@KleineLai, dat dus, en vooral het laatste ik kan dus ook echt alles in mijn winkelmandje gooien door overprikkeling maar loop het dan 100x na om niks te bestellen en de volgende dag te zien wat voor zooi er allemaal bij zit. Met name kleding want kwaliteit en pasvorm en of het uberhaupt staat is minder van belang dan prijs. Stom shirt 5 euro, hatsee winkelmandje want ja 5 euro is geen geld, mooi shirt 25 euro delete.. Nee neiet verstandig. Ik kan dus ook echt geen hoofd en bijzaken scheiden en heb mezelf dus aangeleerd dat alles een hoofdzaak is, met name op het werk. Alles moet gewoon af, dan heb ik geen gezeik dat ik onbelangrijke dingen wel heb gedaan en de rest niet. Zoals nu, forum, onbelangrijk, toch doen. Over 5 min ben ik vrij en heb nog een stapel order, dus verstrek een half uur later omdat ik dit prio gaf maar dat ook.
hahaha, ja dat ja Hoofd en bijzaken in het leven heb ik totaal geen controle over. Daarin ben ik echt compleet afhankelijk van mijn dopamine aanmaak. Again: met medicatie heb ik iets meer controle, maar het is triest hoe weinig zelfs dan. Ik zit nu een stapje terug in mijn medicatie trouwens, en een ander merk (andere afgifte verhouding 30/70 ipv 50/50) want de psych wou wat proberen vanwege de hele hoge dosis die ik normaal slik. Maar ik merk weinig, te weinig en dat maakt me verdrietig om eerlijk te zijn. Op dit soort dagen vraag ik me echt af wat het nut is allemaal. ------ trouwens ... ik weet zeker dat als ik weer op mijn oude dosering ga zitten dan ben ik een heel ander mens. Over 2,5 uur moet ik de volgende innemen. Ik ga de oude dosering innemen en zal daarna de laatste berichtjes hier teruglezen die ik zelf heb geplaatst. Ik denk dat ik me daar helemaal niet meer in kan vinden. Ik voel me de afgelopen dagen best down. Ik krijg er niet uit wat ik wil, mijn motivatie is 0, ik ben moe, hoofd is een zooitje en ik heb last van vervelende hyperfocus)
Vermoeidheid kan zo veel doen. Echt rottig. Ik ben vandaag heel bewust zo veel mogelijk rust aan het nemen. Gisteren voelde ik mij heel down. Werd mijn adhd x 1000. Dan weet ik dat het tijd is voor rust. Onderscheid kunnen maken in hoofd en bijzaken hangt bij mij erg samen met de mate van overprikkeling. Op maandag ochtend kan ik beter aankopen doen dan op vrijdag middag. Aankopen staan bij mij vaak in de wachtrij. Bij overprikkeling kan ik die er ineens doorheen gooien. Dan heb ik wel dingen die ik van plan was aan te schaffen. Maar gekocht op het moment dat de bankrekening het eigenlijk niet zo leuk vindt.
Het vervelende is dat ik eigenlijk altijd moe ben. Veel adhd'ers hebben last van slaapproblemen in de zin van dat ze moeilijk inslapen en veel wakker worden snachts. Ik heb het andersom. Zelfs met medicatie op kan ik slapen. Ik ben altijd moe.
Wat rot dat je altijd moe bent. Ik heb niet vaak dat ik denk van goh ik heb nu echt energie. Maar er zitten wel gradaties in. En nu ben ik over een grens heen waardoor ik een barstende hoofdpijn erbij heb en tegelijk ook niet uit kan. Alsof mijn serotonine die normaal laag is nu op is.
Er zitten wel gradaties in ja. Zo moe als vanmorgen en gisteren en eergisteren is echt omdat die medicatie niet voldoende is. vanmiddag heb ik mijn gewone dosis ingenomen en dan ben ik weer wakker. Als je een grens over bent dan werkt niets meer behalve terugtrekken en herstellen inderdaad. Ik hoop dat je je snel weer beter voelt oh je bent ook zwanger zie ik! Dat kost ook bakken energie! Fysiek, mentaal. Lief zijn voor jezelf hoor <3
en zoals verwacht, ik voel me weer energiek, en minder verloren en verdrietig. Een hogere dosis geeft wel meer bijwerkingen , maar mijn hoofd is wakker en ik kan nadenken en ordenen. Het blijft een lastige afweging. zijn hier meerdere adhd’ers die medicatie slikken? wat is jullie ervaring met een te lage dosis, een juiste dosis, en een te hoge dosis? En/of lezen hier psychiaters mee die hier wat meer over kunnen vertellen misschien?
