Heel erg herkenbaar. Moet ook zeggen dat ik me ook vaak genoeg een falende ouder voel. Het is dan zo fijn om serieus genomen te worden, dat helpt al de helft.
Ik was zo blij (je weet wel hoe ik het in deze context bedoel he) dat jullie een diagnose kregen. Want daar was je ook heel bang voor he! Dat ze niks zagen. Ik ben benieuwd naar jullie medicatie gesprek. Hopelijk gaat dat hem helpen. Ook in de klas met zijn concentratie. Maar vooral ook thuis om meer rust te krijgen. Moet zeggen dat ik ook aan een second opinion zit te denken. Ik wil kijken of gezinsbegeleiding ook wat kan doen. Ik ben wel duidelijk dat ik echt iemand over de vloer wil die niet alleen met een vingertje gaat wijzen bij wijze van spreken. Ik had onze dochter gevraagd wat ze ervan zou vinden als er iemand hiwr over de vloer zou komen die haar wilde helpen met haar boosheid (daar heeft ze naar ons weten het meeste last van) dat vond ze wel fijn. Ik vertelde nl ook dat ze dan ook echt alles mocht laten zien. Ook haar boosheid. Dat vond ze zo fijn. Want zei ze kan ik mezelf zijn. Ik vroeg of ze dat op school of bij opa en oma niet kon. Nee zei ze dat kon ze niet. Daar durfde ze niet boos te worden. Nou dat doet echt verdriet als ze zichzelf niet kan zijn. Willen haar zo graag helpen net als elke ouder hier in het topic! Ik ben blij dat er al een aantal ouders goed geholpen worden of op de goede weg zijn.
mamavk... nee, dat heb ik niet gelezen?? Ik heb juist ooit eens iets gelezen dat de hersenen van mensen met adhd die gene medicatie gebruiken minder goed ontwikkeld waren dan die van adhd' ers die wel medicatie gebruikten?! Er gaan zoveel verhalen de ronde... ik weet het zelf ook niet meer hoor. Mijn gevoel zegt vooral dat ik de huidige situatie slecht trek en niet meer wil. Mijn verstand zegt dat het hem gaat helpen. Maar ik sta ook nog wel iets in tweestrijd met mijn schuldgevoel. Zo van: wordt het geen ander kind? Straks is zijn enthousiasme weg. Of had het ook beter gegaan met alleen training en tips van de leerkrachten. Ik durf/ wil echter niet afwachten tot zijn volgende rapport. Straks haalt hij zijn achterstand niet meer in. En wil niet nog een half jaar afwachten. Ik zie dat onze dochter heel veel negatieve aspecten kopieert en dat maakt het thuis niet leuker op. Zelf ben ik ook aardig "op". Maar dat moet uiteraard ook geen doorslaggevende factor voor medicatie zijn.... Lentedag: wat sneu dat ze dus schijnbaar op heel veel plekken niet haarzelf durft te zijn!!! En dat ze die boosheid dus bij haar vindt horen.. Enig idee waar ze zo boos over kan zijn? Kan ze het zelf uitleggen? Onze zoon is ook snel driftig, maar dat is heel duidelijk als hem iets niet zint of iets niet gaat zoals hij dat wenst, of als hij zijn zin niet krijgt. Tis ook wel jantje lacht, jantje huilt bij hem... Op school houdt onze zoon zich heel erg in, laat hij totaal geen geschreeuw of driftbuien zien. Ik denk persoonlijk dat hij ook best op zn tenen loopt, bij de gym of in het speelkwartier moet hij ook altijd even los, volgens de leerkrachten. En dat dat er thuis dan uit komt. Hij heeft ook zenuw tics wat volgens mij ook duidt op ingehouden spanning. Nog een vraagje over melatonine: ik had ook een potje gekocht, aangezien onze zoon ook moeite heeft met inslapen. ik heb gewoon die van Etos met heel veel kleine pilletjes in lage dosering. Volgens een medewerker konden kinderen ze ook innemen en ze hadden idd dezelfde dosering als die van een duurder merk speciaal voor kinderen Toch ben ik een beetje terughoudend. Want tis niet dat onze zoon last heeft van een korter nachtje. Hij gaat normaal gesproken rond 20 uur naar bed, slaapt dan pas tegen 9 uur en is dan rond 6 uur weer wakker. ( Hij is 7). Is dat te weinig? Nu in de vakantie gaat hij ook iets later naar bed, maar dan nog wil hij nooit meteen in bed blijven liggen en blijft hij best lang onrustig. maar geen hem nu dus geen melatonine gezien de vakantie. Hij moet echt wel afnokken van de dag en blijft lang druk in zn koppie. Maar rond 9 uur slaapt hij meestal wel, met melatonine gaat hij wel sneller slapen. Maar... zou je het gebruiken als hij die extra slaap niet nodig lijkt te hebben? Hij stuitert hoe dan ook wel... daar merk ik geen verschil mee. Gevoelsmatig zou ik m wel om 8 uur slapende willen hebben als hij straks weer naar school gaat. Het lijkt me gewoon niet normaal maar weet niet hoor.. hoe lang slapen jullie kinderen???
