Maar het is toch ook niet verboden om zo’n kind op te vangen? Als je plek hebt om dat als gastouder te doen waarom dan niet? Er is ook nog altijd zoiets als de menselijke maat. Zij kent het gezin en weet of de nood hoog is. Of dat kind nu bij een vaste gastouder komt of elke dag van hot naar haar of bij risicovolle grootouders bijvoorbeeld. Ik weet wel wat ik veiliger vindt.
Ik zat met de vorige lockdown overspannen thuis, ik hoefde daardoor geen gebruik te maken van de noodopvang. Deze keer kan ik het met grootouders/bso oplossen, helaas moet ik 1 dag noodopvang afnemen. Het is niet bij iedereen maar “makkelijk”
Ik denk ook daarbij nog eens dat een aantal mensen dit nu doet om een burn out bij zichzelf te voorkomen. Best veel mensen zijn er bijna aan onderdoor gegaan de eerst keer. Dus als noodopvang nu dan een oplossing is.
Hier mag je kind ook naar de noodopvang bij 1 vitaal beroep. Ik werk in een huisartsenpraktijk en zou best vanuit huis willen werken, telefoon, mail, receptuur maar werkgever wil daar niet in investeren en ik denk dat het in de praktijk ook vies tegen zal vallen. Zit je te bellen met een patiënt en begint je kind te gillen dat ze het niet snapt en je hond gaat blaffen Mijn man is service monteur in de glastuinbouw en moet toch echt naar zijn klanten bij storingen en in bedrijf stellingen. De komende twee weken vangen we het zelf op en daarna gaat ze naar de noodopvang, Heb er de vorige lockdown zoveel vrije dagen voor moeten opnemen en dat doe ik niet nog een keer en ik denk dat veel ouders dat denken en dat nu de noodopvang drukker is. Het houdt ook een keer op.
Ik zit hem nu al te stressen na de berichtgevingen uit andere landen dat zij de lockdown verlengen. Ik hoop echt dat de kinderen vanaf 19 jan weer naar school/opvang mogen. Hebben nu gigantisch geluk dat mijn schoonvader nog 2 weken vakantie heeft. Maar dan, dan moet ik er echt aan gaan geloven om thuis te gaan werken. Fijn, zit nog in de inwerkperiode bij mijn nieuwe baan, leer allemaal nieuwe dingen, heb gehoorapparaten en daarnaast ben ik ook nog herstellende van een burn out..
Nou he..nu ook Engeland. En steeds meer berichten vanuit het onderwijs dat ze het niet veilig vinden om open te gaan. Dat zullen ze ook wel meenemen.
Hier in een dierenartsenpraktijk. Heb soms ook thuisgewerkt op een dag zonder afspraken maar inderdaad die telefoontjes met kinderen erbij is gewoon niet te doen.
Dat is heel fijn. Hier wel 2 keer dag verplicht een meet om 9 en 14 uur. Morgen lukt dus al niet omdat ik moet thuiswerken en zelf een vergadering heb. Ik kan wel later op de dag mijn kinderen helpen maar morgen om 9 uur lukt dus niet.
Ik ben er inderdaad bang voor. Denk niet dat de scholen vanaf 19 jan weer open zullen gaan. Vooral omdat Duitsland en Nederland veelal synchroon lopen qua maatregelen.
Wij maken nu een dag per week gebruik van de noodopvang en vorig jaar niet. Tijdens de vorige lockdown kwam mijn werk stil te liggen en nu (voorlopig) niet. En het is een vitaal beroep. M’n man en ik leveren beide een werkdag in om bij de kinderen te zijn en een dag dan noodopvang in ieder geval deze twee weken.
Nee klopt, jij schreef alleen dat mensen er recht op hebben en dus geen moeite meer doen, dat valt voor mij onder “makkelijk”
Haha, welkom in de wereld van thuiswerkers . Ik heb voor mijn werk zowat de hele dag door internationale Teams overleggen, en met regelmaat een kleuter, een eigenwijze dame en een beginnende puber om me heen. En omdat intussen zowat ieder land wel ergens een periode van het jaar een lockdown of onverwachte schoolsluiting had, is dit intussen meer de standaard dan uitzondering. We hebben hele bingolijsten kunnen afvinken van onderbrekingen door leveringen van pakketjes of boodschappen, blaffende honden, klussende buren, enthousiast en luidruchtig vergaderende partners, huilende kinderen, babies op schoot, overbelaste bandbreedtes door Netflixende pubers etc. Het zorgt ervoor dat ik me een stuk minder beschaamd voel als mijn kinderen weer eens ‘storen’, juist wel fijn om te zien dat mijn collega’s ook maar ‘gewone’ mensen zijn en iedereen dezelfde struggles heeft. Ik snap dat sommige telefoontjes van een huisartsassistent oid misschien wat gevoeliger zijn hoor, maar ik krijg soms ook wel de indruk dat het excuus ‘ik kan me niet concentreren met kinderen om me heen’, of ‘ik moet vergaderen en kan dus niet continue naast mijn kind zitten en schoolwerk begeleiden’ wel heel gemakkelijk uit de kast worden getrokken om de noodopvang aan te vragen.
Bij ons geen noodopvang. Maar het idee dat het langer gaat duren.. ik raak nu al van slag. Mijn man kan niet thuiswerken. Dus ik ben alleen. Is niet anders hoor. Maar ik vind het wel erg frustrerend als ik dan zie dan kinderen naar de noodopvang gebracht worden omdat 1 ouder in de vitale sector zit, gewoon thuiswerkt, man werkt ook thuis, maar toch noodopvang puur omdat het makkelijker is qua werken.. En wij moeten maar vrije dagen opnemen om de kinderen te kunnen helpen..
Misschien hebben die mensen zich de vorige keer ook wel in allerlei bochten moeten wringen, De eerste lockdown heb ik ook eindeloos veel vrije dagen opgenomen maar dat ga ik nu ook niet meer doen, De komende weken doen we het zelf maar daarna toch ook naar de noodopvang. Het is niet anders. Wij zijn dan overigens allebei buitenshuis aan het werk.
Dat snap ik ook. Wij zitten oogmeting vrije dagen te kort. Maar wij kunnen geen noodopvang. Noodopvang is in mijn ogen echt nood, dus als je zelf buitenshuis moet werken. En niet zoals ik net aanhaalde ouders die allebei thuis werken, gewoon omdat het kan en makkelijker is.