Oké, dat is fijn! Speelt het trauma/ de angst helemaal niet meer? Ik weet niet hoe 'zwaar' het bij jouw dochter was maar bij mijn dochter had het een enorme impact op haar functioneren. Haar gedrag had heel veel weg van autisme en ADHD. Bij mijn dochter is het ook behandeld en er wordt nu niet meer van PTSS gesproken maar het heeft wel nog sporen bij haar achtergelaten.
Mag ik me bij jullie aansluiten? Wij wachten nu op een intake van IVH (integrale vroeg hulp). Ik herken veel vanuit het verhaal van TS en lopen op dit moment voornamelijk aan tegen het emotionele aspect. Nu voornamelijk extreme woede aanvallen, maar zo extreem dat het lijkt alsof mijn eigen kind verdwenen is. De woede aanvallen komen zonder duidelijke reden. De ene keer kan het zijn omdat ik zeg dat hij aan tafel moet zitten met verven en de andere keer omdat hij bijv niet buiten mag spelen. Het viel ons op toen hij extreem begon te "zeuren" over labels in kleding, sokken of andere friemel dingen. Hij werd dan extreem verdrietig. Dit gebeurt ook als iemand het onverwachts aanraakte. Hij was helemaal van slag en had dan "pijn" zoals hij dat zei. Terwijl iemand hem alleen maar aanraakte of aantikte. -Hij wil alles tot aan de details uitgelegd hebben. Altijd maar waarom, waarom en waarom. -Kennis van moeilijke woorden die een 4 jarige niet hoeft te hebben of weten. -Alles heel letterlijk nemen. -Ziet elke nieuwe verandering -Als iets niet gaat zoals gepland dan corrigeert hij je. - Is net een spons, zo snel pikt hij informatie op. -We kunnen niet zomaar weggaan en moeten hem dus altijd voorbereiden. - Ik kan niet zeggen; je komt nu naar binnen want we moeten eten. Ik moet zeggen: over 10 min roep ik je en dan kom je naar binnen want dan gaan we eten. Nou zo kan ik nog wel even door gaan. Via school zijn we verwezen naar de schoolarts en hebben we vragenlijsten gekregen (school en wij als ouders). Afgelopen maandag de uitslag besproken en daaruit kwam dat er afwijkend "gedrag" is dat verder onderzocht moet worden. Mijn eerste gevoel is hooggevoeligheid, veel prikkels, veel info dus moeite met verwerken = emotie en uit zich nu in woede uitbarstingen. Wij proberen op allerlei manieren hem te benaderen en het beste werkt wanneer we alles super rustig en duidelijk uitleggen, maar dit vreet veel energie dus reageren ook wel eens kort af en dit heeft dan wel zijn neerslag op hem. Het feit dat we ons allemaal bewust zijn, scheelt wel. Onze zoon houdt ons dan ook wel een spiegel voor. Laatst was hij ook even flink boos en ik vroeg; waarom doe je nou zo? Omdat jij ook zo doet mama. Tja, dit hakt er wel even in. Het is zo'n extreem lief en zacht mannetje dat gewoon vaker vast loopt met zijn emoties en ik zie dat dit hem ook geen goed doet. Laatst heeft hij ook een extreme aanval bij mijn moeder gehad en ergens was ik hier wel blij om, zodat ze kon zien hoe hij dan was. Mijn moeder schrok er van en had dit niet zo heftig verwacht. Soms denk ik wel eens: ligt het niet gewoon aan ons? Verwachten we niet gewoon teveel van het mannetje. Hij is immers nog maar 4 maar anderzijds de aanvallen beginnen zomaar zonder echte reden (in mijn ogen) en je weet nooit wanneer. Sinds drie weken gebruiken we nu wel bach rescue en dit haalt de scherpe randen enigzins weg. Heel verhaal geworden
G89, klinkt ook zwaar! Ik herken dit heeeeel erg van mijn oudste en die heeft autisme, dus hou er rekening mee dat dat eventueel ook kan spelen. Daar kan gevoeligheid ook bij horen!!! Als ik me niet goed voel functioneert mijn zoon ook minder. Zou het niet met een arts oppakken maar naar de ggz gaan voor ZORGVULDIG onderzoek. Er zijn teveel kwakzalvers helaas.. Thuishulp kan je doorverwijzen, de ha ook.
