@1981Mama klinkt een beetje zoals ik het heb meegemaakt. Mijn lijf en dochtertje waren er absoluut nog niet klaar voor. Heb er uiteindelijk 26 uur over gedaan voordat ik echt beviel. Ik had zoveel weeën, kreeg geen medicatie alleen maar het infuus om op te wekken ...en het ergste vond ik dat ik mijn weeën verplicht in bed moest opvangen. Omdat ik aangesloten zat aan allerlei apparatuur kon ik niet vrij uit lopen, douchen of in bad of gewoon staan. Ik merk dat ik er dagelijks mee bezig ben en de angst echt begint toe te nemen. Het is bij mij ook een stukje psychisch. Sinds de doodgeboorte vind ik situaties die voor mij niet helder en duidelijk zijn enorm moeilijk om mee om te gaan. En bij inleiden weet je gewoon niet wat je kan verwachten, het kan goed gaan of minder goed.
Jeetje doodgeboorte, wat heftig!! Was ze al overleden voor de inleiding? Ik denk dat ik dan idd voor een ks zou kiezen!! Ik kan me goed voorstellen dat je daar dan nu nog niet overheen bent en graag duidelijkheid wil. Mijn inleiding duurde "maar" 14u, maar ik dreigde een paar weken daarvoor al te bevallen en is toen blijven steken bij 3cm gelukkig. Dus ik begon met een kleine voorsprong. Ik mocht ook niet van bed af, aan allemaal apparatuur en een mislukte ruggenprik. Maar ik ben wel uit bed gekomen want het was niet te houden. Ruggenprik werkte pas na se geboorte
Tegenwoordig doen ze wel in bijna alle ziekenhuizen een 'gentle' sectio hoor. Belangrijk om na te vragen. Dan blijft je kindje op je borst, ook tijdens het hechten. Dat is nu ook mijn voorwaarde (natuurlijk als de gezondheid van het kindje het toe laat).
Ik heb twee keizersnedes gehad en bij beiden heb ik nauwelijks napijn gehad. Bij beide kinderen liep ik binnen een week na de keizersnede al weer buiten rond met de kinderwagen en ik kon ook al weer vrij snel van alles. Ik kon ook gewoon mijn oudste zoon weer snel tillen na de keizersnee en autorijden, stofzuigen, boodschappen doen e.d. deed ik met 6 weken ook weer. Ging allemaal prima. Kan dus meevallen, maar ook tegenvallen. Is denk ik toch een persoonlijke ervaring wat bij iedereen verschilt.
Nee bij ons toen ook nog niet. Maar sinds vorig jaar is dit in de meeste ziekenhuizen volgens mij wel mogelijk. Als de situatie het toe laat natuurlijk.
Sindsdien vind ik elke situatie wat onduidelijkheid met zich meebrengt eng en angstig. Ja ze zou de bevalling niet overleven en omdat mijn weeën ophielden ben ik ingeleid om haar toch zo snel mogelijk eruit te krijgen. Ik ben door alle verhalen wel positiever naar een keizersnede gaan denken. Ga het hier toch over hebben met me gyn. En de gentle sectio is dan ook iets wat ik wel heel graag zou willen.
Ik heb een geplande keizersnede gehad ivm stuitligging. Gevraagd of ze een gentle sectio wilden doen en we mochten dus meekijken en heb haar meteen bij me gekregen. Even later is ze meegeweest voor controle en in de recovery kwam ze met papa weer bij mij. Alles ging in overleg. Ik vond vooral de pijn erna erg vervelend de eerste week en ik was erg moe. Kon haar ook nog niet goed verzorgen (badderen ed ivm laag HB) Autorijden is verschillend. Ik heb mijn verzekering gebeld en zij gaven aan dat als ik mij goed voelde en de gyn het ook verantwoord vond ik gerust weer mocht rijden. Ik ben met 5 weken weer gaan rijden, toen moest ik alleen naar een controle afspraak bij de gyn. Iedereen ervaart een ks anders, de een heeft meer pijn als de ander. Mijn schoonzusje was echt snel weer goed op de been en heeft nauwelijks pijn gehad. Zou voor jezelf de voors en tegens afwegen en hierop een keuze baseren. Tegenwoordig doen alle ziekenhuizen wel een gentle sectio hoor, zou het zeker bespreken met de gyn en vragen wat er allemaal mogelijk is, wie weet maakt dat je keuze iets gemakkelijker.
Wat betreft verzekering: ik denk dat je dat wel op papier mag laten zetten dan. Ze kunnen wel zeggen dat je wel verzekerd bent, maar als je een ongeluk veroorzaakt binnen die 6 weken, kunnen ze nog wel eens heel moeilijk gaan doen. En bewijs dan maar eens dat ze hebben gezegd dat je gewoon verzekerd bent.
Je mag je kindje in de meeste ziekenhuizen tegenwoordig wel tegen je aan houden hoor, google maar eens op gentle sectio.
De eerste 3 keer ben ik vaginaal bevallen. De bevallingen van mijn eerste twee zoontjes waren best zwaar (sterrenkijkers), dus het duurde 33 en 36 uur voor volledig ontsluiting. Maar op een paar kleine haarscheurtjes zeg maar, geen knip of uitgescheurd. Mijn derde zoontje is doormiddel van een spoedks geboren. Ik kon me echt 4 dagen amper bewegen, bij iedere beweging leek het of mijn buik in brand stond. Heb zoveel pijn ervaren. Het ging daarna met kleine stapjes beter maar ik heb het brandende gevoel bij sommige bewegingen nog best lang gehad. Over een tijdje komt mijn bevalling er weer aan maar ik hoop echt dat ik vaginaal kan gaan bevallen want een ks wil ik het liefste nooit meer.
Ik ben bij mijn dochter ook ingeleid wel met 40 weken dus iets andere duur van de zwangerschap. Dit ook ivm grootte van het kind en subtotaal reptuur bij vorige bevalling. De weeenopwekkers had ik zelf inspraak over. Kwam in een weeenstorm terecht waardoor ik niet kon ontspannen en de ontsluiting bleef steken op 3 a 4 cm. Ze hebben toen de opwekkers na mijn verzoek ook lager gezet. Heb toen gevraagd om een pijnpompje binnen een uur zat ik op 10. En ben er redelijk goed vanaf gekomen qua scheuren. Wel iets uitgescheurd maar lang niet zo erg als bij de eerste. Ik mocht tevens wel van het bed af en zat aan banden en infusen.