Gatverdamme. De tranen zitten me inmiddels tot het plafond en ik voel me echt zo vreselijk boos en gefrustreerd op dit moment. En schuldig. Want als het aan mij lag, ging mevrouw vanaf vandaag al lekker naar school. Helaas. In juli word ze pas drie, dus we mogen nog een jaar in deze ellende voortdobberen? Ik heb een vreselijke puber in huis. op acht van de tien dagen is het een brok chagrijn en niets is goed. Huilen om niets, miepen om niets en vooral dingen vragen die dan net niet kunnen of uitkomen. Uitleggen heeft geen zin, want elke "kan niet" of "nee" is genoeg voor frustratie, huilen en irritant gedrag. Dag in dag uit. Ik ben blij dat ik werk heb zeg. En dan voel ik me gelijkertijd een waardeloze moeder. Net ook. We gaan de hond uitlaten. Mama, ik wil naar de speeltuin. Nee, dat kan niet, want Mike mag niet in de speeltuin, die moeten we eerst wegbrengen. Reactie; meteen gillen, boos, gefrustreerd. Mijn reactie is dan heel consequent; we gaan niet. Klaar. Ook straks niet. Kortom; negatief gedrag niet belonen. Maar ik moet wel steeds negatief antwoorden. Om acht uur al vragen om spekkies is een standaard nee. Gevolg is wel weer een pokkebui. Die krijg ik uiteindelijk ook. Of vlak voor dat we naar bed gaan willen schilderen. Nee, dat kan niet. Hup. Feest weer klaar. Alles wat ik dan aanbied wat wel kan, wil ze dan niet. Ik krijg er echt wat van. Het lijkt wel alsof ze het bewust doet, al is dat niet zo. Maar mijn lol is ver te zoeken op moment. Vandaag is ook zo'n dag. Mijn vrije dag. Great. Wat moet ik hier nou aan doen? Ik voel me zo gefrustreerd en heb werkelijk het gevoel dat ik alleen maar goed genoeg ben om als oud vuil behandeld te worden. Doe ik iets verkeerd?
Nee denk niet dat je iets verkeerd doet.. hier is het ook heel erg geweest met mijn dochter. Hier hielp het met de tijd wel om het positieve gedrag enorm te prijzen (echt enorm overdreven) en proberen het negatieve gedrag te negeren of positief te benaderen (ik weet het, het klinkt onmogelijk maar het werkt soms wel). Verder zou ik kijken wat voor jou de moeite waard is om je poot stijf over te houden, want sommige dingen kosten veels te veel energie en moeite ipv het gewoon maar toe te laten en de dag leuk te laten blijven. Zoals dat speeltuin verhaal.. ze hoort waarschijnlijk alleen die 'NEE' en is teleurgesteld en reageert dan op z'n peuters. Je had het ook enthousiast kunnen ontvangen en kunnen zeggen van 'Ja goed idee, brengen we eerst Mike even naar huis oke?'. Door helemaal niet meer te gaan en het zo streng af te kappen hebben zowel jij als haar een rotdag. Verder is het gewoon een tijd waar je doorheen moet.
Ik herken het wel hoor! Finn vraagt heel de dag om iets lekkers...terwijl hij dat echt altijd op vaste momente krijgt. Hij wil altijd ALLES. Dus niet een beetje drinken...nee alles...niet een beetje verf...nee alles...enz. Daarnaast MOET ik van hem heel veel. Ik moet eten pakken, drinken pakken, zijn schoenen aan doen, zijn boekjes pakken, als hij iets laat vallen moet ik het oprapen enz. En als ik Nee zeg breekt de pleuris uit....hahaha! Nu heb ik op dit moment ook niet altijd evenveel geduld. Ik ben erg misselijk en ben vreselijk moe...dus dat zal er ook mee te maken hebben. Maar leuk is anders. Gelukkig is het al minder dan een poosje terug. Ik denk dat je maar goed in je achterhoofd moet houden dat het weer voorbij gaat! Succes...
