Ze heeft zelf een site opgezet en daar staat gewoon hetzelfde als wat in de Telegraaf staat. Maar ze had de keuze moeten maken die jullie ook hebben gemaakt en niet voor adoptie moeten gaan. Nu is het dus niet goed gegaan, maar wil ze toch weer adopteren. Ik kan er met mijn hoofd niet bij. Ze is gewoon niet geschikt om te adopteren.
En waar is die site? Dat wil ik dan wel eens lezen. En ik ben het met je eens, ze is niet geschikt om te adopteren, althans ze is niet geschikt om kinderen met special needs te adopteren, kleine nuance. Ik ben het ook eens dat ze niet nog eens mag adopteren. In Nederland kan dat dus ook niet, maar nogmaals ik ben niet bekend met de regels in de UK.
Had de link al een paar keer gegeven maar hier is ie nog een keer Adoption Disruption UK | Support Group for Parents who have experienced Adoption Disruption Ze is naar de rechtbank geweest om aan te vechten dat het niet haar schuld is dat ze het kindje terug heeft gegeven. Dat wilde ze zodat ze weer opnieuw kon adopteren. Maar goed staat allemaal op haar site (my story).
Dank - ik heb het gelezen en ik denk wel dat ze deze keuze niet overnacht heeft gemaakt (oh, ik kan dit niet aan, dus ik breng hem wel terug). Ik denk dat er nog steeds meer achter zit, dan in 2 alinea's op haar site staat. En nogmaals he ... ik snap niet dat dit zomaar kan, maar ik kan mij wel enigszins inleven misschien in de situatie van haar. Sommige mensen doden hun kinderen omdat ze er niet voor kunnen of willen zorgen. en gezien haar site, denk ik dat dit vaker voorkomt dan wij denken. Zij heeft alleen haar verhaal in de media gedaan, wss om het uit een taboe te willen halen. Al met al een vreselijke situatie.
Ik zit onder de sproeten en nou ik zal je zeggen dat ik een keer een opmerking kreeg van een klant dat zij wel een adres wist waar ik geholpen kon worden aan het verwijderen van mijn sproeten. Sorry hoor maar dan ben je niet goed wijs, blijkbaar vond zij dat erg dat ik onder de sproeten zit. Ik vind dat deze vrouw niet meer mag adopteren.
Oh maar ik weet wel zeker dat ze er goed over nagedacht heeft. Toen ze hem 1 jaar had kwamen de klachten en pas een jaar later heeft ze hem 'teruggegeven'. Maar ik vind dat als je adopteert, je daar volledig achter moet staan, wat voor kind je ook krijgt. En zeker als dit dan is gebeurd, je voor jezelf de conclusie moet trekken dat adopteren niets voor jou is.
Sorry, maar niemand dwingt die vrouw om moeder te worden, die keuze maakt zij zelf! Wat als over een aantal jaar het kind een ongeluk krijgt.... Snap best dat het heftig is voor een alleenstaande dame, maar daar denk je toch ook overna als je er aan begint? Natuurlijk had ze het aangegeven en leek hij gezond, misschien is in dat land de medische voorziening wel helemaal niet goed.
De NHS in de UK laat vooral nogal wat te wensen over. Wij klagen altijd over ons systeem, maar geloof me dat dat in de UK nog 1000x erger is. Ik denk dat ze er misschien wel te "makkelijk" over dacht. Wie weet, dat is alleen maar gissen. Wat ik op haar site lees is dat dus enkel en alleen voor extreme medische redenen. Dat is denk ik emotioneel heel moeilijk voor te stellen. Kan ik ook niet hoor. Maar adoptie is per definitie toch een "egoistische" stap. Heus niet in alle gevallen, maar ik denk dat 80% (als het al niet meer is) die stap overweegt vanwege ongewenste kinderloosheid. En daar gaat het vaak fout. Je wilt graag een kindje, koste wat kost. En in die emotie denk je ook vaak, ach ... een special need, daar kan ik wel mee leven. Wat veel mensen vaak vergeten dat het vaak nooit maar 1 special need is. Vaak liggen er nog onderliggende problemen en is de zichtbare special need enkel een symptoom. En wij hebben eieren voor ons geld gekozen (er zijn meerdere redenen hoor, maar dit was er wel 1 van), maar het gros laat zich leiden door de wens van een kind. En als dan blijkt dat er veel en veel meer aan de hand is, dan is dat heel moeilijk te verwerken. Daar kun je als moeder niet met je verstand bij, zoals veel reacties hier in dit topic. Ik, nu ik zelf moeder ben, moet ook heel erg slikken bij dit verhaal. Hoe KUN je! Hoe KUN je zo'n hopeloos wezen zo achterlaten. Serieus waar, de tranen staan in mijn ogen hoor, als ik eraan denk. Maar ik ken ook de andere kant. En ik geloof echt wel dat dit een worsteling is bij de ouder die dit besluit. Je WEET je tekortkomingen en je WEET dat je dit kind niet kunt geven dat het zo brood nodig heeft. Als je dat weet, moet je dan een kind blijven verzorgen? Maar nogmaals, het is een ethisch moeilijk iets. En ik durf te wedden dat mevrouw hier in NL niet door de screening zou zijn gekomen.