Ik heb die nieuwsberichten ook gelezen en schrok daar ook erg van. Onderzoek AMC: 'Langdurig effect Ritalin op kinderhersenen' · LINDA. Ik ben sowieso gestopt met de medicatie nu in de zomervakantie en wil nu niet meteen weer beginnen het nieuwe jaar. Wat het ook dubbel maakt is dat ze op school dus wel een verschil merken met de medicatie, maar ik thuis helemaal niet. Ook heeft ze dus geen diagnose AD(H)D gekregen. Ik heb nog een gesprek gehad en over de ASS hebben ze me nog steeds niet kunnen overtuigen. Ze zeggen zelf ook dat het geen passende diagnose is, waarom ze het dan toch zo willen noemen is me niet helemaal duidelijk, maar het is gelukkig wel weer een voorlopige diagnose geworden. Dat maakt voor mijn gevoel een groot verschil, nu heeft ze geen definitief stempel gekregen (al had ik het dan ook niet erkend en uit het school en doktersdossier gehouden) Ik merk nu ook dat ze geen ADHD heeft, zeker als ik jullie verhalen lees. Ik geniet van de zomervakantie en hij had wat mij betreft best nog langer mogen duren . @Lentedag, dat klinkt als idioot weinig onderzoek! @Druif, voor mijn dochter gebruik ik ook de melatonine van Etos. Mijn dochter slaapt in de vakantie ongeveer 8 uur per etmaal, maar zij heeft altijd weinig slaap nodig gehad.
Slecht slapen is bij mijn zoontje juist niet het geval, eerder het tegenover gestelde. Hij vraagt vaak zelf al of hij naar bed mag. Maar hij is ook doodmoe in de avond en valt nog regelmatig 's middags op de bank in slaap. Hij slaapt zo'n 12-13 uur per nacht. Hoe was dat bij jullie kinderen op die leeftijd dan? (4 jaar?) hebben ze altijd weinig/slecht geslapen of is dat later gekomen? Overigens wordt hij met vermoeidheid nog veel drukker, dus ik ben wel blij dat hij zelf zegt naar bed te willen.
Hier t zelfde wbt computer. In zijn geval dan tablet. Hij doet niks langer dan een paar minuten, maar geef m de tablet en je hebt geen kind aan m. Nu is het hier wel zo dat hij smorgens even mag en savonds voor het slapen gaan, even rustig worden voordat hij naar bed moet. Als ik merk dat hij echt moe aan t worden is, krijgt hij de tablet. Maar overdag liever niet, tenzij het echt pokkeweer is en anders de boel wordt afgebroken hier. Op het oudergesprek kwam ook ter sprake dat alles op zijn manier moet en anders niet, herken ik thuis ook. Ik lees hier ook al zo veel herkenning, ondanks dat mijn zoontje pas 4 jaar is. Lijkt toch een soort bevestiging van mijn moedergevoel, sinds zijn 2e heb ik nl al het idee dat er iets is, maar heb dat eigenlijk nooit tegen iemand gezegd.
Als baby sliep hij ook heel veel, maar was ook altijd super alert wanneer hij wakker was, nieuwsgierig, wilde niks missen en heel beweeglijk. Hij sliep tot zijn derde jaar nog wel 3 uur in de middag en daarna heb ik hem maar steeds wakker gemaakt omdat hij anders 's avonds voor 21 uur niet meer sliep. Tot groep 2 heb ik hem nog wel op tijd naar bed weten te krijgen maar vanaf groep 2 is het steeds later geworden. Vroeg wakker is hij altijd al geweest. Zonder uitzondering. ik geloof dat het op 1 hand te tellen is dat hij tot later dan 7 uur uitslaapt.