Heel herkenbaar, de oudste heeft ook zo'n periode gehad en nu soms nog. Ik sluit mij aan bij Umm85. het ligt soms al aan de manier waarop je iets zegt. Mijn dochter was allergisch voor het woord nee, hihi maar als ik de zin iets anders formuleerde dan was ze veel soepeler. Probeer echt leuke dingen te doen met de kleine meid, elke dag lekker naar buiten en inderdaad focussen op het positieve. Je moet eigenlijk die cirkel proberen te doorbreken, klinkt nu heel makkelijk i know, maar achteraf ben ik zelf ook te lang bezig geweest met het zeur- en boze gedrag van mijn dochter, het is en blijft een pittig ding maar ze groeit echt van de positieve energie en complimenten... Sterkte enne je bent helemaal geen waardeloze mamma want anders zat je hier ook niet zo mee Liefs,
Is het om te buigen naar iets positiefs? Dus mevrouw vraagt om acht uur om een spekje en jij zegt niet "Nee dat mag je nog niet, veel te vroeg" oid maar "Vanmiddag om drie uur mag jij een spekje, omdat jij zo'n lieve meid bent" natuurlijk gepaard met een enorme kietelbui . Ik roep maar iets hoor, bij mijn zoontje van 18 maanden die ongeveer hetzelfde gedrag vertoont werkt het soms wel, soms niet. Edit: Ik zie nu pas dat ik ongeveer hetzelfde zeg als bovenstaande dames, sorry, spuit elf .
Lastig hoor! Ik moet zeggen dat ik zelf niet zo snel direct 'nee' zeg, maar meestal maak ik er een mooi verhaaltje van. 'Mama, ik wil naar de speeltuin..'. Dan zou ik bv zeggen 'weet je wat we doen, we brengen Mike eerst naar huis, eten een boterhammetje en dan gaan we strakjes voor/na het avondeten nog even naar de speeltuin'. Of 'mama mag ik een spekkie..'. 'Haha, ik snap dat je liever een spekkie eet dan een boterham. Straks/vanmiddag mag je iets kiezen uit de snoeppot, maar eet nu eerst maar lekker je boterham..'. Euh.. Dit zijn natuurlijk maar voorbeelden, maar ik hoop dat je snapt wat ik bedoel. 'Nee' zeggen is niet te voorkomen, maar de manier waarop scheelt misschien wel wat..
Ik dacht even dat wij de enige waren met zo'n verschrikkelijke peuter puber in huis! Hier ook eentje die totaal niet luisterd en ontzettend boos wordt als hij z'n zin niet krijgt. We zijn nu een midweekje weg en het is helamal drama, kan niet wachten totdat we weer thuis zijn Ik lees ook even mee met de tips, want wij zitten ook echt met onze handen in het haar...
Goh dames... en ik maar denken dat ik de enige ben met een soort van drama in mijn huishouden. Ik vind het afschuwelijk asl ik boos moet worden, nadat alle registers open zijn getrokken. Want inderdaad, zoals meerderen ook aangeven, zeg ik niet direct nee, althans; meestal niet. Vandaag dus ook het voorbeeld met de hond uitlaten en de speeltuin. Mama, ik wil naar de speeltuin. Dan gaan we eerst Mike naar huis brengen, want die mag niet mee... Dan begint het drama dus al. Of vanochtend. Ik was met het huishouden bezig. Stofzuigen, dweilen, dat soort fratsen. Met dweilen moet ze dus altijd of op de bank gaan zitten of in de keuken aan tafel. Die keuze krijgt ze dan ook. Nu ook. Esmae; ga je op de bank of in de keuken, want mama gaat nu dweilen. De bank. Boekje mee. Niets aan de hand. Ineens staat ze op, loopt op haar sokken richting de gang met natte vloer. AARGGG. Tel tot tien en zeg; Esmae, je sokjes worden nu nat, ga even terug op de bank zitten. Ze bleef gewoon staan kijken. Uitdagend. Nog een keer gezegd. Weer oortjes kapot. En dan plof ik dus een beetje. Ik heb haar opgepakt. Zonder uitleg en terug op de bank gezet met de mededeling dat ze op de bank moet zitten. BRULLEN natuurlijk. En zo gaat dat maar door en door. Dat ik echt de neiging krijg om te zeggen; Omdat IK het zeg. Op dit soort dagen is mijn lontje heel kort en kost het heel veel energie. Misschien is het enige wat helpt toch te weten dat je niet de enige bent? Pffff
Mja hier werkt het soms beter om wel gewoon nee te zeggen. Niet altijd hoor.. Ik zeg vaak wel nee zonder het woord te noemen. Zonder excuus of uitstel in de zon. Bijvoorbeeld dat dat dus niet de bedoeling os.. Of dat ik niet wol dat het gebeurd. Natuurlijk vraagt ze daarna waarom maar dan heb je toch een heel andere situatie. En soms als ze iets 6x vraagt dan zeg ik enkel nog "nee Anne" Gewoon geen discussie. Nee. Klaar. Wonderwel werkt dat prima. Ze weet dan natuurlijk ook wel dat ik er echt klaar mee ben.
