Mijn zoontje is nu 6,5 maand oud. Mijn ex en ik hebben geen contact meer. Ik zit er aan te denken om alimentatie te eisen alleen weet ik niet of het echt verstandig is. Ik vind dat hij ook zijn verantwoordelijkheid een keer moet nemen. Mijn ex en ik hadden destijds samen besloten om aan kindjes te beginnen en toen ik eenmaal zwanger was wilde hij niks meer van mij en het kind weten. Ik was ineens een trut en hij moest dat kind niet. Hij heeft me toen zwanger op straat gezet (we woonde samen in een huis dat we net helemaal hadden opgeknapt). Mijn moeder is toen zo lief geweest om mij in huis te nemen. Ik begreep (en begrijp nog altijd niet) niet waarom hij eerst wel een kindje wilde en toen weer niet. Ik heb tijdens de zwangerschap heel erg achter hem aan gelopen, ik wilde heel graag een vader voor mijn zoontje. Maar dat liep vaak uit op stress en ellende. Dan was ik goed genoeg (handje vasthouden, zeggen ik houd van je, seks hebben) en dan ineens was ik weer niks. Dan wilde hij een gezinnetje zijn en dan weer niet. Hij was zo wisselvallig dat ik niet wist wat hij nou echt wilde. Hij zei me vaak dat hij niks met het kindje had en ik hoopte dat dat later wel zou komen. Ook schold hij me vaak uit en was hij erg agressief. Toen ik bevallen was ( 2 maanden te vroeg, ik denk ook door de stress met mijn ex) is het helemaal uit de hand gelopen. Hij had me bedreigd (op mijn kraambed), waarop hij het ziekenhuis niet meer binnen mocht en ik aangifte tegen hem heb gedaan. Nu zijn we een half jaar verder, hij kijkt niet om naar zijn zoon en hij heeft nooit interesse getoond. Ergens heb ik zoiets van beter blijf je weg maar aan de andere kant zit het me ook dwars dat hij zijn zoon laat barsten en hij mij in een moeilijke positie plaatst. Hij komt in mijn ogen overal makkelijk mee weg. Dus mijn overweging om alimentatie te eisen (een rechtszaak tegen hem te beginnen dus) speelt in mijn gedachten. Heb de voor en nadelen al wel op een rijtje gezet. Wat is jullie gedachten? Doen of echt niet aan beginnen? Alvast heel erg bedankt voor het lezen van mijn verhaal.
Als je het geld goed kan gebruiken zou ik het zeker doen! Had ie vante voren maar moeten bedenken voor ie zn leuter erin hing om een kindje te maken.. En als je het geld 'makkelijk' kan missen moet je jezelf afvragen of je het voor e kindje overheb om regelmatig achter ze kont aan te lopen voor het geld.. Want dat zal vast gebeuren.. Ik zou er dan lekker een gedeelte van sparen voor mn zoontje ofzo Maar ik denk dat ik het soieso zou doen...
Tja, aan plichten (alimentatie) zitten ook rechten (bijv. omgangsrgeling) vast. Het is niet gezegd dat dat ook per direct zal gaan gebeuren, maar de kans bestaat dat hij alsnog wil erkennen (ik ga er nu dus even vanuit dat dat nog niet gebeurd is) en een omgangsregeling gaat eisen. Zit je daar op te wachten? Ik zou daar nog eens even heel goed over nadenken en je er door een professional (advocaat) over laten voorlichten.
Nee hij wilde mijn zoontje niet erkennen (was volgens hem te duur, zou hij natuurlijk alimentatie moeten betalen enz). Als hij een goede vader voor mijn zoon zou zijn heb ik geen probleem met een omgangsregeling, ik gun mijn zoon een vader. Alleen is hij in mijn ogen geen goede vader, hij laat zijn zoon gewoon barsten. Dat is ook wat me tegenhoud. Ik kan het geld goed gebruiken, woon nu samen met mn zoontje in een appartementje en werk,red het net. Maar kan niks extra's doen en kan ook niet sparen voor mijn zoontje. En ik vind ergens wel dat dat ook de verantwoordelijkheid is van mijn ex. Vind het zo moeilijk, daarom ook opende ik ook dit onderwerp...
