Mijn dochter en vriend hebben steeds grote problemen

Als je nu al twijfelt zou ik gaan. Hij draait echt niet meer bij. Ik zou niet gaan afwachten wanneer het escaleert en je dochter echt bij haar vader gaat/moet wonen.

 

Zoek hulp idd! Succes met alles

 

Als je die mogelijkheid hebt zeker doen. En evt. de vader van je dochter erbij betrekken. Misschien kan hij je dochter extra opvangen op momenten dat het mis gaat. Al vind ik dat dan je vriend ergens anders moet gaan afkoelen.

 

Klinkt niet gezond... hulp inschakelen via het wijkteam is zeer verstandig en hoe je het ook wendt of keert, denk aan je kind / kinderen. Deze relatie klinkt niet gezond voor je dochter en je ongeboren kind. Wat wil je ze meegeven?

 

Tja.. waarom geloof je je vriend niet en je dochter wel? Als ze al aan het puberen is &,zo'n grote mond heeft. Waarom zou ze dat niet kunnen zeggen?

Ik praat het gedrag van je partner niet goed. Zeker niet!

 

dat dacht ik ook ja..
het is zeker niet goed te praten wat je vriend zegt maar om je dochter meteen maar te geloven..
een uitspraak als dan ga je toch lekker bij je vader wonen komt ook niet uit de lucht vallen.
mijn 9jarige dochter kan ook heel goed liegen tot tranen aan toe.
een kind zal altijd in zijn/haar voordeel vertellen wat er gebeurt is en, misschien onbewust, dingen verzwijgen/verdraaien.
ik zou met beide apart een gesprekje voeren wat er nou gebeurt is voor ik verdere stappen zou ondernemen.
en eventueel ook met de vader van je dochter een gesprek om te zien hoe ze daar het weekend was en of ze nog wat gezegd heeft over de thuissituatie.
wie weet hoopt je dochter dat jij en haar vader weer bij elkaar komen en dan kan ze alles aanpakken om jou en je vriend uit elkaar te krijgen..
maar nogmaals de dingen die je vriend zegt kunnen ook echt niet en misschien dat jullie daar samen wel hulp voor kunnen zoeken

 

Het feit dat jij je dochter geloofd en er vanuit gaat dat je vriend liegt, zegt mi al genoeg. Ik denk ook dat hij niet echt nog wat goed kan doen in jouw ogen. En ik snap best dat hij, als hij tot t uitertste gedreven wordt, zo'n opmerking er dan uitgooid. Maar serieus, om hem dan de deur te wijzdn? Kom op zeg, er zijn ergere dingen op de wereld. Ga met elkaar ingesprek, ook met je dochter.

 

Ts twijfelde al langer over haar relatie. Als hij dan ook niet met dochter overweg kan zou dat voor mij betekenen dat ik er een punt achter zou zetten.

 

je moet met je vriend afspreken dat hij zich buiten de opvoeding van je dochter houdt. ze is jouw dochter. hij moet zich gewoon niet bemoeien met haar gedrag en dat alles aan jou moet over laten. je dochter kan en mag zeggen dat het bij haar vader beter is. daar moet je vriend echt niets van zich aantrekken en daarop moet hij niet reageren. gewoon je dochter laten zeggen wat ze voelt. en bij zo een onderwerp moet je vriend geen partij zijn. als het te heftig wordt moet hij de kamer even verlaten zodat jij met haar praat.
ook als je dochter dat gezegd heeft is het niet op je vriend gericht. ook als het zo lijkt, is dat niet het geval. praat met je dochter en besteed tijd met haar alleen zodat zij overgang tussen 2 huizen soepeler leert te maken.
het is niet niks met 9 jaar in 2 huizen te moeten wonen.