Ik lees en schrijf graag mee! Nooit officieel gediagnosticeerd maar iedereen om mij heen zegt al van jongs af aan dat ik waarschijnlijk adhd heb en ik moet zeggen ik herken er extreem veel in. Wat ik herken: - erg druk - impulsief - slechte concentratie maar daarnaast extreme hyperfocus op details of als ik iets super leuk vind - snel verveeld zijn - ik doe alles altijd snel snel en maak daarom veel slordigheidsfouten. Heb ook echt weinig geduld om rustig dingen na te lezen/ na te kijken En nog veel meer maar dit is wat ik nu zo even snel kan bedenken
Ik heb even een beetje bijgelezen. @KleineLai wat vervelend dat je je wat minder voelde maar fijn dat je merkt dat de medicatie je zo veel goeds doet! @Asil ik herken wel wat je schrijft over die medicatie. Heb er niks op tegen maar een van de redenen dat ik mij nog nooit getest heb op adhd is ook omdat ik toch geen medicatie wil gebruiken. Heb in de verslavingszorg gewerkt en daar werd extreem veel misbruik gemaakt van ritalin, en werd het ook wel de synthetische vorm van cocaïne genoemd. Ik vind er niks slechts aan hoor als anderen het goed kan helpen, maar voor mezelf lijkt het me niet heel verstandig haha. Wat betreft financiën: gelukkig ben ik niet zo een koper en kan ik daarom goed sparen. Maar moet zeggen dat als ik iets wil kopen ik er nog geen minuut over nadenk en het gelijk afreken. Mijn vriend denkt soms echt dagen of weken na over een aankoop, bij mijzelf is dat echt nog nooit gebeurd.
Weet je dat ik hiervoor echt trauma therapie heb? (En dat mensen mij nooit leuk vonden) en ik mezelf dus echt heb wijs gemaakt dat ik geen leuk persoon ben en dat het allemaal aan mij ligt. Echt heel erg moeilijk om los te laten. Ik zou zo graag echte vriendinnen willen. Leuke dingen doen. Zoals iedereen altijd doet
Financiën: mijn man houdt alles bij in excel. Alles wat erin komt en uitgaat. Er gaat maandelijks een groot deel op de spaarrekening maar er gaan ook best veel kosten af. Voornamelijk voor de kinderen Dat ben ik. We gingen voor een bolderkar kijken want we hebben een eftelingabbo en dan is dat makkelijker dan een kinderwagen omdat de oudste daar ook in kan. Dus oke, niet meer dan 200 euro uitgeven. Hadden er eerst een besteld online, 160 euro, goedkope rommel die meteen weer retour is gegaan (1 wieltje raakte zelfs de grond niet van de 4). Dus naar een fysieke winkel gegaan en dan kijken, kinderen erin, testen. Eindstand; bolderkar van 400 euro waarooommmm? Nouja we zijn er echt heel blij mee en het is echt een heel fijn ding maar gewoon weer boven budget. Maandelijks gaat er echt 200-300 euro naar de kinderen
Maar dat snap ik helemaal. Voel mezelf nooit goed genoeg. En ondanks dat ik een lange adem heb kan ik ook heel snel afstand nemen. Als iets niet gaat zoals ik had gehoopt of wil. Denk dat daar echt wel wat te behalen valt. Maar zoals eerder ook gezegd ik heb nog nooit gelijkwaardige vriendschappen gehad. Wat ik moeilijk vind is klasses bijvoorbeeld. Wij zijn heel laag drempels, hebben niets om mee te pronken. Wonen standaard etc. En als ik dan iemand leuk genoeg vind maar hoor dat ze in een villa wijk wonen, dikke auto, dik inkomen dan ben ik bang dat ik te min ben ofzo. En dan durf ik al niet af te spreken. (Je berichtje raakt mij overigens echt) Vroeger liep ik over van de vriendschappen maar allemaal platonisch en zo snel als ze kwamen zo snel gingen ze. Voor elke meid was ik een klaag baak, adviseur of er was wel iemand die aan het stoken was. Het heeft mik zo ontzettend veel pijn gedaan ben zoveel afgewezen voor mijn gevoel dat ik niet meer durf. Een handje heb ij zelf in de hand gehad of ben ik ontgroeid. Maar voor de rest, ik wil gewoon die pijn niet meer voelen. Aantal dagen geleden ben ik benaderd door mij voormalig beste vriendin na 13 jaar. En het was 0.0 volwassen. Ik schrok er een beetje van en was wat horkerig maar zij gaf mij geen kans van uitleg had binnen 3 berichtjes al gezegd, sorry zal het nooit meer doen, fijn leven nog en ze heeft mij gelijk geblokkeerd. In plaats van verdrietig zijn denk ik "dit is nou precies waarom wij geen vriendinnen meer zijn".
