Even aanhaken op het voorbeeld van Rozemarijke. Mijn zoon sliep eerste 2 jaar absoluut niet door, pas na 2 jaar aanklooien ontdekte de KNO arts dat hij enorme druk voelde door overmatige oorsmeervorming in zijn oren. We kregen een zalfje en het probleem was weg, we konden na 2 jaar eindelijk langer dan 3kwartier achter elkaar slapen! Ik heb die tube nog steeds, is een beetje heilig hier in huis )
Mee eens! Vorig jaar gehad heeft 3 maanden geduurd. En nog steeds geen super slaper is ze maar ze sliep daarna beter. Geen idee hoe het kwam maar het hield vanzelf op. Ze had denken wij verlatingsangst. Nu is het hier weer aan de gang alweer 2 maanden. Hier zijn het periodes dus merk ik. Ze is ook graag bij mij (mama plakkertje). Ik kan het niet over m'n hart verkrijgen om haar zolang te laten huilen ik ga dan bijna zelf huilen. Ook omdat ze dan zo verdrietig is, ze wordt bijna paars van het huilen en lijkt overhit te raken. Nou nee hoor soms denk ik dat ze het dadelijk begeeft. Wat wij doen om haar proberen te laten slapen (in haar eigen bedje) - Boekje voorlezen - Aaien over haar bolletje - Doen alsof de knuffel tegen haar praat en dat ze niet alleen is dat Prinses Lillifee lekker met haar gaat slapen samen. - Zeggen dat we morgen weer gaan spelen en knuffelen samen. - Mama love you! Ze lijkt wel rustiger te worden dat zie ik dan aan haar maar helemaal helpt het nog niet. Goed bedoelde dingen die ik als maar weer opnieuw herhaal. Er komt een dag dat het weer beter gaat. Nog even volhouden mama..., en papa natuurlijk. Succes ook voor jullie!
Hier ook met 11 maanden een onrustige periode gehad en slaaptraining toegepast. We hoefden nooit meer dan 2, heel soms 3 keer te gaan kijken. Hier werkte het als een trein. Dan gingen we na 5,5,6 minuten kijken en duidelijk zeggen dat we haar niet uit bed gingen halen, dat iedereen sliep en dat wij in de buurt waren. Natuurlijk huilen, maar dan viel ze opeens stil en sliep ze weer. Het is belangrijk dat je dit consequent volhoudt. , dan hebben ze het zo door.
Buisjes. ... Ik kijk er zoooo naar uit na deze succesverhalen! Vorige week was zl aan de beurt maar ging niet door wegens waterpokken. Over anderhalve week gaat het hopelijk echt gebeuren. Ook onze zoon slaapt al sinds half oktober grotendeels in ons bed. Zelden oorontsteking maar altijd vocht achter zijn trommelvliezen. Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat het slaapprobleem daarna zonder slag of stoot is opgelost maar ik zie dat de slaap training vaak ook een succes is dus dat wordt het alternatief. Wel nog even kijken wat we onze dochter dan laten, ze delen een kamer.
Oke, dan ga ik naar de dokter oortjes na laten kijken. Is het misschien ook slim om naar een ostheopaat te gaan? Je weet nooit waar het goed voor is?
Wij hebben ook een vorm van slaaptraining gedaan. Ik ben nooit op haar kamertje gebleven,daar werd ze alleen maar heel boos van. Na 1 avond steeds na iets langer terug (5, 7, 10, 15 min ) sliep ze door in haar eigen bed. Maar ik hoor idd ook aan haar huiltje of er echt iets is, of dat het meer frustratie/zeuren is. Huilen omdat ze moe was, betekende voor mij ook deels haar de kans geven om te leren zelf in slaap te komen. Door altijd gelijk te komen, krijgt ze de kans niet om het zelf te proberen. Dit was trouwens met ongeveer 9 of 10 maanden.
