Sinds een half jaar heb ik een burn-out, en ik heb in die tijd niks gehoord van mijn broer. Geen appje of telefoontje ter belangstelling, geen vraag hoe het gaat, niks. Terwijl ik wel contact opneem om te vragen hoe het met hem gaat, krijg ik de vraag nooit terug. Als hij contact opneemt is het omdat hij een vraag heeft of iets wil lenen oid. Ik hoef denk ik niet uit te leggen dat mij dit best teleursteld. Hij weet dat ik een burn-out heb. Aankomend weekend gaan we een weekend weg met mijn ouders en broer. Ik wil hem dan eigenlijk vragen waarom hij niets heeft laten horen al die tijd, en vertellen dat ik dit jammer vind.Mijn man staat achter me, maar doe ik hier wel goed aan? Hij kan vrij moeilijk omgaan met kritiek en ik wil geen ruzie veroorzaken. Maar het hele weekend doen alsof er niks aan de hand is kan ik ook niet. Hoe zouden jullie dit aanpakken? Ik heb overigens geprobeerd hem de afgelopen weken uit te nodigen om het niet dat weekend te bespreken, maar op mijn uitnodigingen kreeg ik geen reactie. En dit gesprek over de telefoon voeren vind ik ook niet helemaal fijn.
Pfoe, een burn-out is niet niks. Wil je iig veel succes wensen met het herstel! Dat je broer niet zo goed kan omgaan met kritiek, betekend niet dat jij je niet teleurgesteld mag voelen. Ik vind dat je best mag zeggen dat je het jammer vind. Zou het niet verwijtend doen, want dat werkt alleen maar averechts. Maar gewoon op een relaxte manier. En dat kan best lastig zijn! Veel succes!
Mijn broer is gewoon zo. Die laat ook niets horen verder: denk ook maar niet dat hij langs is gekomen nadat ik een spoedoperatie had ondergaan en net had overleefd, of even belde na die tijd. Zijn vriendin stuurde een kaartje, Dus is het aard van het beestje. Is jouw broer anders ook zo? Ik heb mijn broer er wel op aangesproken, aangezien ik wel interesse toon ook in zijn leven: ook als het minder gaat. Ook type kan niet met kritiek omgaan, maar dit was geen kritiek... meer een verzoek van mijn kant: joh ik zou het fijn vinden als je eens vraagt hoe het met mij gaat. Werd prima opgepakt, ja druk druk druk sorry etc, en dan belt hij ook vaak een week later weer om daarna weer volledig in oude patroon terug te vallen. Niet vanuit opzet maar t zit gewoon niet in hem. Hij belt onze ouders ook eigenlijk alleen als hij iets nodig heeft.
Terecht dat je teleurgesteld bent en jij je broer hierop aan wil spreken. Ik zou alleen een ander moment kiezen dan het weekendje weg. Als het op een conflict of spanningen uitloopt is ook het weekendje voor je ouders verziekt. Je had hem er al eerder op aan kunnen spreken, desnoods bij hem langsgaan, dus dit nu tijdens dit weekend doen vind ik een ongeldig gekozen moment. Zou dan proberen hem alsnog daarvoor te spreken of het te laten rusten tot na het weekendje weg.
Zoals @Madelie zegt. Ik zou niet het weekendje weg hiervoor kiezen. Met een broer die niet goed tegen kritiek kan zal het waarschijnlijk uitlopen op ruzie of op zijn minste een niet leuke dag. of je moet het echt brengen als iets opbouwends, van goh, ik zou het fijn vinden als je af en toe even belt om te vragen hoe het met me gaat. Dat helpt me bij mijn burn out. En hou het dan bij jezelf. Niet met een sneer naar hem toe, want hij weet niet dat jij die interesse nodig hebt.
Ik zou een ander moment kiezen ook omdat je ouders meegaan en je het gezellig wilt houden En proberen er een leuk weekend van te maken en na die tijd met elkaar te spreken over wat je dwarszit
Joh het is familie, zou juist weekendje weg gebruiken toch niets mis mee? Jezelf op lopen vreten omdat je graag wat rustig met je broer wil bespreken maar bang bent dat t de sfeer verpest lijkt mij ook niet nodig. Binnen een gezin moet dit kunnen. Als het nou gaat om een sluimerende familieruzie of al jaren irritaties die onbesproken bleven a la familiediner programma zou ik zeggen, nee niet doen . Gewoon niet te groot en te emotioneel maken: grote kans dat hij t niet eens doorhad en al helemaal niet met opzet deed. Als je gewoon zegt: 'ik had het fijner gevonden als je mij even een berichtje had gestuurd hoe het gaat' is het geen kritiek, is niet zwaar op de hand etc. Gewoon zoals het is
Ik heb mijn vriendin ooit teleurgesteld met soortgelijk gedrag. Hoewel haar manier van aangeven niet het allerfijnste was, was het wel eerlijk en kon ik er wat mee. Zelf zou ik het anders gezegd hebben, maar goed, had zij niks gezegd had onze vriendschap dit niet overleefd. Zijhad het overigens over de app gedaan, waardoor ik de kans had om rustig te reageren.