Hier lijkt hij ook alleen maar te luisteren als je boos op hem wordt en ik vind dat zo verschrikkelijk. Voel me sommige dagen echt een heks Je probeert het eerst op een leuke manier op te lossen maar dat helpt eigenlijk (bijna) nooit. Vandaag waren we in de dierentuin en dan zie je allemaal kindjes heel lief mee lopen met hun ouders en luisteren, en wij rennen heel de dag achter ons zoontje aan en doet ie alles wat niet mag. Leuk hoor, zo'n dagje dierentuin :x Vind het ook wel 'fijn' om te lezen dat we niet de enige zijn...
In deze situatie zou ik zeggen: 'Ja goed idee, we gaan zo naar de speeltuin, maar we moeten eerst Mike naar huis brengen, want die kan natuurlijk niet van de glijbaan (en daar dan een grapje van maken)' Als ze dan alsnog driftig wordt dan zou ik dat gedrag op dat moment negeren, hond thuisbrengen en zeggen: 'Nu moet je eerst kalmeren, als je weer rustig bent, gaan we naar de speeltuin.' Dat straffen snapt ze misschien wel, maar een kind van nog geen 3 kan zich echt nog niet beheersen. Haar wereld vergaat als ze niet direct naar de speeltuin mag en ze kan dan nog niet haar boosheid wegstoppen. Probeer dus creatief om te gaan met afwijzen . (heb trouwens niet alles gelezen)
Waarom mag je dochter niet boos worden? Ze heeft die emotie nou eenmaal. Hier wordt ze ook boos als ik nee zeg, of nu niet. Dan zeg ik altijd tegen haar, dat vind jij moeilijk he? Daar word jij boos en verdrietig van. Dat mag. En daarna is die 'bui' snel over. Ik las net een reactie van iemand die adviseerde om dan te belonen en dan te zeggen dat ze iets mag omdat ze lief is. Ik vind niet dat je het 'zijn' van een kind moet koppelen aan iets wat het kind dan later mag en dan zeggen: omdat jij zo lief bent. Dan gaat je kind denken dat het altijd lief moet zijn om iets van jou te krijgen. Terwijl je kind best boos en verdrietig mag zijn, het is toch een emotie, jij bent ook weleens boos toch? Als mijn dochter jammerend en zeurend iets vraagt, iets wat ze op dat moment wel mag bijv. dan zeg ik: vraag dat eens gewoon aan mama? Dan herhaalt ze het normaal en dan kan ik normaal antwoord geven: ja hoor dat mag. En is ze jammerend en zeurend en gillend een snoepje vraagt, en ze mag het niet op dat moment, dan zeg ik kort en bondig nee. Verder besteed ik niet veel aandacht aan haar gezeur. Maar als ze er boos of verdrietig van is, dan benoem ik dat wel even, want dat mag gewoon. Ze mag even boos zijn. Daarna is het weer over. Als je dit een paar dagen volhoud en echt consequent bent, zal ze sneller gaan accepteren als iets nee is. En wat je dan het beste kan doen, als ze dan bijv even rustig zelf aan het spelen is, haar roepen en zeggen, zullen we naar de speeltuin gaan? zullen we gaan verven? Hier is een snoepje. En benoemen: jij bent heel rustig aan het spelen zelf, wat goed! Zo ervaart zij dat er echt wel leuke dingen gebeuren. Maar je moet beloningen niet koppelen aan je kind zijn staat van 'zijn'. Alleen aan gedrag. Zoals dit: Je kind vraagt rustig om een snoepje. Dan zeg jij bijv. Ja dat mag, dat heb je heel netjes rustig gevraagd aan mama. IPV te zeggen, ja dat mag omdat je lief bent. begrijp je wat ik bedoel?
