Het zit nl zo: mijn dochtertje (bijna 2) vind het nooit erg om achtergelaten te worden op het kdv. Wanneer ik weg ga knuffelen en kussen we elkaar, ze zwaait naar me en gaat vrolijk met de kindjes spelen. Niets aan de hand dus. Behalve op de dagen dat er een juf in het bijzonder op de groep staat. Het begon een tijdje terug dat telkens wanneer ik haar achterliet bij die juf, ze heel erg verdrietig keek. In 1e instantie heb ik er niet veel bij nagedacht en dacht dat ze gewoon even haar dag niet had misschien en graag bij mama wilde zijn. Maar op een gegeven moment is me natuurlijk wel gaan opvallen dat het altijd bij die ene juf is, bij de andere juffen heeft ze dit totaal niet. Vanochtend heb ik haar weggebracht en ik wist dat die juf op de groep zou staan. Heb dus even heel goed naar de reactie van mn dochtertje gekeken en ja hoor, op t moment dat ze haar zag hield ze me meteen een stuk steviger vast. Toen ik haar over wilde dragen aan de juf zag ik haar lipjes al trillen, haar oogjes werden groter en natter en ja, toen begon ze dus te huilen. Eigenlijk weet ik nu vrijwel zeker dat het met die juf in het bijzonder te maken heeft maar vraag me ook af of ik dat niet denk omdat ik zelf ook totaal geen klik met die vrouw voel. Vind haar een beetje een apart figuur. Zo kan er geen goedemorgen vanaf als we de groep binnenlopen, zegt vrijwel niets, en als ze tegen me dochtertje praat heb ik sterk het gevoel dat er een hoop woorden en gekir uit haar mond komen maar dat ze er geen bal van meent, het komt niet oprecht over. Overigens, dat gevoel van 'wat een apart figuur' is volgens mij redelijk wederzijds we doen gewoon beleefd tegen elkaar maar voor de rest hoeft het allemaal niet zo nodig. Heb het vermoeden dat dat komt doordat ik een keer tegen haar in ben gegaan. Ik stond nl op een dag om 10 voor half 8 op de stoep met Jaslynn en ze zei redelijk kattig dat het eigenlijk wel heel vroeg was (Jaslynn staat vanaf half 8 ingeschreven, maar breng haar bijna elke dag pas rond een uur of 8 ) en dat het nog lannggg geen half 8 was, en dat ze er een beetje moe van werd om dat telkens te moeten zeggen tegen ouders die zoiets deden. Nadat ik van ditte was bijgekomen heb ik nog vriendelijk gezegd dat tegen de tijd dat ik haar kleertjes in haar bakje had opgeborgen, uitgeknuffeld en uitgezwaaid was het zelfs half 8 geweest zou zijn. Ben toen dus heel netjes gebleven en dat is voor mij een hele prestatie. De bom barstte toen mijn dochtertje een keer ziek was. Ik heb toen netjes het kdv gebeld om door te geven dat ze thuis zou blijven maar blijkbaar was het bij haar niet aangekomen aangezien ze me die keer daarop op een redelijke arrogante toont 'netjes en vriendelijk' verzocht om in het vervolg even door te geven dat dochterlief niet zou komen. Toen heb ik haar gezegd dat ik zeer zeker heb gebeld en dat ze maar in het vervolg moeten zorgen dat de communicatie onderling wat beter verloopt om zulke mistverstanden te voorkomen. Ook heb ik gezegd dat ik het niet op prijs stel om voor andere ouders (ja die waren er ook bij) als een klein kind terecht te worden gewezen. Blijkbaar is dat niet zo goed gevallen Maar goed, we doen beleefd en meer hoeft het ook helemaal niet te zijn. Maar nu zie ik dus dat Jaslynn wat bangig en verdrietig kijkt als ze ziet dat die juf op de groep staat en dat ze overstuur raakt wanneer ik haar bij juf achterlaat en dan vraag ik me af waardoor het komt? Weet ook eerlijk gezegd niet hoe ik dit moet gaan aanpakken? Moet ik het laten rusten? Moet ik het aangeven en als een zeur overkomen? Moet ik het met haar bespreken of juist met een leidinggevende? Vind het ook zielig om mn dochter telkens verdrietig bij haar achter te laten, voelt helemaal niet goed. Heel lang verhaal geworden (excuses) maar graag jullie advies gevraagd!
