Onze zoon van 1 laat sinds een paar dagen zijn eten steeds op de grond vallen. Van zijn ontbijt neemt hij een paar hapjes om het vervolgens naast zijn stoel te houden en dan los te laten. Wanneer we oefenen met een lepeltje belandt deze ook meestal op dezelfde manier op de vloer. Dit terwijl hij nog lang niet uitgegeten is. Het is niet dat hij erom moet lachen ofzo, hij doet het gewoon en kijkt niet eens waar hij mee bezig is. Eerst raapte ik het dan op en gaf ik hem wat nieuws, nu zeg ik serieus (niet boos) "nee" en dat hij zijn eten niet moet laten vallen. Vervolgens wacht ik even voor ik hem wat nieuws geef. Hij moet leren dat dat niet de bedoeling is, maar is zich nu nog van geen kwaad bewust. Wat doen jullie / zouden jullie doen in zo'n situatie? Wanneer er normaal gesproken iets valt (geen eten dus), zeg ik altijd "Boem! Gevallen!" Misschien dat het daardoor komt
Als hij het niet echt door heeft, heeft het ook geen nut hem te gaan 'corrigeren'. Hier gaf ik minder eten per keer, zodat ze niet een hele maaltijd op de grond kon gooien.
hier ook een eten smijter... ook warm eten uitsmeren op haar tafeltje... minder per keer is idd het enigste wat ik weet
Herhalen herhalen herhalen. Hier ook die fase gehad, een maand of 8 lang Hij deed het niet om mij te pesten.eerst echt onbewust en daarna om te kijken waar het allemaal beland Nu geeft hij zijn bord aan mij of neemt hij het eten vast en wil hij het allemaal in mijn mond proppen als hij geen honger meer heeft.
Zoontje doet dat hier ook al tijden. Hij laat het zelfs uit zijn mond vallen. Hij lacht er ook niet bij. Geen idee waarom wel. Ik negeer het omdat wanneer ik er aandacht aan besteed ik denk dat het een spelletje gaat worden.
Herkenbaar dus Ik wil hem ook niet straffen ofzo, maar het lijkt me wel handig hem te laten merken dat als je eten valt, je dus even niks hebt om op te eten. Misschien dat hij het dan afleert. Ik wacht ook niet lang hoor, een paar seconden. Ik denk dat ik het "nee" zeggen maar weer achterwege ga laten, ik wil hem niet het gevoel geven dat ik hem afwijs om wat hij doet.o Minder tegelijk geven doe ik al, ja. Anders wordt het wel veel verspilling. Van binnen moet ik er trouwens wel een beetje om lachen steeds.
Ik constateer zakelijk (dus niet met mogelijk aantrekkelijke geluiden zoals boem): "Tja, daar ligt het. Nu kunnen we dat niet meer opeten." en laat het vervolgens de rest van de maaltijd liggen. Raketje kijkt dan af en toe naar waar ze het spul heeft laten vallen en soms maak ik dan nogmaals een opmerking. Ze krijgt het niet terug. Niet om te straffen, maar om oorzaak/gevolg te leren: Als je iets boven de vloer loslaat, valt het naar beneden. En als het eenmaal beneden ligt, komt het niet zomaar terug. En ik geloof dat het kwartje inmiddels is gevallen.
Dat is wel een goeie Raketje! Hier ook een smijter, nu kijkt hij daarna iedere keer naar ons of dat we moeten lachen. En soms is het toch echt wel erg moeilijk om je lach in te houden
Ik geef hem gewoon geen eten in de buurt Ik gaf hapjes brood of brod op een vork aan, net als warme hap. Heb echt geen zin om alles van de grond te blijven rapen en ze zijn gewoon nog erg jong om het allemaal te snappen. Nu is hij 2 jaar en kan zelf zijn bord met boterham netjes opeten zonder gesmeer.
Kleinere beetjes geven en corrigeren als ze het doen. Doe ik met onze dochter al een tijdje, maar werkt nog niet echt. Ik blijf het wel herhalen dat als ze genoeg heeft of niet wil ze het moet laten liggen op haar bordje. Het hoort er nu eenmaal bij, dan maar een keer extra stofzuigen. Ik denk niet dat je er iets aan kunt doen. Ze moeten ook leren eten dus straks zal die lepel nog wel 100x op de grond liggen met het eten er naast...heel vervelend maar niks aan te doen.