Het zal wel een broertjes ding zijn, want mijn broertje mist ook die sociale voelspriet. Maar hij heeft geen bord voor z'n kop dus als ik het een beetje luchtig als een grapje verpak dan snapt hij de hint wel en blijft het ook gezellig
Dat is wel heel positief gesteld . Het is mooi als dit kan maar het is echt geen garantie dat dat lukt omdat het familie is. Zeker als iemand zich snel aangevallen voelt is het risico op verpesten van de sfeer aanwezig. Wil je dat risico lopen is de vraag....
Hoe had zij het gezegd? Ik wil het inderdaad ook echt niet verpesten voor m'n ouders. Maar een heel weekend verhalen over zijn leven/werk/vrienden/hond aanhoren zonder vraag hoe het met mij gaat zie ik echt niet zitten.
Je mag best teleurgesteld zijn maar zou dan gewoon op een moment voor het weekend hem bellen. Niet tijdens het weekend. Kan hij er even over nadenken en chagrijnig zijn. Mijn schoonvader vraagt de laatste jaren ook nooit hoe het met me gaat. En vanwege medicatie mag ik bepaalde dingen echt niet eten . Mijn bloeddruk kan dan levensgevaarlijk stijgen. En dan er staat er extra belegen kaas en worst met kaas op tafel bij de soep en broodjes en niets anders . En behalve jonge kaas mag ik geen kaas terwijl ik het wel heel lekker vind. Dan maar geen beleg op m'n brood maar teleurgesteld ben ik wel.
Eens met je advies. Balen zeg dat je schoonvader zo weinig rekening met je houdt. Ik kan daar nooit bij waarom dat men niet even rekening kan houden met iemand.
Vraag je dan niet of hij geen jonge kaas in huis heeft gehaald voor jou? Dat zou ik doen als dat telkens zou gebeuren eigenlijk, ik bedoel het is je schoonvader, dat zou je toch aan mogen geven. Als je denkt dat hij het expres doet, dan zou ik dat vragen als er ook ander bezoek is, niet op een verwijtende toon ofzo, maar gewoon zodat hij het de volgende keer niet “vergeet”.
Laat het los en laat het g En als hij verteld over zijn leven, dan vertel jij over jouw leven. Of beter, begin er eerder mee. Vrouwen hebben de neiging om te wachten totdat er wat er gevraagd wordt. Niet doen: gewoon zeggen hoe het met je is. En pak ook die telefoon en zeg: help me. En vertel je verhaal. Niet verwijten dat hij geen belangstelling heeft. Soms zijn mannen gewoon zo. En veranderen kunnen ze niet.
Hoi, Is je broer altijd zo geweest of is het alleen sinds je burn-out? Ik ben misschien nuchter maar dat soort dingen maak ik me allang niet meer druk om, ik heb wek 3 zulke broers en ook wel een zwager en schoonzus (kom uit gezin van 10 kinderen). Als ik ze zie en spreek is het ook altijd weer prima. Geeft gewoon zelf het goede voorbeeld en toon belangstelling naar anderen toe, verwacht andersom niets terug. Scheelt je een hoop getob en alles wat je dan wel krijgt is mooi meegenomen. Echt, het geeft zoveel lucht als je zulke dingen los kunt laten. Leven en laten leven zeg ik altijd maar... Heb zelf een zus die nooit iets liet horen tijdens verjaardagen oid. Nu zit ze zelf in een moeilijk parket en komt ze hier geregeld een weekend om door ons in de watten gelegd te worden. Ik ben blij dat ik wat voor haar kan betekenen en hoef er andersom niets voor terug. Hetzelfde met bepaalde schoolvriendinnetjes, ze komen altijd hier spelen maar het komt de ouders nooit uit dat onze dochter bij hen speelt, helemaal prima hoor, ik zit er niet mee.
Neem gewoon een keer je eigen kaas mee. Dan heb je zelf ook lekker te eten. Nu heb je en geen eten en ben je teleurgesteld, dat is dubbelop jammer. Onze jongste mag ook veel niet eten en ik ga er altijd vanuit dat daar geen rekening mee gehouden wordt. Dan is het extra leuk als iemand wel een keer speciaal iets voor hem geregeld heeft.