en met eten echt geen strijd maken...je vriend moet daarin ook passief blijven. dat is mijn mening. ik vind dat stief vader geen sturende element mag worden bij de opvoeding. hij mag wel een mening hebben of advies aan jou geven, maar dat doet hij als hij met jou alleen is op een rustige moment.
hij doet verder gewoon wat jij zegt en volgt jouw instructies. daar moet je echt heel erg duidelijk zijn tegen hem. als hij dat niet leuk vindt dan hulp zoeken.
maak dat hem duidelijk. anders weet hij ook niet hoever hij zich kan/mag/moet bemoeien en wat hij kan zeggen tegen je dochter. zo zit je dan met eindeloze discussies, wat is terecht of wat is niet eerlijk etc. te zeggen of te doen. hem dus gewoon hij buiten de opvoeding houden. op afstand. jij bent de ouder van het kind. deze regel geeft iedereen duidelijkheid, zo kan je dochter ook leren dat haar opmerkingen,haar gedrag niets veroorzaakt met de stiefvader en op je relatie met hem.
voor je dochter en je vriend duidelijk maken dat jij de ouder bent van je dochter, is tussen jij en je kind. zo leert je kind op jou te vertrouwen, dan gaat zij ook niet op hem te richten.
jezelf dus nooit tussen die 2 plaatsen.

 

Mijn dochter, mijn regels, mijn opvoeding. Dat betekent niet dat hij nooit wat mag zeggen, maar opmerkingen zoals dat ze maar bij haar vader moet gaan wonen, kunnen in mijn ogen niet door de beugel en was voor mij een reden om een serieus, laatste, gesprek met hem aan te gaan en duidelijk te maken dat dit jou dus te ver gaat. Ik wil overal over praten, ik geef nooit zomaar op, maar als een man, die niet de vader is, dit soort dingen gaat uitkramen, is hij in mijn ogen een onvolwassen zak. Leuk dat je dat in the moment of heat zegt en het eigenlijk niet meent, maar een kind van die leeftijd hoeft daar geen slachtoffer van te zijn. Grote mond of niet.

 

Ik vind jouw vriend in deze wel fout. Je dochter ook máár zij is nog maar een kind. Je vriend is volwassen, dus daar kun je van verwachten dat hij zich ook volwassen gedraagt. Ook (of misschien juist zéker) als je dochter dwars is en allemaal dingen roept, die niet door de beugel kunnen.

Hoe ik hiermee om zou gaan: Laat de waarheid in het midden. Zeg in elk geval niet wie je gelooft en wie niet, want je hebt geen bewijs dus daarmee doe je sowieso de ander tekort. Ook al klopt je gevoel. Je was er niet bij, je hebt het niet gehoord. Blijf dan ook uit die discussie.

Ik snap dat je neigt naar het geloven van je dochter en niet je vriend, helemaal als er al andere dingen spelen, maar daardoor is het juist makkelijker de verkeerde conclusies te trekken. Objectief gezien is de kans groter dat je vriend de waarheid spreekt en je dochter dwars is. Dit hoort namelijk bij puberen en helemaal als je ouders gescheiden zijn en het gaat om papa vs mama.


Als ik alles zo lees, denk ik dat je er eigenlijk al uit bent en weg wil bij je vriend. Je gebruikt dit incident om je gevoel te staven. Maar je bent zwanger, dus je blijft bij hem. Riekt naar een 'lijmbaby' en dat is echt geen goede reden om bij elkaar te blijven...


Laat even de relatie tussen jouw dochter en jouw vriend achterwege en ook je zwangerschap. Kijk even puur naar jezelf en je vriend en beslis of je met hem verder wil/kunt of niet. Om de juiste redenen. Zo ja: Ga dán eens kijken wat je aan moet met de situatie tussen hem en je dochter. Vaak helpt het gewoon door samen te praten, waarbij iedereen elkaars gevoelens onderkent. Je hoeft het niet met elkaar eens te zijn, als je maar laat merken dat je begrijpt hoe de ander zich voelt.

 

Wat je vriend tegen je dochter heeft gezegd, is 1, maar wat hij tegen jou heeft gezegd tijdens jullie ruzie, was voor mij al voldoende geweest om er direct mee te stoppen. Iedereen roept wel eens iets wat hij of zij niet meent, maar dit is echt absurd.

Mijn man zou hier ook diréct kunnen vertrekken na zo'n opmerking en ook als hij iets dergelijks tegen één van de kinderen zou zeggen. Zij staan gewoon op 1 en zoiets accepteer ik absoluut niet, wat er ook aan vooraf is gegaan.

 

Belachelijk om meteen te roepen dat ze dr vent maar uit huis moet schoppen.

