Ik kwam bij toeval in dit topic en herken enorm veel. Vooral de hyperfocus, vergeetachtig zijn, alles of niks, chaotisch en heel snel overprikkeld. Verder kan ik dingen moeilijk afmaken en kan ik hoofd en bijzaken niet goed onderscheiden. Vooral op mijn werk erg veel last van. Ik heb ook moeite met luisteren als iets me totaal niet interesseert. En indien het me wle interesseert verlies ik mezelf helemaal in dat onderwerp. Soms vraag ik me echt af wat er nou mis met me is. Tijdje geleden weer eens gegoogled op ADD en herken toch bijna alles wel. vorig jaar na de geboorte van mn dochtertje bij de psycholoog gelopen vanwege trauma vd bevalling. Ik zou een uitgebreid onderzoek krijgen wat er nou precies aan de hand is met me (ik voel me altijd al anders) maar uiteindelijk weer afgezegd (typisch he..)omdat ik me weer prima voelde en even geen gedoe wilde en genieten van onze dochter. Laatst dus zitten googlenen maar zag door de bomen het bos niet meer. Welke stappen moet je nou zetten naar een goede diagnose?
Huisarts, dat is de eerste stap, en daar ook voorleggen dat er al een voorstel was maar dat je dat afgezegd hebt. En ja dat is bij mij erg herkenbaar, in alles eigenlijk. Oeh ik voel mezelf weer een weekje goed, laat die afspraak maar komt wel een andere keer. En dan komt die keer niet meer
Ik ben toevallig nog onder behandeling bij een psycholoog die voorstelde om mij te laten testen. Denk inderdaad dat je normaal gesproken bij de huisarts aan moet kloppen. Dat niet kunnen luisteren als het je niet interesseert en je juist verliezen in een onderwerp wat je wel interesseert, komt me ook heel bekend voor!
ik ben vanuit mijn burnout bij de POH terecht gekomen en uiteindelijk doorverwezen naar de psycholoog. Deze heeft mij doorverwezen voor screening add/adhd. Waar ik nu middenin zit. Herken ook veel van wat je zegt. En denk ook het ene moment dat ik me goed voel en bijna de neiging alles af te zeggen om een week later blij te zijn dat ik middenin het traject zit.
Herkennen jullie trouwens ook iets met je cyclus? Ik heb sinds oktober geen anticonceptie meer. Voor mijn dochter altijd pil gebruikt en na de bevalling een spiraal. deze sinds oktober verwijderd om even helemaal “clean” te zijn. Merk nu echt na mijn eisprong dat ik veel meer last heb van dingen. Dacht eerst dat het tussen de oren zat maar had het afgelopen maand weer … voor iemand herkenbaar?
De manier waarop ik mijn schooltijd ben doorgekomen, mezelf helemaal opbranden bij sociale aangelegenheden, hersens die overuren maken, de momenten dat ik letterlijk tot niets in staat ben terwijl ik alleen maar in m’n hoofd aan het herhalen ben wat ik moet doen, het oversharen, uitchecken tijdens gesprekken, hyperfocus, ontzettend overprikkeld, chaotisch.. ik kan nog wel even doorgaan. ik zit nu thuis met een burn-out. Niet de eerste keer ook.
Ik wilde overigens naar adhd centraal waar de wachttijd aanzienlijk korter is. Maar daar is een dingetje mee met de zorgverzekering
Vanmorgen nam ik ineens basisschool vriendschappen door en bedacht me toen, hoe vaak vriendjes en vriendinnetjes niet tegen mij gezegd hebben "ik mag van mijn moeder niet met jouw spelen". Ik kreeg ook overal de schuld van, als een ander kindje ongehoorzaam was dan kwam dat allemaal door mij. Begin middelbare school een vriendinnetje die (achteraf ADD) behoorlijk uit de bocht vloog en voor alles kreeg ik de schuld want sinds ze met mij omging was ze veranderd. Ze moest stiekem met mij afspreken en ik had er helemaal niks mee te maken. Jong adolecente jaren, zeg begin 20 had ik vriendinnen die zeker zo een 4/5 jaar jonger waren, die ik notabene tijdens uitgaan had ontmoet. Ik was diegene volgens de ouders die ze aan de drank en drugs hielp en waardoor ze van school gingen en lang leve vrijheid. Terwijl ik juist diegene was die zelf verkeerde keuzes had gemaakt en hen daarvoor wilde behoeden, pushen dat ze juist naar school moesten e.d. 1 vriendin is toen toch weer naar school gegaan en is nu leidinggever op een KDV. Maar het was allemaal mijn schuld. Zo is het altijd gegaan, had een vriendin die mishandeld werd door haar vriend. Nam haar in huis maar met de voorwaarde hem niet meer te zien, plechtig beloven dat ze dat niet meer zou doen. Word gebeld. Toch naar hem toe gegaan, is ze door een glazen deur geduwd, ambulance erbij enz. En wiens schuld was het, juist, de mijne want ik had beloofd dat ze bij mij veilig zou zijn.. Zo heb ik een hele waslijst. (misschien niet zo gek dat ik nu geen vrienden meer heb)
@Maan14, echt. Wat verdrietig ook (andere mededeling, hond is thuis, was helaas wel bekend bij de opvang)
Vroeger kon ik wel veel energie in een monoloog stoppen als het ging om een hyperinteresse. Omdat ik dan een bepaald inzicht over wilde brengen. Maar tegenwoordig haak ik snel af als ik het idee krijg dat het inzicht niet begrepen gaat worden. Wat betreft vrienden had ik een heel ander moreel kompas. Die deed het niet op opvoeding of groepsgedrag. Het ging echt om mijn eigen mening (voor zover je daar bewust van kan zijn). Dat levert uiteindelijk in alle groepen problemen op.
Ik heb momenteel een lastige prive situatie oa door mijn add. Iemand die mee wilt spannen met mij er over en mischien inzicht heeft?