Het eeuwige gezeur...

mijn zoon ook enorm zeuren! Ik herken je verhaal echt. vooral televisie kijken... pfffff. Ik zeg altijd: ophouden met zeuren de televisie komt niet aan! en zolang je zeurt komt die helemaal niet aan! zeurt hij dan nog dan negeer ik het altijd... hij kan ook aanhouden hoor. Maar hij moet leren dat hij door zeuren echt zijn zin niet krijgt. Zeuren om de Tv de hele tijd komt de tv gewoonweg helemaal niet aan. Inm. werkt dit wel... hij zeurt echt veel minder om de tv en als ik nee zeg dan weet hij dat het nee is. Heeft even geduurd hoor maar consequent zijn hoor! heel belangerijk

 

Als mij zoon iets vraagt in een zeurderig stem, zeg ik hoe hij het wel netjes kan vragen. Altijd zegt hij het dan op mijn manier na en zo houdt het zeuren op.
Wat tv kijken onder het eten betreft, alle respect voor degene die dit niet willen, ik zelf doe daar niet zo moeilijk over. Ik ben al blij dat ie eet, en als hij dat voor de tv wel goed doet vind ik het niet zo erg. Op andere dingen ben ik dan wel strenger en nee is idd nee.
zelf kies ik mijn strijden met hem, sommige dingen zijn belangrijker als anderen. Ik hamer meer op respect, luisteren, zulke dingen.
Maar ieder moeder doet het op haar manier, en dat ik maar goed ook
Succes

 

Een peuter/kind wat heel veel zeurt, weet in mijn ogen niet wat "nee" is.
Mijn zoontje van 2 zeurt veel meer bij mijn man als bij mij, omdat hij weet dat het bij mij gewoon onbegonnen zaak is. Zolang hij om iets zeurt, krijgt hij het gewoon NIET. Klaar punt uit. Dan kan hij doen wat hij wil, maar ik houd voet bij stuk. Als je dit een paar keer doet, leren ze het verbazingwekkend snel.
Ik blijf heel aardig tegen hem, maar zeg wel héél duidelijk en langzaam dat het niet mag, dat hij zich de moeite kan besparen, want op deze manier krijgt hij toch niks.
Als hij er dan zelf helemaal niet mee bezig is, dán krijgt hij opeens wel een dropje, of mag hij even een filmpje op de computer kijken. Hoe blij hij dan wel niet is!
Als hij het gewoon lief vraagt mag hij overigens ook wel eens dát wat hij wil hoor, maar hij weet bij mij donders goed dat als het nee is, hij niks bereikt met verder zeuren.
Dus dat punt moet je ook bij je dochter zien te bereiken.
De tips: Nee is nee. Houd je hier ook aan! Als zij na een uur brullen jij in je wanhoop haar tóch voor de tv zet, heeft zij "gewonnen". Zo simpel is het. Dan vallen al de "nee's" van dat uur in het niet.
Blijf wel vriendelijk, doe alsof er niks aan de hand is en negeer haar. Praat gewoon verder, of ze het leuk heeft gehad vandaag, of ze wat wil drinken of even gezellig dit of dat komt doen of je komt helpen met het eén of ander.
Op onverwachte momenten als JIJ het goed vind, laat je haar tv kijken of geef je iets waar ze vaak om zeurt.
Zo gaat ze sneller als je denkt snappen hoe de vork in de steel zit, en gaan luisteren naar het simpele woordje "nee!"'.

 

Consequent zijn en niet proberen zoveel mogelijk 1 op 1 met haar te doen. Ze moet zichzelf ook kunnen vermaken toch?
Bij zeuren is het nee, en dat houd je kort en goed. 1 waarschuwing en daarna op de gang/strafplek, enz. Ze leren het echt wel hoor! Door de zure appel heen bijten en dan kom je er wel!
Verder op momenten dat er niet gezeurd wordt, vooral belonen met positieve aandacht.
En zorg dat je vaste structuren hebt, op deze leeftijd hebben ze voorspelbaarheid nodig en dat voorkomt een hoop gezeur.

 

Wat Oleander trouwens ook zegt, geldt hier ook. Zeuren om een snoepje? Dan komt het er sowieso niet. Lief vragen helpt soms wel
Heb hier nauwelijks nog last van gezeur

 

Jaycen heeft hier de rare tik dat hij na het eten even wil stofzuigen (vraag me niet waarom haha). Meestal gingen we na het eten meteen naar beneden om te douchen/wassen, tanden poetsen en naar bed.
Nu ga ik zelf naar beneden om alvast alles klaar te leggen voor dat moment en de andere ochtend met de mededeling dat hij 5 minuutjes mag stofzuigen, tot mamma roept.
Dat werkt echt perfect, je hebt dan een limiet gesteld zonder het helemaal te verbieden en hij zeurt er niet meer om, omdat het nu onderdeel van het ritueel is geworden.
Je zou eens kunnen proberen om bij het wakker worden al te zeggen dat als ze straks beneden komt, ze even televisie mag kijken totdat jij roept dat het ontbijt klaar is.
Heb jij mooi rustig de tijd om het ontbijt klaar te maken of de tafel te dekken en heeft zij haar zin zonder dat ze "haar zin krijgt".
Want ze zeurt er niet om, jij hebt het immers zelf voorgesteld en een limiet gesteld.

