okee, ik vind niet leuk dat er word gezegd je moeot nadenken enz enz. Denken jullie dat het gezin! waar het oover gaat (dus niet mezelf) niet al alles gebprobeert heeft? Zoals hulp zoeken, verschillende cursussen, en ga zo maar door. Vind beetje lullig dat er dat zo snel voor geoordeeld word, en wat hormonen met je kunnen doen? Slaat dus nergens op, ik help dat gezin alleen maar MEER NIEt. Dus hormonen hebben er niks mee te maken. En dit is geen puberen meer dat kind is een bedreigen voor de rest wat daar nog in huis woon qua kinderen. Dus het spijt me maar ik ga het topic laten sluiten wie er nog wat te melden heeft die stuur maar een PB. De rest die er wel zonder OORDELEN op heeft gereageerd bedankt voor jullie hulp.
Ik zou ook de huisarts adviseren. Die kan misschien doorverwijzen om er achter te komen wat de onderliggende oorzaak is voor het gedrag van het kind zodat daar iets aan gedaan kan worden. Psychische/psychiatrische problemen, neurologische of lichamelijke problemen, verstandelijke / leerproblemen. Van het kind. Óf van de ouders...! Misschien hebben de ouders wel een onbewuste verslaving, opvoedingsproblemen, eigen onverwerkte trauma's, relatieproblemen enz enz.