Ik schrijf dus alles op. Heb die controle nodig maar nu door dit topic probeer ik op mijn handen te zitten. We hebben iets meer over dan de afgelopen maanden en ben al weer aan het zoeken naar waar ik het aan uit kan geven. En doe echt extreem hard mijn best het niet te doen en te bewaren of het gelukt is horen jullie eind van de maand hahaahha
@KleineLai Fijn dat jij je weer wat beter voelt. Ging het afbouwen misschien te snel? Wat rottig als het zo in je gaat zitten
Wat mij naast mijn zelfbeeld tegen heeft gehouden/houd in het contact is dat ik een lage bereidheid heb om mij te conformeren aan de groep. Ik ga niet liegen of andere dingen doen om mijn plekje 'veilig' te stellen. Ik zou het eigenlijk moeten doen. Maar dat blokkeert gewoon ofzo.
Aangezien hier veel schrijvers zitten met een diagnose wou ik eventjes wat vragen. Hoe zit het bij jullie met agressie, woede, boosheid? Hebben jullie hier last van? Lopen jullie tegen zaken aan ?
Ik implodeer. Ik kan wel kwaad worden maar ik ben tegelijk conflict vermijdend. Ik werk niet. Met een fulltime baan zou ik misschien anders reageren. Als kind kon ik wel naar buiten reageren. Maar achteraf is het ook wel op een hand, misschien twee te tellen dat ik echt naar buiten reageerde. Agressie naar mezelf is wel een probleem geweest.
Uhm ja, ik heb dat ook in therapie heel veel aangegeven. Ook in mijn omgeving. Sowieso zware road rage, dat weet iedereen. Ik word enorm kwaad wanneer ik niet gehoord word. Van binnen voelt het dan zo erg alsof ik in staat ben een moord te plegen. Zou ik nooit doen, maar ik heb gerust tijdens ruzie met mijn vriend de angst dat ik hem pijn kan doen. Nogmaals, zou het nooit doen maar dat ik die gedachte alleen al heb vind ik enorm beangstigend. Als kind beet ik op van alles, slachtoffer was vaak de achterkant van mijn borstel. Als puber en jong volwassene sloeg ik tegen muren e.d. Nu ben ik een stuk kalmer tot je over de grens gaat dan kan ik alles binnen hand bereik slopen. Daarnaast ben ik dus ook nergens bang voor, en dat vind mijn vriend eng. Omdat je tegenwoordig voor het minste zelf gestoken kan worden. Hij fluit mij ook altijd terug. Klein voorbeeld, gister, hij was er niet bij dus moet mezelf toespreken. Loopt een vrouw met een labrador, de hele tijd aan de riem trekken, niet echt schoppen maar wel de hond met haar benen de hele tijd aan het duwen. Schreeuwen e.d. dan moet ik mezelf echt inhouden, ik ben instaat heen te lopen, riem over te nemen en te zeggen "zal ik dat eens bij jouw doen". Heel impulsief ben ik bij onrecht.