Vertrouw op je moeder gevoel! Ik heb zelf ook altijd al het idee gehad dat hij drukker was dan andere kinderen. Op school en BSO heb ik nooit de erkenning gekregen. ja, hij was druk, maar zo zijn jongens. Thuis echter liep ik ook enorm tegen het hyperactieve en impulsieve aan, ook mbt aankleden, wassen, dagelijkse dingen zoals aan tafe blijven zitten. Het emotionele labiele, alles op zijn manier willen doen, driftbuien en stuiteren van enthousiasme. Het gevoel van erkenning krijgen is me toch heel wat waard geweest, al klinkt dat stom, want uiteraard wil je dat je kind niks mankeert... maar als je al zo lang het gevoel hebt dat er iets niet klopt....
Jaimo, nog steeds onduidelijkheid dus... wat vervelend voor jullie! Ik denk dat de adhd dan toch weggestreept kan worden? Zeker als ze het in een vakantie zonder medicatie gewoon prima doet?! Ik zou zeggen: volg hierbij ook je gevoel... wat betreft ASS: dit is een complex gebeuren. mijn man heeft op 40 jarige leeftijd nog de diagnose gekregen, kan je nagaan hoe subtiel het soms kan zijn en hoe moeilijk het is een diagnose te stellen. Ook hij heeft wel wat dingetjes, maar tis allemaal wel erg subtiel, zeker voor buitenstaanders. Wordt er nu nog verder onderzoek gedaan?? Wat betreft het artikel: ik vind het eigenlijk nog wel meevallen wat erin staat de werking van ritalin gaat langer door bij kinderen... maar tsja, hoe erg is dat wanneer je een stofje mist? De doorbloeding blijft langer verhoogd, volgens mij is dat juist een pluspunt? Ook wordt er gezegd dat voorschrijven niet acuut gestopt hoeft te worden. Ik ben niet meteen overtuigd van het negatieve effect...
Als we het haar vragen dan zegt ze zelf niet te weten waarom ze boos is. Ze is gewoon boos in haar hoofd. Sowieso merken we het idd ook als iets haar frustreert, iets niet mag wat ze in haar koppie had, maar daarnaast tasten we ook vaak in het duister. Die tics kunnen heel goed duiden op ontspanning. Hij mag het opgekropte gevoel loslaten dat kan zich zeker uiten in tics en zenuwtics. Sneu voor hem zeg, dat je dat merkt. Het is gewoon niet fijn dat ze zich in moeten houden. Nu al nu ze zo jong zijn. Toen onze dochter 4 was en naar school ging sliep ze op woensdag en vrijdagmiddag gewoon nog. Ze heeft ook lang nog haar middagslaap gedaan. Wat was het 'schrikken'. Toen de jongste er al heel vroeg mee ophield haha! Dat waren we niet gewend. Toen ze ouder werd werd het slapen slechter. Nu dus dat ze s avonds heel Vaak uit bed komt en vaak dus ook laat slaapt. Ze kan slapen tot half 8 s ochtends. Maar heeft ook fases dat ze eerder wakker is. Denk je dat hij te weinig slaap heeft?
nou, dat weet ik dus niet wat normaal is. Volgens mij is het ook weer niet extreem weinig, maar de meeste van zijn klasgenootjes gaan wel eerder naar bed. Ik merk ook niet echt dat hij vermoeid is. Daarom vraag ik me af of melatonine zinvol is. Dat hij niet kan inslapen door de onrust dat is 1 ding waarvoor ik het wel zou geven, maar op een eerder tijdstip in slapen terwijl hij het misschien niet nodig heeft is wat anders, en dat zou ik niet zo snel doen. Maar als ik het dan voor de onrust zou geven zou je misschien eerder kiezen voor wat anders, zoals valeriaan ofzo??? Vandaar dat ik het niet zo goed weet met die melatonine.
