depressief ben of iets van borderline heb. Maar toch heb ik echt zwarte periodes vooral naar overprikkeling. Afgelopen weken zo druk gehad. En over mijn grens gegaan waar door ik nu lichamelijke en emotionele eigenlijk op ben. We gaan over twee weken op vakantie. En zou eigenlijk deze twee weken gewoon niks willen doen. Om opgeladen deze vakantie te kunnen vieren ipv strak gespannen als een stiekje Echter heeft er iemand nog een babyshower, waar ik eigenlijk totaal geen trek in heb. Ken de persoon en ben geen vriendin... Meer een kado gekregen persoon als lid van de familie van vader zeg maar. Ook geen relatie tussen beiden ouders het is een lastige kwestie. Maar ik heb nu al buikpijn dat hier evt naar toe zou moeten.
Ik zou voor mezelf kiezen, sorry, maar echt. Dat is iets wat ik echt heb moeten leren. Als het jouw zoveel spanning oplevert waarom zou je jezelf dat dan aan doen. Een ander mag ervan vinden wat ze willen maar mijn leven, mijn lijf, mijn hoofd.
Is het Typisch ADHD om vol overgave een topic te starten en hem daarna uit het oog te verliezen . Ik ben inmiddels bijna op de helft van mijn cursus. Waar ik 6 mnd de tijd voor heb zit ik in 3 weken al op de helft hahahaha, want ja, hyperfocus. Dit filmpje moest ik kijken. Het is wellicht weinig zeggend maar vind het mooi gemaakt. Kern punten vond ik: in plaats van ADHD als een zwakte te zien, meer benaderen als kracht. Werkgevers en scholen meer informeren over ADHD en de effecten ervan. Vooral hoe het negatief geladen is, en hoe onwetend mensen zijn in het algemeen. Duurt maar 11 min overigens, dat valt wel te doen toch? ADHD Awareness Month 2018 - Shine a light on ADHD - YouTube
Die oude man heeft mat glas. Ik heb nog niet echt een mening gevormd over het filmpje. Misschien omdat mijn mening nog een stapje verder gaat. Maar als ik daar op in ga dan heb ik tijd nodig en word het een lange monoloog Ik ben in ieder geval tegen het neurodivers noemen onder stoornissen. Wat mij betreft zijn gedragsproblemen vaak uitingen van een mismatch tussen omgeving en kind. Wat ik nog niet gelezen heb. Maar is het verliezen van taalvaardigheid ook een ADHD ding? Ik kan scherp zijn en iets echt goed en duidelijk brengen de ene keer. En de andere keer heb ik de grootste moeite om een normale zin te formuleren en de opbouw chronologisch te houden.
Niet perse, loop wel vast wanneer ik boos ben, of een kritisch gesprek heb. Dik gedrukte begrijp ik niet helemaal?
Ik denk dat de groep nog een stuk groter is dan ze nu denken. Voornamelijk nog een lading vrouwen erbij. Ook nog een hoop mensen die wel een manier gevonden hebben om goed genoeg te functioneren (onder hun kunnen). Dat er dingen in de cultuur, systemen en omgeving zitten die het moeilijker maken om in balans te zijn. Dan gaat het om een heleboel kleine dingen die opstapelen. Degenen die echt vast lopen zijn het topje van de ijsberg. Ik kom niet meer zo goed uit mijn woorden
Ik snap precies wat je bedoeld, dat denk ik ook. Als ik mezelf zoals ik nu ben moet classificeren waarbij 1 weining/ mild is en 3 zwaar, dan zit ik nu op 1 denk ik. Maar moet wel zeggen dat het per levensfase verschilt, kind 3, pubertijd 2, jong adolecent 3 en nu na veel vallen en op staan 1. Maar voor hetzelfde geld is het met 10 jaar weer 3. Mijn vriend is een 2/3.
Las net in het andere topic iets over driftbuien, als kind had ik die ook. Moest echt hardhandig door elkaar geschud worden, kon echt boos worden om niks en zoals eerder gezegd beet ik dan op mijn borstel of sloopte wat. Mijn vriend heeft ze nog steeds, driftbui is misschien niet het juiste woord. Maar als hij al in een bepaalde gemoedstoestand is en ik kom thuis en zeg iets anders/verkeerd kan hij echt van 0 naar 100, niet schreewen ofzo maar hij zit dan zo vast in zijn eigen hoofd en beleving dat ik kan lullen als brugman maar hij luisterd nergens meer naar. Als hij weg is gelopen of ik en we nemen een time out dan lukt het vaak wel om weer opnieuw te beginnen, en alleen als hij echt vind dat hij fout zit zal hij sorry zeggen.