Succes!
Ze zijn leuk he, die peuters
Je wordt er erg vindingrijk van

 

Ben ik het helemaal mee eens! Werkt hier namelijk ook heel erg goed! Sowieso is ons zoontje gebaat bij grenzen en regels. Hij wil weten waar hij aan toe is, dus dat laat ik hem van te voren al weten. Als we bij de glijbaan zijn en het is tijd om naar huis te gaan, dan zeg ik hem dat hij nog één keer mag glijden en dat we daarna naar huis gaan. Nog nooit problemen gehad! Hij gaat na die ene keer glijden mee naar huis.

's Ochtends mag hij hier voor de tv eten, simpelweg omdat dit dan wat makkelijker voor ons is, doordat z'n zusje een fles krijgt. De tv en de eettafel staan in 2 aparte ruimtes van elkaar, dus erg gezellig is het dan niet, wanneer ik op de bank zit te voeden en hij in de serre aan de keukentafel z'n boterham op eet. 's Middags en 's avonds wordt er gewoon aan tafel gegeten en dat weet hij ook. Eigenlijk heb ik weinig gezeur hier, behalve dat hij nu enorm verwend is door alle cadeautjes die hij krijgt, omdat hij een zusje gekregen heeft. Al het bezoek neemt een cadeautje voor hem mee, waardoor hij in de winkel niet door heeft, dat het niet vanzelfsprekend is dat hij altijd maar alles krijgt. Met driftbuien op de winkelvloer als gevolg......

 

mijn zoontje heeft zijn stoel tegenover de tv en eet terwijl hij kijkt. dat doet hij al heel lang(2,5maand lang). ik vind dat ook verkeerd. maar als hij wat eet dan ben ik blij, anders eet hij de heledag echt helemaal niks. hij heeft afleiding nodig wanneer hij eet denk ik dan. ooit zal ik dat af laten leren, voorlopig doen wij het zo.
het lukt me echt niet streng te zijn tegen mijn zoon. straffen doe ik ook niet. maar weet je, hij is lief, vriendelijk, sociaal, leert goed, ontwikkelt zich verder ook helemaal goed, alleen is TV voor hem de ding op dit moment. hij mag dan tijdens t eten kijken, voor t slapen gaan en buiten deze tijden speelt hij keurig en gedragt zich netjes. anders zou het voor ons ook de heledag gezeur worden denk ik, of niks eten.
we hebben van die vervelende fases, bijvoorbeeld constant gevaarlijk klimmen en zo, of hard weg lopen op straat; maar hij leert wel die dingen ook gewoon af.nu doet hij klimmen alleen in de speeltuin, mama's hand vast houden bij wandelen doet hij ook uitzichzelf. en wanneer zijn eetlust weer terug komt dan eten we zonder tv denk ik dan. komt allemaal weer goed. je eraan ergeren en r een strijd van maken maakt zo een periode alleen maar langer.

 

ik heb me ff vergisd net.niet 2,5 maand, 1,5 maand lang nu. hij wilde ineens echt niet meer in zijn kindereetstoel zitten en absoluut geen slabbertje om wilde. ik las toen ergens dat ze niet goed eten omdat ze niet ff rustig zouden kunnen zitten.

 

Ik heb hier ook zo'n jongedame rondlopen die heel erg kan zeuren. Wat ik doe: ik kijk haar recht aan en zeg nee. Als ze dan gaat huilen neem ik haar op schoot en leg uit waarom ze iets niet krijgt/mag en meestal is het dan wel goed. Ze begon vanochtend (ze had net 3 seconden haar pap op) om chips te zeuren. Ik zeg dus nee. Zij begint te huilen en te piepen. Ik pak haar op, ga met haar zitten en leg uit dat altijd maar chips eten niet goed voor haar is en dat ze dan net zo'n dikke buik krijgt als papa . Of ze het echt begreep weet ik niet, maar het hielp wel.

Ook als we bijvoorbeeld met haar aan het dollen zijn, dan wil ze niet meer stoppen. Als je dan toch stopt dan is het huis te klein. Tegenwoordig zeggen we dat het de allerallerlaatste keer is. Zij zegt dan standaard "niet allerlaatste keer", maar toch accepteert ze het als we dan stoppen en nogmaals zeggen dat het de allerlaatste keer was.

Als ze echt bloedvervelend wordt, dan moet ze de gang op. Daar staat een stoeltje waar ze dan 2 minuten (ze is 2, dus 2 minuten) op moet zitten. Meestal is het daarna wel over, want op de gang zitten zonder iets leuks, dat vindt ze echt niet leuk.