Dat advies heb ik ook gehad ja, toen onze dochter rond die leeftijd ineens moeite had met (in)slapen. Ik heb het nooit gevolgd, ik had al moeite om echt 10 minuten weg te blijven dus haalde ik dat ook vaak niet en ging er eerder heen. Na een tijdje had ik wel het idee dat ik haar min of meer stoorde bij het in slaap vallen en merkte ik goed wanneer het jengelen was en wanneer ik er echt heen moest. Toen mijn vriend een keer haar op bed gelegd had bleef hij wel die 10 minuten weg, en na 11 minuten sliep ze ineens. Vooral mijn gevoel volgen werkt het beste, als ik denk dat ze me nodig heeft (ookal huilt ze niet overstuur) ga ik erheen, en wachten doe ik max 10 minuten. Het slapen ging na een week stukken beter, overdag waren de slaapjes nog wat korter maar de nachten gingen beter. Nu gaat het zowel overdag als 's nachts beter als tevoren. Overdag slaapt ze makkelijk in en slaapt ze goed, in de nacht slaapt ze nu door. Wat werkt is voor ieder kind anders, en voor iedere ouder. Kijk naar je kind wat het beste werkt en waar jij je prettig bij voelt. Een kind merkt snel genoeg wanneer jij je niet prettig voelt bij de aanpak en dan wordt het, vind ik, alleen maar lastiger.
Zo doe ik het ook. Dochter van bijna 2 was flink ziek geweest, oorontstekingen gehad enz. Nadat dat over was (weet ik zeker) bleef ze 8 keer per nacht wakker worden. Erg leuk als je een kleine baby en veel pijn van de keizersnede hebt.. Heb het op deze manier binnen 3 nachten weer op de rails gekregen! Deed het ook zo toen ze kleiner was. Alleen dan met 2/4/6/10 minuten. Nooit verder dan de 6 gegaan gelukkig!
Ik heb goede band met mijn ouders en die hebben mij gewoon laten huilen. Je moet doen waar jezelf goed bij voelt maar geloof niet dat het ene beter is dan het andere. Alleen elk kind is anders en moet dus per kind kijken wat helpt.
Kan. Maar ik zou eerst even zien of het die oren mogelijk zijn. Als daar echt niks zit, kun je eens kijken of een osteopaat problemen ziet en kan behandelen. Ze kunnen veel, maar er is ook veel waar ze niets aan kunnen doen: elk vakgebied heeft uiteindelijk natuurlijk z'n beperkingen
Het cb moet het laten huilen advies wel geven, omdat dit het "veiligste" advies is voor kinderen, wanneer er weinig info is over de ouders. Omdat het cb iedereen advies moet geven en er geen tijd en geld is voor advies op maat, moet het cb uitgaan van een 'worst case scenario' (lees: gestresste ouders, die weinig aankunnen) en dan is een advies, waarbij een ouder slaapdeprivatie oploopt niet verstandig. Immers slaapdeprivatie leidt tot meer agressie en minder zelf beheersing . Dit is de voornaamste reden voor het standaard cry it out advies van het cb. Als je even doorvraagt bij de jonge artsen, die zelf kinderen hebben zullen er maar weinig zijn, die daadwerkelijk erg positief zijn over het laten huilen, maar dit is nou eenmaal het afgesproken advies in NL en heel veel andere landen zoals de VS . Begrijpelijk advies dus, maar wel een beetje jammer, want als je niet van het laten huilen bent dan heb je dus vaak geen drol aan het cb.
Nee, helaas klopt dit niet. Het laten huilen advies is ontstaan uit een onderzoek dat gedaan is in opdracht van de stichting artsen voor kinderen, omdat het de beste aanpak zou zijn, (ik geloof beste als in: meest/snelst werkende). Ik vind dat dan zelf nog wel OK als het om oudere baby's gaat die geen medische klachten hebben, maar CB past 'm, ondanks dat onderzoek, dus gewoon toe op alle baby's
Ik kreeg dit advies voor het eerst toen mijn zoon 4/5 weken was. Ik moest er een week voor uit trekken en dan zou het slaap'probleem' voor goed over zijn. Dat het dragen in een draagzak geen troost meer voor mijn zoon was, kwam omdat ik hem overprikkelde met mijn geur en stem. Toen ik vroeg: "En wat als er medisch toch iets aan de hand is?", zei ze dat ze dan na die week verder zouden kijken. Bijzonder. In feite adviseerden ze ons dus eerst het laten-huilen en dan pas kijken of er wat aan de hand was. Gelukkig heb ik het nooit gedaan. Mijn zoon bleek achteraf refluxklachten te hebben en sinds kort (hij is nu 14 mnd) zijn we erachter dat hij koemelk, gluten en meerdere voedingsstoffen slecht verdraagt. In het eerste jaar heb ik vaak op het punt gestaan om het toch maar te doen, zo'n slaaptraining. Want alle instanties/schoonmoeders/vriendinnen en de buurvrouw zeggen dat het werkt als een trein. Maar ik ben gaan lezen. Kwam erachter dat mijn zoon helemaal geen afwijkend gedrag vertoont. Zijn lastige slaapperiodes passen juist bij de enorme ontwikkeling die een kindje de eerste jaren doormaakt. En die krampen, ja, dat ontroostbare is tot vorige maand bijna dagelijks (en s nachts) voorgekomen. Nu ik die voedingsstoffen vermijd slaapt hij veel beter. En vanzelf weer in zijn eigen bedje. Soms komt hij halverwege de nacht nog bij ons in. Ik weet nu dat ik hem niet verwen, maar dat hij ons nodig heeft. Hoe zou het voelen als je juist op dat moment wordt afgewezen door de persoon die je het meest vertrouwd? Maak een keuze voor jezelf. Maar pas na je meer hebt gelezen over de effecten van het laten huilen. Misschien begrijp je dan je kindje wat beter.
