Hoi ladies, Ik schrijf weer iets na lange tijd. Ik word eenbeetje gek van mezelf, en van me hele situatie.We zijn al 15 maanden bezig voor een tweede kind en ben vandaag weer ongesteld geworden....weer mislukt...weer een nieuwe ronde....alweer ik ben het zo zat maar veel doe je er niet aan hoe gaan jullie hiermee om....vind het zo oneerlijk voor me beste vriendin...ze is nu zwanger en wil haar niet lastig vallen met hoe ik me voel...maar het voelt alsof niemand mij snapt....me man niet gwn niemand...ik weet het even niet meer... groetjes, een droevige mama
Hee meid.. Rot hé.. iedere keer weer de teleurstelling. Wij zijn nou 20 maanden bezig en word er ook een beetje moedeloos van. Wat mij helpt is t tempen. Dan weet ik of m'n ongi eraan komt. Liever zo dan een witte stomme test. Word daar zo depri en verdrietig van. Hopelijk is t snel raak meid! Dikke knuf
Ja zeker rot meis...maar idd miss kan ik beginnen met tempen om zo teleurstelling te voorkomen...ik zie ook dat jij ook lang bezig bent! en ook dat je met clomid bezig bent!! ik hoop dat het snel bij jullie raak is! dankjewel voor je steun kus!
Ik snap je helemaal hier 4 jaar bezig voor een eerste... Ik zie dat je ook PCOS hebt, proberen jullie t op de natuurlijke manier?
Dankje meis! Hoop als je gaat tempen t jou ook een beetje helpt. Heb ook nog steeds wel is dat ik gigantisch baal en een lekker potje gaan janken. Maar ook dat lucht op.😊 Zie dat je pcos heb ook. Dat is helemaal rot. Krijg je er medicijnen voor? Xx
Heey. Ik weet niet of je hier iets aan heb. Maar heb zelf ook pcos en hierbij een onregelmatige cyclus. Maar gebruik hier progesteron creme voor van dr lee. Hierdoor een regelmatige cyclus en dus meer kansen Hoop dat je snel een mooie positieve test in je handen hebt.
Hoi Jeske! Dankjewel voor de tip! Ga ik zeker halen! Ja meiden ik heb inderdaad pcos...mij is geadviseerd af te vallen. Ben ook oo eigen houtje mee bezig. Volgende week naar de diestiste zodat zij mij hierin kan begeleiden. Ik probeer wel natuurlijk omdat ons dochtertje ook is gelukt. Ik ben denk ik emotioneel niet in staat voor een medische traject. Misschien over 1 jaartje mocht het niet lukken. Het is altijd zo balen wanneer je weer een maandje langer moet wachten die uiteindelijk ophoopt in jaar tot jaren. Maar de moed weer vinden en herpakken💖 Dat maakt ons sterk
Heb je al iets van onderzoeken gehad? Of hoe hebben ze je pcos vast gesteld? Om eerlijk te zijn... Mij werd het na 16 maanden ook veel te zwaar, we hadden al wel wat onderzoeken achter de rug en wisten dat het daarom niet helemaal wilde vlotten... Maar mij gaf het wat meer 'rust' dat ik met behandelingen kon starten, ookal stond ik er een half jaar helemaal niet voor open! Ik heb nu het idee dat het niet telkens 'onze schuld' is dat het niet gelukt is... Omdat wij misschien op een verkeerd moment gemeenschap hadden, teveel of te weinig of net niet de juiste dagen rond mijn ei etc. Nu kan ik het een beetje uit handen geven, ook niet makkelijk, maar voor mezelf valt er wel een hele last van mijn schouders... En we zijn 'bezig', dus dat geeft me ook wel weer een beetje moed! Hier zijn er ook ontzettend veel mensen zwanger geraakt (of ondertussen zelfs al bevallen) in de periode dat wij bezig zijn voor een eerste kindje. En inderdaad, dat doet vaak pijn. Ik heb het ook al heel moeilijk gehad.. veel mensen in mijn omgeving waren in 3 maanden zwanger. Sommigen van hen zijn ondertussen al bevallen en wij staan nog steeds met lege handen... Je mag gerust dat verdriet voelen en het oneerlijk vinden, maar onze tijd komt heus nog wel, daar mag je van overtuigd zijn!