Onze kleine is nu bijna 6 maanden en ze slaapt (nog) niet door, ze wordt eigenlijk min. een keer of 3 / 4 wel wakker in de nacht, en meestal nog wel vaker ook. Ze huilt dan niet echt door, maar meer een beetje jammeren... Nou is mijn man naar de huisarts gegaan vanochtend voor haar verkoudheid (alles was goed) en hij heeft dit "probleem" aangekaart. Nou zegt onze huisarts dat we haar het beste een paar nachten even gewoon moeten laten "zeuren", dat het waarschijnlijk aandacht vragen is omdat ze niet echt doorhuilt. Ze zei, het is vervelend, maar het is maar 3 nachten doorzetten, en dan weet ze dat jullie niet meer voor elk kuchje komen, maar alleen als er echt iets is.... Wat moet ik hier nou mee? Hoe doen jullie dit 's nachts? Laten jullie de kindjes 's nachts ook altijd een minuut of 5 jammeren voordat je er naartoe gaat? (de kiekeboe methode zeg maar) Overdag laten we haar wel altijd eerst 5 minuten jammeren voordat we ernaartoe gaan, maar meestal slaapt ze dan al snel, en hoeven we niet meer dan 2x terug naar boven... Ik wil het beste voor ons meisje, ik vind het ook niet zo erg om 's nachts uit bed te moeten voor haar, maar verwen ik haar niet op deze manier?
als jij het verschil tussen huilen&jammer goed onderscheid dan vind ik het geen ramp om een baby die jammert dit 5 tot 10 minuutjes te laten doen, maar ik heb het nooit gedaan. Als Jelmar geluid maakt wacht ik eventjes, en als het doorzet dan ga ik naam hem toe en geef ik hem zijn speen en slaaptie verder.... hij sliep al met 7 weken door, maar we hebben rond de 5 maanden een periode van zo'n 1,5week gehad dat ik 5 x per nacht z'n speen kon brengen.... en daarna was het weer over! het is nu misschien 1 a 2 x per week dat hij 's nachts nog eens wat jammert, maar soms ook 2 weken niet.... ach, speen erin en hij slaapt weer lekker verder!
Als je baby jammert en niet huilt, krijst etc dan zou ik het ook even laten gebeuren. Samen goeie afspraken maken en het echt even laten gaan. Weet je wat het is, je kindje weet niet dat het nacht is en kan geen klokkijken dus dat moet ie echt leren. Dat betekent dat je best wakker mag worden 's nachts (doen bijna alle kinderen) maar dat als het dan donker en stil is, je zelf weer in slaap moet vallen. Dat leer je natuurlijk niet als elke keer papa en mama naast je bed staan. Hé daar heb je die twee lieve, leuke mensen ook weer. En nog even en ze weet heel goed dat het ook werkt om jullie te 'halen'.... Krijsen en echt huilen vind ik heel wat anders maar jammeren... nee, lekker even laten gaan
Als t alleen jammeren is, zou ik t zeker proberen. 5-10minuten jammeren moet echt kunnen, zeker als je t idee hebt dat er niet echt iets aan de hand is... Mijn dochter huilde altijd lang en hard. Hield ook echt niet vanzelf op. Doet ze nu nog steeds als ze wakker wordt na een slaapje, hard huilen en dat stopt ook niet vanzelf. Er is echt 'niets' aan de hand. Maar goed, we hebben haar ook laten huilen om in- en door- te laten slapen. En ik kan je vertellen, dat was echt niet na 3 dagen over hoor !
Raar advies van je HA, en zeker niet kind-vriendelijk. Alsof kinderen van 6 maanden, bewust aan ´t huilen zijn. Hebben ze een andere manier om iets duidelijk te maken? Nogmaals, vind het een raar advies. Kinderen van die leeftijd die zo vaak wakker zijn, is heel normaal. Kinderen gaan gem. pas echt doorslapen rond de 1½ dan is hun slaapritme pas uit ontwikkeld.En sommige kinderen gaan pas doorslapen rond de 3-4 jaar.
