Hallo allemaal, Ik zou jullie graag iets willen vragen. Het gaat om het volgende. Ons zoontje is afgelopen week 2 jaar geworden. En we merken dat nu zo af en toe bij hem de peuterpuberteit aan begint te breken. Het woordje "Nee" heeft hij uitgevonden en zo nu en dan een kleine driftbui. Maar goed dat hoort er allemaal bij. Maar nu heeft hij de laatste 2 weken ook dat zodra iemand een beetje indringend of bozig naar hem kijkt dat hij overstuur raakt. In de zin van hij gooit zichzelf naar achteren en gaat op de grond liggen met een tuitlip. Hij huilt niet of gaat ook niet schreeuwen. Wel kan hij als hij iets in zijn handen heeft dit kwaad weggooien. Dan pak ik hem op en probeer hem rustig uit te leggen dat er niets aan de hand is. Hij klamt zich dan ook aan me vast. Daarna is hij weer rustig en blij. Ook is hij in gezelschap in het begin veel meer verlegen dan voorheen. Herkent iemand dit soort plotselinge gedrag van verlegenheid?? (Wij vermoeden dat het zoiets moet zijn...) Hiervoor was hij altijd wel een kat uit de boom kijker, maar altijd vrij snel op zijn gemak. Hoort dit bij de peuterpuberteit??
Dank jullie wel voor jullie reacties!!! Stelt me alweer erg gerust moet ik zeggen. Het is ineens zo een ander gedrag, dit had ik nog nooit eerder van hem gezien. Herkennen jullie ook het continue bij je willen zijn? Alleen spelen, nee mama ook. Even alleen laten ivm wc/was/koken: paniek en duidelijk laten merken dat hij niet wilt dat je gaat of hem alleen laat? Het is tijdrovend, maar ik accepteer het maar als een fase (die hopelijk niet al te lang duurt??) en probeer maar zo veel mogelijk dingen dan maar samen te doen. Ik echt grasmaaien hij met zijn plastic maaier achter me aan. Ik echt aardappels schillen hij met een bot kindermesje ook zogenaamd helpen. Om die miep momenten maar wat te beperken. Ook peuterpubergedrag waarschijnlijk???
Ja heel bekend, Quinn was voor zijn pubertijd begon echt een sociaal kind,maar nu, pfffff alles is nee, kan als hij iets vraagt of krijgt geen dankje wel meer vanaf, hij doet lelijk, word boos! Ja hoort er bij, en hier duurd het al ruim een 1/2 jaar!
is de tweede eenkennigheidsfase die behoorlijk hardnekking is en lang kan duren. het hoort ook bij de peuterpuberteit. de grens tussen het eenkennige gedrag en het weten dat hij er aandacht mee krijgt gaat straks ook komen. ik bedoel dat hij ook nepgedrag ( bijv angst) gaat vertonen wat erop lijkt zeg maar, puur om aandacht te krijgen. net als dat negatief gedrag meestal ook veel aandacht opleverd zal hij door krijgen dat dat met angstig doen ook zo werkt. als ze dat eenmaal door gaan krijgen... ook het altijd aandacht willen is zo'n vorm. je moet voor ejzelf uit gaan maken hoe en wanneer hij aandacht krijgt en wanneer bewust niet. ( en dat zal een hoop drama's geven) concequent zijn hierin anders kun je zometeen nooit meer iets voor jezelf doen en hij moet ook leren zelf spelen. belangrijk voor zijn ontwikkeling en voor school straks. belangrijk is ook dat je man en jij dezelfde regels handhaven en dezelfde manieren ( dagindeling). dus een goed gesprek samen om over dit soort dingen te brainstormen is geen overbodige luxe. ik hanteer zelf altijd het motto. "Je hebt ze eerder iets aangeleerd dan afgeleerd" ( vooral negatief gedrag ) jou helpen is ook goed voor zijn ontwikkeling trouwens maar het moet wel op jou tijd zijn en niet om gemiep te voorkomen. het is goed voor hun eigenwaarde om met dingen te "helpen" en als het geen kwaad kan dan is het ook erg leuk. maar op bepaalde momenten moet je hem bewust zelf laten spelen en zelf iets anders gaan doen. dingen die echt niet voor klein kinderen bestemd zijn ofzo.