Sorry als dit niet bij het goede subforum staat, maar ik had even wat vraagjes over draagmoederschap nav een topic van iemand die hier een draagmoeder zocht. Mijn eerste reactie is dan direct: ja, dat zou ik wel wille doen voor iemand, maar daarna komt gelijk de twijfel en dat komt vooral voort uit de onbekendheid ervan, dus misschien is hier iemand die mijn vragen kan beantwoorden.... Ik vraag me vooral af hoe de begeleiding is van de draagmoeder na de bevalling. Je hebt toch iets heftigs meegemaakt (de bevalling) en die hormonen om een binding te krijgen met je kindje komen vrij, maar er is geen kindje om mee te knuffelen enz. Want dat is natuurlijk voorbehouden aan de echte moeder... Hoe wordt daarmee omgegaan? Is het inderdaad anders dan wanneer het echt je eigen kindje is? Het lijkt me zo ontzettend pijnlijk om na de bevalling met lege handen achter te blijven en een kindje dat je toch 9 maanden hebt gedragen aan een ander te geven.... of valt dit mee omdat je jezelf hierop instelt?
Mijn draagdochter is 12 dagen jonger dan jouw kindje! Er is geen begeleiding voor de draagmoeder (helaas!), die moet je zelf zoeken. Mij is het heel goed bevallen, maar daar is ook een heel grondige voorbereiding aan vooraf gegaan! Als je serieus bent in je overweging, ben je welkom in mijn pb, dan vertel ik je alles over hoe ik het heb ervaren. Mijn verhaal staat ook op logeerbuik.nl en er staat een hele berg info op zwangervooreenander.nl
Lieve Bolkje, Je bent zelf nog niet klaar met je kinderwens (als ik je zo een beetje heb leren kennen hier). Je twijfelt of je nog een 2e wil, of in ieder geval je man twijfelt dacht ik. Jij wil het volgens mij wel Dan zou het echt ontzettend onverstandig zijn om zoiets voor iemand anders te doen. Hoe lief bedoeld ook... Pas wanneer je 100% zeker weet dat je gezin compleet is dan moet je zo'n traject overwegen. Anders kun je het psychisch echt heel zwaar krijgen. Dikke knuf B
Dat dus. Volgens mij mag/kan het ook alleen maar als je eigen gezin 100% compleet is en je zelf dus eigenlijk geen kinderwens meer hebt. De kans is anders te groot dat je je teveel aan het ongeboren kind gaat hechten met alle psychische problemen nadien als je het kindje uiteindelijk aan de wensouders af moet gaan staan.
Ik heb enorm veel respect voor draagmoeders. Zelf zou ik het echt niet aan kunnen. Ik denk echt dat ik teveel een band zou krijgen met het kindje dat 9 maanden in mij groeit ook al weet het dat het niet mijn kindje is. De bevalling die zoveel emotie meebrengt en dan het kindje aan de echte ouders afstaan lijkt mij zo moeilijk. Dus echt,ik heb echt heel veel respect voor de mensen die het wel kunnen en het is echt zo goed dat ze er zijn want het lijkt mij vreselijk als je zo graag een kindje wilt maar zelf niet zwanger kan raken. Het is zo jammer dat er geen begeleiding is voor de draagmoeder( buiten de gewone controle's om) na de zwangerschap als ze dan ineens niet meer zwanger is en haar lijf wel echt moet ontzwangeren. Lijkt mij enorm heftig. Dus nogmaals,echt respect voor de draagmoeder!!!!!