Hoi dames. Ik heb enige tijd geleden even gereageerd in dit topic, maar nu weer omdat ik "soortgenoten" zoek die met hetzelfde kampen als ik. Bij mijn 7 jarige dochter is vorig jaar na een traject bij de psycholoog ADHD geconstateerd. We hebben toen besloten om niet gelijk naar de medicatie te grijpen, omdat het voor haar en ons nog onder controle was. Nu zijn we een jaar verder en de vakantie was echt een hel Opstandig, snel huilen, driftbuien (die ze vroeger nooit had), slecht luisteren of overal tegenin gaan. Het lieve meisje van vroeger verdwijnt steeds meer naar de achtergrond. Tuurlijk hebben we ook de goede dagen en momenten hoor, maar nu lijken deze buien steeds meer te overheersen. We zijn nu zelfs zover dat we dus medicatie serieus willen overwegen, maar na de recente nieuwsberichten maakt het die stap des te moeilijker. Waar doe je als ouder goed aan? Ik voel me schuldig. Het voelt alsof we dit nu overwegen, omdat wij haar niet meer aankunnen. Terwijl het eigenlijk ook zo is dat ze zichzelf in de weg zit en dit is dus ook gewoon best zielig. Momenteel wordt ze ook onderzocht of ze naast ADHD nog een mogelijke autistische stoornis heeft. Ik weet niet meer wat ik moet. Ik vind het eng om medicatie te moeten starten. Voorlopig moeten we nog een doorverwijzing naar de psychiater krijgen hoor. Dus ze zit er vandaag of morgen nog niet aan. Zo lastig.
Ik begrijp je helemaal Kolibrie! Hier ook eel helse vakantie achter de rug wat mij weer sterkt in de overweging tot medicatie. Daarnaast zijn er voor mij wel meer redenen, zoals zijn schoolprestaties die slecht zijn, terwijl het er wel in zit bij hem. Gedragsmatig op school vinden ze hem nog wel te doen, hij is corrigeerbaar. Ook erg hyper en impulsief, maar het is een lieve jongen en misschien dat ze daarom ook veel "slikken" en de situatie niet onhoudbaar vinden. Thuis echter, trek ik de situatie slecht. Soms denk ik: ligt het echt aan ons??? Ik weet verstandelijk wel dat ie zich wrs op school inhoudt en zich thuis veilig voelt en daardoor bij ons los gaat. Op school is alles ook erg gestructureerd en hoewel we er thuis ook veel aan doen, heeft hij thuis ook zijn vrije momenten waarop het dus mis gaat. Maar soms word je er wel onzeker van. Maar juist omdat hij zich op school wel redelijk weet te gedragen voelt het alsof ik alleen medicatie zou overwegen voor thuis. Met andere woorden: op de momenten waarop wij hem niet aankunnen... Natuurlijk is het niet helemaal waar, maar tis gewoon best wel een ding, die medicatie. Als ik hem vraag of hij last heeft van zijn onrust of van ons gemopper etc, dan antwoordt hij "nee". Maar in hoeverre neem je dat mee in je overweging? Het is toch logisch dat hij gelukkiger zal zijn wanneer we minder op hem hoeven te mopperen?! En als hij 's nachts ligt te huilen omdat hij zo onrustig is door het kinderfeestje van zn zus en daardoor niet kan slapen.... maak je mij niet wijs dat hij dat fijn vindt.... Maar ze overwegen dus ook ASS bij haar? Op basis van welke kenmerken??? Zit het ook in de familie?? Of zit adhd in de familie? De reden dat ik dat vraag is dat ik het me af en toe ook afvraag bij onze. Mijn man heeft kenmerken en het is meestal erfelijk. Ik weet ook niet of adhd ook erfelijk is op basis van een man met autistische kenmerken, aangezien ik zelf niet belast ben. Er zit ook veel overlap. Zoals het alles op zijn manier willen doen. Dat kan autistisch zijn, maar kan misschien ook komen doordat dat structuur en voorspelbaarheid schept in de chaos. En de driftbuien om "niks"... Het snel van slag zijn kan autistisch zijn, maar emotionele labiliteit kan ook bij adhd horen. Egoistisch zijn of niet heel erg inlevend zijn... is dat autistisch of is dat ook een stukje jongens eigen/ karakter/ leeftijd? Het mega sociaal zijn en iedereen aanspreken: is dat impulsiviteit door adhd of is dat slecht in kunnen voelen wanneer je teveel bent en dus autistisch?? Wat zie je bij jullie dochter?? Verder is hij wel heel lief en knuffelig hoor en hij kan goed tegen veranderingen of onverwachte situaties. Ook heeft hij veel vriendjes en geen vaste structuur/vreemde hobby of volgorde van dingen ofzo en kan hij goed over zijn gevoelens praten en vertellen wat hij denkt en voelt.
