Ik heb mezelf aangeleerd mezelf.af te sluiten. Maar dat kost wel energie. Eenmaal thuis doe ik een spelletje op mijn telefoon en later op de avond met oordoppen serie kijken om te ontprikkelen.
Dat klinkt vermoeiend @Asil Ik heb het ook zo dat alles harder binnenkomt. Wat voor anderen een pauze was op school was voor mij tijd waarin ik extra hard leeg liep.
Ik heb zelf niet zoveel last van prikkels. Ik hoor en zie wel alles, maar ik kan het allemaal gewoon handelen. Maar, waar ik eerst dacht niet echt een grens te hebben kom ik die tegenwoordig wel vaker tegen. Ik heb sinds kort een koptelefoon want op een gegeven moment kan ik niets meer handelen, alle geluiden worden even hard en ik kan niets pakken zeg maar. Dan moet ik mij echt even een half uur terugtrekken met koptelefoon en rusten. Medicatie helpt mij zeker in het filteren en prioriteiten kunnen stellen (ik kan beter kiezen waar ik mijn aandacht op wil vestigen) , maar het is geen wondermiddel. Ook spelen automatismes en aangeleerd gedrag een rol. Kinderen zijn een hele zware mentale last. Eentje die je ook niet kan uitzetten of filteren. Zelfs al zijn ze niet fysiek bij me, mentaal zijn ze wel altijd bij me. Dat is soms erg zwaar vind ik want als ik zo’n moment van overbelasting heb dan kan ik mijn omgeving soms wel uitzetten, maar bepaalde programma’s (zoals de kinderen) blijven draaien. Medicatie helpt mij ook in het stukje bewustzijn van anderen. Ik voel anderen ook heel goed aan. Ik draai op een feestje 10 programma’s tegelijk. Dat vind ik niet erg, dat kan ik aan, maar met medicatie draai ik er maar 2 of 3 waar ik dan bewust voor kies en daardoor kan ik mij (uiteraard) veel beter focussen op het hier en nu. Scheelt bakken energie. Achteraf hoef ik ook niet meer bij te komen en te verwerken. Ik ben redelijk energiek van begin tot het einde
Dat is wel fijn @KleineLai dat medicatie zo helpt. Ik durf er niet aan sowieso niet nog vanwege de kinderwens, welke steeds verder weg lijkt. En omdat ik wel een harddrugs verleden heb. Niet in overdaad hoor meer recreatief. Speed was echt een wondermiddel voor mij. Daar werd ik enorm alert en rustig van. Juist door de drugs associatie kan ik dat moeilijk los van elkaar zien. In mijn hoofd is het of ik moedwillig elke dag drugs zou gebruiken terwijl dat mijlen ver van mij af staat nu. Edit: wat koptelefoon betreft, ik heb oortjes. Als ik echt nergens meer op kan focussen doe ik ze in en luister ik hardcore tijdens mijn werk. Als ik normale muziek luister ga ik er teveel in op, bij elk nummer wakkerd mijn gevoel aan. Kan ook veel muziek voelen. En van hardcore word ik blij en hyper.
Daarnaast een vraag, hoeveel moeite hadden, of hebben jullie met financiën. En heeft je diagnose effect gehad op je werk (verleden). Ik heb altijd al moeite gehad met financiën. Het welbekende "gat in de hand". Dingen die ik later in de maand moest betalen vergat ik, en daarvoor ging ik extra uit. Toen ik thuis woonde en geld verdiende moest ik mijn bankpas inleveren bij mijn moeder en kreeg ik week geld. Eenmaal op mezelf kwam het regelmatig voor dat mijn moeder de huur moest betalen. Later is dat rechtgetrokken, prio is alle rekeningen betalen en tot prefectionisme aan toe. Maar het overgebleven geld kunnen wij vaak slecht managen. Begin van de maand lijkt het allemaal goed te gaan. Heb een strak plan, ik wat meer dan mijn vriend, maar hij koopt gerust even dit of dat. Geen grote dingen hoor en we hebben nagenoeg geen schulden (5000 van de 10 nog over wat keurig betaald word). Maar waar ik begin van de maand mijn booschappenkar gewoon goed kan vullen is het eind van de maand altijd stress of we de laatste week nog doorkomen. Wat werk betreft, heel ander level. Waar ik nu zit (9 jaar al) is de enige werkgever die mij begrijpt en los laat en dat is zo fijn. Ik heb hier geleerd mijn sterke kanten te kunnen gebruiken en daar ook zelfverzekerd over te zijn. Ondanks dat ik de fuctie echt al een paar jaar ontgroeid ben en ik daarom mezelf bezig houd met cursussen om toch een beetje spanning te hebben.
