Hadden wij ook hoor, hij blijft gewoon wie hij is maar toch moest het hele gebeuren even flink zakken en een plek krijgen . Wij hadden thuis ook niet zo heel veel "last" met hem hoor, maar hij is onze eerste dus wij wisten ook niet anders. Als je nu kijkt naar onze dochter en na hoe Kylian is zie je het verschil wel degelijk. Alleen de manier van spelen is heel anders.
dat is hier ook. hij is onze eerste en wij weten niet beter. ben erg benieuwd als over 4 maanden zijn broertje of zusje geboren wordt hoe die zal zijn en hoe groot dan de verschillen blijken te zijn.
Het eerste jaar viel het allemaal nog wel mee hier, ontwikkelde zich in het zelfde rappe tempo als haar broer. Maar nu ze ouder wordt zie je het verschil veel beter, daar waar Kylian alleen maar met auto's wilde spelen en zijn spel bestond uit het op een rij zetten van de auto's. Speelt Kinley met de auto (playmobile), poppetjes erin (kylian heeft nog nooit naar de poppetjes omgekeken), vertellen waar ze naar toe gaan, poppetjes straf geven enz enz. Als Kylian dit nu speelt dan speelt hij het echt tot in detail na van zijn zusje
Sven was ook onze eerste maar toen Maarit 2 was begonnen we echt het verschil goed te merken. En verder hadden we ook totaal geen referentiekader want we waren de eerste in de familie aan beide kanten en ook de eerste in de vriendenkring.
ben erg benieuwd wat de kinderarts zegt. mijn man gaat mee en we twijfelen nu of we onze zoon ook mee moeten nemen. hij moet mee omdat we ook voor iets anders gaat. maar we zitten nu te denken dat ik eerst ga om het te bespreken en dat daarna mijn man en zoon er pas bij komen. weten niet zo goed wat onze zoon doet met het gesprek wat over hem gaat wat hij allemaal wel en niet doet (hij is nogal snel teleurgesteld en gefrustreerd over dingen die niet lukken). wat zouden jullie doen?
Is er misschien ook een oma die mee kan. Dan zou ik er voor kiezen om eerst het gesprek te doen samen met papa en dat oma dan even op de kleine kan letten in het ziekenhuis. Als dat niet kan inderdaad niet het gesprek voeren waar de kleine bij is, ze zijn slim en krijgen heel veel mee. Ook Kylian krijgt dan het gevoel dat hij het verkeerd doet met alle frustratie's van dien.
helaas geen opa of oma die mee kan inderdaad. nee dacht al dat het niet slim was om onze zoon mee te nemen met dat gesprek. dus denk dat ik eerst dan maar ga en dat hij dan kan blijven spelen. of juist eerst hem voor zijn controle en dan daarna het gesprek over dit...
Ons zoontje kan nu tot 1000 tellen, hij kan rekenen, is heel de dag aan het tellen en maakt combinaties van cijfers ( hoe leg ik dat uit?) als hij het cijfer 15 ziet dan zegt hij dat je dan 2 keer 5 en 5 keer 1 moet hebben. Ook heeft hij een enorm grote woordenschat en onthoudt alles. Maar tekenen kan hij inderdaad niet, hij kan nog geen potlood vasthouden. Hij begint ook steeds moeilijker gedrag te vertonen, alles moet precies zoals hij wil,hij is constant aan het mierenneuken (sorrie voor het taalgebruik). Wij proberen niet teveel in te gaan op dit gedrag. Goed te lezen dat meer kinderen dit hebben, vind het soms best lastig hoor.
Ik kan alleen maar zeggen, heel herkenbaar. En wat het voor ons nog lastiger maakt is dat er 2 onder hem zitten in leeftijd die ook continu zich moeten aanpassen en dat vraagt best een hoop.
Omdat onze oudste altijd zijn wil wil doordrijven omdat dat dan in zijn hoofd zit. Niet dat hij altijd zijn zin krijgt hoor maar die andere 2 hebben daar echt last van. Het kan op voorhand nooit gaan zoals zij het willen. Er moet dan altijd door een van ons bij bemiddeld worden. Dan wordt er vaak een gulde middenweg genomen, voor zolang dat dan goed gaat. Hij probeert geheid het spel dan weer naar zijn hand te zetten.
herkenbaar dat altijd zijn zin willen hebben....dat is hier ook bij een spel. en dan richting ons, ben benieuwd hoe dat straks gaat als hij ouder is en hij "met" zijn broertje of zusje gaat spelen.