Klinkt zo fout wat ik nu zeg, maar zo bedoel ik het natuurlijk niet maar ergens "fijn" om te lezen dat ik niet de enige ouder ben met dit probleem Je staat zo in tweestrijd. Wat wel en niet doen? School gaat redelijk, hoewel ze natuurlijk een slechte concentratie heeft en ze gaat nu naar groep 4 vanaf aanstaande maandag en het zal alleen maar moeilijker gaan worden natuurlijk. Ze wordt onderzocht op autistische stoornis omdat ze in onze ogen wel veel kenmerken vertoont. Het lastige is inderdaad dat je niet weet of dit wel of niet bij de ADHD hoort, daarom het onderzoek. Voorbeelden: ze hangt heel erg aan vaste structuur, alle nieuwe dingen zijn automatisch eng, onzeker, spreekt niet altijd mensen uit zichzelf aan en maakt bijv op verjaardagen niet zelf contact, kijkt niet altijd iedereen aan, kan niet omgaan met onverwachte situaties of veranderingen. Ze moet op alles voorbereid worden. Vb: we zouden laatst met de trein naar een afspraak gaan en die werd op het laatste moment afgezegd. Gevolg: kind volledig over de rooie omdat we niet meer met de trein konden gaan en dit was door ons toegezegd. Zo gaat het dus met alles. Als je A zegt/beloofd en je wijkt hiervan af dan raakt ze dus in paniek/boos/verdrietig. De laatste tijd is alles waar je "nee" op antwoord of wat niet kan gaan zoals zij in haar hoofd heeft automatisch een driftaanval. Ze had nooit driftaanvallen. Ergens hoop ik dat als school weer begint het minder wordt, omdat ze dan weer in de vaste structuur gaat. 6 weken vakantie is echt voor haar te lang. Ze heeft nu alle onderzoeken achter de rug en ik wacht dus op de uitslag. Kan best zijn dat het geen autistische stoornis is en veel dus wel bij de ADHD hoort, maar dan heb ik voor mijn gevoel wel alle andere mogelijke opties uitgesloten.
Je staat zeker niet alleen hoor! Echt niet! Ik vind het ook fijn om andere ervaringen te horen. Het traject waar wij met onze zoon in zitten of beter gezegd: in gaan, duurt nu eenmaal lang. Eind juni de uitslag en hij moet dus nog starten met de psycho educatie en we moeten nog bij de kinderarts langs. kot ook door de vakantie, maar in de tussentijd, dat wachten...pfff... De vakantie maakt het allemaal nog erger, mijn geduld, mijn credits, mijn reserves zijn opper dan op Het klinkt wel erg negatief en er zitten ok wel goede momenten bij hoor, wanneer we ergens zijn waar hij ongestoord los kan gaan zonder dat anderen er last van hebben, dan is het prima. Maar ik kan weinig genieten, altijd moet hij gecorrigeerd worden. ook hij gaat vanaf maandag naar groep 4. en ben idd bang dat de "eisen" steeds zwaarder gaan wegen. Ook worden zijn achterstanden (ben ik bang )groter. Waardoor concentratie steeds meer een ding gaat worden., In groep 2 kreeg hij "plus" werkjes, voor extra uitdaging en kon hij al best wat lezen. Had dus een voorsprong op andere kinderen. Nu zit hij met meerdere onderdelen op een cito E... Zodra hij iets moeilijk vindt dan is zijn concentratie meteen weg. Ergens zou je even willen aankijken he? Maar mijn angst is dat je zo weer een half jaar verder bent en het is zo zonde van het kind dan als blijkt dat t toch niet vanzelf beter wordt... Je benoemt wel kenmerken die ik dan weer niet herken van mijn zoon. Maar ja, zoveel verschillende vormen... wanneer hoor je de uitslag? En ben jij of is je man ook belast met autisme? Veel dingen kunnen ook bij adhd horen. hebben jullie nav de eerste diagnose nog begeleiding gehad??
