Dag dames, Er zijn misschien al meerdere topics hierover, maar ik wil het graag toch even kwijt. ZL is 1 jaar en 2 weken oud, sinds hij 11,5 maand oud is slaapt hij slecht zelf in. Dit is gekomen nadat ZL ziek werd en na een weekendje weg ervoor. Hij krijst en is overstuur in zijn bed, zowel overdag als s avonds en snachts. Zodra we hem oppakken is hij rustig valt dan in slaap en kunnen we hem wegleggen. Alleen wordt hij snachts ook een paar keer wakker, en omdat je zelf ook wilt slapen, slaapt hij tussen ons in. Nu hebben we het CB gevraagd hoe we hem het beste weer zelf in slaap kunnen laten vallen. Het advies was, LATEN HUILEN en NIET MEER TERUGKOMEN. Dat werkt het beste voor resultaat. Toch heb ik daar niet een goed gevoel over. Dat kun je toch niet doen. Dat is toch niet goed voor de hechting later?? Wie heeft dit vaker gehoord dat het CB dit adviseert? Ik vind het wel heel hard. En wie heeft er ervaring met slaaptraining, steeds terugkomen om de 10 minuten en weer instoppen etc steeds hetzelfde doen en niet praten? Hoe lang heeft het geduurd voordat dit hielp? Duurde dat uren achter elkaar voordat dochter of zoon sliep? Wij willen het gaan toepassen omdat het anders slopende nachten zijn. Alvast bedankt voor de reacties.
Ik zou eerst proberen om bij m te zitten en dam de stoel steeds verder weg te schuiven. Elke dag stukje dichter bij de deur. Duurt wat langer maar toch. Soms kan t helpen hoor laten huilen. Maar t klinkt mij alsof gij getraumatiseerd is. En dan lijkt een andere aanpak mij beter
Ik zou dan kiezen voor slaaptraining op zijn leeftijd. Dat advies van het CB vind ik persoonlijk achterlijk. Laten huilen en niet terugkomen? Je zou dat maar doen als er wel iets aan de hand blijkt te zijn! Baby's en jonge dreumessen kunnen nog niet praten. Kunnen alleen communiceren door te huilen. Ik zou je kindje zichzelf dus niet in slaap laten huilen/krijsen wat urenlang kan duren zonder dat je gaat kijken. Dan liever om de 10 minuten je aanwezigheid even laten blijken.
Wij hebben op 11 maand oud voor die reden slaaptraining gedaan. Huilen, 3 min laten doen, binnengaan en troosten en weer weg, 5 min laten huilen, binnengaan en troosten en weer weg, 7 min laten huilen etc. De eerste nacht werd ze voortdurend wakker, maar sliep ze voor we aan 7 min huilen zaten. De tweede nacht werd ze nog maar enkele keren wakker, en sliep ze na een keer troosten. De derde nacht sliep ze door. En dat was dan nadat ze maandenlang elke nacht een keer of 15 krijsend wakker werd. Voor ons was het dus een succesverhaal. Laten huilen en niet meer terugkomen zou ik nooit doen, maar dit werkte echt heel goed voor ons.
Laten huilen en niet terugkomen.... Dat zal heus werken maar je leert je kind vooral dat je er niet bent als hij je wel nodig heeft. Mijn ding is het niet. De schaduwkant van slaaptraining is wel een interessante link. En dr jay gordon heeft babyvriendelijke slaapmethodes: misschien helpt dat? Sleep, Changing Patterns In The Family Bed | Jay Gordon, MD, FAAP
Wat had hij, toen hij ziek was? Toevallig oorontsteking? Ik zou 'm dan even laten checken bij de huisarts, want dikke kans dat hij er dan nog steeds last van heeft. In dat geval ook beslist niet laten huilen. Als de huisarts niets ziet wel even checken: ook geen roodheid/irritatie? Want daar kunnen kids ook gewoon heel veel last van hebben en buisjes kunnen dan een hoop verlichting geven en het slaapprobleem oplossen. Laten huilen bij een kind dat vanaf ziek-zijn slecht is gaan slapen, vind ik echt een ontzettend slecht advies, maar goed.... van het CB hoef je ook niet zoveel te verwachten helaas
Wat een achterlijk advies inderdaad. Ik zou ook niet te lang laten huilen. Soms kom je al een eind met consequent uitleggen dat het slaaptijd is (zo'n dreumes kan je best dingen uitleggen).
Idd achterlijk advies! Ook hier kwam de mevrouw van het cb bij het eerste bezoek met laat haar maar huilen. Pardon? Een kleintje van twee weken oud??? Slaaptraining klinkt wel goed, maar voor de zekerheid ook oorontsteking even uitsluiten denk ik...
Je moet doen wat voor jou goed voelt. Wij lieten hem wel snachts huilen (een paar min) ik hoorde snel genoeg of er echt iets was of niet maar hij was ook niet ziek geweest. Uiteraard hebben wij ook geprobeerd hem te troosten maar wij hebben ontdekt dat hem even laten huilen beter werkt dan hem troosten en uiteindelijk weggaan of we moesten er uren bijzitten in de hoop dat hij in slaap valt. Luister niet naar het cb maar doe wat jij denkt dat goed is voor jou kind.
Toen hij ziek was had hij koorts en hangerig en diaree. Oortjes dan maar even laten checken? Merk je als hij iets aan zijn oren zo hebben dat alleen met slapen? Ik zie er tegenop, zo moeilijk te laten huilen maar het zal moeten het zullen zware nachten / avonden zijn. Zullen dit dan ook in een lang weekend plannen.