Heel herkenbaar, samen spelen kunnen ze prima hoor zolang Kinley maar doet wat haar broer zegt. Je begint nu ook te merken dat dit steeds moeilijker gaat omdat Kinley natuurlijk ook ouder wordt met haar eigen wil. Daarbij kan het ook voorkomen (zoals vanmorgen) dat Kinley haar gedrag (b.v een driftbui) Kylian zo kan verstoren dat hij niet meer weet wat hij nu aan het doen was (zoals vanmorgen aankleden) en hierdoor zo van de leg raakt dat hij dan maar gaat huilen. Ik ben sinds gisteren begonnen met picto's en hiermee een schema te maken. Ik had dus opstaan, ontbijten, aankleden en dan naar school. Maar vanmorgen ging het samen aankleden dus zo mis dat ik het meteen veranderd heb in opstaan, aankleden, ontbijten en dan naar school.
net gesprek gehad en eigenlijk kwam het erop neer dat de kinderarts het fout vond van de huisarts om ons door te sturen. motoriek ach dat hoefde hij nog niet te kunnen (springen met 2 voeten van de grond, huppelen, schuine trap op ed) en dan nog had daar eerst een kinderfysiotherapie op ingeschakeld moeten worden. wat betreft de andere dingen moesten we ook niet bij hem zijn en ja eigenlijk mijn zoon is pas 4 dus wat maakte ons druk. maar aan de andere kant wel zeggen dat sommige dingen lijken op asperger of op meerbegaafd heid. maar ja dat meosten we niet willen zo'n stickertje. dit ff het negatieve kant van het verhaal.....werd er met de seconde gefrustreerder. uiteindelijk door veel voorbeelden te blijven noemen een verwijzing gekregen voor de ggz. want ja daar hoorde sociaal emotioneel thuis. en toen ik vroeg hoe zit het dan met de meerbegaafdheid waar soms op gesuggereerd wordt. oja nou dat moesten we dan maar met school opnemen met het ib team. mijn hoofd ontploft zowat.....had de kinderarts ook aangegeven dat we al op zoveel plekken dingen aangaven waar niets mee gebeurt en we dat gevoel nu ook hadden met school. hoe doen jullie dat? al die gevoelens, zorgen, emoties? hoe weet je nou of je gevoel klopt of niet.
Iq testen worden pas afgenomen als kindjes 5 jaar of ouder zijn en dan nog is het een vrij simpele iq test. Kylian was met zijn 5 jaar en 2 maanden 1 van de jongsten waarbij ze de test heeft afgenomen. Ze gaf ook aan dat hij sommige dingen waarschijnlijk wel had geweten als ze het anders had kunnen vragen aan hem. Maar het is echt standaard, ze vraagt het op een bepaalde manier en als het kindje het dan niet snapt tja dan scoort het lager. Ga zelf op zoek naar een kinderfysio bij jou in de buurt, je hebt er geen verwijsbrief voor nodig en geef je zorgen aan. Vaak kun je dan op concult komen en aan de hand daarvan wordt een eventueel behandelplan opgesteld. Zo kwam er ook bij Kylian uit dat hij hypermobiel is en daardoor dingen dus gewoon niet doet omda thij dan door zijn gewricht knikt en dat doet pijn. Heeft de ib-er hem al geobserveert ? Vraag anders gewoon een gesprek aan met de ib-er, laat ze ook alles opschrijven en "behandel"plannen opstellen (stel dat er toch ooit een rugzak aangevraagt moet worden dan moet dit alles dus ook ingeleverd worden) Wat betreft het stickertje, nee het is niet leuk maar met het stickertje kunnen wij nu wel een rugzakje aanvragen. Als hij deze krijgt kunnen ze een extra kracht inschakelen die Kylian kan helpen op sociaal-emotioneel gebied of op welk punt dan ook waar het spaak kan gaan lopen. Ik denk wel dat de enige manier om erachter te komen of je gevoel klopt (en ik denk dat je gevoel wel klopt) is naar het ggz te gaan en hem te laten testen (heb het Kylian uitgelegd als een juf die leuke spelletjes met hem gaat doen)
@krum, iedere arts houdt er ook zijn eigen mening op na met hoe ze de zaken zien. Ik zou gewoon doorgaan in je zoektocht. Gelukkig heb je nu een verwijzing voor het GGZ en ik zou daar alles neerleggen. Vraag of ze daar ook naar zijn motoriek willen kijken. Als je gevoel je ingeeft dat er iets "is" met je kind zou ik net zo lang blijven roepen bij instanties tot ik serieus genomen zou worden. Hier namen ze mij bij het CB niet serieus. Ach mevrouw hij heeft nog tot een jaar of 6 om zijn taal te ontwikkelen. Maar wel boos worden omdat hij niet snapte dat hij een torentje moest bouwen en vervolgens een treintje van de blokjes en dit rondschuiven over de tafel. Nou als ik gewacht had tot zijn 6e zoals zij mij aanraadde had ik hem al 3 jaar hulp ontzegd. Want toen ik op eigen initiatief naar de logopediste ging bleek hij op 3 jarige leeftijd al bijna 1 1/2 jaar taalachterstand te hebben. En bij de Cesar therapie bleek zijn motoriek ook heel zwak, zowel zijn fijne als zijn grove motoriek.