Ik zou het met haar zelf bespreken (in eerste instantie), hoe moeilijk dat ook is... Je kunt gewoon netjes tegen haar zeggen dat je de indruk krijgt dat je dochter zich niet fijn bij haar voelt en of zij dat zelf misschien ook al eens heeft gemerkt? En natuurlijk vooral hoe jullie dit kunnen oplossen, omdat jij nu met een rotgevoel je dochter moet achterlaten... Eventueel kun je ook aankaarten dat dit misschien te maken heeft met de aanvaring(en) die jullie eerder met elkaar hebben gehad, maar dat wat jou betreft je dochter daar buiten moet staan. Das alleen een beetje riskant om te zeggen, omdat het kan overkomen alsof je wilt zeggen dat ze via je dochter 'wraak' op jou wil nemen Als je niet het idee krijgt dat je er met haar uit gaat komen, kun je altijd nog naar een leidinggevende gaan.
ik ga mee met MvS.. maar ik vraag me af waarom sta jij ingeschreven vanaf 07.30?? Ik mag mijn dochter brengen wanneer ik wil zolang ze maar voor 09.15 aanwezig is.
Heel vervelend zeg. Ik zou er met een andere juf over praten. Dus een gesprek aangaan en je vermoedens aan de andere juf vertellen. Ik heb het ook gehad bij een juf. Ik ben toen gewisseld van PSZ want ik had er geen goed gevoel bij. Een goede stap geweest want Isabella vindt het nu echt heel erg leuk. Bij de andere PSZ was het altijd huilen en verdrietig zijn. Ik vond die juf ook zo'n apart mens. Helemaal geen klik mee.
Precies, ik wil vooral niet dat ze het idee krijgt dat ik haar ervan verdenk dat ze via mn dochtertje 'wraak' op mij wil nemen, want hoewel ik haar een rare vogel vind, denk ik niet dat dit het geval is. Vind het wel heel moeilijk hoor, weet niet hoe ik zoiets zou kunnen brengen. Ben niet op mn mondje gevallen maar tactisch al helemaal niet Zou het me dus erg aantrekken als ze zich door mij aangevallen/rot zou voelen. mamavankirsten, ik mag mn dochtertje idd ook tot een uur of 9 brengen maar niet eerder dan half 8. Aangezien je daar per dagdeel moet betalen vragen ze je bij inschrijving de webreng- en ophaaltijden in te vullen, en daar houden ze zich blijkbaar heel strikt aan, of sommige dan
Ik snap dat het lastig is, hoor, om het goed te brengen. Maar juist daarom zou ik het zelf direct met haar bespreken. Begin er gewoon mee dat je het moeilijk vindt dit ter sprake te brengen, omdat (je er zeker van bent dat) ze haar werk hartstikke goed doet. Bijvoorbeeld Altijd bij jezelf blijven, dus aangeven dat jij het gevoel krijgt dat..... omdat je dochter op een bepaalde manier reageert en dat je dat niet van haar gewend bent. Zoiets. Ik denk dat het lulliger overkomt als je eerst met een ander gaat praten. Tenminste; ik zou dat echt heel vervelend vinden als ik die leidster was...
Jessy, bij ons is een dagdeel (ochtend) gewoon vanaf openingstijd. En kom je alleen smorgens dan moet ze tussen 12.30-13.00 opgehaald worden. En de middag brengen tussen 12.30-13.00 en dan vanaf 15.30 mag ze weer gehaald worden. Maar kan je ook goed overweg met andere juffen? waar voel jij je lekker bij.
Ja hier is het dus ook zo, dagdeel begint idd vanaf openingstijd en ze wordt tussen half 1 en 1 door mijn vader opgehaald. Maar omdat ik op het formulier heb aangegeven dat ze om half 8 begint ´moet´ik me daar blijkbaar aan houden Heb met de andere juffen helemaal geen problemen, vind ze ontzettend aardig en heel erg leuk en lief omgaan met de kinderen. Moet eerlijk bekennen dat ik er ook al aan heb gedacht om haar daar vanaf te halen, zoals bosi zei, maar aangezien het met de anderen wel goed klikt en mijn dochtertje het verder wel erg naar haar zin heeft vind ik dat iets te drastisch. Vandaag ben ik haar zelf wezen ophalen en was van plan om het er toch over te hebben. Ik trof alleen een verdrietige dochter aan omdat ze van het stoeltje was gevallen en een behoorlijke bult op haar hoofd had dus daar is ook niets meer van gekomen. Maar ga het binnenkort nog zeker wel even bij haar aankaarten.