Hier zei de wijk verpleegkundige ook bij haar thuisbezoek dat ik haar gewoon moest laten huilen bij het eerste thuisbezoek. Ik heb haar een half uur laten huilen. Ze was helemaal rood, overstuur en ze had het bloed heet. Nou dat is geen advies. Je moet gewoon doen wat jou het beste lijkt. Jij bent zijn moeder en kent hem het beste. Ik denk dat het idd een goed advies is om hem bij de ha even te laten checken.
Enkel de avond. De middag is een drama gebleven tot ze twee jaar oud was. En zoals gezegd, zijn we nooit verder dan 7 min geraakt. De voorspelbaarheid van de acties deed haar sneller toegeven aan haar slaap.
Je moet helemaal niks, en al helemaal niet je eigen kind alleen huilend laten midden in de verlatingsangst periode. Google aub even op verlatingsangst en dan in combinatie met dat achterlijke advies van CB. Ik zou echt een klacht indienen. ..
Hier wilde onze dochter ook niet meer zelf gaan slapen sinds de vakantie met de caravan. Manlief had zelf een bedje gemaakt (hekje tegen het ene bankje) en ik had gordijntjes gemaakt zodat ze niet meteen wakker zou worden als wij het licht aan zouden doen. Vanaf dag 1 wilde ze niet slapen, zowel overdag als 's nachts niet. 2 weken heb ik er naast gezeten tot ze rustig genoeg was/in slaap viel. Na thuiskomst zelfde verhaal. In eerste instantie geprobeerd met terugkomen na 10 minuten en er naast gaan zitten. Hielp niet. Uiteindelijk haar 2 dagen laten huilen en toen was het over. Het is erg moeilijk om je kind te laten huilen, maar hier werkte het wel. Ik zou wel eerst de slaaptraining proberen van steeds later terugkomen en verder weg zitten. Je kan vaak ook aan het gehuil horen of er echt iets is of dat ze huilen uit boosheid. Huilen uit boosheid moet je negeren is mijn ervaring. Anders gaan ze er een spelletje van maken.
Hier ook bij dat eerste huisbezoek, kon haar gerust een half uur laten huilen hoor, kreeg ze niks van. Gelukkig niet gedaan, want ze bleek later erge last van reflux te hebben en gilde het uit van de pijn . Bij mijn zoontje heb ik wel een vorm van slaaptraining gedaan, slaap kindje slaap van dr. Estivill en dan nog een beetje aangepast, gaf nog een avondvoeding, liet er max 3 minuten tussen, maar was vaak niet eens nodig. Werkte heel goed, eindelijk sliep hij weer en was een stuk vrolijker en uitgeslapen. Die was toen een maand of acht. Wel eerst uit laten sluiten of het niets medisch is.
Wij kregen dit advies toen onze oudste een maand of 9 was. In bed stoppen en pas 's ochtends weer gaan kijken. Tussendoor niet troosten, niks. Vond dat echt onmenselijk, ook echt niet gedaan. Ik ben zelf steeds een stapje meer afstand gaan nemen; in bed troosten, niet in slaap wiegen, eerst naast het ved zitten, dan naast de deur, dan buiten de kamer wat rommelen en frutselen etc. duurt wel even, vergt geduld, maar het werkte heel goed en ze heeft nooit echt hoeven huilen en sowieso nooit helemaal alleen liggen huilen.
Gebruiken jullie een nachtlampje? Niet eentje met een inieminie lichtje maar zodat hij ook zijn kamer kan zien als hij wakker word. Kan goed zijn dat hij bang is in het donker, komt vaak met deze leeftijd. Verlatingsangst kan ook een grote rol spelen. Dan is de combo verlatingsangst en laten huilen zonder te gaan kijken heel idioot. Wat een advies ook! Bahbah. Dan leert je kind dat er niemand komt als er iets is en dit kan je je hele leven meedragen. Onbegrijpelijk dat professionals zulk advies geven. Gelukkig gaat dat ook tegen je gevoel in.
Ik denk dat je gewoon op je moederinstinct moet vertrouwen. Ik lees hier regelmatig dat ouders hun dreumes wel laten huilen omdat ze aan het huiltje horen of er echt wat is. Zij kennen hun kindje natuurlijk het beste. Ons dochtertje huilt bijna nooit als ze in bed ligt. Als ze een keertje huilt, is er ook echt iets aan de hand. Dus wij laten haar nooit huilen.
Ook als ze geen oorontsteking hebben, kunnen ze last hebben van de oren. Onze jongste bleef slecht slapen en veel huilen en wakker worden 's nachts, nadat ze met 5 maanden een oorontsteking had gehad. Paar keer laten checken bij de huisarts daarna, maar steeds geen ontsteking. Uiteindelijk was ik het zat en ben ik naar de kinderarts gegaan en heb daar een verwijzing KNO gevraagd, (we hadden al wat ervaring met de oudste, vandaar). Kinderarts 'zag wel wat vocht, maar dat kon het probleem niet zijn'. KNO zag dat er idd een klein beetje vocht zat en dat dat het probleem niet was, maar dat er wel heeeel veel druk op het trommelvlies stond, waar ze zeer ws last van had. Buisjes gekregen en gelijk sliep ze door. Helaas een paar maanden later met de start van het griepseizoen steeds oorontsteking ondanks de buisjes, dus uiteindelijk neus- en keelamandel eruit. Ook toen alles weer een stuk rustiger. Ging ze begin van de zomer ineens weer veel slechter slapen, begon niet lang daarna haar haren uit te trekken en vervolgens om kusjes op haar oor te vragen: pijn dus. Weer naar de KNO: buisjes eruit. Geen ontstekingen, helemaal niks, maar dus wel last. Met buisjes erin was het direct weer beter.