Bij mij het enige waar ik naar uit keek, kon niet wachten om mijn vriendinnen weer te spreken waardoor ik enorm afgeleid was. Alle geprekken weer aan het doornemen in mijn hoofd alles al beantwoorden terwijl ik geen eens wist waar de gesprekken over konden gaan maar in mijn hoofd had ik ze al 10x afgespeeld. Wel was ik rete gevoelig, iedereen dumpte zijn of haar shit bij mij omdat ze zo makkelijk met mij konden praten. Bij ons waren er ook vaak ernstige dingen aan de hand. Ik was 15 en mijn vriendinnen waren verkracht, aangerand en de hele zooi, werden mishandeld thuis, veel vrienden kwamen in internaten door geweld en drugs etc. We hingen al bij drugspanden, dronken alcohol tijdens school, blowen etc, mensen die we verloren door zware ongelukken of zelfdoding. Het was een ellende, dat alles voelde ik, stuk voor stuk. Ik werd er depressief van. Had geen idee hoe ik dat uit kon zetten. Lang verhaal kort, vanaf eind basisschool tot 25 heb ik een moeilijk en zwaar leven gehad. Daarna ging het steeds beter.
Dit had ik ook. Ik raakte telkens in de problemen omdat ik ook geen nee kon zeggen als het ging om helpen. Dat waren kinderen in heftige situaties. Dat nam ik dan weer mee aan ballast. Terwijl ik zelf eigenlijk ook in een rot situatie zat.
Lastig Bij mij is het zover gegaan dat problemen de basis werden voor vriendschappen. Voor de leuke dingen werd ik niet uitgenodigd. Maar bij ellende was ik dan de eerste die gebeld/smsd werd. Ik ben daarin denk ik wel kwijt geraakt om ontspannen contact te hebben.
Same, al mijn vriendschappen onstonden door hulpvraag. Ik was meer adviseur en moeder dan een gelijke. Ik ben er ermee gestopt, heb alles dood laten bloeden. Met als gevolg nu een lange vriendschap op te kunnen bouwen maar de durf niet meer te hebben omdat ik bang ben dat het toch gezeik word of ik niet leuk genoeg ben.
Ik kan me voorstellen dat je die associatie wel kan hebben. Ik heb zelf nooit drugs gebruikt maar weet wel dat speed een veel gebruikte drug is voor adhd’ers bij gebrek aan beter.
Maar jeetje dat is ook niet normaal hoor! Ik zou niet weten wie zich daar wel voor zou kunnen afsluiten Natuurlijk raak je daar depressief van! </3 Qua financiën: als tiener ben ik heel hard op mijn bek gegaan. Ik wil er niet teveel over in details gaan. Nu weet ik beter en hou ik mijzelf heel strak omdat ik slechte controle en overzicht heb. Als ik dan een keer ga adhd’en dan kan ik dat dragen zeg maar. Ik weet de theorie heel goed trouwens, weet precies hoe het moet, weet precies wat ik hoor te doen en wanneer. Ik zou anderen kunnen leren over hoe het moet zeg maar. Maar de uitwerking is adhd : chaos. Ik vergeet alles en heb een vaag idee over wie/wat/waar/waarom
Dat laatste kan ik dus helemaal in komen. Al 15 jaar schrijf ik heel autistisch elke maand op wat erin komt, rekening voor rekening + bedrag op en dan reken ik alles uit. Het is elke maand weer anders, ook gedurende de betaal periode streep ik elke rekening af die betaald is. Anders heb ik het overzicht niet. Doe ook nog heel veel zelf overschrijven. Wil niet voor verassingen staan. Dat Riverty en Klarna bestaan is niet altijd ok. Heb het goed in de hand maar soms. Overigens is sparen echt een ding bij ons, dat weten onze ouders. Zij sparen elke maand een klein beetje voor ons en ik zelf ook onder het mom van een betalingsregeling naar mijn ouders. Als ik het zo formuleer betaal ik elke maand netjes. Doe ik dat niet dan geef ik het uit. Zo heb ik altijd een kleine buffer.