Ik zou het niet doen. De kans dat je ex daarmee ook rechten krijgt en dus je straks verplicht bent je zoontje daar een weekend ofzo te brengen, bestaat wel. En dan? Zit je zoontje bij een vader die hem niet wil. Daar krijgt hij alleen maar verdriet van. Hij kan beter geen vader hebben, dan een vader die hem laat merken dat hij hem niet wil. En ja, je zoontje heeft recht op een vader, maar wil je echt zo'n vader voor hem? Een die duidelijk laat blijken hem niet te willen? Je kunt je ex helaas niet dwingen om je zoontje leuk te vinden.
Dat is dus ook wat mij bezig houd, maar misschien draait mijn ex wel bij als hij zijn zoontje mee maakt. Maar het risico dat dat niet gebeurt wil ik ook niet nemen. Wat is nou uiteindelijk het beste voor mijn zoontje? Ik kan mijn ex inderdaad niet dwingen om van hem te houden....maar ik kan hem wel dwingen er iig financieel voor hem te zijn....Ik twijfel zo....
Ik zou het absoluut niet doen! OKe alleenstaande moeder zijn is zwaar maar wacht maar tot hij rechten gaat krijgen hierdoor dan word het nog zwaarder. Want je moet je waardevolste "bezit" afgeven en geloof me dat is heel zwaar. Ik heb meerdere malen voorgesteld om geen alimentatie en dan afstand doen,kleine is biologisch niet van hem, maar helaas nog niet gebeurd. Maar niet alles is geld dus bedenk je goed!!!
Ik zou 't ook niet doen! Als hij na al die tijd nog niet is veranderd, dan gaat hij dat nu ook niet meer doen. En je krijgt met een rechtzaak niet enkel (misschien) je geld, maar vooral een hele hoop miserie, wat je stress nog erger maakt. Kan best dat de rechter ZELF beslist om een omgang met vader op te leggen. En dan kan je niet meer terug... Hier ook een rechter die meer gaf dan beide partijen gevraagd hadden, maar ondertussen zit ik er mee en ben elke keer blij als ik m'n kind heelhuids weer in m'n armen kan sluiten. Ik zou het echt niet doen meid... Ik heb wel alimentatie, maar had liever dan minder geld (heb met zelfs al krap nu, maar werk op dit moment niet, ik studeer) dan dat ik m'n zoontje moest afgeven, zoals het nu is.
Dank jullie meiden. Heb het gisteren ook besproken met een goede vriend van me. Ik ga het niet doen. Heb de voor en nadelen naast elkaar gezet en het enige voordeel is dat het financieel beter is voor ons. Mijn ex houd niet van zijn zoon en ik vertrouw mijn ex niet. De kans dat er een omgangsregeling wordt ingesteld maakt me nu al bang. Alleenstaande moeder zijn is niet makkelijk inderdaad maar beter zo dan weer in de stress zitten door mijn ex. Mijn zoon is mijn meest kostbare in mijn leven en ik zou hem niet alleen willen laten bij mijn ex...Nogmaals dank voor jullie reactie!
Ik denk dat je voor jezelf en je zoontje de juiste keuze maakt!!! Dan maar met wat minder geld ieder maand rond komen maar je weet tenminste zeker dat je kindje in een rustige, veilige en liefdevolle omgeving op zal groeien! Dat is zoveel meer waard dat een paar rotcenten! Heel veel sterkte!
ik heb geen contact met mijn ex en ga ook geen alimentatie eisen. Omdat hij dan ook rechten heeft. Hij kijkt niet naar zijn kinderen om, heeft tot op heden niet gereageerd op de geboorte van onze dochter. Dan maar iets krapper in het geld zitten, als hij niet in onze levens wil zijn ga ik hem er ook niet in betrekken. Mijn kinderen zijn belangrijker en als hun vader hen niet wil blijft hij maar lekker weg!