hier heeft de huisarts dat ook gezegd. En zelfs het CB heeft dat geadviseerd. Laat maar huilen, dat duurt een nacht of 5 en dan ben je er vanaf. Nou laten huilen wordt hier al gauw krijsen en vervolgens wordt het bijna stikkend in zn bedje liggen. Wij hebben zo'n periode ook net achter de rug. Soms wel 4 of 5x per nacht. Speentje erin en hij gaat weer verder met slapen. Nou dat liever dan een kindje wat helemaal overstuur is! Ik heb het een keer overdag geprobeerd, het CB had gezegd hij mag best een uurtje huilen. Hij valt vanzelf in slaap. Nou mama was op de bank ana het meehuilen en na een half uur ben ik naar boven gegaan. Hij was knalrood aangelopen, en het waren echt hele halen die hij uitschreeuwde. Laten jammeren vind ik wat anders, dat kun je best even 5 of 10minuten doen. Dat doe ik ook, maar echt huilen huilen vind ik anders. xxx
Jingles: tja.... en toch begrijp ik het wel... Ik heb vorige week zelf ontdekt dat ik het er niet beter opmaak om naar hem toe te gaan toen hij 's nachts moest huilen (niet jammeren, echt huilen) wanneer ik er naartoe ging maakte ik hem dus wakker en daar werd hij behoorlijk boos van. Dat was het, niets meer en niet minder gewoon alleen boos. Mam ga weg ik sliep! Je huilde toch? Nou en? Ik sliep ga alsjeblieft weg! (nee hij praat nog niet) Alles wat ik deed van heel klein en donker tot uitgebreid met het licht aan maakte het erger. Nu heel af en toe laat ik hem dus even en tja het werkt wel binnen no time slaapt hij verder... Ik neem dus ook niet van je aan dat ik kind-onvriendelijk ben er is geen lievere moeder voor mijn kindje dan ik. Het is dus heel erg kind afhankelijk (want de eerste 9 maanden van zijn leven was ik ook echt anti laten huilen). Ts maak duidelijke afspraken met je man en doe wat je hart je ingeeft. Je weet het beter dan wie dan ook hier. Wij zeggen slechts onze eigen ervaringen en die kan je niet zo overzetten op jullie situatie. Het ('s nachts door) slapen is altijd een hot topic hier met echte tegenstanders die geen blad voor de mond nemen (net zoals vroeg starten met bijvoeding dat is er ook zo een die altijd heftige reacties uitlokt). Maar als je doet wat je zelf het beste vind doe je het gewoon echt goed. Kijk naar je eigen kindje en probeer als lievdevolle mama te bepalen wat zijn/haar behoeftes zijn op dat moment. Heel veel succes...
Het gaat echt om jammeren... Huilen doet ze (bijna) nooit 's nachts. Ik weet niet of het jammeren overgaat in huilen, want voor die tijd sta ik alweer naast haar bed Misschien moet ik het toch eens een beetje op z'n beloop laten 's nachts.... Haar "gewoon" even laten "zeuren" Al zal het er dan waarschijnlijk op uit draaien dat de kleine al snel weer in slaap valt en mama in haar bed ligt te huilen Pff lastig hoor, je wilt alles zo goed mogelijk doen voor je kleintje....
Het gaat echt om jammeren, dus niet huilen/krijsen Dus de discussie wel/niet laten huilen is hier eigenlijk niet van toepassing Je hebt wel gelijk dat ik gewoon moet doen wat mijn hart me ingeeft, maar als een huisarts zulke dingen zegt, kan ik gelijk weer gaan twijfelen of ik het allemaal wel goed doe
Heb net aan de modjes gevraagd of ze de tiltel kunnen veranderen in "huisarts zegt laten jammeren" om discussie over wel/niet laten HUILEN te voorkomen
Als het jammeren is zou ik eens even aankijken wat er gebeurt als je niet meteen gaat. Misschien is ze maar half wakker en sukkelt ze na een minuutje weer in slaap, en wordt ze juist meer wakker omdat jij naast haar bed staat. Het is allicht het proberen waard, gaat ze toch echt huilen dan ben je alsnog snel genoeg bij haar.
ons meisje is 8 weken - en ook haar laten wij snachts weleens even 'piepen' - zoals ik het dan noem . Ook maar 5 minuutjes hoor en zeer afhankelijk van het volume , aangezien we nog een oudere dochter hebben ook. Maar meestal valt ze gewoon in slaap na een paar minuutjes. We weten inmiddels dat ze prima 7 tot 9 uur zonder voeding kan. Dus als ze voor de 7 uur piept, lig ik wel wakker te luisteren, maar hoop ik altijd dat het 'gewoon even wakker worden' is. Wordt ze na 7 of 8 uur wakker, dan sta ik al bijna naast m'n bed, wetende, dat het piepen al vrij snel over zal gaan op écht huilen, omdat ze gewoon honger heeft. Af en toe val ik tijdens dat 'wachten' ook al gewoon in slaap weer - en wordt dan 3 kwartier, of een uur later wakker wanneer ze écht huilt. En dan weet ik gewoon, dat zij ook gewoon weer geslapen heeft (anders was ik wel eerder wakker geworden) . Dus ja, ik zou ze snachts zéker even laten jammeren/piepen. Zolang het niet klinkt als honger/groot verdriet vind ik daar persoonlijk niets mis mee.