G89: dat klinkt idd aardig pittig!! En dan is hij nog pas 4... Wat Cathelijne ook zegt: ik moest ook aan autisme denken. Ik zie eigenlijk niet zo heel veel adhd achtige kenmerken, al overlappen die twee ook wel. Van jouw opsomming herken ik niet zo veel bij onze zoon met adhd. Wel leg ik als vanzelf al veel dingen uit van te voren of als we bijna gaan eten, als het bijna bedtijd is etc. Niet omdat hij daar zelf om vraagt, maar anders overspoelt het hem en kan hij heel fel reageren en soms ook driftig worden omdat hij andere plannen had en zijn hoofd overvol raakt van alles wat "moet". Misschien is dat ook autistisch van hem hoor, dat weet ik niet. Soms twijfel ik of hij ook niet iets autistisch in zich heeft. Dat van die labeltjes dat het kriebelt kan hij ook hebben, maar misschien is dat ook wel "gewoon" hooggevoeligheid? Verder kan hij wel prima tegen veranderingen, verassingen, is hij graag onder de mensen, is hij geïnteresseerd in andere mensen... op school vinden ze hem sociaal. Onze zoon heeft wel onwijs veel sturing nodig en dat vreet ook energie, Niks gaat vanzelf. Hij luistert slecht, instructies komen niet binnen. Je weet allemaal wel dat je positief moet benaderen, grapjes, humor moet gebruiken, maar dikwijls ben je gewoon op en heb je er geen zin in en geen puf voor, je bent ook maar een mens!
Nee het trauma speelt niet meer. Het was specifiek op zwemmen gebaseerd. En daar is ze voor behandeld. Daarna ging het heel goed, want ze heeft inmiddels haar A-diploma gehaald in juni en is nu bezig voor haar B ADHD is uitgebreid getest en is geen twijfel over mogelijk.
Precies jouw laatste stukje! Maar de momenten dat hij heerlijk wil knuffelen of samen een filmpje wil kijken, besef ik me hoe gevoelig hij kan zijn. Onze zoon is ook heel sociaal, praat met iedereen en wil met iedereen spelen. Maar kan ook boos worden als kinderen niet met hem willen spelen. Ik denk dat hij zich dan machteloos voelt of onrecht voelt dan ze niet met hem willen spelen. Ik zie ook vaak clown gedrag. Op bepaalde momenten extreem uitsloven om aandacht te krijgen. Maar dit pakt dan vaak verkeerd uit, want de aandacht die hij vraagt is "raar" in de zin van extreem gekke bekken trekken, zich tegen het hoofd slaan.
Oja, hier ook. Als ik niet lekker in mijn vel zit of mijn man dan zie ik dat vaak direct terug in het gedrag van onze zoon. Hij wordt dan erg opstandig. Via de schoolarts krijgen we nu eerst IVH en dan gaan ze hem observeren en andere dingen bespreken, geen idee nog hoe of wat. Mocht er iets uitkomen dan worden we door verwezen naar GGZ. Ik wil geen "label" voor mijn kind maar begrijpen waar het vandaan komt. En vanuit daar handvatten krijgen voor hem, school en ons als ouders om hem verder te helpen binnen te maatschappij en vooral dat mensen hem niet gaan zien als een lastig, driftig kind. Die drift buien hebben we inmiddels al even niet meer gehad. Misschien deels door de bach rescue of omdat er weer structuur is omdat school is begonnen. In de zomervakantie was het wel erg extreem. Ik merk dat ik nu veel op een weegschaal legt. Hij verzint ook vaak dingen en is er dan gewoon van overtuigt dat het zo is. Bijv er is nu schansspringen op tv en hij is er van overtuigd dat hij dit ook heeft gedaan toen hij 2 jaar oud was. Dit is natuurlijk helemaal niet waar en dan geef ik dit ook aan, maar hij blijft dan bij zijn verhaal.
Ik moet wel zeggen dat hij wel goed kan luisteren. Soms ook niet hoor, maar dat is denk ik peuter gedrag. Wij hebben hier voor een speeltuintje en daar mag hij alleen spelen. Soms zitten we dan voor de deur of kijken af en toe uit het raam. Er zijn genoeg kinderen die ook buiten de speeltuin een rondje om de wijk fietsen etc maar onze zoon zegt dan: ik mag niet mee want ik mag niet uit de speeltuin. Hij leert zichzelf heel veel dingen door alleen maar te kijken naar anderen. Zo stapte hij een paar weken geleden zomaar op de fiets van iemand anders (zonder zijwielen) en fietste zo weg. Mijn man en ik waren een beetje in shock, aangezien je altijd ouders achter fietsjes ziet aan rennen Dus ik vroeg mijn zoon hoe heb je dat geleerd? Nouja mama gewoon door naar (naam vriendje) te kijken. Super trots natuurlijk!
