Mijn vader heeft kanker. Na ongeveer 1,5 jaar ziekenhuis in en uit, is de ziekte rustig en is het afwachten hoe lang het duurt voor hij weer behandeling nodig heeft. Nu voelt hij zich best goed en heeft samen met mijn moeder een camper gekocht. Ze zijn een week weg geweest en dat is zo goed bevallen dat ze in oktober voor 8 weken vertrekken. Heerlijk dat ze eindelijk weer eens kunnen genieten en kunnen reizen. Alleen voelt het heel dubbel.... We zien elkaar zo'n drie keer in de week en hebben dagelijks contact via de telefoon of app. Wanneer ze weg zijn, kunnen we natuurlijk wel bellen, maar internet is zeer beperkt. Ook mist mijn oudste zoon opa en oma enorm wanneer ze alleen nog maar een week weg zijn, hij is bijna 4 en krijgt steeds meer mee natuurlijk. Na het missen door allerlei opnames en de ziekte, voelt het nu alsof ik (we) ze nu nog meer moeten missen, voel mij heel schuldig hierdoor en zelfs egoistisch... Iemand tips?
Gun ze die 8 heerlijke weken gewoon. Ze hebben het blijkbaar nodig en dat kan ik me wel voorstellen als hij zo lang ziek is geweest. Hij wil weer even genieten. Het is maar 8 weken. Ik woon permanent 2500 km. van mijn moeder en zus vandaan. Sterkte.
Ja dat is altijd lastig, de heimwee naar je ouders/grootouders, maar andersom zal het voor hen ook moeilijk zijn! Ze zien jullie ook vaak, dus zal het die 8 weken best een lange tijd zijn, ook voor je ouders. Ze zullen de kleinkindjes ongetwijfeld ook missen! Maar ze kunnen nu eindelijk weer op reis, gun ze dat geluk samen! Zorg dat je er positief over gaat denken, het is "maar" 8 weken, voordat je het weer zijn ze weer terug. Probeer als het mogelijk is toch contact via skype/mail telefoon/ whatsapp te maken. Op veel plekken (bijv. Mcdonalds, maar ook op campings) is tegenwoordig gratis wifi, dus internet hoeft geen echt probleem te zijn. Het komt allemaal wel goed! Probeer het als iets positiefs en leuks (voor je ouders) te zien!
Wat fijn dat jullie zo'n goede band hebben met elkaar dat je hen gaat missen. Laat dat gevoel gewoon toe, het klinkt me heel lief in de oren. Natuurlijk gun je hun die reis, maar je mag hen ook gewoon missen. Ik zou het zelfs uitspreken, zonder verwijtende ondertoon als dat lukt. Waarschijnlijk vinden ze dat ergens wel 'fijn' om te horen!
Bedankt voor jullie reacties! Ik gun mijn ouders absoluut een heerlijke vakantie en weet zeker dat ze de kinderen en kleinkinderen ook missen. We gaan maar gewoon proberen zoveel mogelijk contact te houden, en het zo positief mogelijk in te zien qua missen. Toch fijn om even een 'frisse' kijk op de situatie te krijgen van anderen.
Nou ik zou ze ook erg missen hoor! Hier ook veel contact met mijn ouders en onze kids zijn dol op m'n ouders (en andersom ook uiteraard). Toch denk ik dat die 8 weken sneller voorbij zullen zijn, dan je nu denkt.
Hier ook goede band met mijn ouders...als ze in NL zijn gaan we 2x per week even langs...nu wonen ze sinds een paar jaar 50/50 in NL/buitenland...ik zag er oom op tegen maar uiteindelijk valt het mee, eerste twee weken is FF lastig erna ben je er aan gewend, ik denk dat jullie die 8 weken ook wel gaan doorkomen, FF moeilijk maar erna zal t makkelijker zijn....!
Er is toch helemaal niks mis mee als je iemand mist? In dit soort gevallen weet je dat het vanzelf weer voorbij gaat. Accepteer van jezelf dat je ze gaat missen. Dat je ze mist betekent niet dat jij ze hun vakantie niet gunt.....
Geen probleem toch? Je gaat ze missen en daarna zijn ze weer terug. Ik denk dat het ook een misvatting is dat je veel contact moet hebben om een goede band te hebben. Ik ben ook dol op mijn vader maar zie hem echt niet wekelijks en ik spreek hem ook echt niet dagelijks aan de telefoon. Met minder contact hoeft het echt niet slechter te zijn.