@Mystify; Dat laatste ben ik het helemaal mee eens; ik ben zo'n lichte adhd-er. En ik heb er voor een groot deel mee om leren gaan, al is dat moeilijk. Dat is trouwens niet voor iedere adhd-er weggelegd. Maar door ook aan de lichtere adhd-ers medicatie te geven, 'ontneem' je ze m.i. de kans om er zelf mee om te leren gaan. Overigens geloof ik ook wel dat bepaalde lichamelijke klachten die ik heb, (mede) veroorzaakt worden door de moeite die het kost om prikkels en impulsen te negeren. Er zijn trouwens ook adhd-ers voor wie medicatie wel echt noodzakelijk is. Ik heb ook wel leerlingen gehad die gewoon echt niet konden functioneren zonder. Voor die kinderen en volwassenen ben ik blij dat die mogelijkheid er is. Overigens krijg je tegenwoordig voor 'alleen maar' adhd geen indicatie meer.
Add, adhd, autisme, asperger... Volgens mij zijn het allemaal verschillende naampjes voor dezelfde oorzaak! Het ene kind uit het alleen anders dan de ander... Maar bij al 'dit soort stoornissen' gaat het om een storing in de informatieverwerking...
Toch ben ik blij dat er verschillende namen voor zijn, aangezien 'de gemiddelde' autist een andere aanpak vergt dan 'de gemiddelde' adhd-er. Er zijn wel parallellen, maar ook verschillen. Het is dus wel handig om een wat duidelijker beeld te hebben bij wat er nu mis gaat in die informatie verwerking. Zowel voor ouders, leerkrachten en andere begeleiders als voor de 'patiënt' zelf.
Niet alles gelezen! Ik heb niemand in mijn ontgevend die ADHD heeft, dus ik kan er weinig over zeggen. Wat ik apart vindt van dit artikel is dat deze man op zijn sterfbed deze "bekentenis" doet. Hoe helder is hij nog? Laat ik er even vanuit gaan dat hij nog helder was. Hij heeft zo'n onderzoek toch niet alleen gedaan? Zijn onderzoek is, lijkt mij, niet het enige onderzoek dat naar ADHD gedaan is?! Vindt het maar een raar en naar artikel, die voor veel onwetende (en voor wie het zo goed uitkomt) een bevestiging en middel is. Een bevestiging van het ja ja ADHD..........zal wel gewoon opvoeding, voeding enz zijn. En een middel om hun punt te maken in discussie's maar ook bij bepaalde beslissingen. Wat het voor mensen met ADHD en de mensen om hen heen alleen maar moeilijker maakt. Dat vind ik heel erg! Het is al moeilijk genoeg! ADHD is trouwens heel erg bekend, maar ondanks dat weten maar weinig mensen wat het echt is. Zo ook ik, waardoor ik er dus ook niet over oordeel. Het druk zijn en wiebelig zijn is wat ik weet en dat zal vast een heel klein stukje van ADHD zijn!
Ik zat hier nog even overna te denken. Maar denk niet alleen aan het stukje ADHD icm de maatschappij ligt, maar ook een stukje bijvoorbeeld moeder of martner icm de maatschappij. Vroeger werkte de partner of moeder van een man/kind met ADHD niet. Deze mensen konden toen wellicht veel makkelijker omgaan met iemand met ADHD. Ik neem mezelf even als voorbeeld. Ik werk drie dagen, waarvan twee dagen iets korter dat ik zelf de kids uit school kan halen. Ik regel smorgens alles in huis omdat mijn man door de drukte door de bomen het bos niet meer ziet en dat de sfeer dan absoluut niet ten goede komt. Wanneer ik op mijn werk ben heb ik er dus voor m ijn gevoel al een halve dag op zitten. Wanneer ik van mijn werk terug ben doe ik de sporten van de kids. OOk de opvoeding doe ik grotendeel, nouja eigenlijk helemaal alleen. Mijn man is echt een schat en door de ADHD waarschijnlijk de beste papa van de wereld, maar met alle respect, hierdoor lastig als serieuze opvoeder te zien. De dingen rondom het huis en de kinderen regel ik. Waarom? omdat alles anders vreselijk in de soep loopt. Soms laat ik hem aanmodderen met bepaalde dingen die niet veel kwaad kunnen maar eigenlijk bakt ie daar niks van. Niet dat hij het niet wil, nee echt hij zou niet anders willen maar het lut hem gewoon niet. Wanneer ik moe maar voldaan de kids op bed heb gelegd, ja ook dat doe ik want kinderen aan het eind van een drukke dag zijn doorgaans niet te genieten en de medicatie van mijn man uitgewerkt. Dit is de ultieme combinatie voor een avond strijd en ellende. Wanneer ik dan op de bank zit ben ik vaak niks meer waard, het huishouden doe ik op mijn twee "vrije" dagen. maar wanneer ik rustig wil op de bank zit begint zijn mond open te gaan, komen de warrigste verhalen uit zijn mond waar ik geen touw aanvast kan knopen en staat hij op loopt hij te ijsberen en gaat weer zitten en dat zo'n 30x achter elkaar. Wanneer ik de hele dag niks om handen zou hebben zou ik daar toch echt wat beter tegen zou kunnen denk ik.
Goh twinkle star wat herkenbaar! Vermoeiend he? Hij is de liefste en leukste papa, maar ook vaak het zoveelste kind in het gezin
Hahahaha dat is ook de reden dat wij het bij 3 kindjes hebben gehouden. Na de geboorte van de 3e was het voor hem echt niet meer te overzien en ik..... heb op mijn manier toch mijn vierde kind in huis hahhahah