Hoi allemaal, Ow Erik is zo'n drama-king! Altijd al geweest hoor. Maar nu zijn broertje geboren is is het helemaal erg pffff. Om de minste of geringste gaat ie compleet over zijn toeren! Hij heeft van zichzelf al een harde stem ( echt een schetterbek ) Als ie echt op dreef is dan fluiten je oren gewoon. Maar als je nu vraagt of het wat zachter kan, dan gaat ie huilen en zichzelf slaan. PFfff zo moeilijk! Probeer hem dan zoveel mogelijk te negeren. Maar als ie dan nog een tandje bijzet ( en we serieus vrezen voor gehoorbeschadiging! ) dan zet ik hem gewoon in de bijkeuken om uit te razen. Hij gaat dan echt door het lint! Eerst konden we dan nog wel tot hem doordringen, hem laten stoppen met huilen zodat ie naar ons zou luisteren en hij weer kon kalmeren. maar nu is het einde gewoon zoek. Als we de deur open doen om hem te helpen kalmeren dan wilt ie niks van ons weten en doet zelf de deur weer dicht zodat ie weer alleen is. We proberen hem zoveel mogelijk aandacht te geven en alles zo gewoon mogelijk te laten gaan ( zoals voor de geboorte van Owen ). ( op zich heel makkelijk omdat Owen nog heel veel slaapt ) Maar ondanks dat alles eigenlijk normaal gaat blijft ie een enorme drama-king. Hoe lang zal dit nog gaan duren? Wanneer word alles weer een beetje normaal en gaat Erik niet om het minste of geringste door het lint? En heeft misschien iemand nog tips? Hij vind zijn broertje trouwens heel leuk hoor. En hij helpt graag met de verzorging. Maar als broertje eenmaal weer op bed ligt dan begint de drama weer. Mamzie
pff dat lijkt me moeilijk. Daan was 1.5 toen roos werd geboren we hebben hem ook overal bij betrokken enz. Hier gelukkig weinig last van gehad van jaloersebuien. Nu had Daan die buien al voor roos erwas dus we hadden daar al wat op gevonden dus dat scheelt al een hele berg. Nu roos zelf 1,5 is weet en zie ik hoeveel er eigenlijk van een kind gevraagd word en wat een kind al niet pikt. als er opeens een broertje of zusje bij komt. misschien door je er daarin te verplaatsen dat je zelf achter een plan van aanpak komt. Wij hebben altijdnog vaste momenten die van ons zijn en dat doet hem heel erg goed
Ol denk eigenlijk dta het gewoon een fase is. Hij heeft sowieso al een lastige leeftijd, nog beetje aan het na-peuter-puberen. En dan ook nog eens ineens zo'n grote verandering door het broertje. Misschien moet je het gewoon zoveel mogelijk negeren, dat hij dan uiteindelijk wel weer bijdraait... Maar wel lastig hoor.
week 8? Pffff dat is me wat. Ik hoop dan dat we snel lekker weer hebben dan kan ie fijn met buurmeisje hier voor in de tuin spelen. Kan ie daar lekker zijn energie kwijt. Maar idd jullie hebben gelijk. Hij zit ook wel in een lastige leeftijdsfase natuurlijk.
Hier ook een dame die echt even heeft moeten wennen aan d'r zusje. Ze was heel lief voor haar zusje maar we merkten in haar gedrag dat ze aandacht ging vragen (ineens dingen niet meer zelf willen doen die ze zelf al kan etc.). Naar een paar maanden ging het beter. Tussen de 2,5 jaar en 3,5 jaar leren kinderen zo veel, en dan ook nog een broertje/zusje erbij dat is echt wel heftig voor een kind. Ze maken het ook heel bewust mee -anders dan wanneer je oudste jonger dan 2,5 zou zijn geweest. Hier doen we het nu nog wel eens zo dat we even opsplitsen. Zo ben ik zaterdag even met de oudste alleen de stad in geweest. Vond ze helemaal geweldig. Pim