Jullie zijn met 2 adhd,ers .. poeh! Ik heb mijn man, die neemt veel op zich qua financiën. Doet de belasting, de vaste lasten, sparen, houdt de boel in de gaten, enz. Mij lukt dat niet en het kost mij veel hoofdpijn. Administratie en financiën die spontaan zijn; uitgezocht moeten worden, geregeld moeten worden, geordend en georganiseerd moeten worden , daar ben ik een ster in! Dat vind ik zelfs leuk om te doen! Maar de routine dingen… hou maar op. Dan staat er binnen 6 maanden een deurwaarder op de stoep want ik loop overal achter en vergeet de helft. Heel fijn dat jullie mensen hebben die jullie kunnen helpen daarbij. Ik vind dat echt goed geregeld en heel wijs!
Ik ben niet fantastisch met geld, maar ik kan het gelukkig wel beperken tot kleine bedragen. Ik lees wel eens verhalen dat ze in impuls schoenen kopen van €450. Dat zou ik nooit doen bijvoorbeeld, dat geld is er ook gewoon niet. Maar de action, Hema, shein en de uitverkoop zijn wel gevaarlijk voor me. En ik koop teveel troepjes voor de kinderen. Al zit daar ook een deel schuldgevoel bij vanuit mezelf. Ook sla ik altijd door met aanbiedingen. Als de koffiebonen 1+1 zijn neem ik niet 2 of 4 zakken maar 8 of meer bijvoorbeeld.
Ik heb een tweede spaar. Daar zet ik mijn vaste lasten weg. Via de app krijg ik meldingen als er iets gebeurd op mijn rekening. Over sommige uitgaven kan ik echt veel te lang nadenken. Dan heb ik een halve product studie erop zitten. Maar als ik overprikkeld rond loop in de winkel kan ik een gat in mijn hand krijgen. Soms ben ik ergens helemaal into en dan koop ik er veel meer van dan ik wat aan heb. Nu spelen er dingen en is koken lastiger geworden waardoor ik meer uitgeef aan gemak. Voorraden die te groot kunnen worden. Door niet goed opletten heeft mijn dochter 8 paar schoenen in de komende maat (uit de uitverkoop). Maar ik koop nooit op afbetaling. En ik ben nog nooit financieel in de problemen gekomen.
@Zinnia, die shein he . En ik heb dat dan weer niet per se met aanbiedingen. Het is meer dat ik bij boodschappen niet altijd naar de prijs kijk en nu extra niet want ik schrik me rot wat dingen tegenwoordig kosten. Gister een kleine boodschap voor alleen avond eten 33 euro. Waarvan pijnboompitten 4.39! ze waren 2.89 ofzo. Wij hebben een periode gehad dat we van 50/70 euro p/w moesten leven, incl. benzine en rookwaar. Toen moest ik echt beknibbelen. We redde het maar man wat was het zwaar. Toen er daarna meer ruimte kwam zijn we daar weer naar gaan leven. Bij ons is inkomen nooit stabiel geweest door mijn vriend, als hij fulltime werkte, geld zat bijwijze van. Als er weer een uitkering kwam gingen we zo 700 of meer naar beneden. Elke keer maar weer aanpassen. Maar wel dingen willen. Ik ben niet heel onverstandig met geld maar het kan zeker veel beter. We probeerde te werken met weekbudgetten maar ook dat ging niet lekker. Nu probeer ik het geld in 4 weken te delen maar ondanks dat is de laatste week altijd moeilijk. Heb altijd nog een stukje maand over aan het eind van ons geld zeggen we altijd. @Zonnestralen, voor grote aankopen heb ik dat ook hoor, kan me dan echt ergens te erg in verdiepen. Laatst een nieuwe wasmachine, ben dan van alles aan het vergelijken, kijken waar ik het goedkoopst uit ben of ik alle opties wel nodig heb enz. Moet wel zeggen dat het waren onderzoek vaak wel helpt. Als ik wat uit zoek dan doen we er ook erg lang mee. Andere kant. Ben ik laks met retouren, of wanneer iets stuk is. Had van de week zalm 6.19 die verrot was. Ik dacht, die bewaar ik en breng ik terug, ik bedoel 6 euro is wel de moeite, om 2 dagen toch de zalm weg te gooien omdat ik te lui ben terug te gaan.
