Heb iets gevonden. Blijkbaar kan het ook met 'eigen' kinderen. Is iets van jeugdzorg denk ik. Children in care or looked after children are children who have become the responsibility of the local authority. This can happen voluntarily by parents struggling to cope or through an intervention by children's services because a child is at risk of significant harm.
Je kunt het ook anders zien, ze gunt haar kind een betere ouder, een ouder die wel om kan gaan met deze ziekte en alles wat er bij komt kijken. Zij heeft toe dit lukt me niet. Je kunt je kind ook proppen in een instelling maar dat is blijkbaar niet wat ze wil en daarnaast kost een kind met een handicap in Amerika handen vol geld en als ze bijv niet verzekerd is Kan ze hem niet eens de zorg geven die nodig is. Nee ik zou me kind niet af kunnen geven. Toch denk ik niet dat ze hier besloten heeft hem niet meer te willen omdat ze hem niet wil omdat hij niet perfect is maar eerder omdat ze hem een beter leven gunt en dat alleen kan als ze hem opgeeft. Nu kan hij geadopteerd worden door ouders die graag de zorg van een gehandicapt kind op zich nemen en dit met alle liefde doen
Je kunt je eigen kinderen trouwens gewoon afgeven als je wilt. Dit moet via jeugdzorg. Ken een vrouw die haar 4 kinderen heeft weggebracht. Ze was er wel klaar mee Ze zullen daar ook wel soort jeugdzorg hebben
Aan de ene kant kan ik me er niks bij voorstellen ik zou mijn kinderen never nooit weg doen! En mis ze verschrikkelijk als ze er niet zijn. Maar aan de andere kant lees ik het verhaal denk ik anders dan de meeste hier. Deze vrouw woont in Amerika waar je als je niet verzekerd bent of niet goed verzekerd bent zelf voor kosten op moet draaien. Als je kind ernstig ziek is en constant naar een ziekenhuis moet je deze rekening niet kan betalen en dus moet kiezen om niet naar een arts te gaan wat voor leven heeft het kind dan? Had ze op straat moeten leven met een gehandicapt kind? ( denk namelijk als het laatste in de krant had gestaan "vrouw leeft met gehandicapt kind op straat ivm hoge ziekte kosten" ) had iedereen geroepen sta het kind af ivm betere zorg etc etc...
Dit vind ik wel heel erg. Het kindje wordt weggedaan zoals je een hond zou wegdoen wanneer blijkt dat het toch allemaal iets bewerkelijker is dan dat je dacht. Ongelofelijk dat je zo met jezelf zou kunnen leven.
Dit in inderdaad de andere kant van de medaille. Je hebt een goed punt. Amerika is een keihard land. Hier kunnen we allemaal zo lekker klagen in Nederland over het zorgstelsel maar als je eens een aantal maanden zal meekijken in Amerika dan mag je je ogen uit de kop schamen.
Ze woont in de UK en niet in Amerika... Adoption Disruption UK | Support Group for Parents who have experienced Adoption Disruption Maar hoe het ook geregeld is qua zorg en kosten, als je voor een kind kiest (van jezelf of adoptie) dan vind ik dat je er voor 100% voor moet gaan. Een kind gaat zich aan je hechten, zeker na 2 jaar!!! Ik snap werkelijk niet hoe je een kind zo weg kan geven. En het ergste vind ik nog dat ze weer een kind wil adopteren. Wat als die nou ook een handicap krijgt (door bv een ongeluk)? Weer wegdoen en weer een ander kind adopteren? Haar punt is ook vooral wat te doen als je een kind adopteert waarvan gezegd is dat het gezond is en het blijkt niet gezond te zijn, wat dan? Want dat was niet afgesproken... When I adopted him there was no indication from the Local Authority (LA), the Social Workers, Doctors or Foster Carers that this child had been born seriously neurologically impaired. This is yet another side to the story which has not been fully covered by the Adoption Disruption meeting I attended. I am sure many of you have experienced something similar.
Ok...dat ze het niet aan kan...goed kan ik inkomen. Dat het erg veel geld kost...ook dat snap ik. Wat ik niet snap is dat ze een kind na een jaar weg kan doen... Want het gaat hier wel om helemaal terugdraaien van de adoptie zodat ze dus helemaal niks meer met het kind verder te doen wil hebben. Ik zou dan eerder denken aan hulp en eventueel in een verzorgingshuis. Maar na 1 jaar een kind verstoten snap ik echt niet.
Dat snap ik ook niet hoor laat dat duidelijk zijn Ik zou het zelf ook niet kunnen in de verste verte niet zelfs..