TS: praat met elkaar! Geef aan dat je dit gedrag onacceptabel vindt en dat dit moet veranderen. Ik zou sowieso je vriend buiten de opvoeding van je dochter houden, hij is tenslotte niet haar vader. Mocht er niks veranderen of kom je er niet samen uit, zou ik relatietherapie overwegen.

 

Eerlijk gezegd was het eerste wat ik dacht toen ik je verhaal las: "Zo hee! Die weet de boel even lekker te bespelen!" En daarmee bedoelde ik dus je dochter.
Met alle respect, maar kinderen op die leeftijd, zeker met gescheiden ouders, liegen alles bij elkaar als het ze zo beter uitkomt. Ik zou daar ook behoorlijk pissig van worden als ik je partner was, maar dan nog hoor je dit samen als volwassenen uit te kunnen praten.
Blijkbaar is er meer aan de hand in jullie relatie en ik vind het heel goed van je dat je nu hulp inschakelt.
Maar vlak je dochter niet uit, en ga nog eens even een hartig woordje met haar spreken. Uit persoonlijke ervaring kan ik je zeggen dat de kans dat ze heeft gelogen over deze situatie 99% is.
Benader haar in een gesprek alsof je bewijs hebt gevonden dat ze heeft gelogen en ik vermoed dat je heel snel achter de waarheid komt.
Op het moment dat je haar confronteerde waar je vriend bij was terwijl je openlijk al met hem in conflict was, zag zij haar kans schoon om te liegen omdat ze al op haar klompen aanvoelde dat jij haar zou geloven boven hem, met een beetje krokodillentranen was het zo gepiept.
Nogmaals, goed dat je hulp zoekt, ik denk dat buiten jullie, je dochter ook zeker hulp nodig heeft.

 

Ik maak me meer zorgen over de agressieve opmerking die hij heeft gemaakt over het ongeboren kind.

 

Sorry hoor wat een onzin wat jij schrijft...
Hij mag niks zeggen want is niet zijn kind, en hij mag zich nergens mee bemoeien... En hij is iemand die daarom maar moet slikken.

Mijn vriend ( niet de vader) maakt nu deel uit van ons gezin en dat houd in dat mijn kinderen ook naar hem te luisteren hebben, of ze nu willen of niet. Hij is de volwassene en hun de kinderen, als mijn vriend iets niet wil hebben dan gebeurd het ook niet. Op de momenten dat mijn zoontjes bij ons is neemt hij de vader rol op zich en ja natuurlijk botst dat wel eens en dat geeft helemaal niks. Mijn ene zoontje kan ook prima de boel verdraaien, waardoor ik soms ook een rot gevoel heb. Als de kinderen op bed liggen praten we daar over, mijn vriend heeft geen kinderen maar ik heb wel enorm veel respect voor hem hoe hij het allemaal probeert op te pakken. Hij is wat dat aangaat van de oude stempel, en ik ben losser. Hierin proberen we een middenweg in te vinden.

Mijn ex man is het er volledig mee eens dat mijn vriend de vader rol op zich neemt als hij er niet is. Laatst op een verjaardag waren mijn vriend en ex man beide, mijn vriend vroeg iets aan 1 van mijn zoontjes en hij luisterde niet. Mijn ex man riep direct ons zoontje er bij en zei je hoort wat D zegt dus ik wil dat je naar hem luisterd. Ik ben hier heel blij om want een kind moet ook goed beseffen dat er niet alleen naar papa of mama moet worden geluisterd maar ook naar een eventuele nieuwe partner.

Kinderen zijn pienter genoeg om volwassenen tegen elkaar uit te spelen! Vooral in dit soort situaties...

 

Ik ben stiefmoeder van 2 pubers in co-ouderschap. En no way dat ik geaccepteerd zou hebben dat ik in mijn eigen huis niets had mogen zeggen... Ben je nou helemaal betoeterd. Maar natuurlijk liet ik me ook niet uit mn tent lokken of ging ik op de stoel van hun moeder zitten.

Stiefouder zijn vraagt wel iets van je en is lang niet altijd makkelijk.

Maar goed, waarom worden toch zoveel vrouwen hier op dit forum zwanger van onzettende zakken hooi en/of in volstrekt onfortuinlijke situaties... Echt verbijsterend.