Mja ik laat gewoon "nee" uit de zin. "nee, dat kan nu even niet want de hond mag er niet in." Of "dat kan nu niet want de hond mag er niet in" Komt al anders over.. Of desnoods "ander keertje, nu kan het even niet" Maar niet als het is omdat de hond er niet in mag.. Dat weet ze best. Dus dan is het gewoon "dat kan niet hè... Want de hond is mee" Meestal is het antwoord dan "ohja.. Dan mag het niet" Vaststaande feiten doen het hier beter dan verbieden of beloftes over later. Dt laatste kom ik wel mee weg... Maar komt altijd weer boven drijven net op het verkeerde moment Maar er was hier ook wel zo'n periode dat het voelde alsof elke zin een verbod was. Het gaat ECHT over! Als je maar vast houdt aan je eigen principes en je niet over je heen laat lopen door je peuter
Hmm, hier ook een peuterpuber die niet lijkt te horen wat wel kan, maar alleen reageert op hetgene dat niet kan. Voorbeeld: we zouden vanmiddag nog even naar de winkels lopen, maar het regende. Sil: "Gaan we naar buiten" Papa: "We wachten even tot het droog is en dan gaan we" Sil: "Boooooeeeeehooooooeeeeee!" (enorme hysterische huilbui) Ik: "Sil, hoorde je wat papa zei? Als het stopt met regenen, gaan we naar de winkels." Sil: *blijft hysterisch* Nou ja, ik kan melden dat de woorden 'nee' en 'niet' in het gesprek zijn voorgekomen, maar desalniettemin was het huis te klein en eindigde dit met een kind dat in de gang even mocht afkoelen (wat overigens heel goed werkte, want daarna ging hij MIJ vertellen dat ik 'even geduld moest hebben tot het droog was'....). Het is hier echt een fase van kiezen op elkaar, heeeeeeeel vaak tot 10 (of 20 of 30) tellen en maar hopen dat het snel weer beter wordt. Maar pittig is het zeker! En ik twijfel ook heel vaak aan mezelf, ondanks dat ik weet dat we het best prima doen. Hij zit gewoon zichzelf in de weg en dat zullen we merken ook
Heb de reacties niet gelezen dus wellicht ga ik dingen herhalen. Ik heb 2 kinderen kort op elkaar gekregen (te kort vind ik nu). Dus jongste is 1,5 en de oudste is 3. De jongste die gaat heerlijk mee in het gedrag van mijn puber zoon van 3. Ik ben hulp gaan vragen want elke de was een strijd. Op mijn werk werken we met tripple p, positief opvoeden ( werk zelf op het hoofdkantoor dus kennis had ik er niet van). Positief gedrag stimuleren en negatief gedrag negeren. Ik heb geleerd dat wel vorm van aandacht niet werkt bij dwarse peuters. Op het begin vond ik het lastig omdat ik geïrriteerd was en dan niet mocht reageren en later als hij lief bezig was wel. Maar het werkt wel! Ik wordt er zelf ook rustiger door. Wellicht kan je er wat ove opzoeken
heb dr hier ook zo een rond lopen mijn dame van 2,7 vraagt enorm veel aandacht en gaat ook altijd huilen en schreeuwen als ze haar zin niet krijgt ze krijgt alles van me wat dr hartje begeerd chips en snoep krijgt ze niet tevaak meer omdat ze anders gaatjes krijgt, als haar flesje leeg is roept ze na 5 a 10 minuutjes weer om een nieuwe fles krijgt ze die niet dan zet ze het weer op het gillen uit waardoor ik dan enorm boos wordt op haar want ze drinkt zo achterlijk veel, chips wilt ze meestal wel maar gooit het elke keer op de grond daar kan ik dus echt niet tegen tis dat het een kind is en die proberen je helaas uit !! hier heeft ze ook vaak last van driftbuien uit het niets en waar dat vandaan komt weten we niet
@mvs: tja je kunt het ook niet altidj voorkomen he gister onwijs gelachen.. waren bij vrienden.. zoontje werd 5. en manlief denkt weleens dat alleen onze dochter zo driftig kan doen en dat manneke stond te springen en te zwaaien en BOOS nahja toen ik in de lach schoot NOG bozer natuurlijk.. en vervolgens ging hij met zn gezicht in een hoek staan en zei enkel nog maar "nee, ik ben boos" van andermans kind is precies hetzelfde gedrag toch duidelijk vermakelijker hoor
mijn meisje doet het ook, een echte meid ze word wakker en na haar pap begint ze gelijk te zeuren, krijgt ze niet het antwoord wat ze hoopt te horen begint ze te huilen en constant om der tut te vragen (die krijgt ze van mij alleen om te slapen en in de auto) wat ik doe: ik pak haar op, en zet haar even op de onderste trede van de trap en zeg: als jij weer lief bent mag je naar binnen, waardoor ze na een 10 tal seconde weer even komt kijken en dan vraag ik: ga je lief zijn? antwoord nee: dan ga je nog maar even terug zitten en zet je haar terug, antwoord ja: goedzo, kom dan maar weer binnen dan zal ik een mooie puzzel pakken voor je! vraagt ze om 8u om een spekkie of koek: ik ga er naar toe, prik een paar x in der buikje: daar is nog geen plek voor!! die zit vol met pap!!! voel is hoe dik je buik is! en dan duw ik meestal een pop in der handen en zeg ik: heeft de pop ook zo'n dikke buik? of iets dergelijks.... ik leid haar af zonder het woord NEE of Nu niet te gebruiken werkt goed ! of ik bied der wat anders aan, een appeltje of banaantje ofzo