Oh en trouwens, ik merk dat de wereld veranderd. Steeds meer mensen kiezen voor nabijheid en minder voor schema's. Zelfs in het consultatiebureauboekje blijkt tegenwoordig te staan dat het dragen en troosten van je kindje belangrijk is. Nu de adviezen nog..
Ik heb dat gedaan die slaaptraining. Gewoon in bed leggen, als hij ging huilen troosten (aai over bol enz.) Als dat niet werkt even eruit pakken - troosten - weer terugleggen. Zelf blijf je in de kamer zodat je snel bij hem bent. Dit bouw je dan steeds meer af. Het was even volhouden, maar het heeft wel een positief resultaat gehad (inslapen was geen issue meer). Een slaapritueel (boekje lezen, knuffels welterusten enz.) is daarbij ook belangrijk want dan maak je het voorspelbaar.
Ik ben verbaasd over het aantal topics die geopend worden hier over het laten huilen advies van het cb.. blijkbaar hanteert ieder cb dit advies ofzo. goed. mijn mening is dat je het best kan doen wat goed is in jouw ogen en niet te veel naar het cb luisteren. Hier laten we haar nauwelijks huilen (ik kan het niet zo lang verdragen haha vind t veel te zielig). al moet ik zeggen dat naar mate ze ouder word ik wel steeds beter de soorten huiltjes kan onderscheiden. als ze pijn heeft of bang is troosten we haar altijd. maar mekkert/zeurt ze dan laten we haar wel een paar minuten aanmodderen, vaak wordt t geleidelijk minder en valt ze vanzelf in slaap.
ik denk dat het CB (en ook ouders) zich eerst maar eens moeten gaan verdiepen in slaappatronen bij baby's. Dat het helemaal niet apart is als baby's met 6 weken niet doorslapen, dat het heel normaal is dat baby's niet alleen in slaap kunnen/willen vallen. 9 van de 10 topics hier gaan over slapen, zijn dan al onze kindjes "niet normaal" "niet in orde"? Of is er iets mis met de gehanteerde normen? Mijn zoontje heeft geen reflux, oorontsteking, allergie en sliep ook niet door, viel ook niet alleen in slaap. Ik heb dat nooit als "niet normaal" beschouwd. Wel als lastig voor ons als opvoeder, als de nacht wat moeizaam ging of ik een halve avond boven zat omdat hij niet wilde/kon slapen. Nu is hij bijna 2 en valt hij zonder borst in slaap en slaapt de nacht soms door. Het enige wat ik daarvoor gedaan heb is meegaan in zijn behoefte aan contact, geborgenheid. Waarom moet een jonge baby zich tegen zijn behoeftes in aanpassen aan ons als volwassene in plaats van andersom?
Tja, je hoeft de adviezen van het cb toch niet op te volgen als je het er niet mee eens bent? Ik heb wel slaaptraining bij mijn dochter gedaan toen ze ongeveer 6 maanden was. Paar dagen en sindsdien is ze 1 nacht wakker geweest (klopt af). Ik weet dat ik daar erg gezegend mee ben. Mijn dochter is ook gezond, dus geen medische zaken. Ik begrijp wel dat het cb dit advies geeft. Niet om je kind te pesten, maar huilen is de enige manier waarop ze ze kunnen uiten en als ze moe zijn (en dus moeten slapen) gaan ze ook huilen. Juist door je kind dan wakker te houden (door aldoor prikkels te geven), kan je het denk ik erger maken. Maar goed.. dat is mijn gevoel. Volg hierin je eigen gevoel en intuïtie. Jij bent de moeder, en mommy knows best