we gaan hier naar de kinderfysiotherapeut. ik heb zelf al jaren fysio (chronische ziekte) en daar hebben ze sinds 1 januari een kinderfysio in dienst genomen. dus ga straks ff bellen voor een afspraak. we gaan inderdaad via de ggz verder en straks als ik hem van school haal ga ik gelijk bij de juf aankaarten dat ik een gesprek wil met haar en nav dat gesprek een gesprek met het ib-team. bureau nam ons ook niet serieus maar dan meer op het vlak van dingen die hij al kon (vooral taalgebied). hij zei met 9 mnd zijn eerste woordjes en dat waren niet papa of mama, maar woorden met harde klanken. de r en de k bijvoorbeeld. werd totaal niet opgereageerd zelfs gezegd dat het niet kon. toen hij de woorden bal en auto niet op de juiste manier kon uitspreken waren ze in alle staten want hij lag achter....eeuuhh nee hij is door oorproblemen 4 mnd praktisch doof geweest en heeft die zachte klanken nog niet geleerd zegt de kinderarts. onze zoon is een meester in het verbergen van zijn kunnen, maar nee dat kon niet op deze leeftijd dan wisten ze echt niet hoe dat moest.... kdv: eeuuhh wij bieden opvang en dat was het. hoezo voorlopen of achterlopen nee daar doen we niets mee we zijn eigenlijk gewoon de oppas van uw zoon (???). ok maar dat hij dus rustig 1,5 uur op een matje in zijn eentje kan liggen met 1 autootje verontrust jullie niet. och mevrouw het is zo'n rustig kind dat geen aandacht vraagt waar maakt u zich druk om. psz: na een jaar gaven ze daar aan dat hij geen memory kon. jawel maar hij vind gewoon memory saai en wil dus graag memory met 2 bij elkaar passende dingen doen ipv 2 dezeflde zoeken. o sorry we dachten echt dat hij het niet kon. samen spelen met andere kinderen begint soms een beetje te komen maar alleen als hij echt iets leuks vindt, dan lijkt het alsof hij andere kinderen tollereerd in zijn spel. ja en wat kunnen wij daar mee want dat klinkt niet echt goed. nee sociaal emotioneel is hij nog wat onstabiel en qua bewegen houterig, maar dat trekt wel bij hoor nog jaren genoeg om te ontwikkelen. kleuterklas: wij vanalles aangegeven en bij 10 min. gesprek dus te horen dat hij inderdaad sociaal emotioneel achter loopt net als de grove motoriek met dan ach dat komt nog wel hij moet nog wennen. oja ook veel gehoord is dat hij enigskind is dus heel logisch dat hij zo doet hij kent dat niet andere kinderen om mee te spelen....dat wij dan zeggen ja maar hij gaat al vanaf 10 weken oud naar het kinderdagverblijf 2 volle (7.30-17.30) dagen in de week en met 3 jaar ook nog 2 dagdelen naar de peuterspeelzaal tot hij dus naar school ging. dus dat zonder kinderen om hem heen klopt helemaal niet. bedankt weer voor de adviezen. merk dat ik beetje zoiets heb van nou eindelijk heb ik durven zeggen wat ik vermoed over onze zoon en dan wordt het gewoon weggesmeten. lastige is dus dat we vanuit de huisarts ook horen lijkt op autisme maar ook op meer of hoogbegaafdheid. en die 2 dingen lijken niet te combineren als ik dat zo hoor. want autisme moeten we via ggz doen en hoog of meerbegaafdheid via het ib team. en die 2 samen in contact laten komen is iets dat wij ook weer zelf moeten aangeven en hopen dat ze luisteren naar ons. heb zelf jaren lang gevochten tegen onbegrip in de mdische wereld voor mezelf. maar dit gevecht voor je eigen kind is zoveel heftiger en vreet zoveel meer aan je als mijn eigen gevecht.
Ik zou het even navragen bij het ggz want b.v voor een diagnose Asperger is dus ook een iq test nodig omdat 1 van de kenmerken een disharmonieus iq beeld is.
En juist met Asperger hebben ze een hoger IQ. Dat was de reden waarom mijn zoon geen Asperger heeft, hij voldoet aan het volledige beeld alleen heeft hij het hoge IQ niet wat erbij hoort. Wij hebben Sven uiteindelijk laten testen in het AZU. Daar werden IQ testen gedaan, psychologische testen, het rapport van de logopediste en de cesartherapeute werden er in meegenomen en het verslag van het audiologisch centrum waar hij een gehoor en een orthopedagogische test heeft gehad. Daarbij ons verhaal en het verhaal van school. En krum wat ik bij jou verhaal lees is dat er diverse instellingen (KDV, PSZ e.d.) zaken signaleren en ze vervolgens weer wegwuiven. Krijg een beetje het idee dat de ha de enige is op dit moment die je een gevoel geeft dat je je serieus zorgen maakt en misschien ook zoiets heeft van hier moeten we iets mee.