Hallo, Ik wil heel graag voor mezelf nog een tweede kindje, van onszelf. Maar heb altijd al geroepen dat het me zo'n geweldig gevoel lijkt om te adopteren. Ik ben dus aan het denken om nadat de tweede uk helemaal gesetteld is in het gezin, serieus te gaan kijken naar adopteren van een kindje uit eigen land. Het liefst een met special needs, met voorkeur downsyndroom. Waarom? Wij zijn ondertussen ervaren, hebben er zelf eentje, onze eerste uk bleek dus geboren te zijn met DS. We hebben al heel wat hobbels moeten ondernemen, maar genieten intens van dit vrolijke jongetje, dat de stoerste mannen laat smelten! We kennen ondertussen alle ins en outs op het gebied van down. Nou vroeg ik me af; 'mag' dat wel? Dat als je dus al een kindje met down hebt, je er eentje mag adopteren, ook met downsyndroom? En kun je daar specifiek voor kiezen?
hoi maartje, voor zover wij hebben gehoord tijdens de VIA voorlichting en de specialneed voorlichting van de SAV (stichting adoptie voorzieningen) is het de 1e intentie dat kinderen die geadopteerd worden later een "zelfstandig" leven moeten kunnen leiden. dat is natuurlijk voor veel interpretaties vatbaar. er zijn kindjes met down geadopteerd in nederland maar die zijn op 1 hand te tellen en ze zijn inderdaad geadopteerd door ouders die er specifiek om hadden gevraagd vanwege kennis van down (eigen kind, medisch onderlegd e.d.) wellicht zou je eens kunnen informeren bij de stichting www.adoptie.nl sowieso zal het dan uitgebreid aan bod komen tijdens je gesprekken met de raad van kinderbescherming en de vergunninghouder (ook bij hun zou je eens kunnen informeren of ze er ervaring mee hebben) veel succes!!
Zoals Mama1977 al zegt; SN-kindjes zijn zelden down-kindjes, en daar bovenop is het aantal in NL geboren kinderen dat uberhaupt ter adoptie wordt aangeboden heel laag, zo'n 10-15 per jaar. Denk dus dat de kans op een downkindje sowieso laag is, laat staan uit NL... Misschien wel via pleegzorg? Geen idee, maar je zou het eens kunnen navragen. Mama1977, hebben jullie inmiddels de RvK al langs gehad?
hoi miepie80, we zijn inmiddels 1x op gesprek geweest bij de raad en a.s. vrijdag komen ze bij ons thuis en wil ze ook ons zoontje zien. volgens haar ging het gesprek zo'n 2, 2,5 uur duren dus ik heb het zo geregeld dat zoonlief na een uurtje wordt opgehaald door opa (is z'n favo opa dus gaat ie makkelijk mee) en dat wij ons dan weer verder kunnen richten op de vragen die gesteld worden, want gezien de huiswerkopdracht (3 pagina's aan vragen) gaan we op een aantal zeken toch behoorlijk diep in. met andere woorden BEN BENIEUWD
Spannend hoor morgen! Ik ga ervan uit dat er dus wel mogelijkheden zijn... Succes en ik hoop voor jullie dat het lukt (en voor het kindje ook, want zo te horen krijgt hij/zij geweldige ouders!)