Ik kan je redenatie goed kan volgen maar ben het net niet helemaal met je eens. Ik kan me ook heel goed voorstellen dat het opvoeden van een special needs kindje in je eentje afschuwelijk zwaar is en eigenlijk zoals zij aangeeft financieel en emotioneel niet haalbaar. Toch kan ik me niet voorstellen dat je de banden met zo'n kindje volledig verbreekt zoals hier wel lijkt te zijn gebeurt. Dan ga je toch in overleg met partijen om een goede verzorging te regelen waarbij ik me goed kan voorstellen dat plaatsing in een verzorgingsinstelling waarschijnlijk de beste oplossing is. Maar dan hoef je toch het kind niet volledig de rug toe te keren? Maar goed, dan doe je dit allemaal wel en dan ga je nogmaals de hele adoptiemolen in dat is wel het toppunt van triest.
Vooral kansloos omdat sommige mensen het nodig vinden om het afbreken van een zwangerschap overal bij te betrekken.. kind vermoord? Ach er zijn ook mensen die een zwangerschap afbreken.. "das bijna het zelfde"... En kansloos omdat het weghalen van een foetus die, wellicht, geen kans heeft op een eerlijk en gezond leven niet te vergelijken is met het 'wegdoen' van een kindje waar je al 2 jaar moeder van bent.. een kindje wat gevoelens heeft, wat verdriet kan voelen, blijdschap kan voelen enz. Daarnaast word ik een beetje simpel, en dat hoef je uiteraard niet met me eens te zijn, van mensen die net doen of iemand een zwangerschap afbreekt omdat er een teen scheef staat..
Het gaat niet om het afbreken, het gaat om de gewenstheid. En er zijn grote discussies over waarom mensen hun zwangerschap afbreken. De ene kan prima leven met een kind met down, de ander niet. Dat zijn keuzes. Alleen is de keuze hier wat heftiger omdat het kind er al is. En sommige ouders die een kind met down hebben, zullen ongetwijfeld zich soms ook afvragen waarom ze toch de zwangerschap doorzette, terwijl de vorm van Down zo ernstig is dat er dus idd 24 uurs zorg nodig is. En vaak is die informatie niet beschikbaar als het kind nog in de baarmoeder zit. Het kind heeft Down. Punt. De mate daarvan is niet bekend. Terwijl ze in alle gevallen diep en intens van het kind houden. het is altijd zo makkelijk om te oordelen vanuit je eigen gevoel. Jij zou zoiets niet doen, ik ben er niet eens aan begonnen en geloof me, dan voel je je ook schuldig hoor, want ik wil toch een kind!! Hoe kan ik dan aangeven dat ik een kind met een handicap liever niet heb!?! Ik voelde me zo schuldig tegenover die hulpeloze wezentjes in de kindertehuizen. Ik heb een hoop tranen gelaten terug in de auto na weer een heftige training.
Ik weet niet wat de reden daarvan is om het helemaal de rug toe te keren. Wellicht, heel hard en cru, een financiële kwestie? Ik weet het ook niet. Het is gissen wat dat betreft, want die reden geeft ze niet. Wellicht blijft ze wel in zijn leven, maar niet op papier als ouder. God knows .. Maar ik ben het met je eens dat als je daarna weer de molen in gaat ... je een klap van de wiek hebt gehad. Dan spoor je niet.
Ik heb mij uit dit topic gehouden en nu ik jou reactie zo lees ik kan er alleen maar achter staan. En voeg er ook geen iets bij in. Hoe moeilijk ook ik snap wat jij hier schrijft.
ik heb deze reactie op haar site gelezen dus helemaal afgestaan heeft ze het kindje niet. Hi ...... thanks for your response. I appreciate it and glad you understand the issues surrounding the care order. Do you mean will my son be unadopted by me? im not sure thats the right phrasing but the answer is no he is too ill to be put up for adoption ever again and will always be my son, and I have parental responsibility with him which I share with the local authority. Let me know if I understood you correctly. Het verhaal is dus niet helemaal zo als het in het Artikel gebracht is.
ah ... daar is de aap uit de mouw ... Sensatieverhaal dus, de helft is dus gewoon niet gepubliceerd. Ik had dat trouwens ook niet gelezen op de site ... stom
Ze heeft hem dus alleen maar in een tehuis gedaan omdat de zorg te zwaar werd...ze blijft dus wel de moeder.... Heel ander verhaal dus
Ze had het zelf ook niet duidelijk in haar verhaal geschreven, want ik had er nog naar gezocht. Ze heeft het er zelf over dat ze hem heeft overgedragen aan de 'care'. Maar misschien komt het ook doordat wij de Engelse termen/instanties niet kennen. Maar ik denk dat state care jeugdzorg/pleegzorg is. On April 11th 2013 my child was returned to care with a system in place of four adults attending to his needs 24/7. Ook interessant: NACAC | Adoption Subsidy In some cases, adoptive parents maintain their parental rights when the child goes back into the state's care, according to state law. However, in other jurisdictions, parents must terminate their parental rights in order for the child to receive necessary treatment.