Zover wij weten is er niemand in de familie met 1 van de diagnoses, hoewel mijn man wel dingen van ADHD herkent. Maar niemand in onze familie is ooit getest zeg maar. Hangt nogal een taboe op het hebben van een stoornis geloof ik aan de kant van mijn man. Mijn familie is heel groot van vaders kant, maar ken ik niet dus geen idee verder. We hebben verder geen begeleiding gehad na vorig jaar, omdat we dit zelf niet nodig vonden. Ze is sinds een paar maanden zo veranderd. Misschien ook omdat ze ouder wordt, maar vorig jaar ging het allemaal nog wel. Ik heb geen idee wanneer ik de uitslag krijg. Ze moesten alle info uit de onderzoeken en gesprekken met ons en haar verwerken. Dus ik merk het wel.
Ik weet eigenlijk niet of autisme ook "los" kan bestaan zonder iets wat in de familie zit?? Welke testen hebben ze gedaan bij haar? Ik heb bij onze zoon ook het idee dat het erger wordt. maar ik denk zelf dat ik het als erger ervaar. Ze worden ouder, dan ga je meer verwachten van ze qua zelfstandigheid. Onze zoon wordt nu voorbij gegaan door zijn 2,5 jaar jongere zusje, die bijv wel zelf kan douchen, afdrogen, aankleden, aan tafel zitten etc, simpele dingen, afspraken nakomen etc. Doordat hij dat niet kan, worden de irritaties en frustraties van zone kant groter. ook zijn drukke gedrag trek ik slecht. Mensen die hem niet kennen vinden het soms nog wel grappig, maar ik merk vaker dan voorheen dat ze soms ook raar op kijken of het gewoon echt niet "normaal" vinden. vroeger kwam hij er meestal nog wel mee weg, vanwege zijn leeftijd. En hij doet vaak clownesk en sommige vinden dat toch best leuk. Veel kindjes kijken ook tegen hem op of vinden het leuk met hem omdat hij altijd grappig en gek doet. hij heeft ook veel vriendjes. Maar zoals vandaag op de (meiden)verjaardag van onze dochter, dat doet hij heel druk en gek en gaat gekke dansjes doen, of keihard boeren. Maar die meiden vonden het gewoon niet leuk.,.. er komt ook een moment, ongetwijfeld, dat hij er echt niet meer mee weg kan komen, dat het door niemand meer leuk gevonden wordt. Ik kan hem corrigeren tot ik een ons weeg, maar het gaat het ene oor in, andere oor uit... Dus misschien is dat het ook hoor dat je zelf en je omgeving hogere eisen gaan stellen waardoor ze meer buiten de boot gaan vallen..
Even kort van wat is zo even snel voorbij heb zie komen. ADHD zorgt voor minder slaap nodig hebben , onze zoon heeft vanuit karakter ook al minder slaap nodig en gaat 20:00/20:15 naar boven slaapt tussen 20:30 en 23:00!! Uur altijd tussen 6 en 7 heel soms half 8 wakker . Het hoort bij hem. Medicatie hij vraagt er zelf om tussen de middag! Mam als we ergens heen gaan is het wel lekkerder voor mijn hoofd dan is het biet zo druk. En dan is het nu vakantie dus ergens heen gaan is naar de winkel/ tandarts toevallig/ familie / vrienden. Zegt mij genoeg dat onze driftkop, letterlijk overspannen mannetje een aantal maanden terug nu zelf om medicijnen vraagt. Het helpt in zijn chaos hoofd.
Superfijn zeg!!!!! En heb je nu het gevoel dat je bent waar je zou willen zijn met hem? Moet de medicatie nog opgehoogd gaan worden denk je? Nog steeds geen last van bijwerkingen? Wanneer wordt het geevalueerd? Ik ben echt ZO benieuwd naar je ervaringen straks op school!!! Echt, ben heel blij voor jullie dat hij er zo goed op reageert en er schijnbaar zelf ook zo blij mee is!!
veel hoger als dat hij nu heeft gaat niet. sochtends 10 of 7,5 mg en smiddags 7,5. hij mg max 20 mg op een dag hebben geen bijwerkingen meer. Aankomende dinsdag weer psychiater, dan naar langwerkende variant. voor school zal dat op 20 mg in totaal over de dag gaan uitkomen vermoed ik om voldoende effect te geven.