Hoi, Momenteel werk ik als poetshulp via dienstencheques. Ik heb een diploma als begeleidster A1 maar kan geen werk vinden hierin. En al zeker geen vast werk. Ik ben langsgegaan bij interimkantoren, kijk dagelijks op de VDAB, solliciteer me suf,... Tot nu toe is er nog niets anders uit de bus gekomen. Het is natuurlijk niet mijn droomjob; niet qua inhoud en loon, maar wel mooie uren, vakantie wanneer je wil, mooi te combineren met een kindje. Nu weten jullie ook dat een kinderdagverblijf een grote kost is (wij betalen 22 euro per dag, moeten zelf melk en pampers meegeven). Dus stond ik erop dat ik 4/5 ging gaan werken, toch zeker nog één dag extra thuis voor de kleine op te vangen. Nu komt erbij dat mijn vader al een tijdje ziek is, maar het gaat enorm bergaf, een hersentumor met regelmatig epileptische aanvallen, volgens de dokters niets meer aan te doen. Mijn mama kan niet autorijden dus je hoort het al; het vervoer komt op mijn en mijn broer zijn schouders terecht, de boodschappen, te pas en te onpas aan de telefoon hangen... Ook bij mijn beide schoonouders is er kanker vastgesteld. Daar laten ze gelukkig toch al een poetsvrouw komen. Mijn schoonvader heeft ook een psychische aandoening en heeft schrik om naar de slager te gaan, doet niet graag boodschappen,... Daardoor komt ook alles op onze schouders terecht. Ik moet jullie er geen tekening bij maken dat het hier ellelange dagen zijn; laat op, vroeg uit de veren, nog nachtvoeding tussendoor, we worden er allemaal niet vrolijker op. Dit geeft ook spanningen tussen mezelf en mijn man. Ik heb het gevoel dat ik het echt niet meer trek op bepaalde momenten. Dan nog mijn eigen huishouden runnen, koken, de was en de plas, boodschappen doen voor onszelf en als er dan nog wat tijd over is, met de kleine bezig zijn. Ik vind het zo oneerlijk, we hebben er x aantal jaren moeten voor vechten voor ons kindje en ik kan er nu nauwelijks mee bezig zijn door al die omstandigheden. Niet gaan werken is geen optie, ons huis dient afbetaald te worden, de rekeningen betaald,... Iemand enige tips? Ik vraag me soms af hoe anderen het blijven doen??????
Kun je geen zorgverlof opnemen? Of woon je in België gezien je met dienstencheques werkt. Ik weet niet hoe het daar dan geregeld is maar in NL kun je betaald zorgverlof opnemen. Sterkte in ieder geval, lijkt me een hele zware situatie!
ja, ik woon en werk in België; zorgverlof kan je enkel opnemen als je reeds minimum 1 jaar bij je werkgever in de privé werkt... Op dat vlak ook allesbehalve chance gehad, constant van werkgever moeten veranderen in de sociale sector.... Zo moeilijk om daarin vast werk te vinden. Bovendien hadden ik en mijn man ook graag even wat tijd gehad voor onszelf, al was het maar een avondje, maarja, wij moeten allesbehalve rekenen op ouders/schoonouders... Ik had gehoopt van al die zorgen toch nog een aantal jaar bespaard te blijven tot onze zoon wat groter was maar niet dus...
Meid, wat een heftige situatie! En wat veel ellende in 1 familie Ik leef met je mee! Misschien een idee om een soort rooster te maken met je broer? Dat je op bepaalde dagen even geen 'dienst' hebt en ongestoord met je eigen gezinnetje bezig kan zijn. Zijn er verder geen mantelzorgers (buren, vrienden, overige familie) in te schakelen bij de zorg voor je ouders en schoonouders?
heb je mogelijkheden om onbetaald verlof op te nemen? afspraken maken met je ouders. Petshulp voor het huishoudelijke werk bij je ouders. 1x per week boodschappen. is er geen boodschappenbezorgdienst in belgie zoals hier bij de albert heijn. Verdeling van taken met je broer. Niet te pas en te onpas bellen klinkt misschien hard, maar je ouders moeten begrijpen dat je het wel moet kunnen volhouden. sterkte