Oh fijn!, dan is het ook duidelijk dat het niet meespeelt in haar gedrag nu. Bij mijn dochter is het heel anders doordat het een grote invloed had op haar dagelijks functioneren op school.
Ja ze heeft EMDR gehad daar heeft ze veel aan gehad. Het heeft de scherpe randjes weggehaald waarna ze weer een gevoel basisveiligheid is gaan opbouwen. Maar dat laatste is een best lang proces (van maanden) geweest. Nu gaat het weer goed gelukkig.
Wat ik zie bij onze zoon met Adhd is dat we afspraken maken van: tot het einde van de straat en niet verder. Maar dat hij zich er juist constant niet aan houdt. Hij.is te impulsief, vergeet dan de afspraak. .. ik kan het 10px zeggen en strageen en toch doet hij het weer. Bij jouw zoon zie ik het erg vasthouden aan structuur. Afspraak is afspraak. Adhd'ers hebben ook behoefte aan structuur maar kunnen het zelf moeilijk aanhouden en vasthouden.
Mijn autist is ook heel 'sociaal', maar oppervlakkig, hij doet alsof. Zeker omdat hij hoogbegaafd is kan hij goed maskeren tot op bepaalde hoogte. Mensen vergissen zich dan ook vaak in hem. En labelen is voor mensen die er niet mee te maken hebben je zult merken dat een diagnose vooral opluchting brengt als je kind echt afwijkt van de rest. Veel succes met het traject! Het komt goed
Dank je wel voor je verhaal. Hoe ervaar jij het buiten spelen van jouw zoon? Ik merk aan mezelf dat ik teveel let op gedrag en "bang" ben voor conflicten met andere kinderen.
Ik weet niet zo goed of onze zoon alsof doet. Het komt heel oprecht over en ik merk dat hij gebaat is in het omgaan met rustige kinderen. Hoe drukker de kinderen om hem heen, hoe drukker het voor hem wordt en hoe opgefokter ik hem zie worden. Ik benoem vaak ook dat hij die kinderen dan maar links moeten laten liggen, want ik zie wat het met hem doet. Ik heb vanmiddag nog wat info over autisme opgezocht, maar het is een heel breed spectrum. En ik dacht vaak dat hij geen autisme had, maar er vallen wel veel dingen op zijn plek. Alsnog zie ik ook veel kenmerken van hooggevoeligheid erin. Maar misschien dat autisme en hooggevoeligheid ook kenmerken hebben die samen liggen.
Ik zitr ook met dichtgeknepen billen voor het raam Niet omdat ik bang ben voor conflicten met anderen, maar elke keer gebeurt er wel wat: hij loopt dikwijls weg, besluit dan ineens naar opa of oma te gaan, of hij ontdekt een zandberg om in te spelen, glijdt weer in een sloot etc etc. terwijl onze dochter van net 5 gewoon te vertrouwen is dat ze gene gekke dingen doet. Andere kinderen vinden hem juist hele grappig en dat is eigenlijk juist hele vervelend, want dat lijkt me alleen maar meer stimuleren van clowns en haantjes gedrag...
Clowns gedrag herken ik ook wel terug. Ik merk wel dat er echt momenten zijn dat ik op mijn tenen moet lopen en geduld is nou niet echt mijn sterke kant
Herkenbare dingen zeg! Met buitenspelen blijft mijn zoontje waar ie mag zijn,let en stuurt ook andere kinderen aan. Maarrrr,als ik hem een opdrachtje in huis geef komt het zelden meteen goed. Even boven pyjama pakken resulteerd in 15 minuten allerlei andere dingen doen maar alsnog geen pyjama. En zo gaat het met alles. Lijkt slecht te luisteren, hoort het wel maar zijn hoofd schakelt zo snel dat ie al lang en breed weer ergens anders is.. heel vermoeiend..
Ojaaa op bed gaan haha. Ik word al moe als ik er aan denken, want het duurt en duurt. Nog even dit, even dat... Hij heeft een tik dat als zijn sokken uit zijn, hij eerst zijn voeten schoon moeten maken inclusief alles tussen z'n tenen. Maar goed, tijd rekken bij het slapen gaan is ook wel peuter gedrag natuurlijk.