De hele nacht niet naartoe gaan vind ik wel erg drastisch, dan vallen ze uiteindelijk wel in slaap, maar gewoon van uitputting. Bovendien is je kindje verkouden, voelt zich waarschijnlijk niet lekker, dus dan zou ik daar niet aan beginnen. Mijn kinderen hebben allebei wel zo'n periode gehad dat ze 3 minuutjes ofzo huilden voor ze gingen slapen of even huilden als ze wakker werden 's nachts. Nu wordt hij 's nachts een enkele keer nog wel eens wakker. Ik wacht een minuutje, want vaak valt hij gewoon weer in slaap en anders ga ik er even heen, stop hem even in en hij slaapt 9 op de 10 keer dan weer verder. Laten huilen vind ik op zich niet zo erg, maar hoogstens een paar minuutjes en niet als ze ziek zijn of je echt krijsen. Bij ons hielp het om hem niet meer steeds uit zijn bedje te halen, dus gewoon langs te gaan, even kort wat zeggen, instoppen en weer weg te gaan. Als hij bleef huilen, herhaalden we dat gewoon na 2 a 3 minuten.
als je kindje niet lekker is zou ik er wel naar toe gaan. maar anders echt even laten jammeren. kindjes gaan de slaapcyclus een paar keer door. dus het jammer momentje kan bij het opnieuw inslapen voorkomen. als het overgaat in huilen kun je alsnog gaan. maar je moet je er uiteraard zelf goed bij voelen.
Wij hebben ook een 'jammer' periode gehad. In eerste instantie stonden wij ook al snel naast haar bed, met als gevolg dat ze ons met spleetoogjes aankeek en gezellig glimlachte... speentje erin en klaar. Een aantal nachten gedaan en toen had ik ook zoiets van 'eens kijken of ze ook gewoon zelf weer kan gaan slapen' want van paniek was geen sprake. En kreeg ook het idee dat ze het wel gezellig vond als we even kwamen kijken haha. Dus vanaf toen als ze jammerden werd ik wel wakker maar bleef liggen luisteren naar haar. En na eventjes was het weer stil en sliep ze gewoon weer. Die beslissing was ook gewoon gebaseerd op gevoel. Je gevoel verteld altijd het juiste! Volgens mij is dat de belangrijkste leidraad waar je je aan vast kan houden. Als jij je gelukkig voelt met deze situatie en je kleine ook dan gewoon zo houden.
Als het echt jammeren is en er is verder nits, zou ik ook eens even afwachten of het bij jammeren blijft en je kindje zo wel weer in slaap valt. Je merkt het snel genoeg als dat niet gebeurt...
ik zou haar even laten jammeren. heb ik destijds ook gedaan en na een nacht of 2 slapen ze door. je kan er wel bij elke kik naartoe gaan maar dan word je zelf kriegel. zolang ze niet hard huilen is er niets aan de hand.
Ik zou het zeker proberen hoor. Of ze houdt vrij snel weer op met jammeren, of ze gaat huilen. Dat verwacht ik althans En daar kom je alleen achter als je het uitprobeert. Als ze gaat huilen, kun je alsnog naar haar toe. Mijn zoontje jammert ook regelmatig midden in de nacht. Maar dat doet ie vooral half slapend en volgens mij omdat hij dan een beetje wakker wordt. We laten hem altijd even gaan en meestal valt hij vanzelf weer in slaap. Soms wordt het jammeren dwingender en dan gaan we naar hem toe. De ervaring heeft ons namelijk geleerd dat het dan al snel overgaat in huilen.
Sorry, beetje off topic, maar ik moet t ff kwijt. @Jingles, ik denk ook niet dat baby's daadwerkelijk zo denken (laat ik eens gaan huilen, dan komen ze vanzelf wel), maar toch werkt het in veel gevallen wel zo. Mijn dochter heeft maandenlang (in periodes) veel gehuild en dan werkte niets. Troosten werkte niet (ja, als je dr uit bed haalde, maar weer terug in bed begon t weer), alleen voeden voeden voeden. En daaraan toegeven maakte het uiteraard alleen maar erger, dan duurde t de volgende dag nog langer of wilde ze nog een keer extra. Soms werkte zelfs voeden niet meer (slapend in bed, direct weer wakker en huilen). Echt, die voedingen had ze absoluut niet nodig. En geloof me, ik heb véél andere methoden uitgeprobeerd (uuuuuuren naast dat bedje gezeten). Het werkte niet! Ze moest het zelf leren.. Uiteindelijk ben ik daar zelf aan onderdoor gegaan (te veel voeden, stress en slaapgebrek) en zelfs ziek geworden. Uiteindelijk was het echt een kwestie van wie heeft de langste adem. Wij dus. Ze kon prima zonder die voedingen én doorslapen. En nog steeds is ze zeer vatbaar voor gewenning. Dat is niet doelbewust, maar het werkt gewoon soms wel zo. Ja, ook al bij die kleintjes van 6 maanden. Natuurlijk moet er wel goed gekeken worden of het kindje niet iets mankeerd en zelf ben ik ook altijd blijven controleren of er niet echt iets aan de hand was/is. Ik vind het altijd erg jammer als ouders van kindjes die dat niet zo herkennen of mee hebben gemaakt, het ook niet 'geloven' dat het bij anderen wel zo werkt (net als heel veel ander gedrag). 'Ik heb mijn kinderen nooit laten huilen', nou geweldig, maar dan is het (meestal) ook niet nodig geweest..