Het is zelfs na 2 jaar (I adopted a little boy in 2011, and had to return him back to state care in 2013 after two years with him for extreme medical reasons only). Na 1 jaar kwamen de gezondheidsproblemen naar voren. Ik snap het ook niet. Ik snap wel dat je een kind op laat nemen als het thuis echt niet gaat, maar dat je je handen er helemaal vanaf trekt, nee dat zou ik nooit doen bij mijn kind.
Ik snap niet hoe je als moeder zijnde je kind terug kunt geven als het niet perfect blijkt te zijn, dat is toch vreselijk en ja ik snap dat het zwaar zal zijn maar dan nog hoor je onvoorwaardelijk er voor je kind te zijn, dat zij zo makkelijk over het moederschap denkt vind ik vreselijk en onvoorstelbaar. Wat mij betreft mag iemand die zo met andere mensen omgaat uitgesloten worden van adoptie en ook gelijk gesteriliseerd , want haar manier van doen en denken dat is pas een beperking.
Erg verdrietig. Maar hoeveel moeders breken de zwangerschap niet af wanneer blijkt dat het kindje een afwijking heeft? Dit kindje leeft nog en ik hoop dat het nu op een liefdevolle plek terecht zal komen.
En een adoptie is blijkbaar niet onherroepelijk? Of wellicht is het toch wel een verzorgingstehuis en staat het niet goed op papier?
Ik zou het niet over mijn hart kunnen krijgen om een kindje terug te geven aan zijn biologische moeder omdat hij ziek is. Het kindje is deze vrouw waarschijnlijk al echt gaan zien als zijn moeder. Ik had het anders gevonden als ze bij de ontmoeting al gelijk had gezegd, sorry maar dit gaat niet lukken. Maar nu er al echt een band is ontstaan vind ik het echt heel sneu voor het ventje.
Ja blijkbaar is het niet onherroepelijk. Maar dat is altijd met kinderen, of ze nu van jezelf zijn of geadopteerd, afstaan kan altijd. Maar dat doe je toch niet? Ja wel iets van een verzorgingstehuis vermoed ik, maar zij is niet meer zijn moeder. Hij is overgedragen aan de Engelse ' jeugdzorg' als ik het goed begrijp.
Ik heb hier geen woorden voor. Na 1 jaar tijd!! Hoe kun je dat over je hart verkrijgen!! Echt te idioot. Dat kindje ziet haar al als mamma en dan wordt ie gewoon even 'gedumpt' omdat hij ziek is.
Okee - laten we even vooropstellen, dat dit verhaal uit de TeleVAAG komt en van de Daily Mail - beiden zijn complete sensatie kranten. Dus ik ga er voor de volledigheid vanuit dat NIET het hele verhaal is geplaatst. Dat gezegd hebbende - het is een verschrikkelijk iets, deze mevrouw had nooit voor adoptie in aanmerking mogen en moeten komen. Ik weet natuurlijk niet hoe de regels in de UK lopen (waar dit dus is gebeurd), maar dit had echt NIET mogen gebeuren. Het verhaal is wel dat ze had aangegeven niet voor kindjes met een handicap te kunnen zorgen, al tijdens het voortraject. Uiteindelijk heeft ze op emotie gekozen (zo vreselijk fout, maar o zo menselijk), en blijkt dus dat er met het jongetje veel meer aan de hand was, dan op de papieren waren aangegeven. Dit is overigens "normaal" in adoptie land, zeker bij landen die het niet zo vreselijk nauw nemen met de regels. Een van de grootste reden dat wij dus niet verder zijn gegaan met het adoptie traject. Ik zou namelijk ook niet weten of ik dat zou aankunnen. De vergelijking met eigen kind en adoptie kind is niet te maken. Je eigen kind, daar groei je in mee. In adoptie gevallen wordt je vaak in het diepe gegooid en zie maar dat je blijft drijven. Het is moeilijk, heel moeilijk en gelukkig zijn er in NL wel vangnetten en hulpverlening waar je op terug kan vallen. Hoe dat in de UK is geregeld weet ik uiteraard niet. Bottom line ... er zal een heel groot stuk verhaal achter zitten, wat wij niet krijgen te horen (want ... geen sensatie dan he ). Maar in alle situaties is dit uiterst pijnlijk voor het kind, die wederom een pijnlijke afwijzing zal voelen... mijn moederhart huilt.
Wat het verdere verhaal ook mag zijn hoe kan het in godsnaam zo zijn dat zij WEER opnieuw mag gaan adopteren? Als er eerdere gegevens niet klopten dan kan dit nu toch weer zo zijn. Hoe kan het dat mensen door een lang traject heen moeten van jaren wachten en daarbij ook nog eens aan allerlei eisen moet voldoen, maar dat er dan toch zulke dingen gebeuren en dat mevrouw vervolgens een half jaar later het gewoon weer opnieuw mag gaan proberen? Ongelofelijk.