Erg herkenbaar @Asil . Ik koop nooit op afbetaling of op rekening, tenzij het account direct gekoppeld is aan mijn bank. Zalando bijvoorbeeld schrijft na 2 weken af of iets. Dat is dan oké .. maar gevaarlijk wel hoor want het voelt niet dat ik geld heb uitgegeven waardoor ik het soms nog eens uitgeef. Linke boel .. en is natuurlijk ook de bedoeling van dat betaalsysteem. Bastards Ik heb 3 standen met kopen : - De 'alles is bijzaak'-stand. Ik koop dan een periode heel erg weinig, niet eens het minimum want ik weet het gewoon niet. Ik kan geen hoofdzaken van bijzaken scheiden en in deze stand wordt alles dan bijzaak. Ook de hoofdzaken dus. In dat soort periodes / momenten doet mijn man de boodschappen want ik kom thuis met brood en kaas. Zelfs avondeten is bijzaak geworden. Ik kom daar dan ook niet uit. Ik heb dan geen idee meer wat ik moet doen. - De 'dit is de meest belangrijke aankoop van de eeuw'-stand. Ik doe weken over iets kopen/bestellen. Ik ga elke dag kijken en vergelijken en uiteindelijk koop ik het, of niet. Dan kan van alles zijn trouwens. Van een koelkast (waarbij het best begrijpelijk is) totaan een telefoonhoesje of sandelen voor 1 van de kinderen. Het kost veel mentale energie en het kost veel tijd. Niet erg als het om een koelkast gaat, wel echt mega ultra irritant en frusterend als het om een verjaardagstshirt voor mijn dochtertje gaat. Like, who cares!? grr.. - De 'alles is hoofdzaak' -stand. Spreekt voor zich denk ik. Vaak komt die stand uit een soort opbouw. Vaak na een 'alles is bijzaak'-stand. Dan heb ik al langere tijd dingetjes nodig en zijn er dingetjes die ik wil. Maar ik kom er dan niet precies uit. Dat gaat dan stapelen in mijn achterhoofd, ik vergeet het, het komt weer terug, dan wil ik het vasthouden en wordt het een soort obsessie (komt soms ook die 'meest belangrijke aankoop van de eeuw' - stand bij) en uiteindelijk komt alles op 1 hoop terecht, loop ik over en koop/bestel ik alles in 1x. 400 euro in een uur tijd uitgegeven aan echt nodige dingen, minder nodige dingen, onnodige dingen en onzin. Van boodschappen en luiers tot kleding voor de kinderen 2 maten later, een plant voor mijn schoonmoeder, een babydekentje voor een vriendin waarvan ik denk dat ze binnenkort aan de kinderen gaat, enz. Gelukkig kan ik mijzelf vaak stoppen voordat ik echt ga afrekenen, maar het komt ook voor dat dat niet zo is. Na zo'n stand kom ik vaak weer in de 'alles is bijzaak' stand. Als tegenhanger zeg maar. Ik vind het erg moeilijk om balans te houden. Het overzicht tussen hoofdzaak en bijzaak vind ik lastig soms. Veek vaker gaat het goed hoor. Zeker met medicatie waardoor ik beter prioriteiten kan stellen heb ik minder last van deze standen. Maar ze zijn er nog wel. Zo had ik gisteren een 'alles is hoofdzaak' stand. Ik was pas klaar om 1u snachts met mandjes vullen. Dat wordt dan ook zo'n irritante hyperfocus. Ik eet niet, slaap niet. Omdat het 1u snachts was heb ik uiteindelijk niets gekocht en uitgeschoven naar vanmorgen. Vanmorgen ging ik kijken en eh... een hele boel onzin.. dus ik heb alles eruit gegooid. Ook de nodige dingen. Op dat soort momenten heb ik echt een gloedhekel aan mijzelf, aan de adhd. Ik haat het.
Ik zit meestal in de 'alles is bijzaak'-stand. Die heb ik aangenomen als mijn 'default setting' want die is het veiligst.